Na początek kilka banalnych stwierdzeń: wolność najlepiej określa się i odczuwa wtedy, gdy się ją utraciło lub gdy została ograniczona w sposób widoczny.

Drugie stwierdzenie, to: wolnoć Tomku w swoim domku. Aczkolwiek w tym przypadku propagator tej idei powinien pamiętać o tym, by nie czynić drugiemu, co jemu niemiłe.

Po trzecie komentarz Pana Tarantuli o osiołku pod moim tekstem http://tekstowisko.com/germania/58889.html?#comment-616301.

Po czwarte – tym razem do Pańskich zastrzeżeń: sekta przestaje być sektą, a staje się uznaną religią w chwili przekroczenia określonej liczby wyznawców. Sekcie Moona brakuje jeszcze ze sto milionów (a moźe mniej) i będzie uznana za całkiem legalne wyznanie. Podobnie jak Kościół Scjentystyczny. To po prostu kwestia wielkości.

I jeszcze raz powtórzenie oświadczenia Forda z lat 20-tych XX w.: każdy Amerykanin może sobie kupić forda w dowolnym kolorze. Pod warunkiem, że będzie to kolor czarny.

Wynika z tego po pierwsze, że pozostają nam tylko dwa rodzaje wolności: wolność na “nie” i wolność na “tak”. Wszelkie bałakanie o obywatelskiej roli (a co nie jest obywatelskie, gdy czynią to i działqają obywatele?), albo niezależności od mainstreamu. Niedługo (a może już) pewne tendencje w necie też będa już określane jako mainstreamowe. Dla netu, a nie mediów drukowanych, bo telewizja czy radio netowe już istnieje. I co wtedy?

Pozdrawiam Pana serdecznie

abwarten und Tee trinken

Pan tak waży słowa, że trudno pogadać.
Ale — goś w dom, herbata na stół.
Jakbym coś Panu dopisał w rozmowie niechcący — proszę prostować.

W jednym zgodzić się nie mogę. Sekty od wielkich religii dzieli dużo. Bynajmniej nie tylko liczebność. Temat jest duży, a ja, muszę przyznać, specem od sekt nie jestem. Ale wystarczająco speców słyszałem i czytałem, żeby zapamiętać, że różnice są bardzo istotne.
A już zwłaszcza katolicyzm, który nie tylko ma uporządkowaną racjonalnie teologię, ale prawo kanoniczne i struktury pozwalające jakoś panować nad rozbuchanymi kaznodziejami, którzy sięgną po sekciarskie techniki.
Ot — świeży przykład, z diecezji warszawskiej: ruch rodzin nazaretańskich właśnie jest z takich powodów w trakcie poważnego remontu.
Może – kiedyś – jak się wygrzebię z roboty, a TXT jeszcze będzie, przygotuję o różnicach artykuł. Pogadamy.

Co do przypowieści o osiołku, to ona wielce udana jest. Rzecz w tym, że nie jestem pewien, czy przedstawia punkt widzenia osiołka, czy też jego właściciela.

Co do mejnsitrimu. Zawsze jakiś jest. Ale ja, Panie Lorenzo, nigdy nie rozumiałem niezależności a tym bardziej obywatelskości, jako nie-bycie-w-mejnstrimie. Nie aspiruję do wiecznego epatowania wzorem prawicowych dziennikarzy swoim wykluczeniem z salonu. I tego w tym tekście nie ma.
Prędzej to znaleźć można w administracyjnej deklaracji “o nas”.

Ja obywatelskość intuicyjnie kojarzę z pierwszymi dwoma słowami, od których pochodzi słynny skrót NSZZ. Czy to utopia, czy nie — to osobna rzecz.
Ale przykro troszkę skonstatować, że sztandary, którymi dumnie powiewamy — to tylko taka reklama.

Dlatego cieszy mnie, że dwie godziny po moim nocnym apelu, by je zdjąć i słów nie nadużywać nadaremno, Sergiusz ogłosił to ex caethedra.

od słów. Moim zdaniem ważyć je trzeba, a to z kilku co najmniej powodów. Dwa najważniejsze, to by po pierwsze nie uczynić komuś krzywdy, po drugie zaś, by na miarę swych możliwości móc uzasadnić swoje stanowisko w sposób jak najbardziej zrozumiały dla drugiego. A że niekiedy to nie wychodzi – cóż, łatwo nie jest. I czasami język zbyt mało giętki, by myśli wypowiedzieć.

W kwestii struktur rozbudowanych oraz szeroko opracowanych zasad wiary to rzecz w tym głównie, że rację ma przeważnie większość. Niekiedy niestety.

Przy całym szacunku dla Pana i Pańskiej wiary proszę spojrzeć na tę kwestię z punktu widzenia ilościowego oraz organizacyjnego. Gdy wspomniany Kościół Scjentystyczny albo sekta Moona będą liczyły po kilkadziesiąt (albo więcej) milionów zwolenników oraz będą posiadać odpowiednie środki to proszę być pewnym, że pewnego pięknego poranka przestaną być uważane pzez opinię publiczną za sekty, a staną się jednymi z religii. A ich zwolennicy staną się wiernymi.

I teoretycy będą sobie mogli mówić co chcą, a rzeczywistości nie zmienią. Szczególnie, gdy liczba owych wiernych przekroczy setki milionów. Proszę mi wybaczyć, ale wtedy zaczną (o ile już nie zaczęły) działać prawa wolnego rynku w tej kwestii, oraz konkurencji ze wszystkimi konsekwencjami z tych faktów wynikającymi.

Życzę Panu jak najlepiej (sobie zresztą też), ale niekiedy taka walka konkurencyjna lubi się przerodzić w wojny religijne. Ale to rzeczywiście temat na inną debatę.

Co do tego osiołka (nie wiem czemu, ale po raz kolejny napisałem “osilka” i musiałem poprawiać), też mam uczucia ambiwalentne. Biorąc jednakże pod uwagę poziom komentatora z pokorą przyjmuję ten głos, nawet jako drobną uszczypliwość pod moim również adresem.

Gdy idzie o główne nurty, to znów rzecz zależy od liczby uczestników, mód różnych czy niezgody na istniejący stan rzeczy (choć to ostatnie może się nieco kłócić z określeniem główny. Ale skoro można powiedzieć, że istnieje główny nurt opozycji...)

Rzeczywiście sformułowanie niezależny i samorządny w odniesieniu do jakiegoś tworu jest całkiem niezłe. Problem leży w konsekwencjach, albo w tym, co z tego po jakimś czasie wyrośnie. Biorąc pod uwagę np. wrodzoną kłótliwość uczestników albo jawne czy ukryte cele gremiów kierowniczych.

I na koniec tego odcinka: jest w Austrii takie powiedzenie ohne Marie kein Musik, co w wolnym tłumaczeniu oznacza kto ma kasę ten rządzi . To porzekadło ma cuś niecuś wspólnego z określonymi tezami nauk ekonomicznych (czy też filozofii gospodarczej) mówiących o własności środków produkcji i takich tam bajd.

Pozostaję z szacunkiem w nadziei na dalszą, równie produktywną, wymianę myśli z Panem

abwarten und Tee trinken

Sprawianie komuś przyjemności jest o wiele sympatyczniejsze od sprawiania przykrości, o czym wielu często zapomina. A i samopoczucie jest lepsze w takim przypadku. Chyba, że ktoś woli sprawiac przykrość innym z różnych powodow. Widać taka jego karma. Albo charakter.

A pogoda rzeczywiście podła. I jeszcze kilka dni będzie. Więc trzeba sobie poprawiać samopoczucie. Tym bardziej, że to przecież tak niewiele kosztuje:-)

Pozdrawiam równie serdecznie

abwarten und Tee trinken

Otóż właśnie się mylisz.
Zresztą, muliliśmy się chyba wszyscy (tzn. daliśmy się zwieść złudzeniom).

