znasz takie spostrzeżenie: “... miłość nie jest kochana”?

Właśnie to zdanie św.Franciszka odpowiada na problem jaki stawiasz. Można kochać namiastki i namiastki uważać za miłość. Sęk w tym aby pokochać miłość i miłowanie vide, uosobiona w 8 błogosławieństwach czy w Jezusie Chrystusie.

A rozkosze nie są same w sobie złe, rozkosze są złe gdy stawiają siebie ponad wszystko. Nawet ponad Boga. Człowiek przecież nie jest rzeczą do używania ale jest podmiotem kochania. Miłość więc obdarza a nie “konsumuje” kogoś.. .

A św. Paweł mówi starajcie się o rzeczy większe i zaczyna: Gdybym mówił językami ludzi i aniołów.. .

Pytanie brzmi czy staram się o rzeczy większe.. – bo kto się zaczyna oglądać wstecz nie jest godzien Królestwa Bożego, co można spuentować. Kto zatrzymuje się w staraniu się o rzeczy większe, ten ogląda się wstecz.

A więc kto uważa, że już w “pełni się podoba” ten stanął się brzydalem… dla Boga.

Pozdrawiam.

p.s.
Przepraszam, ze wcisnąłem się pomiędzy Pino a Ciebie.

************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .