Ceny żywności idą w górę. Najbardziej w Opolskiem, Zachodniopomorskiem i na Podlasiu. Według GUSu nawet o 14 procent wzrosły tam w pierwszym kwartale w odróżnieniu od Śląska i Mazowsza, gdzie ich wzrost się zamknął w przedziale 6,2 do 7 procent. Niespełna połowę.

Sławomir Skrzypek, prezes NBP, zwrócił się do ministra finansów, Jacka Rostowskiego, z ofertą pomocy w zwalczaniu przez rząd inflacji. Jeżeliby by sobie tego rząd życzył to on się podejmie spełniania swoich obowiązków i ograniczy kreację pieniądza. Poprzedni rząd sobie tego nie życzył to i nie ograniczał. Teraz zaczyna być niedobrze, to zacznie.

Wysoka inflacja cen żywności w województwach rolniczych jest znamienna. Tam bowiem nie ma dostatecznej liczby wielkich sklepów, hipermarketów, i w związku z tym ceny zależą od niewielkich sklepików, mających duże koszta własne. I ograniczone możliwości oddziaływania na producenta. Są zwyczajnie skazane na jednego dostawcę. Hipermarkety wymagają wysokiej jakości towaru przy niskich cenach. I dysponując ogromną siecią dystrybucji mogą swoją wolę wymusić. Stąd taki wstręt, jaki do wielkich sklepów żywią rolnicy. I nacisk, jaki wywierają na władzę aby ich sieć możliwie silnie ograniczać. Wymuszają porządną pracę i zyski z niej, uzależnione od dobrej organizacji. A nie od widzimisię bałaganiarskiego minimonopolisty.

Populiści zawsze byli przeciwni wielkim magazynom kupieckim. Już Hitler z wielkimi Kaufhofen zajadle wojował. Oni są raczej skłonni do wiązania wielkich państwowych monopoli. Stąd na przykład mamy wysokie ceny energii elektrycznej i gazu. Sieci handlowe, konkurujące ze sobą i dzięki niskim cenom pozostawiające w rękach konsumentów znaczną ilość środków, są im z natury wstrętne. Bogatsi bowiem konsumenci stawiają wymagania, którym niedouczeni populiści nie są w stanie sprostać. Douczonych zaś populistów nie ma – po edukacji przestają być populistami.

I oferta prezesa Skrzypka. On, jeżeli rząd zechce, to zrobi to co powinien już dawno był zrobić. Bo na razie populistycznie nie robił.