Tekstowisko nie jest placem, należącym i zarządzanym przez lokalną społeczność. (Wbrew swoim sztandarowym hasłom).

Jest prędzej właśnie budynkiem użyteczności publicznej, przestrzenią quasi-publiczną, jak np. supermarket.
Wygląda do przestrzeni publicznej podobnie. Ma place, uliczki, witryny, nawet latarnie i ławki.
Pod pewnymi względami jest fajniejsze: jest czyściej, nie ma pijaków ani żebraków. Są liczne bajery: zadaszenie, ogrzewanie — a administracja obiektu obiecuje dalcze, migające i błyszczące rozwiązania. Szklane windy wprost do naszego lokalu itp.
Jest jednak zasadnicza różnica między przestrzenią publiczną, a naszym quasi-publicznym miejscem:
właściciel.

To miejsce ma konkretnego właściciela, nie należy do wspólnoty użytkowników, nie jest nasze.

Tu nie ma policji, scigającej na mocy prawa.
Tu jest ochrona, wykonująca polecenia właściciela.

Jeśli właścicielowi przyjdzie chęć, może wyprosić kogokolwiek z dowolnych przyczyn.
Może też zabronić dowolnych rzeczy w regulaminie.
A ty, klient, lub najemca sklepiku zgadzasz się widzimisię właściciela respektować — dobrowolnie.
W końcu — nie musisz tu być.
Możesz wynieść się na zewnątrz. Jeśli na zewnątrz coś jest, prócz innych prywatnych miejsc.

Dlatego w realu właśnie w centrach handlowych, tak podobnych do dawnych centrów miast, nie ma żebraków, ani teatrzyków ulicznych i kataryniarzy (chyba, że tacy podpiszą z zarządem centrum kontrakt); nie ma tam także nigdy demonstracji politycznych, a agitacja (najczęściej w celach charytatywnych lub komercyjnych) nigdy nie dotyczy sfery religii ani idei. Bo to, choć należy do wolności gwarantowanych konstytucyjnie, jest w prywatnych miejscach zabronione.

To trochę smutne, ale niestety prywtyzujemy sobie przestrzń publiczną. Z entuzjazmem przenosimy się do centrów handlowych, gdzie czystość i bezpieczeństwo zapewniają nasze pieniądze zbierane w prowizji od zakupów — porzucając coraz bardziej zaniedbane przestrzenie publiczne, utrzymywane gorzej i pewnie drożej z naszych podatków.
Godzimy się bezwiednie na ograniczenie wolności, w zamian za pakiet usłg dostarczany w abonamencie, wraz z regulaminem, którego nie czytamy.

Dotyczy to i Tekstowiska, które mogło, moim zdaniem, stać się portalem prawdziwie obywatelskim.
Zdaje się, że za późno na konfederację. Bar wzięty.

na chwilkę stanę w obronie administracji:)

“Jak to dobrze, że tekst mój jest tak słaby i zupełnie nieciekawy, że nie umieszczono go na SG w żadnym zakatku. Dzięki temu z mniej licznymi komentatorami będzie czas na głębszą debatę.”

Nie wiem czy zauważyłeś, ale żaden z tekstów dotyczących TXT nie był na SG.
Moj, który ma już 90 komentarzy też nie.

Akurat myślę, że to chyba nie problem, szczególnie, że na TXT strasznie łatwo dotrzeć do wszystkich tekstów, szczególnie jak są komentowane.

pzdr

Nie wiem czy zauważyłeś, ale teksty dotyczące TXT były na SG.
Był długo tekst pana Lorenzo, do którego zresztą linkuję na początku.
Dziś jeszcze zresztą sam szczyt jedynki okupował od 2:30 do
18:10 inny artykuł — zanurzony po uszy w najgoretszą obecnie debatę tego portalu.

