To maciupki fragmencik mego ogromnego ogrodu o powierzchni około 130 metrów kwadratowych. Pień widoczny fragmentarycznie to podstawa cypryśnika błotnego, drzewa, które jest u nas gościem z Florydy, gdzie potrafi wybujać do 30 metrów. Mam nadzieję, że nasz klimat powstrzyma nieco zapędy rośliny, która na szczęście jest przyjemnie ażurowa i nie tworzy nieprzeniknionej korony, jak nasze smreki, świerki czy inne iglaki. Cypryśnik zrzuca igiełki na jesień, co było powodem, że niemal go nie wykarczowałem po wsadzeniu, gdy stał się na zimę gołym chochołem, o którego właściwościach z lenistwa nie doczytałem.

Funkie, albo inaczej hosty, to wdzięczne i piękne rośliny, które można zbierać całe życie i nie dozbierać do kompletu, bo Amerykanie, najbardziej zwariowani na ich punkcie, wyhodowali kilka tysięcy odmian. Rośliny zdobią ogród pięknymi liśćmi o setkach odmian kolorystycznych pasków, plamek i wszelakich przebarwień. Liście bywają od całkiem maleńkich po olbrzymy podobne do naszych wyrośniętych łopianów.

Rozpisałem się nieco, więc przerwę, zanim zacznę podawać linki do stron zwariowanych hostoholików…
:)

Przepięknościowe te funkie!

A od roślinek, to mamy tu nawet jednego zawodowca...

merlot

naprawdę różniste są Twoje funkie. U mnie pomieszkują tylko 3-4 odmiany pomieszane z żurawką, bergenią, ułudką i paprociami. Taki zakątek w kolorach blue. Lubię go bardzo, szczególnie w upalne dni.

A cypryśnik błotny też u mnie całkiem się wygodnie się rozgościł. Ale dostał bardziej słoneczne stanowisko. Zaciszne i wilgotne. Chyba mu dobrze, bo – po pierwszym zimowaniu w warunkach ekstremalnych (akurat trafił na minus 35, biedak) – rośnie wzdłuż i wszerz jakby gdzieś się spieszył.

Pozdrawiam ogrodniczo…

ja do Pana i maile wysyłam i na privie tutaj piszę, a Pan nie odbierasz ani znaku nie dajesz, i gadaj tu z człowiekiem. Idem sobie, obrażony, a co!

wstąpcie dziś wieczorem do Remizy. Jak się Borsuku zakrzątniesz, to aeroplanem zdążysz.

Pozdrawiam i zapraszam w imienia mgr. Spirytusa Mowensa, kierownika placówki.

merlot

No, no. Nie wiedziałem o Pana zainteresowaniach. Od razu mam więcej sympatii.
Co do funkii (host). Niech Pan przejrzy moją stronę www.akwojtas.pl
Może trafi Pan na coś interesującego. Przez moje ręce przeszło kilkadziesiąt odmian. Właśnie kilka nowych wprowadzam w tym roku.
Pozdrawiam

Pozostań przy nadziei.
Już ja tego Serga rozliczę.
Igła

Zmieniłem pocztę gazetową na gmailową...
Zobaczymy, co to da.
:)
eszjot [at] gmail [dot] com

Ciekaw jestem, ile bedzie kosztowac przesylka od KJWojtasa do Izraela?;-)
Tez bym z przyjemnoscia jakies cieplolubne funkie posadzil.

;-)
I potwierdzenie rolniczo-handlowych uzdolnien cywilizacji zydowskej.

Wszelkie negocjacje dotyczące zakupów, rabatów, wysyłki itp prowadzi moja osobista żona. Niestety kasę też ona trzyma, co wielce mnie bulwersuje, ale prawa mam okrojone. Ostatnio do komputera też mogę dochodzić tylko po złożeniu podania na specjalnym formularzu.

...to wydaje mi się, że w Izraelu funkiom za gorąco i zbyt słonecznie. Choć w USA hostoholicy są także w gorącej Kalifornii i tam powymyślano różne daszki ocieniające. W cieple rośliny wymagają większej ilości wody – najlepiej się czują w wilgotnej glebie. W Izraelu pewnie są rośliny, które wygladają równie pięknie jak funkie…
:)
ps. najgorszymi szkodnikami funkii są ślimaki, które ja morduję bezlitośnie. Ciekawostką jest, że w USA – kraju najbardziej zwariowanym na punkcie funkii, drugim groźnym wrogiem tych roślin są jelenie. Sprzedawane są tam środki odstraszające ślimaki i jelenie (!)

