większość odpowiedzi nasuwa się sama, czy tylko dla mnie?

mam nadzieję że nie

pozdrawiam przedobiadowo

_{prezes,traktor,redaktor}

wprawdzie mu kiedyś ten zaszczyt odstąpiłem na wieki, ale mimo to jestem niezadowolony.
No ale tak bywa jak się pisze długie komentarze…
Pozdrówka.

ależ się Pan rozpisał.

Dziękuję.

Co ciekawe Lapidariów nie czytałem_. No ale ja czytałem Kapuścińskiego jak byłem w Pana wieku, mniej więcej: Gwiazdy Afryki, Gdyby cała Afryka. Kirgiz zsiada z konia, Chrystus z karabinem na ramieniu. Czysty reportaż, który łapał za części miękkie i ściskal.

Potem zaczęło mnie to nudzić. Więc paradoksalnie przestałem czytać Kapuścińskiego, zanim stał się sławny.

Co do fragmentu wstępnego i Pańskiej sugestii, to nie będę przeczyć. Choć nie potwierdzam.

I nie Pana miałem na myśli, co łatwo zgadnąć.

W ogóle marzy mi się od wczoraj wolny rynek blogerów. Mógłbym dać ogłoszenie: Bloger na dorobku, ale z osiągnięciami, oczekuje ciekawych propozycji współpracy. Pustelnictwo wykluczone ...

I dodałbym ten tekst z obietnicą rozwinięcia każdego z fragmentów, czyli zrobienia tego, co powinienem zrobić, ale mi się już nie chce.

Ale jest, jak jest.

Smętnie, poniekąd.

Pozdrawiam serdecznie

faktycznie miałem coś napisać o niemieckim winie (liczba pojedyncza), ale nie o winnicach, bo nie wizytowałem.

Ale musze przyznać, że mi sie nie chce.

Mogę jednak cały ten tekst streścić tutaj, bo to nawet dobrze pasuje, żeby pisać, o czym nie napiszę. Zwłaszcza dla Pana, bo Pan jest mistrzem tego gatunku.

Było tak, że chciałem zobaczyć muzeum Zeppelina, więc przebiliśmy się z Włoch przez Szwajcarię i zajechaliśmy nad jezioro Bodeńskie, konkretnie zaś do Friedrichshafen.
Padało. Cholera już w Szwajcarii padało, więc po przyjeździe coś zjadłem, co – nie pamiętam, popiłem piwem i zasnąłem. Przebijanie się przez Alpy (nawet w niższych partiach) w czasie deszczu to dosyć jest stresujące. Tam nie ma obowiązku jazdy na światłach, a ludność oszczędza na żarówkach. Jak u nas.

Rano okazało się, że i jezioro i okolica są nawet sympatyczne, ale padało.

Nawet nie mogłem iść do kościoła (to było 15 sierpnia), bo akurat w tej miejscowości nie było kościołów. A w świątyni reformowanej, to ja się mogę pomodlić, ale to nie całkiem to.

Ponadto padało.

Muzeum było fajne, ale mój aparat fotograficzny odmawiał współpracy, więc nie mam dokumentacji. Ponadto nie można się było przejechać sterowcem, bo padało.

Ponieważ padało, to chcieliśmy się napić wina. Niestety, w okolicy nie było zbyt wielkiego wyboru winiarni. A jak już w końcu jedną znaleźliśmy, to wejście wyglądało tak:

Więc zrezygnowaliśmy.

Czemu? No nie wiem. Może byłem zanadto pod wrażeniem pamiątek z lat trzydziestych, wyłożonych w muzeum? Jakoś nie miałem ochoty sprawdzać, w jakiej intencji, ten, tam stał pod drzwiami (proszę zauważyć, że zdjęcie jest poruszone, a to dla drżenia rąk). Choć z drugiej strony, to przedramiona miał śniade. Na zdjęciu nie widać. Może dlatego, że padało.

Co zasadniczo jeszcze gorzej, chyba…

Padało. Chyba już wspominałem.

W sumie, to dzięki temu, że kraj był reformowanej wiary, to przynajmniej sklepy niezamknięte były. Kobiety skorzystały odzieżowo. Ja sobie kupiłem cukierki z guaraną, żeby nie spać. Bo jak pada, to przysypiam.

Wieczorem, jakkolwiek padało, poszliśmy do knajpy. Jadłem tam Wurstsalat, który został już na TXT omówiony, zaś zawarta w nim mortadela wywołała tu nawet niejakie kontrowersje.

We mnie nie wywołała. Panie jadły inne sałaty, a do tych sałat piliśmy takie wino:

Musze przyznać, że spätburgunder, bardzo mi do sałat i zimnych mięs pasuje. Ja w ogole bardzo lubię pinot noir, ale preferuję te z cieplejszych okolic. Bułgarski jest bardzo dobry. To lekkie wino, bardziej kwasowe, niż garbnikowe. Do kotleta bym jego nie pil. Ale do sałaty, serka, albo i słonych paluszków – bardzo przyjemne. Kolor jasny. Bukietu się trudno doszukiwać, ale to może dlatego, że wnętrze było dosyć zadymione. A na zewnątrz padało.

Zresztą kupiłem sobie jedną butelkę i w domu wypiłem pod ser i orzeszki. Sympatyczne do kryminalnego filmu. Bukietu nietu.

Na pewno warte spróbowania, ale jeśli się weźmie pod uwagę, że dwa dni wcześniej piłem do kolacji doskonałe Pigato, cudowne, liguryjskie, białe wino, to należy się cieszyć, ze poprzedniego dnia, przed zaśnięciem, piłem piwo. Piwa mają w Badenii doskonale, ale to nikogo nie dziwi, prawda?

A następnego dnia, choć padało jeszcze bardziej, pojechaliśmy dalej. Tak daleko, że pijacy na dworcu kolejowym mówili po polsku. Na szczęście do mnie zagadali po niemiecku. Ale to całkiem inna historia.

To jest oczywiście wersja skrócona, bo w pełnej było by więcej zdjęć (kilka się udało mnie, a kilka dziecku) i może jeszcze kilka anegdot.

Ale, jak już wspomniałem, nie chce mi się, więc nie będzie.

Ale muzeum jednakże bardzo polecam. Sterowce to jednak coś zupełnie niebywałego. Nawet takie produkowane w niewłaściwych czasach.

Pozdrawiam serdecznie

(dziś piję znakomite Torremayor z bodegi Santa Marina, o której kiedyś obszernie pisałem)

A że zrezygnował pan z wejścia do tej winiarnii to ja się nie dziwię.
Mnie tak w Rzymie od wejścia do kolejnego (n-tego już kościoła) odstraszył jakiś śniady pan, co przed wejściem stał, blokował je i jakichś pieniędzy stawnoczo żądał za wejście.
Doceniam jego samozwańczą troskę o finanse rzymskich kościołów, ale zrezygnowałem jednak.

Pozdrawiam.

jasne, to pewnie przez głód, chwilowe myślenie rozbieżne

u mnie rydze świeże z cebulą i chlebem.

O dziwo na obiad:)

Podobne do schabowego w sumie

Pan bramkarz bardzo pojednawczo wyglądał, a próbował Pan zapytać czy mają otwarte?

Może miły. I sympatyczny?

_{prezes,traktor,redaktor}

rydzów świeżych zazdroszczę Panu strasznie, aże mnie skręciło od tego podłego uczucia.

A co do bramkarza, to pozwolę sobie na pana pytanie nie odpowiedzieć, bowiem odpowiedź mogła by mnie pokazywać w zlym świetle.

A o to to już inni dostatecznie dobrze dbają.