Zrozumiałbym w pełni polityke redakcyjną, że kłótnie nas o nas mają odbywać się na zapleczu, by nie gorszyć niepotrzebnie czytelników spoza naszego, niesłusznie konfederacją zwanego, grona.
Ale jeśli Redakcja niektóre (niech będzie, że prawie wszystkie) teksty chowa, a inne wiesza na szczycie jedynki, to nie jest fair. Nie sądzisz?

Chyba, że to był kolejny test na swoiście pojmowaną demokrację. Może Redakcja oczekiwała, że tekst zdejmą inni blogerzy, klikając grupowo w link policyjny.

Panie Odysie. Mówię to Panu tylko z sympatii. Galopuje Pan, naprawdę :-)

Myślę, że nikogo Pan nie obraził, czy nawet nie uchybił :-) Jeśli ma Pan jakiś plan, to proszę go zaproponować.

Niech Pan działa, jeśli mogę tak powiedzieć. Choć zagrzewam do boju jedynie obywatelsko… Do zobaczenia,

Po “katastrofie” Zorba nie był szczególnie zmartwiony. Zabrał się za nowe :-)))) To w kwestii tzw. “pięknych katastrof” :)

Pozdrawiam,
referent

(to a propos Referenta, nie Igły)

nie wymyślam.
Wszystko już było.
A Bianka i Poldek bedą.

Mam wrażenie, natomiast, że sobie niektórzy własne piosenki zaczęli śpiewać.
Nawet jak im redakcja nuty nie podpowiedziała.
A potem, ku własnemu zdziwieniu, się dowiedziała.

Że se sami dośpiewali.

Zwracam uprzejmą uwagę, że — gdy zaczęły krażyć w powietrzu brzydkie podejrzenia — ja w tym tu tekście je sformułowałem w trybie przypuszczającym poniekąd, nie przypisującym złej woli.

Wypadało zaprzeczyć.

A nikt nie zaprzeczył.

Za to tekst pozostawiono w miejscowym Hadesie.

No właśnie-lubię nie lubię?
Ale są.

Mam nadzieję.
Teraz wszyscy się na mnie obrażają.
To ciekawe?
Pewnie im regulaminem na blogi wjechałem?
Ciekawe kiedy?

Jeśli Pan czytał Kazantzakisa albo przynajmniej oglądał film z A. Quinnem w roli Zorby, to powinien Pan wiedzieć o czym pisałem. A jeśli nie, to może i nie.

referent

Panie Odysie, przykro mi, ale tak myślę. Pan zadbał, żeby na Pana blogu mógł wisieć krzyż, co doskonale rozumiem i jestem gotów do pomocy i dyskusji, jeśli Pan będzie kiedyś tego ode mnie potrzebował, ale poza tym, to są niskie pobudki. “Bijo mnie niemce”. Jak zresztą widać wszystko rozgrywa się przy uciesze tradycyjnie uaktywniających się w takich momentach RRK i Azraela (obrońców ładów tekstowiskowych i wolności słowa). Stąd ja nie biorę tego poważnie, nie potrafię tych ludzi brać serio.

Tego dotyczyły moje uwagi, kiedy pytałem, czy aby reaguje Pan proporcjonalnie, bo mówiąc to samo co inni, chodziło Panu jednak nie o to samo. To znaczy, Pana motywy i cele są – m.zd. – rozbieżne z awanturką halberowców. Ale co ja tam wiem, prawda… :-)

Chciałem to co za chwilę napiszę napisać już wczoraj, ale uznałem, że to nie moja sprawa, a Pani przecież zachowuje się – generalnie :-) – wzorowo i bez zarzutu! Uściślając, inaczej niż ja :-) Otóż, Pani RRK jest balastem. Będzie on Pani ciążył coraz bardziej.

A poza tym, tak uważam (że niskie pobudki), a dowodów jest legion. Chciałbym już poczytać na inny temat, ale akurat nic na inny temat nie ma :-)

Pozdrawiam!

