Jednak jeszcze raz się włączę, bo przyznam, że jednak dziwi mnie Twoje podejście do sprawy.

Nie u nas czyli nie u kogo?

Nie.
Ale bezpośrednio z dogmatów wynikają.
Nie wierzysz — sprawdź: KPK (księga V, cz. II)
Tyle, że chyba nikt tu nie pisał o kwestii dogmatów.
Kwestia, w której wszyscy tu się wypowiadają jest określona w pierwszym akapicie notki przez Jacka Ka.
Kwestia, w której większość argumentuje, jest jednak zupełnie inna i ja bym ją ujął tak:
“Czy papież mógł / powinien / słusznie uczynił (niepotrzebne skreślić) zdjąć ekskomunikę z bp. Williamsona”. To jest osobna kwestia. By móc w niej zabrać głos, trzeba wiedzy. Tutaj czucie i wiara mogą się mylić — tym bowiem między innymi odróżnia się (in plus) Kościół od sekt, że ma klarowne prawo.

Przerzuciłem KPK okiem laika i w pięć minut, ale powiem, co potrafiłem wyczytać:

Zakładam, że kara została zdjęta na podstawie Kan. 1358: odstępującemu zaś od uporu nie można odmówić zwolnienia — czyli wskutek odstąpienia lefebrystów od uporu. Rzecz jasna, to budzi kontrowersje, zwłaszcza w świetle niektórych ich wypowiedzi, i bynajmniej nie chodzi o sławetną wypowiedź Williamsona. Kontrowersje te są tym bardziej uzasadnione, że pierwsza część wspomnianego kanonu głosi: Zwolnienia z cenzury nie można udzielić, jeśli przestępca nie odstąpił od uporu.
I tu rzeczywiście mamy szerokie pole do dyskusji wśród wiernych.
Oczywiście, taka dyskusja wymaga choćby elementarnej wiedzy o istocie sporu, którego główną postacią i symbolem stał się swego czasu abp. Lefebvre. Czyli znajomości, choćby najpobieżniejszej, Soboru Watykańskiego II. O tę jednak niezwykle trudno, bowiem, jak wiadomo, wszelka wiedza jest nudna.
Zamiast tego, znacznie ciekawiej (i o ileż taniej) jest wypowiadać się o duchu posoborowym i ogólnych odczuciach.

Skoro jednak meritum decyzji papieskiej nas nie zajmuje, czyli milcząco uznajemy, że jest OK, pozostaje kwestia, czy można było / należało:
a) odłożyć decyzję względem wszystkich lefebrystów przez wzgląd na inne poglądy jednego z nich.
b) z decyzji wyłączyć negacjonistę.

Na pytanie a) odpowiedzi udziela wyżej cytowany Kan. 1358. Nie można było.
W kwestii b) nie znalazłem odpowiedzi jednoznacznej, ale Kan 1359. stanowi: Jeśli ktoś jest związany wieloma karami, zwolnienie obejmuje tylko te, które są w nim wymienione (...) Z tego wniosek, że zwolnienie jest ściśle związane z przedmiotem kary.
Czyli nie zwalniać bp. Williamsona możnaby tylko wskutek jego postawy odnośnie jedności z Kościołem, uznania papieża itd.

Oczywiście, papież mógł na Williamsona nałożyć osobną karę, w związku z jego sławetnym wywiadem. Czyli ekskomunikować go ponownie, ale za co innego.
O ile potrafię tak szybko czytać, pasuje tylko Zasada Ogólna: Kan. 1399 Poza wypadkami przewidzianymi w tej lub w innych ustawach, zewnętrzne naruszenie prawa Bożego lub kanonicznego, tylko wtedy może być ukarane sprawiedliwa karą, gdy domaga się tego szczególna ciężkość przekroczenia i przynagla konieczność zapobieżenia zgorszeniom lub ich naprawienia.
Teoretycznie można to sobie tutaj wyobrazić.
Oczywiście nic po tym, gdy sam Williamson już przeprosił.
A szybciej nie można było, gdyż ekskomuniką się ot tak nie szasta. Chyba byś nie chciał nią oberwać bez ostrzeżenia. Musi być najpierw wezwanie do wycofania się z błędu. Nie jestem pewien, ale zdaje mi się, że wezwanie takie powinno nastąpić w myśl zalecenia św. Pawła najpierw dyskretnie, potem zaś dopiero publicznie.

Można oczywiście oczekiwać, by Kościół bezpośrednio wpisał negacjonizm do listy przestępstw.
No, nie będzie to takie łatwe, jakby się zdawało. Choćby dlatego, że jest naprawdę cała masa czynów znacznie od negacjonizmu gorszych, za które ekskomunika nie jest nakładana — i słusznie.

Wiesz Rafale, ja tu się czuję nieco sfrustrowany, bowiem napisałem już całkiem sporo argumentów mniej więcej logicznie spójnych. Chętnie przeczytam kontrargumenty.
Ale odpowiada mi jedynie czucie i wiara.

Nie ma sporu między nami, że negowanie holocaustu to strasznie paskudne jest, a przy tem po prostu głupie. Ja się zgadzam, że to grzech. Ciężki. Ale pytam — czego konkretnie oczekujesz od papieża i na jakiej podstawie? Zważ, że oczekiwanie to powinno być jakoś logicznie spójne, także odnośnie konsekwencji i potencjalnych skutków w podobnych przypadkach.

Rafale. Odpowiedz mi, proszę, merytorycznie. Pozamerytorycznie (czyli o oburzeniu i jego słuszności) nie ma sensu już mnożyć słów. I ja nie będę.