Pozdrawiam

a jak napiszę że było mało to coś milej bedzie na to skręcanie?

no mam nadzieję:)

dla mnie przypadła połowa, a to mniej niż, no wstyd generalnie, no ale chyba nie tylko nazwisko od strony mamy ciągnie mnie do lasu

dziadka imieniem nazwali nawet jedną górkę w naszych lasach, może mi coś zostało?

aż się boję bo on po nocach jeździł i to z latarką :P

_{prezes,traktor,redaktor}

Serwer TXT pyta czy może poprawić HTML w notce na końcu, coby prawa strona bloga nie spadała całkiem pod notkę, litery przestały się przechylać na prawo a sygnaturki przestały uciekać na lewo?

Serwer TXT

natomiast to co ludziom przeszkadza, Serwer zostawia ludziom.
Mają większe głowy od Serwera, to niech ich używają.
Sam Serwer ma inne problemy na procesorze.
No i nie ma modułu empatii, i nawet się z tego powodu cyfrowo cieszy.
Jak to cyborg.

Chyba udało się naprawić.

negatywne, no ale raz się skusiłem, nawet kilka rozgniecionych zebrałem, i tak się zaczęło

szczęśliwie nie znam żadnego wędkarza:)

co do bicia mięsa, u mnie na wiosce biją wszyscy punktualnie 10.15 w niedzielę

_{prezes,traktor,redaktor}

ładna piosenka. Poniekąd.

A co do grzybów, to i tak zazdroszczę.

Pozdrawiam

PS Zazdroszczę Panu także uporządkowanego otoczenia, w którym Pan żyje.

Ja nie mam takich doświadczen. Mimo niejakiej akustyczności lokalu, w zasadzie sąsiadów nie słyszę. Poza jednym, co do którego wiem kiedy zamierza prowadzić nocne życie prywatne, bo zawsze puszcza w kółko taką samą muzykę.

Spodobało by się Panu, bo to Black Sabbath jest. Paranoid mianowicie.

Chociaż, jak się zastanowić, to byłoby poręczne, gdyby coś zapuszczał też w niedzielę z rana.

Mimo, że Dziecko już wyrosło z mszy dla dzieci, to też często chodzimy na 11, bo się nie wyrabiamy na 10 z powodu zapluszczenia.

Natomiast kiedyś miałem sąsiadkę, która punktualnie i pierwszej w nocy podlewała kwiatki. Woda się lała obficie na chodnik.

Nawet przez lata używałem tego jako przykładu dydaktycznego na niedoskonałość nieuporządkowanego poznania zmysłowego. Bodajże.

Pozdrowienia

ale on (?) ma w nim upodobanie i puszcza co i raz.

Zapluszczone? Ojej jak to wyjaśnić?

Gdzieś to znalazłem, bo przecież nie wymyśliłem…

Idzie o oczy po śnie jeszcze zlepione, trudne do otwierania.

I jakoś nam się to w domu przesunęlo, na niedzielno-poranne szurania szlafrokowo – pidżamowe, potargane. Na taką powolność, która się zdarza tylko w niedziele. I jest celebrowana, dla swojej wyjątkowości,

Jajka na miękko (loteria sama w sobie) dobre są do tego.

Pozdrowienia

niestety, jutro nie będzie mi dane.

Muszę do S. się z rana udać...

Pozdrawiam

podejrzany.

Ja bym takiemu cytatowi nie ufał.

Dobranoc panie Maxie. Dziękuję za dotrzymaniu mi towarzystwa w mojej samotni (czy cóś)

Ten tekst o Warszawie mocny. W sensie oddziaływania na wyobraźnię. Właśnie przenoszę go w głowie na inne obszary, w których zdarza mi się wypowiadać i zaczynam się mocno zastanawiać nad brakiem empatii oraz związanych z tym konsekwencji.

Co do uzywania słów ktorych znaczenia nie znam, to pozwole sobie wleżć za kurtyne. Milczenia.

Pozdrawiam w zamyśleniu.

To jest w sumie głębsza sprawa – mozna postawić pytanie, czy jest w ogóle możliwość, by z Warszawianina stać się Warszawiakiem?

Ja, że się posłużę przykładem z własnego podwórka, ze Śląska Opolskiego trafiłem na Górny Slask. I za Chiny Ludowe nie jestem w stanie pojąć niechęci Slązaków do Zagłębiaków. Tłumacza mi to z każdej strony, a ja i tak tego nie rozumiem. Nie czuję. Dla mnie mieszkaniec Sosnowca i Zabrza to taki sam mieszkaniec Śląska.

Patrzac szerzej – mam ten sam problem w odniesieniu do Siwca, Kolbego czy Korczaka. Czuję, że ludzie Ci zrobili coś doniosłego i wielkiego, ale o żadnej empatii nie ma mowy. Moge stwierdzić, ze sam bym sie nie podjał, nie poważył, nie był zdolny. Ale systemu wartości nie obejmuję. I po ludzku mówiąc, wkurwia mnie (przepraszam, ale “denerwuje” to za słabe jest) jak ktoś ględzi o “bezsensie”, “braku efektu” czy innych tego typu sprawach w odniesieniu do takich ludzi.

To chyba kwestia zbyt emocjonalnego podejścia do sprawy.

Pozdrawiam Pana, powtarzając sobie w duchu jak mantre “to tylko internet, spokojnie chłopie”.

W ogóle marzy mi się od wczoraj wolny rynek blogerów. Mógłbym dać ogłoszenie: Bloger na dorobku, ale z osiągnięciami, oczekuje ciekawych propozycji współpracy. Pustelnictwo wykluczone …”

Ten pomysł był chyba ćwiczony na samym poczatku TXT ale porzucony został.
Może czas wyciągnąć go na stół raz jeszcze i poddać gruntownej obserwacji?

Zaciekawiłem się.

co ja niby mam Pani odpowiedzieć?

Chciałbym się z Panią zgodzić, bo trafnie Pani odczytuje moje intencje i oceny. Jak zresztą widać, nie bardzo może Pani liczyć, aby zrozumieli to Ci, od których to zależało.

Użyłem czasu przeszłego, bo wydaje mi się,że to trochę było inaczej. Nie wydaje mi się, aby ten zamiar porzucono. Po prostu kierunek do którego prowadził nie był atrakcyjny. Nie przyciągał ludzi. Nuda proszę Pani. Nic się niedzieje. A dobrych dialogów już się dziś nie ceni tak, jak kiedyś.

Paradoksalnie (jest to moja prywatna opinia i nikogo nie namawiam, aby ją podzielał) TXT wraca dzisiaj do swojej Salonowej macierzy. Stylem polemiki, promowaniem brutalnej szermierki cepami. Ponieważ TXT jest mniejsze, to przejawy takich zachowań widać wyraźniej, choć są w oczywisty sposób rzadsze. Może nawet marginalne. Być może są one zresztą wbrew intencjom kierujących tym interesem, którzy zapewne widzą w tym włąśnie nieistotny margines.

Mylą się i o tym też wyżej napisałem. W tłumie dwóch chuliganów zginie, albo ludzie ich śmiechem zabiją. W tramwaju sterroryzują pasażerów.

Jeśli tam odejdzie dwójka obrażonych blogerów, to nikt tego nie zauważy. Zwłaszcza,że tam są zamontowane drzwi obrotowe i jakby do niektórego blogera dołączyć turbinkę, to swoim wychodzeniem i wracaniem oświetliłby jakiś nieduży powiat.

Być może tu jest tak samo. Może nie odbije się na TXT w żaden sposób, kiedy nagle zniknie kolejnych dwieście notek. Nie wiem. To nie jest mój problem.

Co zaś do wspólnoty i liczby mnogiej, to mogę sobie wspólnie z Panią potęsknić, ale nie mam armat. To znaczy nie widzę takiej platformy, na której mógłbym robić to, co chciałem robić na TXT. Kameralność i wspólnotowość wydawała mi się dobrym fundamentem.

No i jeszcze kwestia techniczna. Ktoś musi zadbać o bebechy. Nie mam znajomości w tych kręgach. A uważam korzystanie z ogólnie dostępnych platform za zły pomysł.