Proszę zaglądać (mam całą teczkę nowości:). Niech się Pani nie martwi, i tak będę ciął Pani komentarze :-) Nic nie przepuszczę. Jak gacie non-iron.

Ciągle w nich chodzę :-)

To po prostu przerasta moje wyobrażenia:)
Czy wypada takie tematy poruszać w poważnym wątku?
Odys to wytnie niewątpliwie.

Ja wiem, że znaczna część obecnego sztormu, w którym pogrążyło się TXT, to zwykła obrona kilku blogerów. Blogerów, przez adminów potraktowanych jak balast.

Jak Pan zauważył, nie zaangażowałem się ni razu w akcje personalne. Akurat do postaci dotkniętych restrykcjami, bądź na restrykcje przez nowy regulamin skazane — jest mi daleko. Z różnych przyczyn, acz głównie ze względów estetycznych.

Z panią Renatą jestem w stuprocentowym konflikcie, odkąd mnie oszczerczo oskarżyła, m. in. nazywając kłamcą. Więc towarzysko jest mi jak najbardziej obca.

Nie dziwię się jednak odruchom samoobronnym i solidarnościowym. Nikt nie lubi być wyrzucany. Wielu też jest tu głównie po to, by czytać i rozmawiać ze znajomymi z netu. I nic dziwnego, że ich bronią. Akurat nie są to moi znajomi, ale to rozumiem.

Tylko wie Pan, mnie idzie o pryncypia. Nie o kolegów.
Sprawa pierwszej wagi została korzystnie wg mnie zmieniona.

Przeraża mnie jednak, że administracja działać może według schematu towarzyskiego. Siada sobie przy stoliku i naradza się: ten, ten i ten nam nie pasują, trzeba ich jakoś, hmm, zniechęcić.
I ciach — powstaje nowy, dziwny regulamin.
Z wpisanym kijem na tych, ktorzy nie są kolegami administracji.

Bo z Pańskiej wizji, z całym szacunkiem, nie wynika żaden konflikt społeczności z jakąś zachłanną grupą halberowców. Mimo całej asymetrii z jaką Pan to opisuje — w Pana wizji widać halberowców A kontra halberowcom B.

Nie podoba mi się także wszechwładny, właścicielski zarząd, który nie zamierza uzasadniać żadnych swoich decyzji przedmiotom swoich działań. Zwłaszcza, że z początku obiecywano mi coś zupełnie innego, a teraz czuję się obudzony z ręką w czymś może ciepłym ale niezbyt przyjemnym.

Pan mówi, że ja, upominając się o zasady, stawiam się niechcący po złej stronie. A ja, bardzo przepraszam, nie widzę w tak przedstawionym konflikcie dobrej strony.

Mimo, że niezmiernie lubię czytać teksty Pana, Jareckiego, a i Igły też.
A jednocześnie unikam RRK, Docenta, a także Mad Doga, że o innych nie wspomnę.

Dla mnie — dobrą stroną są czyste reguły gry, najlepiej zabezpieczone transparentnymi mechanizmami demokratycznymi, służące zabezpieczeniu niezależności publicystów. Z uwzględnieniem jakiejś ochrony przed niebezpiecznymi treściami i technikami.

Rozumie Pan?

Ja się nie cieszę, ani ciut ciut, że halberowcy zostali wycięci przez kolegów pani Kruk i jej mocodawców, a że to towarzystwo jest z kolei wycinane teraz przez komando Farfała. Które za moment zostanie wymiecione takoż. Nie o to, nie o to.

Pan sugeruje, że teraz mam zmilczeć, a o zasadach pogadamy jak niepożądani zostaną zgrabnie usunięci?
Poważnie?

może zamiast snuć teorie spiskowe na temat regulaminu, o którym już ani słowa nie dodam, bo wszystko powiedziałem, wystarczy doczytać, to napisz w końcu o tej demokracji, czystej grze itd, jak je widzisz. Ale nie w formie “uwag na gorąco”, bo to nie teges w tym kontekście, żeby na kolanie temat omawiać. Bardzo jestem ciekaw, do jakich to wniosków dojdziesz, naprawdę.