...że te żółtawe czy nawet niemal białe, mają na ogół cienkie “papierowe” liście i na słońcu brązowieją, czyli są palone. Ja właśnie większość moich panienek zabieram z wystawy słonecznej do półcienia lub pełnego cienia…
:)
Z Azji mam też ulubienicę – aukubę. Pochodzi ona jednak z chłodnych i cienistych lasów górskich północnych wysp japońskich. Z tychże terenów pochodzi też aspidistra – roślina nieco zapomniana i niedostępna w sklepach czy szkółkach. Jednak u mnie eksperyment z wsadzeniem na lato aspidistry do ogrodu niezbyt się powiódł – liście przymarniały i teraz w domu staram się ją wykurować.

...nim Gospodarz się odezwie ja się wtrącę. Funkie pięknego niebieskawego odcienia na słońcu zaczęły tracić swój sinawy odcień, stając się banalnie zielone! Uciekłem z nimi do cienia w te pędy (nomen omen) i odzyskały kolor. Hodowcy funkii na ogół ostrzegają przed pełnym słońcem i mają rację!
:)

To tylko podsumowanie komentarza jotesza: nic dodać nic ująć.

Magio – z roślinami można próbować. Uda się – to dobrze, nie uda się – trzeba się wycofać. Ja niektóre funkie wystawiłem na słońce, bo chciałem, by cieszyły oczy swym wyglądem przy atrium blisko domu. Nie wszystkim się to spodobało, więc z tymi wrażliwszymi uciekłem. Choć kilka rośnie już parę lat w dość nasłonecznionych miejscach. W końcu u funkii najważniejsze są kłącza i jeśli one przeżyją, to można je zabrać w inne miejsce, w którym będą miały lepsze warunki do wegetacji…
:)

Czekam az Oleandry zakwitna. Mam w ogrodzie dwa. Rozowy i bialy. Wysokie na 4 metry.;-)

Jestem pod wrażeniem. Z rozdziawioną gębą czytam i oglądam obrazki.
I już wiem, czym będę się najprawdopodobniej będę zajmował w przyszłym sezonie (bo w tym już raczej mocno za późno).

Oszuście Pierwszy – funkie sprzedawane są w doniczkach, więc sadzić je można od wczesnej wiosny do późnej jesieni, tak więc w tym roku ciągle jest w sam raz na sadzenie funkii i wszelkich innych roślin. Nie oszukuj sam siebie! Szpadel w ręce i do ogrodu!!!
:)

...zmartwię cię nieco, ale na funkie trochę za wcześnie w sklepach ogrodniczych. Może Pan Wojtas by cię poratował wysyłkowo? Ja w każdym razie jeszcze nie widziałem funkii w doniczkach. U mnie w ogrodzie to one dopiero wystawiają kiełki…
:)

Jak widać – niewiele widać! To nowe funkiowo, właśnie założone z półkęp rozpołowionych szpadlem i przeniesionych w nowe miejsce. Gdy się rozrosną to ledwie będzie widać spod nich tę korę, którą obsypałem ziemię, by zniechęcić kota, który lubi u mnie załatwiać sprawy…

To ten Chamsin. U mnie bylo na ulicy 36. Dlatego nie wychylalem futra z borsukowa i jego zacienionego ogrodu, w ktorym spokojnie daje sie przezyc. Ulica faktycznie byla nieznosna. Wyszedlem tylko do najblizszego sklepu z corka, dla ktorej Izrael od dwoch tygodni to nowa bajka.

Mam tylko osiem odmian, w tym jedną dość dziwaczną, przywiozłam sobie od cystersów z Henrykowa, nie mam pojęcia, jak się zwie, darczyńcy tez nie wiedzieli. Kwitnie pod koniec września i pachnie jak lilie, tylko mocniej. Z “gołą ziemią” przed odrodzeniem się liści host(wczesna wiosna) poradziłam sobie sadząc puszkinie, iksjoliriony i takie coś, czego nazwa zupełnie mi z pamięci uleciała, niebieskie kwiatki, których zdjęcia publikuję tu:
http://defendo.blox.pl/2008/03/Nie-ma-drugiej-takiej-Zadna-nie-obiecuje-...
i będę wdzięczna za przypomnienie mi ich nazwy. Te cebulkowe przekwitają i zanikają dokładnie wtedy, kiedy funkie rozwijają liście.