Ponieważ piszę już tak otwartym tekstem, że bardziej nie można, to dodam, że jestem w prawdziwie luksusowej sytuacji. To nie ja podejmę ostateczną decyzję. Ja się jej natomiast na pewno i nieodwracalnie podporządkuję.

Pozdrawiam serdecznie

PS Cudowny dzisiaj mamy dzień na Pradze, nieprawdaż?

pewnie się mylę. To u mnie dość nagminne.

W każdym zaś razie dość często to słyszę, więc to prawda musi być. Absolutnie.

Ale, mimo to, pozwoli Pan, że to ja sam będę decydował, kiedy mnie coś obraża, dobrze?

Fajnie byłoby na to pozwolić także innym osobom, nie sądzi Pan?

Oczywiście można takich nadwrażliwców jeszcze dodatkowo zbesztać, albo powiedzieć,że nie powinny być obrażone, bo nie. Przecież nie każdego zaraz musi obrażać porównywanie do SB, postkomunistów, pedofilii, gwałcicieli. To fanaberie są tylko.

A domaganie się przeprosin, to bezczelność.

I dodam, że nie zamierzam robić za chłopca do bicia tylko po to, żeby komuś było, w ogólnym rozrachunku, przyjemniej. Albo, żeby mu się zamierzenie powiodło. Kiedyś tam.

Zapewne jestem przewrażliwiony. Pewnie tak.

Ale jak rozumiem, to żaden jest problem, prawda?

Wystarczy znaleĽć mniej wrażliwego blogera.

Powodzenia życzę pozdrawiając

PS Panu się pomyliło. To nie poród trwa 9 miesięcy.

że się tak przemknę mimochodem nad Panskim gorzkim, żeby nie powiedzieć (hipotetycznie, bo nie mam jak sprawdzic) zgorzkniałym – dzisiaj – tonem. Przemknę sie tak, jak sie nad swoim podobnym tonem przemykam, zeby sobie za duzo nie pozwalał i nie mieszał mi w zyciu. Przemknę sie, bo dzień na Pradze, istotnie, cudowny, więc szkoda gorzknieć.

I tak znad cukiernicy z cukrem trzcinowym z Mauritiusa, dodam, ze Pana zdanie:

“Kameralność i wspólnotowość wydawała mi się dobrym fundamentem.”

mnie z kolei, wydaje sie być wciąż dobrym początkiem dalszego ciagu rozmowy.

Nie za wiele pamietam z początków TXT, bo wciąż mnie nie chciało i nie chciało zalogowac. Ale plączą mi sie po głowie jakieś ówczesne pomysły na opłaty za komentowanie, chyba też za pisanie. Dla mnie byłoby interesujące zastanowic sie, czy TXT nie mogłoby funkcjonowac troche jak prenumerowana przez Czytelników gazeta – tyle że internetowa. Z opcją, kupowania (sms-em, przelewem, czy jak?) przez chętnych Czytelników czasu na lekturę. Całosci TXT albo tekstów konkretnych autorów. (Co zreszta nie wyklucza, ze mogłaby tez spokojnie istniec czesc całkowicie free, jak dotychczas.)

Mnie irytuje, że pieniądze są wciąż wyznacznikiem tak wielu rzeczy ale fakt, faktem, że gdyby sie okazało, iż są Czytelnicy gotowi co nieco zapłacic za lekturę, TXT znalazłoby sie w nieco innej sytuacji.

Czy sądzi Pan, że ten kierunek warto sobie dalej – w wyobraźni na razie – eksplorować?

zdrowia…

którego słowa Pan nie rozumie: “SBek”, “zdrajca”, “kolaborant”, “pedofil”, czy “gwałciciel”?

A może one nie są obraźliwe?

Jeśli tak, to proszę sobie jedno wybrać, a ja będę Pana tak familiarnie nazywał. W publicznych miejscach.

Pozdrawiam

wcale nie jestem dziś zgorzkniały. Wina próbowałem dobre, a skoro 8 kupiłem, to lepiej, żebym nie przypomniał sobie ilu spróbowałem (ciekawa rzecz – znowu nic francuskiego nie kupiłem, choć jedno langwedockie było całkiem znoścne), szarlotka z Misianki słodka, herbata jak się należy (choć bez cukru).

Po prostu już nie chce mi się tego czegoś zawijać w błyszczące papierki. Ale proszę wierzyć, że to nie wpływa na ogólne postrzeganie sensu życia.

Co zaś do meritum, to wielkim byłem zwolennikiem tych opłat. Choć rozumiem i argumenty przeciwne. Nie znam się na ekonomicznym zamyśle tego interesu, ale nie wygląda mi na to, aby tu się zbyt dobrze działo. Mogę się mylić, to tylko moja opinia.

Zresztą wie Pani, to jest tak, że raz dałem stówę, bo byłem w dobrym humorze, ale czy dałbym dzisiaj? A niby za co? A niby dlaczego?

Naprawdę rozumiem wycofanie się z tego zamiaru, choć go odżałować nie mogę.

Natomiast idea kupowania lektury TXT wydaje mi się chybiona.

To byłoby możliwe po latach, ale nie teraz. Po latach, jeśli krąg czytelników byłby stabilny i rosnący.

Zresztą to rodzi od razu problemy z autorami i ich roszczeniami. Nawet gdyby to rozwiązać na wstępie przez sensowną umowę (nie jest to takie proste na gruncie polskiego prawa autorskiego), to i tak od czasu do czasu ktoś by powiedział, że on ma większy wkład niż inni.

Przy okazji. Jako czlowiek piszący, lubię wiedzieć, czy ktoś mnie czyta.

Lubiłem mieć prosty licznik odwiedzin. Nie mam go i kombinuję z jakimiś widgetami, które pokazują czasem dziwne rzeczy.

Ale przyznam, że jak na razie, to bardziej byłbym skłonny płacić za własne prawo do publikacji niż żądać pieniędzy od czytelników.

W tę stronę internet zmierza. Ale dla takich platform jak TXT jest jeszcze zbyt wcześnie.

One mogą rywalizować ilością czytelników (dobra jest wtedy brutalność i krew na wszystkich stronach, najlepiej przemieszana z innymi płynami ustrojowymi), albo jakością.

Czym rywalizuje dziś TXT nie wiem. Naprawdę nie wiem i muszę przyznać, że ta niewiedza mnie boli.

Pozdrawiam, wracając do gorzkiej herbaty

uświadomilem sobie straszną rzecz: ja zapłaciłbym za to, aby niektórych autorów na TXT nie widzieć. To okropne jest, że moja moc nabywcza podcięłaby im skrzydła.

Chyba, że oni by podcięli moje. Zawczasu…

Pieniądze to groźna broń.

Pozdrawiam serdecznie

Pan to możesz brać na klatę i dać sobie radę.

Ja mogę się odciąć i dać sobie radę bez użycia takich słów. Mam wiele innych. A nic ignoranta nie boli tak jak to, że nie rozumie co się do niego mówi.

Hi, hi…

Ale nie każdy tak ma.

Wykorzystywanie słabości słabszych mnie mierzi. Aplauz dla tych, którzy nie mają skrupułów – bardziej.

Getto?

Chyba odwrotnie.

Ja mówię o miejscu, gdzie każdy będzie mógł wypowiedzieć swoje poglądy i oczekiwać, że jeśli nawet zostanie skrytykowany, a jego poglądy uznane za nieuzasadnione, to nie zostanie osobiście obrażony. Tym bardziej, jeśli zwróci uwagę, że coś go razi. I że sobie czegoś nie życzy. Na przykład napastowania seksualnego, przypisywania sobie poglądów, które ma za obrzydliwe i tak dalej.

Ja to nazywam rozmową.

Rozmową, zbudowaną ze zdań złożonych, powiązanych logicznie. I wolnych od wycieczek osobistych.