Pozdrawiam.

za mało tego i zbyt chaotyczne, żebym miał się odnosić.

Zapowiedziałeś, że napiszesz coś więcej, po przemyśleniu, i na to czekam. Jeśli nadaremno, nie ma sprawy, ale też nie oczekuj, że będę dowodził iż nie jestem wielbłądem itd. Zapowiedziałem wszak, i dotrzymam, że piany bić nie będę. Mam w życiu ważniejsze sprawy.

Nie zrozumiałeś tego o demokracji. To był umieszczony w konkretnym kontekście skrót myślowy. Ty go bez powodu rozciagasz w/g swojego uznania. Tak właśnie powstają nieporozumienia.

Jeśli zadaję pytania retoryczne, to wyraźnie to widać. A stanowisko administracji odebrałeś błędnie. Nie szkodzi.

Tutaj nie zadaję Ci żadnych retorycznych pytań, tylko normalne, z oczekiwaniem przemyślanej odpowiedzi.

Pozdrawiam.

Jeśli notka, która tu wisi, to za mało i zbyt chaotycznie — to sorry. Na więcej mnie nie stać. O mechanizmach demokratycznych postaram się napisać, skoro rzeczywiście jesteś otwarty na dialog.

Szkoda, że jeśli odbieram coś błędnie i głośno pytam, czy to prawda, nie dostaję nawet krótkiego nie.

A ja właśnie wróciłem. Więc odpowiem.

Z tymi pytaniami musi się Pan zwrócić do właściwych adresatów. Mnie regulamin odpowiada, nie zamierzam go naruszać. Przeczytałem, podpisałem, tego się na razie trzymam. Jeśli regulamin przestanie mi odpowiadać, zmienię miejsce. Panu nie odpowiada i nie chce Pan zmieniać miejsca, proszę negocjować. Nie mam innych pomysłów.

Z tymi pytaniami musi się Pan zwrócić do właściwych adresatów.

Kim są ci “panowie”, którym nie w smak? Proszę konkretnie. Których blogerów działalność “panom” jest nie w smak? Proszę konkretnie. Jeśli wśród tych Panów jestem ja, a Pana sformułowanie ma charakter sprawozdawczy, to najkrócej mówiąc – kłamie Pan. Nie powiem nawet, że Pan żyje w błędzie, bo powtarza Pan po raz kolejny te insynuacje (w poprzednim komentarzu już raz zaprzeczałem).

Mój komentarz u Grzesia to kompilacja cytatów z “poszkodowanych” chłopców i samego Grzesia. Jeśli Pan nie śnił o takim odbiorze spraw, to znaczy, że nie czytał Pan jednoznacznych komunikatów pisanych od kilku dni na blogach (dokładnie tak było pisane). Mógł Pan nie czytać, nie czepiam się, ale jednocześnie wyjaśniam.

Po raz drugi informuję też Pana, że nie jestem w żadnej grupie i nie prowadzę żadnej zaplanowanej akcji; Pan mnie obraża. Halberowcami nazwałem kogo nazwałem i nie wynika z tego, że istnieje jakaś inna grupa. Usprawiedliwiam takie bigunowe widzenia świata ludzkimi skłonnościami, ale to Pana teza, a nie moja. Nie będę z tym polemizował. Nie przypisuję się więc do żadnej grupy. Popieram tych, którzy – m.zd. – mają akurat rację.

Można więc pisać i pisać, a i tak będzie na Berdyczów. Pan dowodzi założone tezy. Nie ma tu żadnej dyskusji i próby wyjaśnienia stanowisk albo wątpliwości. Powoli zaczynam rozumieć Sergiusza, dlaczego nie rwie się z wyjaśnieniami. To i tak by nic nie dało.