Defendo

Chionodoxa luciliae (śnieżnik lśniący).

Wielkie dzięki za śnieżniki – zacznę ich szukać, bo ciekawie są opisane. Zwłaszcza spodobało mi się, że się same rozsiewają! Pani Defendo powinna być usatysfakcjonowana…
:)

Dzięki, Magio. Podejrzewałam,że to jakaś odmiana śniedków, bo o zmroku się zamykały…
Jotesz – t e n Oporów, wrocławski? Tak blisko?

Defendo

...oczywiście, że wrocławski Oporów! Tak blisko? Klecina???
:)
ps. chętnie zaopiekuję się nadmiernie rozmnożonymi cebulkami czy tłoczącymi się w ziemi kłączami, zwłaszcza, że po wieloletnich zaniedbaniach i szybkiej akcji porządkowej, zrobiły się u mnie puste miejsca…

Relatywnie blisko – Strzelin. Wystarczająco na to, żeby cebulki bezboleśnie przekazać. Masz miniaturowe irysy? Kwitną niemal jednocześnie z przebiśniegami, też je fotografowałam na potrzeby blogu. Iksjolirionów juz mogę nie znaleźć, bo dawno przekwitły. Może białe fiołki? Spróbuję tez podzielić dyptam, nie wiem, jak on po zimie…
Defendo

...Strzelin wcale nie jest tak bliski, jakbym chciał. Zwłaszcza w czasie wiosennego kieratu i pościgu z czasem. Muszę z moją Naj przejrzeć najbliższe weekendy, czy udało by się połączyć Strzelin z jakimś zadaniem pozawrocławskim…

Ja żyję jak wiejski rolnik, tyle że dla mnie wsią jest gmina Wrocław, choć tak naprawdę, to południowa część gminy, od Odry licząc. Ale z góry dziękuję za sympatyczną gotowość podzielenia się roślinnością ozdobną!
:)

Proszę mnie nie bić i nie wykpiwać. Oto bowiem mam pytanie: czy można któreś w tych Waszych cudów zasadzić (zasiać) w ogrodzie w górach (Szczawnica) i zostawiać bez opieki (czyli podlewania i co tam jeszcze trzeba) przez dwa tygodnie, żeby to nie sczezło? Częściej po prostu nie bywam, więc może drzewka? Teren południowy, nasłoneczniony, na razie rośnie trawa i mlecze.

Upraszam o litość i wyrozumienie dla laika

Pewnie szczep winny by się nadał. Rosną na ziemiach w sumie nędznych, wbijają swoje korzenie na dużą głębokość, by dotrzeć do jakiejś wody i lubią nachylenie ku słońcu – to był oczywiście żart, choć serio podszyty…

Temat jest ogromny i pewnie powolutku wyklują się różne odpowiedzi. Mi przychodzą do głowy wszelkie rośliny skalne. W każdym z poradników ogrodniczych są tabele, w których można szukać roślin do cienia, na słońce, lubiących wilgoć, lubiących miejsca suche, na ziemię lekka albo na ciężką, gliniastą.

Tak postawione pytanie onieśmiela. To jest początek sadzenia i siania i to na terenie, jak mniemam, ogromnym, co dla mnie znaczy większym niż 200 metrów kwadratowych. Zacząłbym chyba od krzewów i drzew, bo rosną długo i wolniej niż jednoroczne. Warto też popodglądać jak Don Pedro, szpieg z Krainy Deszczowców, co rośnie u sąsiadów na podobnych stanowiskach.

Tyle na dobry początek…
:)

Jak pany, to pany… Rzeczywiście komentarz do Paszczaka zeżarło ale potem widocznie zwróciło, bo się znalazł. Może to była Buka?

Forum może być fajne, choć jak się okazuje w każdym wątku może wykiełkować coś, co wszystko skieruje w innym kierunku. Na razie trzeba doradzić Signorowi Lorenzo, co ma posadzić na słonecznym zboczu kole Szczawnicy.

Dobrze jest mieć miejsce do którego można uciec przed czymś co nas osacza albo męczy. Albo odpocząć od czegoś, co nas zaczęło nużyć lub nudzić. Ogród, ogródek, działka, sad to dobre miejsca odosobnienia. Ja jeszcze lubię sobie na uszy nałożyć słuchawki i słuchać muzykę...
:)

Gdy wspomniałem Pana, zresztą poprzez miętę i rumianek, to nie chodziło mi o żadne złośliwości. Sam przyznam szczerze, że nie kwapił bym się na speca do kącika porad architektoniczno-urbanistycznych! Takie fora zainteresowań najczęściej są dziełem nawiedzonych amatorów, maniaków czy hobbystów. Ze strony Pana moglibyśmy co najwyżej liczyć na wtrącenie się sporadyczne, gdyby ktoś jakieś herezje ogrodnicze zaczął wysnuwać...

Przypomniało mi się, jak to przed laty znałem pewną piękną sopranistkę, solistkę wrocławskiej opery. Spotykałem ją w towarzystwie w klubie związków twórczych, gdzie pośród wielce pseudointelektualnych rozmów lubiliśmy wypić kilka wódeczek i potańczyć. Bywało też, że korzystając z obecności sopranistki inicjowałem rozmowy na tematy muzyczne ale nie wyczuwałem u niej entuzjazmu. Kiedyś zapytałem o to wprost i wtedy dowiedziałem się, że dla niej muzyka, śpiewanie i opera to praca, a w klubie lubi od pracy odpocząć, pogadać o czymś innym i potańczyć przy muzyce disko!

Bylem swiadkiem tego odejscia. Napisalem Jareckiemu w jego ostatnim poscie na TXT pare slow. Jak do kumpla. By sie opamietal. Z tym wieszaniem i w ogole.
Zostalo to przez Niego wykasowane.
Potem czytam na Salonie takie bzdurne opisy powrotu Jareckiego na Salon24,ze mi po prostu wstyd za czlowieka.
Ciekaw jestem, czy kiedys uraczy swoimi paranojami kumpli z Salonu.
Pozdrawiam, konczac ten zenujacy watek w konfederackim zywocie.

Ja nawet nie stawałem w czyjejś obronie, bo nic nie wiedziałem. Ja protestowałem przeciw temu, że nic nie wiem, by mieć świadomość, czy kogoś bronić należy, czy niech się broni sam…

Jego powrót na DzikiePola24 wydał mi się natomiast zupełnie dziwaczny, że nie powiem, pokraczny. Moje dzisiejsze pożegnanie jest emocjonalne ale i przemyślane, bo kiełkuje we mnie od dawna. Może od samego początku. W S24 czułem się źle, bo jest to dziwne miejsce. Jakbym trafił na zlot pisowców-kombatantów z wpiętą w klapę fotografią Donalda. Tam teraz zwanego Don Aldem.

Nie zdarzyło mi się tam zamienić spokojnych zdań z jakimkolwiek sympatykiem prawicy pisowskiej. Spotykałem tam natomiast Rozwadowskiego, którego nikt w żaden sposób nie powstrzymywał przed womitowaniem słownym. Wreszcie mnie to zniechęciło. Na odejściu wyraziłem podziw wobec Renaty. Podobny mam dla Galopującego. Oni wytrzymują najdziksze napaści pałkarzy salonowych z olimpijskim spokojem. Ja mam to w dupie…

Pozdrowienia i powodzenia
:)

...też mam kępkę małych groszków, które ślicznie kwitną , ale tkwią w jednym miejscu i jakoś w pobliżu się nie rozsiewają...
:)
ps. dziś ponuro i deszczowo, więc wsadzę sadzonki rukoli i bazyli – będzie pokarm dla Paszczaka.

:)

Ślimaki stały się moim wrogiem nr 1 i bez litości je rozdeptuję a resztki zamiatam pod funkie – niech się pożywią! Sypię wokół funkii proszki antyślimacze, korę, po której tym potworom się gorzej poruszać, popiół z kominka i co się da. Skorupki jaj pewnie też im nie są wygodne…
:)
Ja spróbuję odtworzyć domki dla ropuch – może się zbiegną do ogródka. One pewnie ślimaki wtranżalają, przynajmniej te bezdomne.