Mam wrażenie, że jest przeciwnie: TXT staje się gettem, bo tylko ludzie pozbawieni emocji, tacy, którzy opluci wytrą sobie twarz i powiedzą, że deszcz pada mogą tutaj bezpiecznie funkcjonować.

Co jest gettem Panie Igło: miejsce, gdzie można porozmawiać z kimś, kogo poglądy odrzucamy, czy miejsce, gdzie najpierw wrzucamy przez okno koktajl Mołotowa, a potem dobijamy rannych, wychodząc z założenia, że ich poglądy są drugorzędne, a ważne jest tylko to, żeby stanęło na naszym?

Co jest gettem: męska szatnia po WFie, czy kawiarnia, do której nie wpuszcza się pijanych klientów?

Pozdrawiam

na odchodnym..

Jeżeli pan mnie albo Sergowi zarzucasz zimne draństwo & brak emocji to chyba jest kulą w płot?
Co?

zwyczajowo uniknął Pan odpowiedzi na zadane mu pytanie.

Natomiast jeśli chodzi o Pańskie, to proszę o zacytowanie fragmentu, z którego wyciągnął Pan takie wnioski. Wolę rozmawiać o faktach, a nie wydumkach.

Przyznam jednak, że Pańskie chyba, w kontekście tego co sam Pan napisał, mocno mnie zastanowiło. To Pan nie wie? A kto ma wiedzieć?

Pozdrawiam

gdyby Pan przeczytał, co jest w tym wątku napisane, to by Pan wiedział,że nie siedzę na TXT bez przerwy.

A co do dnia świętego, to myślę, że administracja powinna rozważyć sobie dzisiejsze czytania o winnicach.

Pozdrawiam

PS Mógłbym napisać, że przy najbliższej okazji spróbuję obrazić blogera podpisującego się “Sergiusz”, a potem okażę zdziwienie, że jakoś nie rozmawia merytorycznie. Ale tego nie zrobię. Nie jestem zwolennikiem taniego talionu.

a ja tak zupełnie od czapy czyli nie apropo’s powiem, że ja się nie obrażam.

O i to jest całkiem dobre rozwiązanie, zwyczajnie nie jest mnie w stanie (no dobra, prawie nie) obrazić ktoś w internecie.
jeżeli przekroczy pewną granicę, to po prostu z nim nie gadam/nie kłócę się/nie zaglądam, czasem zapomnę i staram się nawrócić (np. pewną panią na M. z przyjaznego portalu:))

A co do TXT, mam wrażenie, że po prostu każdy oczekuje po tym miejscu czegos innego, dodatkowo jest tu dużo osobowości silnych różnych i mam wrażenie, że każda w nich chce lub mimowolnie narzuca coś i pragnie kształtować coś.Albo kogoś.

Przykładów nie będzie:)

Podsumowująco, jak dla mnie w tej chwili pod wgzlędem jakości tekstów, klimatu oraz poziomu komentarzy jest to najlepsze miejsce w polskim internecie.
Co nie znaczy że nie ma wad.
Wad ma mnóstwo.
W dodatku od dawna mam wrażenie, że twórcy podjęli się rzeczy niemożliwej, stworzenia miejsca idealnego, a nawet gdy nam się wydaje, że zaczynamy w gronie aniołów (no bo przecież, nie licząc drobnych wyjątków typu Nicpoń czy xiązeluka miałem o każdym zdanie tu na początku pozytywne lub bardzoi pozytywne, a rozczarowałem się co do kilku osób trochę lub bardzo)

Okazało się jednak, że tyle silnych osób na tak małej przestrzeni postanowiło się trochę pogryźć (a przynajmniej niektóre z nich).

Niektóre postanowiły za wszelką cenę zwracać na siebie uwagę, niektóre postanowiły sie obrażać, niektóre postanowiły dokopać komuś nie fair, niektóre coś tam jeszcze.

Niektóre postanowiły odejść , robiąc wcześniej wielkie zamieszanie, pokazując swoje nad-ego i próbując prawie rozwalić jeszcze już te wcześniejszymi awanturami nadkruszone domostwo.

Ale że tak patetycznie skończę:)
Niektórzy postanowili trwać, nawet jak coś im się nie podoba i pisać.
I chwała im za to
:)

O, alem bredzę, ale to pewnie z powodu wrażeń kinowych, bo na zwariowanym filmie byłem.
A i zmarzłem, bo zimno jest.

I co to w ogóle za korumpowanie blogerów i ten, jak mu, nepo coś tam, a już wiem, nepotyzm.
Co pan z PSL-u żeś?
:)
Aczkolwiek na to zimno jakiś rozgrzewający płyn by mi się przydał, poza tą hełbatą, ale i tak nie mam z kim pić, więc w sumie może lepiej nie.

Pozdrawiam.

primo, to Pan jest wyjątkiem.

Secundo, jakby wszyscy byli jak Pan, to by nudno było.

Tertio, Pan marudzi, a to w większej dawce (patrz secundo) mogło by być nie do zniesienia.

Quarto, każdy niesie swój kamień. I każdy ma inny. I nie każdy ma tyle samo sil do niesienia.

Summa summarum, cieszę się,że pan taki jest jaki jest, ale cieszę się, że są też inni niż Pan.

Niech Pan powie szczerze, chciałby Pan gadać wyłącznie z samym sobą?

Pozdrawiam pluralistycznie

bo reszta jakoś chyba nie w związku z moim komentarzem.

“Summa summarum, cieszę się,że pan taki jest jaki jest, ale cieszę się, że są też inni niż Pan”

No ja też, dlatego, gdy zmniejsza się spekrtum autorów piszących tu, to szkoda, moim zdaniem.
Bo właśnie nie chciałbym, by TXT było jednorodne.

ale jak Pan dopuszcza, że ludzie są różni, to zapewne dopuszcza Pan, że rożne rzeczy ich urażają? I w różnym stopniu?

To dość głupie pytanie, wiem. Ale tak sobie je zadałem, dla retoryki pustej.

Pozdrowienia

PS Kupiliśmy dziecku słowniki do niemieckiego języka. Jakbym wiedział, że takie wielkie będą, to bym dziecko do innej szkoły posłał...

proszę mnie nie rozśmieszać.

Obejrzałem właśnie w telewizorze trzy odcinki My name is Earl i jestem naśmiany na tydzień naprzód.

Z TXT znacznie więcej kobiet odeszło niż mężczyzn. mam wrażenie, że zarowno I procentowo, jak i w liczbach bezwzględnych (choć oczywiście nie można tego łatwo sprawdzić, a i Pan nie wie, bo wiele z nich nie odeszło, tylko przestało bywać i pisać). Proszę sobie przejrzeć jak wyglądały rozmowy w grudniu i styczniu i kto w nich brał udział.

Ja uważam, że to ma związek z kulturowo wypracowaną wrażliwością (bo ja za przecenianiem biologicznych czynników nie jestem).

Ale Pan zapewne zaprzeczy i zostaniemy przy swoim.

Jak zawsze.

Pozdrawiam

w zaparte nie pójde bo i po co?
A że teraz kobitki bardziej samodzielne są & wymagające to chyba pan sam wiesz?
A co nam, facetom zostaje, jak nie za przeproszeniem szatnia?

No ale trza się trzymać i nosem nie kręcić.

właśnie Pan idzie w zaparte i udaje, że ja sobie wymyśliłem problem.

OK. Pański wybór.

Pozdrowienia

nie lubię zdradzać kuchni blogerskiej, ale w podzięce za rydze powiem tak: u mnie to ornamentów jest 95 – 99%. Zamysł jest taki, żeby tak napisać o niczym, żeby czytelnik uporczywie sensu szukał.

Jak znajdzie sobie, to mnie przypisze. A jak nie znajdzie, to uzna, że taki tekst mądry, że aż go nie pojął.

A ja zawsze jestem wygrany.

A co do rydzów, to najbardziej lubię kiszone. Ale nie wiem gdzie takie dostać. Ostatni raz jadłem chyba z 15 lat temu, cholera…

Pozdrowienia

A tak na poważnie.
To w kwestii Warszawiaków i Warszawian.
Ja, kiedym był młody, to długie rozmowy z mjr dypl. St.Weberem miałem.
Pan wiesz kto to był. Wiesz. Pseudonim Chirurg miał.
Na sąsiedniej ulicy mieszkał, jak do Polski wrócił.

I on zmroził mnie jednym stwierdzeniem, które do tej pory we mnie bunt wywołuje.
Nie dlatego, że ja mu nie wierzę, otóż wprost przeciwnie.

On powiedział tak:

Gdybyśmy tego powstania nie zrobili, to one i tak by wybuchło.

I dlatego, jak ja słucham i czytam teraz różnych dętych znawców, historyków, publicystów i patriotów.
To ja się śmieję.
Przez łzy, prosze pana.
Bo jak pan wiesz, są miejsca w Warszawie po których ja na palcach chodzę.
Co i tak nic nie zmienia.
A że miasta nie lubię?
No to przez ludzi, panie, przez ludzi ale i przez niewygodę.

to dla mnie małe ma znaczenie, czy pan lubisz, czy nie lubisz.

Pan jest z tych co najpierw mówi, że nie lubi, ale potem indywidualnie ocenia.

Takie mam wrażenie. Jak się mylę, to proszę mnie z błędu nie wyprowadzać.

Więc sobie możesz Pan nie lubić do woli. A nawet popluwać machorką pod nogi. Nie stanowi.

Ważne żebyś Pan na palcach chodził.

Z koncepcja zaś Chirurga nie wiem czy się zgadzam. Wolałbym nie, ale…

Przez chwilę przeszła mi przez głowę taka myśl, że ktoś mógł wywołać powstanie po to, żeby Sowieci je wsparli.

Ale to gdybologia, więc nie będę tej myśli dalej ciągnąl.

Pozdrawiam

bo dawniej jakoś mniej obecne te słowniki byly.
Zresztą jak już zakupione to muszą być dobre:)

Dobra metoda sprawdzenia, czy się nadają do czegoś, jeżeli hasła są krótko opisane, znaczy nie ma użyć słów w różnych kontekstach, nie ma wielu idiomów czy frazeologizmów za dużo (szczególnie przy najpopularniejszych np. czasownikach typu kommen, bringen, haben, sein, itd, nie ma czasem kilku znaczeń , to taki sobie albo słaby będzie wtedy słownik.

Ja pamiętam, że z tych rozmiarów średnich to np. miałem jakiś Wiedzy Powszechnej, sa też wydawnictwa REA, to wiem, że one były własnie mało kompetentne.

A Langenscheidt choć wygląda niepozornie jest cąłkiem dobry, oczywiście jak ktoś zdolny i się uczy, to po 2, 3 latach nauki będzie mu nie wystarczał, wtedy więc jednojęzyczny się przyda.
A linka poszukam w najbliższym czasie i podrzucę.

że tak powiem, holistyczna i mi się nie chciało ogarniac.

A jak rano ogarnęłam, to pomyslałam, ze to co pisze Sergiusz:

2. Pomysł z opłatami nie został odłożony do lamusa, tylko w początkowej postaci wypełnił już swoje zadanie, a na nowe jest dlań za wcześnie. Więcej nie powiem, bo to byłoby publikowanie biznesplanu na użytek ewentualnej konkurencji.

3. Z tego samego powodu co w pkt 2, nie mogę dziś napisać otwartym tekstem, czym mianowicie TXT chce rywalizować. Mogę jedynie powiedzieć, że dyrekcja to wie i zgodnie z tym działa. A na wierzchu takie rzeczy musi być widać po fakcie. Na obecnym etapie. Nie po to nad tym pracowaliśmy, żeby sobie ktoś z netu spisywał gotowca.”

wzbudza we mnie pewną frustrację.

Rozumiem, że powinnam zaufać dyrekcji.
To mi zaburza wizję wspólnotowosci. I ustawia po jakiejs drugiej stronie. Po jednej wspólnota, po drugiej dyrekcja.

Moja obsesja, że demokracja jest chora z powodu braku mechanizmów wpływu oraz braku mechanizmów podejmowania decyzji wobec licznych sprzecznych interesów – czuje sie jak po wybornym obiedzie.

życzę rzeczy różnych…

to co Pan mysli, to u mnie chyba nie jest lenistwo, tylko gorzej. I na dodatek jest jakos zbiezne ze zmianami frustracyjnymi, których Pan na sobie doświadcza (lub obserwuje, ja tam nie wiem). Za moich młodszych czasów mówiło sie na to “emigracja wewnętrzna”. Grześ to się zapewne nie połapie o co chodzi ale Sergiusz juz chyba tak.

Wydaje mi sie, Panie yayco, że u mnie po prostu wróciło stare.
I tak jak wtedy zabrałam sie za pisanie ksiazki, co mi nawet pewną australijską, chociaz w sumie polska, całkiem nielegalną nagrodę przyniosło i pozwoliło wykafelkowac łazienkę – tak zabrałam sie i teraz.

Jak zwykle: nie ma tego złego.
Chociaz: czy ja wiem?

zdrowia…

to jakoś zaraźliwe się robi ten jeden słaby dzień , przez najbliższe pół roku. No ja tak mam z poniedziałkiem, nie że po niedzieli, no ale tak firmowe wieści zawsze w poniedziałek.

Te kiepskie.

I tak juz od lat, nie wiem jak to zminić, nawet kiedyś bojkotowałem ale nie dało rady na dłuższą metę,

ale w poważaniu już nie mam.

Poniedziałku rzecz jasna.

pozdrawiam

_{prezes,traktor,redaktor}

skoro trzy prawie dni siły się zbiera to w sumie nie dziwota że i z przytupem ten dzień trzeba zacząć i co gorsza dla coponiektórych zakończyć

w sumie to z pozycji siły występować, raz w tygoniu to całkiem ciekawe zajęcie

tak sobie marzę, choć pewnie to wymagające zajęcie.

Cierpliwości zapewne i powstrzymywaniem języka obcego w ilościach nadmiernych

pozdrawiam

_{prezes,traktor,redaktor}

inaczej mówiąc zakłada Pan im podwójnego intelektualnego nelsona

łatwo założyć i nawet nie wymaga to specjanego wysiłku,

a korkami proszę sobie nie zawracać (kijem Wisły*) Pani Prezydent stwierdziła że ich w Warszawie nie macie

toż i wierzę, bo kobiecie z oczu nie patrzy wilkiem

• czemu nie Warty albo Sanu?

pozdrawiam

_{prezes,traktor,redaktor}

mam nadzieję że to tylko z poczucia obowiązku, to ewentualne spotkanie,

a co do umocnień,

to jasne tym bardziej że na Nysie ubyło 6

_{prezes,traktor,redaktor}

Hel(l) jest
mocno przekreklamowany, także na falochronie konkurencja,
prezydencka

na Łysej nie ma gdzie juz ryć

no ale Panie, w Zawichościu, to są tereny!

pozdrawiam geo

graficznie

_{prezes,traktor,redaktor}

Szczęśliwie powróciłam wczoraj z mojego ulubionego miasta, nie tak bardzo odległego, od mojego ukochanego miasta.

Przebywałam u przyjaciół, oraz odbywałam zajęcia, które uczynią ze mnie profesjonalistkę w zakresie bez zakresu. Choć jak spojrzeć na preferencje ustawodawcy, to można zadać zasadne pytanie: w jakim mianowicie celu Gretchen to robisz?

Ale ja nie o tym chciałam, zdaje się.

Z oddalonej ziemi i powietrza, różne do mnie refleksje przychodziły.

I oto postanowiłam się nimi z Panem i Pańskimi czytelnikami podzielić.

Znowu można zadać to samo zasadne pytanie, ale tym razem nie chce mi się go zadawać.

Patrz Pan, Panie Yayco.

Napisze se człowiek komentarz do tekstu jakiegoś, ot weźmy na ten przykład tekst Maxa. Człowiek, kobieta, bloger, se weźmie i napisze, nie?

Zamajaczy drugim fragmentem refleksji.

I spać pójdzie.

Co widzi nazajutrz? (Ładne to jest słowo, to nazajutrz ...)

Otóż oczy kobiety, blogera, człowieka, widzą jakieś pandemonium (to słowo już nie ma tej nostalgicznej nuty w sobie, co nazajutrz).

Nie będę Panu streszczać wydarzeń, przy których był Pan obecny. To już tak całkiem na głowę nie upadłam.

Sam Pan widział, co widziały Pańskie oczy.

Wienc tak, Szanowny Panie. Konsekwencje są, ale i podsumowanie jest.

Zacznę od konsekwencji. One nikogo nie obejdą, bo koguż miałyby?

One są dla mnie.

Pierwsza: Gretchen nie będzie na widok publiczny twarzy swojej wystawiała. To był proszę Pana dowód zaufania, ale wziął i się zmył. Jak ja sobie chcę na siebie popatrzeć, to lustro mam, w sieci siebie oglądać nie muszę.

Druga: Pojawił się kłopot z pewną serią tekstów…
Mam taki sen powtarzający się przez wieki, że z powodów nieokreślonych biegnę po ulicy nago, czyli całkiem bez ubrania. I ja se teraz tak myślę, że sen to sen, symbolika i te różne, ale żebym ja na jawie własny goły tyłek na oglądnięcie nieproszone wystawiała?

Jest w tym sens jakikolwiek?

Z drugiej strony to jest esencja mojego pisania, może ktoś to czyta spoza , może mu to jakoś się podoba, a ja najbardziej lubię te tkane emocjami teksty.

Lubię sobie usiąść i snuć...

Oto i wątpliwość.

Koniec rozdziału: Konsekwencje

Rozdział drugi: Podsumowanie

Otóż widzi Pan, czego to się człowiek o sobie nie dowie w wyniku napisania jednego komentarza!

I o innych. To też ciekawe jest.

Postaram się w punktach i w miarę chronologicznie. Nie obiecuję, że się uda.

Zaczynam. Uwaga, attention.

1. naruszam nienaruszalne

2. powiedziałam coś, czego nie powiedziałam

3. poniewieram bohaterami i czci nie oddaję

4. coś myślę o czymś choć nie myślę tego czegoś o tym, bo to tylko stylistyczny zabieg

5. prawdopodobnie uważam, że niektórzy (co najmniej) powinni się w czasie odpowiednim do SB zakwalifikować, co uczyniło by szczęśliwym pana, panią, społeczeństwo

6. tańczę w tym samym rytmie z Jankiem Osieckim, choć jako żywo nigdy nie mieliśmy okazji zatańczyć wespół zespół, wespół zespół...

7. jestem psycholożką non violence ( a to dopiero jest paradne! Tyle razy darłam się jak nieprzytomna, że nie jestem psychologiem, nie mówiąc już o tym, że nie jestem psycholożką i co? Psinco. Ot, co)

W każdej jednak plotce tkwi ziarno prawdy, choć może to w legendzie?
Istotnie istotą non violence być się staram.
Jak widać, to niedobrze jest widziane.
Najlepiej kogoś po ryju nakłaść. Albo bejsbolem go. Albo i jedno, i drugie.

8. Tego punktu nie pamiętam

9. dość ważna informacja do mnie dotarła, że od piątku z blogerem o nicku Griszeq przeszliśmy, w formie zwracania się do siebie, na tę bardziej formalną. Znaczy to jest Pan Griszeq.
Ważne! Zapisać.

Szkoda, że nie dowiedziałam się o tym bezpośrednio. No, szkoda.

10. mój hologramowy pogląd w sprawie wkurwił Pana Griszeq niepomiernie

Tu, drobna uwaga. Pan Griszeq nie zdobył się na napisanie do mnie wprost.Znowu.

O, na przykład tak:

Pani Gretchen, komentarz jaki Pani zamieściła pod tekstem Maxa o Ryśku Siwcu wkurwił mnie, bo słowo zdenerwował wydaje się zbyt delikatne

Nie wiem czy Pan Griszeq był z Panem Siwcem na ty , ale wyobrażam sobie, że w odpowiedzi mogłabym zadać takie pytanie:

Jakim kurwa Ryśku, Panie Griszq? Co Pana upoważnia to używania takiej formy imienia ?

I tu fragment z innej beczki.

W dawnych czasach kiedy rzeczy wydawały się być prostsze, miałam wrażenie, że z Panem Griszqiem rozmawiamy sobie o ważnych sprawach.
Przyciszonym głosem.
Z uwagą i uważnością.
Z ciekawością.
Blisko.

Kiedy to się zmieniło? i z jakiego powodu? wiedzieć nie muszę, ani chcę, choć się domyślam. Taka bystra jestem.

Domyślać się to jednak nie jest to samo co rozumieć. Warto to zaznaczyć, w tym miejscu.

11. Jestem tchórzem i uciekam z podkulonym ogonem czekając, aż ktoś inny mnie uratuje. Takie połączenie królewny z łasicowatymi.

To z grubsza tyle.

Muszę Panu powiedzieć, że całkiem od rozumu odeszłam po tym wszystkim.

Siła przebiła się przez awatar.

Tylko widzi Pan, życie jest pełne złych wiadomości, ale jest też pełne dobrych.

Pan się za mną ujął (to takie staromodne, piekne określenie), mimo że Pan za to też zebrał.
To mnie umocniło w przekonaniu, że są tacy, którzy przenigdy nie zrozumieją, że nie dla każdego Gretchen jest awatarem jedynie, choćby im to wyraźnie napisać.

Dziękuję

Max, który jest wirtualnym przyjacielem. Wróć.

Maxie, okazałeś się wirtualnym przyjacielem. Wiesz dlaczego.

Dziękuję.

Grzesiu, i Ty nim się okazałeś.
Więc?

Dziękuję.

Panie Igło… Bardzo doceniam. Więcej nie muszę chyba mówić...

Panu również dziękuję, Panie Igło. Po prostu.

Na koniec tego komentarza (?) pozwolę sobie zauważyć jaką niespodzianką jest życie.

Kilka zdań wywołuje ileś tekstów, komentarzy.

Niestety, no niestety niektórych, skłaniają one do walki. O prawdę, słuszność, rację.

I kiedy słucham tej piosenki (bo przecież nie umiem powiedzieć, muszę zrobić wklejkę ) to nadal marzę.

Nieustannie…

priv.

proszę sobie przeczytać wątek u pana Maxa, ten o samospaleniu Ryszarda Siwca. A następnie, może jeszcze raz, ten tutaj. Powinno wszystko być jasne, choć pani Gretchen odwołuje się także do innych zdarzeń.

Mam nadzieję, że u Pana już wszystko w porządku.

Pozdrawiam serdecznie, zdrowia życząc

Mam nadzieję, że u Pana już wszystko w porządku.

O tak dziękuję – trochę tylko dłonie wyglądają niezbyt estetycznie ale generalnie OK.

Ale widzę, że u Pana nie jest dobrze, co mnie martwi bo sobie takie różne teksty planowałem na współpracę licząc a tu ot, klops.

Nie mówiąc o tym, że mnie moja Lepsza Połowa, prawie siłą ,w niedzielę na powietrze wyciągnęła twierdząc (słusznie), że mi to lepiej zrobi, czego owocem jest kilka kilo grzybów, które od tych trzech dni spożywam na dwa sposoby:

pierwszy – to zupa grzybowa,

a drugi – to grzyby w jajecznicy (albo odwrotnie – zależnie od proporcji).

