Telewizja pokazała wczoraj jegomościa, który był świadkiem, jak się Wałęsa przyznawał. Do wszystkiego. To nawet nagrano na taśmę i tęż rzekomo zdeponowano u Bogdana Borusewicza. Wszystko z tej taśmy się pojawiło w późniejszych publikacjach, z wyjątkiem jednego, kluczowego stwierdzenia, w którym pani Gwiazdowa, posługując się słowem wulgarnym, negatywnie scharakteryzowała Wałęsowie postępowanie. Nikt tego pana od nagrania raczej nie rozpoznaje. On sam o sobie powiada, że jest organizatorem dziesięciomilionowej “Solidarności“. Nie Wałęsa. Też pracował na W4, wałęsowskim wydziale stoczni. Właściwie jako pracownik podwykonawcy przy tymże W. Internowany, został w 1982 roku wypuszczony, nie podjął działalności i w 1989 roku wyemigrował. Wałęsę uważa za “zdrajcę tysiąclecia”. Innych zresztą też. Wszystkich właściwie.

Okazuje się, że osoby w niektórych stanach umysłu nagrywanie rozmów z kolegami uważają za oczywiste. Skąd my to znamy?

Drugie skrajne skrzydło zajmują autorzy wywołującej burzę publikację. Stwierdzają oni, że Wałęsa jest wielki a rysy na jego postaci ją jedynie bardziej charakteryzują. Za nimi to powtarzają niektórzy “prawicowi” publicyści.

Pośrodku sytuują się stwierdzenia Jarosława Kaczyńskiego o tym, że “wściekły atak” na autorów publikacji jest powodowany chęcią obrony establishmentu. Tego wyższego. Niższy bowiem establishment, jak wiadomo powszechnie, nie atakuje wściekle. Zwyczajnie atakuje.

Jeżeli Kaczyński, wychowany w pałacu, odżegnuje się od establishmentu, wyższego wprawdzie ale jednak, to musi w szeregach zwolenników wzbudzać zamieszanie. Temu chyba należy przypisać milczenie całkowicie zaskoczonych eksponentów. Podobno trzeba ich siłą przymuszać do udziału w konferencjach prasowych, tak się dalece nie są w stanie połapać w obowiązującej właśnie propagandzie partii. I boją się, że nieostrożna wypowiedź zawiedzie ich w czeluść niełaski. Wodzowskiej. A los mają nielekki. W gąszczu ustawicznych oksymoronów wykrzykiwanych przez zawsze podekscytowanego wodza można się łatwo pogubić. A oni nieszczęśni, głowy raczej jako taranu używając, nie mają warunków do samodzielnej oceny sytuacji. Oczywista oczywistość.

A Wałęsa się broni. Z właściwą sobie swadą zaczyna zdradzać upodobanie w zaistniałej sytuacji. Klasyczna cecha przywódcy – odnajduje się w akcji. I bardzo dobrze.

Nadobna zaś Renatka zapowiedziała powrót do polityki. I to, poza ujawnieniem zarysów odnawianej koalicji, absurdu dopełnia.