Dobrze, że się Pani z tego “potępienia” wycofała, bo ja nikogo (w tym tutaj kontekście) nie potępiam.

Natomiast oceniam negatywnie. Nie ze względów społecznych, bo doceniam znaczenie dewiacji dla trwałości struktur i ich zdolności adaptacyjnych i modyfikacyjnych.

Potępiam jako ja, bo uważam, że daru jakim jest życie nie powinno się marnować.

A mój żal nie jest skierowany wobec tych co wygrali. To byłby nonsens. Mój żal jest żalem do kultury, która tapla się w negatywizmie,. olewając (nie do końca oczywiście, bo nic nie jest jednoznaczne i do końca). Tym co wybrali i wygrali – zazdroszczę. Bez cienia zawiści.

Ale faktycznie, mój socjocentrym nie pozwala mi żałować zautomatyzowanych konformistów. To jest smar społeczny. Olej w silniku. Zmieniany co jakiś czas.

Tylko,że jeśli wyjdę z socjocentryzmu i zobaczę konkretnych ludzi, którym się wydaje,że są niepowtarzalni i kontrowersyjni, a są robieni z matrycy, to czasem niektórych mi żal.

Tych nieagresywnych.

Więc summa summarum nie ma wielkiego sporu między nami, choć odmienność perspektywy jest oczywista

Pozdrowienia