Na przepis zatem liczyłem.

Czy można grzyby jeść jeszcze na inne sposoby (poza marynowanymi)?

Proszę o ratunek bo więcej już nie dam rady ;-)

pozdrawiam grzybowo

zupełnie nie wiem o czym Pan do mnie rozmawia.

U mnie wszystko w porządku, tylko troche niewyspany jestem. Ale ja tak zawsze mam. W pażdzierniku.

Co do grzybów to nie pomogę, bo jak nadmieniałem, zbieractwo i łowiectwo są mi obce. Zapewne z powodu braku talentu i bałaganu umysłowego. Oraz pogłebiającego się reumatyzmu. Pewną rolę (w przypadku łowiectwa) może odgrywać też nadwrażliwość. Nad czym ubolewam.

Więc raczej jem to, co mi ktoś z grzybów zrobi.

Pozdrawiam, prosząc o wybaczenie, że zawodzę Pańskie nadzieje

polecam zapiekanik z grzybami świżo zebranymi,

przyda sie bagietka lub bułki (duże) na to nakładasz farsz z duszonych i przyprawionych grzybów, posypujesz ulubionym serem i do piekarnika, na chrupko:))

smacznego

aha, jeszcze tzw. pizza w warunkach domowych, też super

_{prezes,traktor,redaktor}

Za opóźnienie w odpowiedzi przepraszam, ale dzień wariacki jakiś.

Oto widzi Pan spełnia się stare powiedzenie, że z każdej historii nauczyć się czegoś można, co warte jest podkreślenia.

Umiejętność wyciągania wniosków jest bezcenna. Podobnie jak umiejętność w przyznawaniu się do błędu, zaniechania, czy innych tam.

Dobra energia, jeszcze nikomu nie zaszkodziła.

Powiem Panu, że ja co do zasady zbyt wiele od innych nie oczekuję, co nie znaczy, że jakieś zachowania mnie nie bolą. Bo zazdroszczę Panu tej grubej skóry Panie Yayco.

Też bym tak chciała.

Zwłaszcza, że wobec jej braku czy też raczej w bezpośrednim z tym brakiem związku, śmieszną się wydaję niekiedy.

Inna rzecz, że w sumie śmiech to zdrowie więc niech chociaż ten co się śmieje ma korzyść. Prawda?

Dużo dobrego mnie dzisiaj spotkało, a nie spotkałoby mnie pewnie, gdyby nie ta historia.

Trudne doświadczenia są potrzebne, ale o tym już chyba pisałam…

Pozdrawiam Pana wczesnym wieczorem.

Równie staropolskie:

proszki

:))

No nic Pan nie rozumie widzę, no nic kompletnie.

Chociaż... w uproszczeniu…

Może by to i tak wyglądało?

Jedno jednak nie. Nie śmieję się z tego, bo tu nic do śmiechu nie ma.

Dobre przeważyło złe . I już.

O tym chcę myśleć, i tym się cieszyć.

O.

Pozdrawiam Pana zastanawiając się czy pieczarki to też grzyby…

zważywszy że pewnie pieca cermicznego w którym palone jest drzewem nie posiada ani Pan ani żadna inna znana mi osoba ,

to ciasto jest wyrabiane metoda domową i w piekarniku składane, po wyrośnięciu nieznacznym

podobnie jak i dodawane do tejże pizzy składniki plus sos

no i mąka z reguły inna,

ale sama w sobie to fantastyczna sprawa

w swojej klasie

pozdrawiam z włoskim akcentem

_{prezes,traktor,redaktor}

a bym nietrafił:)

ja tam sobie planuje po cichu, ale pewnie nie wyjdzie

w grilla planuję wbudować ale pewnie kasa na coś innego się przyda…

_{prezes,traktor,redaktor}

Dlaczego Pan zaklada, że Pania Gretchen dzisiaj tylko zle od ludzi spotkalo? Bo ngdyby Ją spotkalo nawet najmniejsze dobro, ot takie malutkie, to tym bardziej może sie cieszyć, bo wtedy to dobro lepiej smakowalo. Ot co. Ale sprzeczal się nie będę.

Pozdrawiam Pana wieczornie i w trochę lepszym usposobieniu.

PS. A kobiet nie należy próbować rozumieć, je należy po prostu akceptować takimi jakie są. Podobnie być winno i odwrotnie. Ale też mogę się mylić.

ciszę się,że Pan zajrzał.

W przeciwieństwie do Pana jakoś nie jestem ciekaw opinii niektórych osób o czymkolwiek. Niezależnie od tego na jaki temat zaczną i tak wiadomo na jaki temat skończą. To nie jest ciekawe. Lubię jak mnie zaskakuje pointa, a nie rozpoczęcie akcji.

A wie Pan, że problem byłby taki, że pani Gretchen starałaby się (takie mam przekonanie) napisać coś na temat. Może by się to mnie albo Panu zgodziło z naszymi obrazami świata, albo i nie. Bo nie ma przymusu.

Ale co z tego, skoro zaraz by się znalazł ktoś, kto by napisał nam nie o trudnym pontyfikacie Piusa XII, ale o tym jak sobie wyobraża panią Gretchen.

Nie widzę powodu, aby czytać o tym jak nieznajomi mi mężczyźni wyobrażają sobie nieznajome sobie kobiety. Nazbyt to intymne.

Zapewne Pan pamięta, że kiedyś spotkaliśmy się przy podobnej okazji. Wtedy reakcja administracji była szybka i sprawna.

Nie chcę wnikać na czym polega różnica, bo znowu się okaże, że to ja kogoś obrażam.

Natomiast przyznam, że nie bardzo w tym wszystkim widzę dramat. Raczej groteskę...

I siedzę. I się przyglądam.

I pozdrawiam Pana, oczywiście

że Pan się cieszysz z tej mojej napaści na Pański blog, i to w tym skromnym wątku.

Zaś co do tej odmiany, co jej Pan nie zauważasz, to chcialbym skromnie nadmienić, że wbrew pozorom życie nie toczy się tylko na txt. I zapewne te dobre rzeczy spotkaly Panią Gretchen również i poza txt. I ja jej życzę, żeby częsciej. Panu zresztą również. W tym jak najmniej wtorków. Ale za to takich samych dochodów i splendorów.

Milego, wieczornego samopoczucia

znaczy w obronie tych, jak im, pieczarek.
Pieczarki mają smak i zapach, tylko trza je po prostu udusić/podsmażyć na maśle, dodać czosnku &cebuli i dobre to jest i pachnie pięknie:)
Wprawdzie niekoniecznie pieczarkami, ale kto by do takich rzeczy wagę przywiązywał.

To tyle.
Znikam, może pisać jesienny tekst o muzyce?
A może nie dziś, kto wie.

Pozdrawiam.

i jeszcze musiał mi Pan ten wtorek wypomnieć?

Niefajnie…

Pozdrawiam mimo to

to co Pani pisze, to faktycznie jest powód do radości. Poważnie to piszę, bez żadnych prawie dwuznaczności.

Prawie. Bo trochę mnie jednak dziwi, że to Pani musi ogłaszać, ze została przeproszona, ale cóż. Rozumiem, z Pani tonu, że uzanliście Państwo sprawę za załatwoną i nie będę marudzić. Więcej nawet: cieszę się z tego. Bo akurat udział pana Borsuka w tej żenującej historii był jedyną rzeczą, która mnie dziwiła i martwiła.

Już pisałem wcześniej, że sam znaczenia tego prostego gestu tego nie doceniałem. Za proste mi się to wydawało.

Niesłusznie

Szkoda, że tak późno się zorientowałem, nota bene.

A co do pieczarek, to w porównaniu z każdym naturalnym, pachnącym i smakującym grzybem, nic nie warte są.

Tego się będę trzymał.

Pozdrawiam serdecznie, pozostając zmęczonym

lecę już na twarz, więc telegraficznie tylko.

