Mój śp. Dziadek mawiał, że na świecie nie ma nic piekniejszego niz spojrzenie małego dziecka. Jasne, ufne, szczere. Zwierciadło prawdziwie czystej duszy. Nie mozna zostac wobec nich obojętnym. Kto umie patrzeć, odnajdzie w nich siłę i nadzieję..
Sam, nie wiedząc o tym wcale, zachował takie spojrzenie do końca swojego ponad dziewięćdziesięcioletniego życia.

Jestem pod wrażeniem.

to niestety praca w architekturze w Polsce. Świetnie to rozumiem.
Jak wyjechałem to moje oczka się zregenerowały i już nie sa biedne:)

Pozdrawiam i życzę:)

kułak i spekulant

Ja zawsze w momentach doła…... – ale takiego, gdy “już nie ma sił” zawsze sobie mawiam. No już gorzej być nie może, więc będzie już tylko lepiej…. .

I zawsze jest lepiej wtedy.

A skoro wspomianiałaś o wsparciu Zmartwychwstałego to zawsze sobie mówię, że to czas próby i dawania świadectwa Jemu…. . A więc zamiast narzekania, przylgnięcia do Niego jeszcze mocniej i zdecydowanie.

To chyba taka jest rola okresów przygnębiania i dołów psychicznych. Jak pisze św. Paweł:

“Moc w słabości się doskonali….” – niby to paradoks ale naprawdę działa, gdy się upatruje Zwycięstwa pod właściwym adresem.

Pozdrawiam serdecznie!!!

.. a mi w “swietle tego deszczy za oknem… przychodzi na myśl refren piosenki:

“...i niech spadnie deszcze, błogosławieństw Twych;
Ojcze, obmyj mnie…. , Duchu Święty przyjdź...”.

:-)

Że dzieci mają właściwości kojące.
Wczoraj byłam tez taka wymęczona i nie do życia.
Wpadłam do Niny, przytuliłam Nadziejkę i Helenę i poczułam się zregenerowana, i nauczyłam się do bardzo trudnej kalsówki po powrocie do domu ;)
Też czekam na Zmartwychwstanie. Bo co innego tu moze pomóc…
Uściskaj dzikuski :) Znów mnie wzruszyły.
Moze niedługo do was wpadnę, w końcu musze się zachwycić nowym samochodem ;)

Ty czekasz na życie?
Trzy życia wiszą Ci u szyi, cudowne, niewinne, prawdziwe.
Wybacz per nick, ale tak dla mnie normalniej.

No właśnie, skoro dzieci nas przekonują o stanie faktycznym, to co nas wstrzymuje, by tak jak dzieci żyć ciesząc się chwilą, tu i teraz, bez ideologii, poświęcania się w imię czego?
Może żyć skromnie, spokojnie, po Bożemu, poza wyścigiem, walkami.
Da się tak w ogóle, czy tak tylko w białym kaftanie bez rękawów jest możliwe?

Chyba różnica między nami jest jak między tymi dwoma rankiem:
franciszkanin — Dzień dobry Boże!
dominikanin— Dobry Boże, dzień...

Dzięki z wsparcie.

Ale nie bardzo umiem wielopoziomowe zagadki układać :)
A klanu rozpisalam połowę, ale takie ładne nawiązanie mi wyszło…
A propos maluchów – wpadnij do mnie zobaczyć początek bajki. Jutro kolejny odcinek.