Francuzi nie mieli by do mnie pretensji, gdyż napotkane winniczki nie są mordowane na nawóz, tylko przerzucane za ogrodzenie na przygimnazjalne łąki, by się pasły i rosły dla Francuzów! Morduję tylko te maluchy, bo to one wyżerają przykre dziurki funkiom. A ślimaki bezdomne są dobrym nawozem ale zupełnie niejadalne są, nawet dla Francuzów…
: )

Już się czają oślizgli pożeracze, ohydne foliofagi! Do boju hostoholicy!!!

To że ktoś się nazywa Pomrów czarniawy nie usprawiedliwia brutalnej polsko-izraelskiej agresjii, pod pretekstem obrony funkii.

Społeczność pomrówów polskich wraz z pomrówią diasporą rozważa złożenie stanowczego protestu w Radzie Bezpieczeństwa.

te oślizgłe ścierwa w kolorze pomarańczowo-czerwonym, skoro aź trzy razy zamieścil Pan swoje wyznanie na ten temat:-))

Pozdrawiam spokojnie

Co oznacza, ze ja go musiałem nakarmić i ochajtnąć.

On wtryniał te ślimaki aż miło i urósł do wielkości małego prosiaka.
No to teraz jak zrobić zupę żółwiową?

Te potrojenia to wina wolnego reagowania tekstowiska na komendy. Klikam – i nic, więc klikam ponownie – i znowu nic, a okazuje się, że maszyneria wolno trawi i żuje, ale skutecznie. W efekcie są potrojenia, które potem znowu powoli, z namysłem, usuwam…
:)

Nie mam syna i nie mam żółwia. Mam córki i jedna hoduje zwierzę, ale robi to w Izraelu a zwierz jest węgierskim wyżłem, więc nawet w odwiedzinach nie żarłby ślimaków, bo pewnie niekoszerne! U miejscowej córka ślimaki wywołują obrzydzenie, więc na placu boju pozostałem sam. Tylko moja Naj bojowymi okrzykami podtrzymuje we mnie ducha walki…
:)
Mam zamiar do ogrodu zwabić ropuchy. Już kiedyś miałem taką rezydentkę, której zbudowałem domek w cienistym i chłodnym zakątku. Najlepsza jest stara uszkodzona doniczka ceramiczna, której na brzegu trzeba wyłamać taką wyrwę, w której mieści się solidna ropucha. Donicę odwracamy dnem do góry i okładamy kamieniami – im więcej, tym lepiej, bo chłodniej i wilgotniej. Oczywiście dojście do wyrwy musi być swobodne, by zwierz mógł się wygodnie wgramolić. Jest szansa, że do takiego schronienia przekona się jakaś ropucha i po nocach będzie lepiej chronić rośliny przed ślimakami niż żółw.

...miło spożywać w atrium. Na codzień przeszkadza pośpiech…
: )
Niestety taki komunikat na różowym tle uniemożliwił wklejkę u Pani Magii:
Validation error, please try again. If this error persists, please contact the site administrator.
Dlatego dedykuję komentarz u siebie do notki Pani Magii “Trzy kolory: biały, żółty, niebieski” na forum BEZ OGRÓDEK...

Żab zazdraszczam! Uwielbiam stworzenia – muzykalne, żarłoczne i wesołe z wyglądu.
: )

Na froncie walki z pomrowem czarniawym (jak sie tak mozna nazywac?) zaskakuje nawet samego siebie. Swoim bohaterstwem, bezkompromisowoscia, poswieceniem i oddaniem zielonej sprawie.
A Rada Bezpieczenstwa…Hmmm…
Musze sobie przypomniec, ile borsukow w Niej ostatnio zasiadalo, bo jakos odszedlem od polityki.
Pozdrawiam serdecznie;-)

...w przyszłym roku wybieramy się do Erec Israel i mogę jakieś kłącza przewieźć...
: ))
A na tej świeżo rozwiniętej funkii, zwącej się Słoneczna Kula, widać za co ja nie cierpię tych cholernych ślimaków!!! Bez ogródek rozgniatam…
:((