Ze swojej strony kończę. Nie będę więcej pisał o tym, co się tu dzieje. Powodzenia,

referent

Zmienia.
Gdyby kreślić ramy, trza by zapisać że zakazana jest ideologia totalitarna. Niech doszczegóławiają, czy nazizm i komunizm, czy także faszyzm, frankizm, maoizm, trockizm i Bóg wie co.
Ale jeśli zakazujesz właśnie faszyzmu, a nie wszelkiej maści zbrodniczych idei lewicowych, to nie jest to zapis ogólny, ramowy – a szczegółowy.
Jeśli zakazujesz wyraźnie tylko niektórych treści niebezpiecznych, to piszesz regulamin nie ogólny, a wymierzony konkretnie w te treści, których zakazałeś.

Sergiuszu — zachęcam więc, byś pominął wątek który masz za kosmiczny, a odniósł się do bardzo konkretnych przesłanek, które stały się przesłankami do postawienia takiej hipotezy.
Jeśli nie chcesz wyodrębniać ich z tekstu oraz komentarzy poniżej (przez kilka dni, kiedy się nie odzywałeś, wszak moje myśli dojrzewały) — ja Ci je wypunktuję.
Życzysz sobie w komentarzu, czy w osobnej notce?

Zwracam uwagę na wszelki smerf, że to co padło prywatnie, pozwoliłeś upublicznić.
I ja się prawie zgadzam. To bardzo sensowne wyjaśnienie. Niewątpliwie RRK uprawia politpropagandę najczystszej próby. Nieraz zresztą jej to wprost wskazywałem.
Pierwsza rzecz w tym, że jeśli wpisujesz do regulaminu taki zapis, to on musi trafić w RRK, więc de facto jest w nią wymierzony.
Druga rzecz, znacznie ważniejsza, powtórzę — że taki zapis, w rękach administracji, bez procedur apelacyjnych i bez konieczności uzasadniania decyzji karnych, może być kijem na każdego chyba komentatora politcznego.

Primo. Ja nie pisałem, o ile pamiętam, ni razu, że Ci nie wypada.
Secundo. Pod tym Twoim zdaniem podpisuję się w całej rozciągłości, mając je i za swoje.

Liczę, że dalsza rozmowa pozwoli wyjaśnić punkty sporne, lub przynajmniej spisać protokół rozbieżności.

“ O ile wiem — tetrarchat zasugerował poniekąd Grześ, moim zdaniem — kulą w płot.”

O ile wiem, a znam trochę Grzesia lepiej niż ty i jego teksty, Grześ nic takiego nie zasugerował, chyba że ktoś czytać nie umie lub czyta ze złą wolą.

MNie bardziej interesuje ten fragment z ciebie:

“Mimo, że niezmiernie lubię czytać teksty Pana, Jareckiego, a i Igły też.
A jednocześnie unikam RRK, Docenta, a także Mad Doga, że o innych nie wspomnę.”

KIm są owi “inni”.
Jak nie halberowcy, to “święte krowy”, to teraz “inni”.
Jakiś dziwny trynd się porobił tu.
Coś jak dawne gadanie o patrycjacie na TXT, ale tamto było sympatyczniejsze mimo wszystko.

no widzisz to tak jak ja.
też jestem tu dla siebie, sobą i sobiem piszę.
Nie mam żalu do nikogo, sama sobie krzywdę zrobię
:)

I nie ma mnie w żadnej grupie, co ciekawe nie ma żadnej grupy halberowców czy co tam jeszcze paranoiczny umysł R.B. sobie wymyśli.

I dlatego zaprotestowałem przeciwko twojej wypowiedzi, że ja coś tam sugeruję, bo że tak referent twierdzi, to jeszcze nie znaczy, że to prawda.

Ba, powiedziałbym, że właśnie dlatego, że on coś twierdzi o mnie, to musi to od prawdy odbiegać jak najdalej:)

dzieki i tylko o to chodziło.
W moim tekście nie ma żadnych ukrytych treści, które widział i Referent i yassa.
Wszystko jest takie jak zostało napisane.

pzdr