Ad 7. I vice versa ze specjalnym załacznikiem serdeczności dla żony i dziatek.

Ad 6. No faktycznie, w tym sensie to tak.

Ad 5. Ja ani nie rozróżniam, ani się nie dziwię. Już nie.

Ad 4. Cieszę się.

Ad 3. Mam podobny problem. Ale nie mam wystarczającej wiedzy, aby rozsądzać.

Ad 2. Mnie to nie ciekawi.

Ad 1. E tam, tyle w tym tajemniczości, co w czeskim kryminale, o majorze Zemanie, suspensu. I tak na końcu zawsze był winien agent z Monachium.

to pewnien dobry człowiek pordził żeby kupowac te bardziej dojrzałe,

i o dziwo smakuja i pachną lepiej,

no i tańsze:)

_{prezes,traktor,redaktor}

na wydechu i przed snem:)

kurki pachną stadnie

a pieczarki suszonej nawet nie róbuje objąć wyobraźnią

a może to cebulą pachną/uderzają ?

pozdrawiam

_{prezes,traktor,redaktor}

O tym do Pana dzisiaj rozmawiam właśnie.

Że są na tym świecie rzeczy, są na tym świecie rzeczy, których nie można kupić.

Gdybym miała tylko krzywdy i niesprawiedliwości pamiętać, to prawdopodobnie nie dożyłabym dwudziestej wiosny życia. Ze zgryzoty.

I moja religia, Panie Yayco nakazuje mi brać to co dobre, tak jak to co złe.

Dobre jest przyjemniejsze, to oczywista kwestia.

Złe jest jakie jest. I też jest.

Najcenniejsze jest to, że w każdym miejscu można znaleźć dusze przyjazne.

Dla mnie dobro zawsze przesłania zło.

To dobro wydarzyło się dzięki Panu. I dzięki jeszcze iluś tam osobom.

Moja wdzięczność dla Pana jest niezmierzona, proszę Pana.

Pan sobie to zapisze gdzieś, wężykiem.

Ależ ja tu dzisiaj lukier leję.

Jakaś to jednak jest odmiana.

Pozdrawiam Pana przez sen. Pański.

proszę się tak nie oblukrować całkiem.

Mile to co Pani pisze, ale obawiam się,że komuś znowu przyjdzie do głowy, że to jakaś specjalna była okazja, że coś dla Pani zrobiłem.

A sytuacja (poza skalą) niewiele różniła się od mojego dawnego spotkania z panem Odysem.

Ale mniejsza z tym. Ci co wiedzą swoje, swoje będą wiedzieć...

Marudzę od rana jak się zdaje, więc może coś zrobię pożytecznego…

Pozdrawiam Panią analogicznie, choć z drugiej strony nocy

że Pan zajrzał tutaj.

A Kurta V. to coraz mniej ludzi czyta, mam wrażenie.

Moje dziecko ostatnio odkryło go na półce i zaczęło od najtrudniejszej strony. Od Rzeźni…

Ciekawe, czy sięgnie po inne?

Pozdrawiam serdecznie

to smutne, że muszę Panu o tym powiedzieć, ale Kurt Vonnegut, Jr. zmarł półtora roku temu.

Zdarza się, jak zapewne sam by to skomentował.

Pozdrawiam nieco smutno, w związku z tym

książki zostały.

I pamięć.

Pozdrawiam

a tu dzisiaj czytam takie, no nie powiem co, ale niezależnie od tego co Pan sobie postanowi, fajnie jest poczytać co Pan i ten jak mu tam N napiszą.To tyle , na razie, pozdrawiam i czytam, nawet jak nie komentuję

Miał Pan rację.
Nie warto wywoływać.

Panie Odysie.

Czasem ciekawość świata do niczego przyjemnego nie prowadzi.

Ale zawsze jest w tym ten pożytek, że się Pan przekonał i już wie.

Pozdrowienia serdeczne

proszę się nie krępować, tylko zaglądać. Mam szczwany plan, aby w ilości komentarzy pobić Pańskie Hyde Parki.

Nota bene, link mi Pan onegdaj obiecał, pozwolę sobie się nachalnie narzucić z przypomnieniem..

Pozdrawiam

a czy ja mówię, że już zamykam sklepik?

Pozdrowienia

co obiecałem, czyli multum słownictwa w jednym miejscu, z gramatycznym opisem, opisem z jakimi innymi słowami występuje i do każdego słowa kilkadziesiąt przykładów z gaze/literatury itd, chyba że to bardzo mało popularne słowa są, to mniej oczywiście tych przykładów.
Rzecz przydatna na pewno, acz nie na początku nauki.

http://wortschatz.uni-leipzig.de/

A tu są różne ciekawe ćwiczenia plus linki do innych ćwiczeń z niemieckich stron, poziom też nie początkujący, ale warto przejrzeć nawet dla ciekawości,, czego się w niemieckiej szkole uczą dzieciaki.

http://www.zum.de/Faecher/D/BW/gym/hotpots/

Już widzę ten obraz in my mind eyes:
Lech w tajemnicy przed bratem (już ten by mu natarł uszu za buszowanie po bezecnych stronach), z piwem w ręku pisze komentarz po komentarzu, zakłada TXT i podpisuje się jako Kozak wolny... :D
Tylko kim jest Sergiusz?!

Dobrze, że Igłę spotkałem osobiście (choć któż tego może być pewien, może On to nie On był) na zeszłorocznych urodzinach Salonu…

Ale wie Pan, można na to spojrzeć z innej strony. Prezydent wykupił czas antenowy w TVP i na TXT — a to już dla nas niezły awans, czyż nie?
W ogóle. Pisać ramię w ramię z najwyższą władzą, to nie byleco.

sergiusz To Ludwik Dorn:)
Wszystko się więc układa w jedną całość.
A Jarecki to musiał być Jarosław Kaczyński:)

pzdr

jest jeszcze problem z Ciapkiem,

znaczy Ciapek ok, nawet czasem coś gada, ale ani kotem ani kuniem ani złotą rybką nie jest

i mam zgryz z tą wiadomością...

pozdrawiam

[edit]

Ciapka przepraszam za przekręcenie…

_{prezes,traktor,redaktor}

Ciapek to Saba, tylko incognito.

A ostatnio go widziano pod Krakowem…

(Dobrze, że nie pod Toruniem.)

Dobranoc państwu.

niech Pan nie idzie tą drogą, bo Pan klin między braci wbijasz, a to się nie godzi.

Dobranoc Panu, jak najbardziej

lewą powieką,

ale to zgrany numer, dziwne jakby nie potrafił

brakuje mi tylko ex libris Wasz Prezydent
_{prezes,traktor,redaktor}

...politycznie ale widzę że się nie dało,

boje się już pisać incognito

a bo to wiadomo, podejżliwe to ludzie są teraz i trzeba się pilnować

pozdrawiam odpływająco

_{prezes,traktor,redaktor}

No.

i Pan Prezydent tu na TXT bywa no, no

taż wystarczy zadbać, żeby kamerka w komputerze włączona nie była.

I można wpadać, strojem się nie krępując.

U mnie w każdym razie zawsze jest Pani mile widziana.

I jeszcze dodam, wracając do dawnego rytu, że może by Pani bloga założyła i wakacje swoje opisała, bo przecieki wskazują, że mogłaby to być pouczająca historia, choć niekoniecznie dla młodzieży (ze względu na spożycie).

Pozdrowienia

przeczytałem.
A właściwie to trochę wcześniej.
Teraz dopiero napisałem, bo me dzieci mokrymi ręcznikami cuciły.
A Ciapek wył & skowyczał z uciechy na całą wieś, tak, że go słyszeli nawet w przysiółku o nazwie Warszawa.
:)

widzi Pan jak to jest: taki Max to nadal się nie chce przyznać, tylko zawija w te sreberka…

Pozdrowienia