Jest to problem który zaprząta moje myśli od bardzo dawna!
Mam niejasne wrażenie,że ostatnim czlowiekiem który definiował jakoś polską rację stanu był śp. Jan Sobieski.
Później już, o polskim bycie raczej, niż racji stanu decydowano gdzie indziej. Długi okres niewoli wykształcił w Polakach warunkowy odruch antypaństwowy, który utrzymuje się do dzisiaj. Swoista schizofrenia każe traktować Polakowi państwo jako twór obcy i nieprzyjazny, i jednocześnie zajmować wobec niego postawę roszczeniową, z przekonaniem, że posiada worek, ale dzielić się nie chce.
Stąd wzięła się polityka przetrwania, która jest kontynuacją zaściankowego myślenia czasów saskich. Aby do przodu.
| nie ma czegoś takiego jak polska racja stanu. Instynktowna niechęć wobec sąsiadów to nie jest fundament do dalekosięznego planowania polityki zewnętrznej. A o tym chyba mówimy. Bezpieczeńsatwo kraju. Militarne, energetyczne i choć to brzmi kuriozalnie: kulturowe. Aby to zapewnić, trzeba zdefiniowć zagrożenia, ocenić zasób posiadanych środków i budowac sojusze w oparciu o staranną analizę możliwości. A rozmawiać językiem dyplomacji.
Nic takiego nie dostrzegam. Jeżeli czasem udaje się coś zrobić, to raczej dla innych, ze szkodą dla nas samych. W myśl idei “Za wolność Waszą i naszą” W takiej kolejności. Jeżeli to są działania nieprzemyślane, to na częśźć drugą często nie srtarcza czasu i możliwości.
W innych krajach tę kolejność odwracają.

Theodore Roosevelt (ur. 27 października 1858 w Nowym Jorku, zm. 6 stycznia 1919 w Oyster Bay), znany był ze swoich bon motów, dobrze oddających jego widzenie polityki. Trzeba przyznać, że jego rozwinięcie słynnego „Kija i marchewki” Monroe’a, jest doskonałym przedstawieniem sposobu porozumiewania się w dyplomacji :
„W polityce (…) należy przemawiać łagodnie, trzymając za plecami tęgi kij. Jeżeli mamy w garści lichą gałązkę, starajmy się na rozmówcy wywrzeć wrażenie, że w istocie trzymamy tam coś innego. Arogancja i agresywny brak grzeczności to broń pyszałków i głupców”
Czy nie można tego celnego spostrzeżenia zastosować dla oceny naszych poczynań dyplomatycznych?
Jak przemawiał w Tbilisi Ojciec Narodu, i co miał za plecami?
A przecież jest to z założenia pierwszy i najważniejszy dyplomata w każdej ojczyźnie.

Pozdrawiam serdecznie

tarantula