Rozkład małżeństwa przynosi szkodę innym osobom a nie sakrament małżeństwa. A więc doprowadzenie do ekstremum jest tragedią. Lecz nawet to, nie autuje przysięgi małżeńskiej. Zło popełnione nie zwalnia z przysięgi. Gdyż przysięga jest “na dobre i na złe”... – nie jest warunkowa. *I, że Cię nie opuszczę aż do śmierci… – tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący.. *

Jak będziesz brał ślub pomyśl co to oznacza.. .

Lecz ten akapit przysięgi nie mowi, że trzeba trwać i nadstawać policzek ale pomagać błądzącej stronie: kierując na przymusowe leczenia, chronić rodzinę wzywając policję, domagając się alimentów, itd. NIe opuszczenie jest odpowiedzialnością za drugiego zarowno wtedy gdy jest dobrze jak i źle. To ślubujemy.

W takich własnie sytuacjach razem mieszkać się nie da, ale nie z innym kobietą i mężczyzną w takim sensie jak z żoną.

Kwestia nierozwerwalności małżeństwa to nie kwestia widzimisię ale kwestia Ewangeliczna. Akurat jedna z nielicznych które nie jest uznaniowa jak celibat duchownych.

Miłość jest wierna – jeśli jest Miłością, nie opuszcza w biedzie – jeśli jest milością, nawet jak się ktoś stoczy – nie opuszcza ale walczy o tego człowieka – chyba, że nie jest Miłością.

Pozdrawiam.

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .