Książkę pani Hay czytałam. Nie ze wszystkim się zgadzam, ale jedno zdanie, szczególnie w kontekście raka, zapadło mi w pamięć.

Kurde, to jest tak rzeczywiste jak nasza planeta, Układ Słoneczny oraz to, że Ziemia podróżuje w przestrzeni kosmicznej wokół Słońca, a nie odwrotnie.

Obowiązujący paradygmat naukowy usiłuje nam wmówić, że zachorowanie na raka jest wypadkową przypadku, palenia szlugów i uwarunkowań genetycznych.
Nic z tego, rak jest chorobą wyprodukowaną przez człowieka. I tylko przez człowieka. Nie ma przyczynowej korelacji z paleniem tytoniu (to nie to samo, co jaranie przemysłowych fajek), nie ma nic wspólnego z przypadkowością i… prawie nic z genetyką.

To, z czym się nie zgadzam to podkreślanie przez Autorkę niejako sprawczej roli “myślenia pozytywnego”. Ono pomaga, ale bez działania, bez żadnej, dobrze ukierunkowanej akcji nic pozytywnego nie uczyni.

Tak, życie jest proste, w kontekście w jakim ujmuje je Autorka. Jest proste, pod warunkiem, że wiemy, jak pomóc w jego trwaniu.

Jak to jest w tym życiu, że człowiek sobie pomyśli, że sięga głębiej a inny mówi, że płyciej. :)

Najkrócej mówiąc myśl jaka mi towarzyszyła (ta przewodnia, gdyż są jeszcze inne) to taka, że słowa niosą za sobą nie tylko własne znaczenie. Niosą też taki dziwny rodzaj przekazu i nad nim się już nie musimy często zastanawiać – jest automatyczny.
W sprawie walki, Pino z Magią to ładnie u mnie wyłożyły.
Walka prowadzi do wygranej lub przegranej (niekiedy można zremisować). Jeśli o śmierci w wyniku raka pisze się, że ktoś przegrał to:

a. uznaje się go za pokonanego (jasne, że może za tym nie iść ocena, że cienias i rady sobie nie dał, ale porażka to jednak porażka)

b. jeśli taki komunikat wwierca się w mózg od częstego powtarzania, staje się automatycznym skojarzeniem i trudniej o wiarę i nadzieję tych, którzy słyszą diagnozę

c. w końcu osiąga się efekt w postaci: rak=śmierć

Chodziło mi głównie o b i c .

Po napisaniu tekstu i wymianie myśli pod nim przyszło mi do głowy, że nie każdy brak wygranej to porażka.

A być może najpierwszą moją myślą było to, że jest tyle śmiercionośnych chorób a to właśnie nad nowotworami wisi ta czapa makabry największej. Ja bym chciała trochę tę czapę zdjąć.

Idzie mi o coś w tym rodzaju: http://wyrollujraka.pl/jestesmy.html

Tak czy inaczej fajnie jest przeczytać tekst polemiczny. Poruszyłeś jeszcze kilka aspektów za co dziękuję. :)

A zobaczcie co się porobiło: Gretchen zdejmuje straszną czapę z raka, która polega na mówieniu o nim słowami które mogą też zaszkodzić przez to swoje wwiercanie się (tak działa negatywny wzorzec myślowy, który ludzie zdają się uprawiać bezwiednie – może po to by oswoić strach?), ja to po kryjomu wspieram, sięgając po znaną książkę o znaczeniu wzorców myślowych (wzorce to nie to samo co afirmacje!), a na to przychodzi Magia, która też popiera Gretchen, ale nagle twierdzi, że wzorce same z siebie tzw. g* mogą, jeśli działanie będzie je neutralizować? No coś tu nie gra, bo w takim razie po co my je zwalczamy w ogóle, skoro one takie kruche i nieodporne na zwykłe działanie? :)

A tu Magia napisała, co ja chciałam mniej więcej. Klops. :)

Działanie nie jest po prostu zwykłe. Tak kombinuję, że zgodne z wzorcami wzmacnia je, niezgodne neutralizuje (o ile nie gorzej…).
Obraz przerażonego i trzęsącego się ze strachu człowieka, który afirmuje…? No… Może… Aczkolwiek wątpię.

Jesteście przekonane, że mówimy o tym samym? Bo ja mam wrażenie, że się lekko rozminęliśmy po dojściu do kwestii wpływu wzorców myślowych i “działania”, oraz tego co z tego ewentualnie wynika. Może to ja czegoś nie łapię, niewykluczone, w końcu w tej materii na szczęście tylko teoretyzuję, plus słucham co mają do powiedzenia ludzie znający sprawy z pierwszej ręki.

Dobranoc się z Państwem tymczasem.

bo się zakręcimy w pomieszaniu pojęć. A zatem (proszę się nie czepiać za amatorską łopatologię :)

Wzorce myślowe to nie afirmacje. To są te myśli, które nam się “same” myślą, i działają jak swoisty program komputerowy, który sobie leci w tle, nie bardzo się przejmując tym co tam się dzieje w naszym “świadomym” myśleniu.

Taki program może nas “na zapleczu”, wspierać, albo szkodzić, bez naszej wiedzy, a skutki jego działania skłonni jesteśmy brać za powodowane przez naszą “naturę”, typ psychologiczny, przypisany znak i żywioł w tradycyjnym ujęciu chińskim (bo zachodnie ujęcie to jak wiemy, same nieprecyzyjne głupoty), charakter itp, co jest oczywiście błędne, mimo, że mogą się te sprawy zazębiać.

Afirmacje to nie są cudowne zaklęcia o mocy sprawczej. Jak ktoś wierzy, że one tak działają, to jest albo naiwny, albo niedoinformowany. Afirmacje stosowane jako “mantry”, do swoistej auto-hipnozy, to wielkie nieporozumienie. Jak już się modlić, to do Boga, a nie do siebie samej/samego :)

Afirmacje są sposobem, czy techniką ujawniania wzorców myślowych, które już w głowie działają, jako ten program komputerowy, albo raczej może jako taka szafa grająca, która się uruchamia bez naszej woli i świadomości, i jedzie na okrągło.

Jak ktoś leży cały w gipsie na ortopedii i powtarza sobie “afirmację” w rodzaju “jestem zdrowy! nic mi nie jest!”, to oczywiście może sobie w ten sposób poprawić samopoczucie, ale głównie dlatego, że zacznie się serdecznie śmiać z własnego dowcipu.

Żeby naprawdę zacząć kumać o co w tym biega, polecam wspomnianą już tabelkę w omawianej książce.

W dużym skrócie: nasza rzeczywistość naprawdę powstaje najpierw w naszej głowie. Nie cała, oczywiście, ale w tym zakresie, w którym zależy od nas, powstaje w naszej głowie. Dlatego tak ważne jest odkrycie – ujawnienie wzorców myślowych, które już tam mamy. Afirmacje bardzo się do tego nadają, bo jeśli współbrzmią ze wzorcem, który już mamy, to nie dostrzegamy u siebie żadnego sprzeciwu, niemal żadnej reakcji. A gdy wpadają w dysonans, to od razu taki zgrzyt słyszymy, że aż zęby cierpną ;)

Jak już mamy negatywne wzorce ujawnione, to wtedy możemy zabrać się za ich rozbrajanie i wstawianie w ich miejsce pozytywnych, ale znowu: nie przez afirmacje! Raczej przez odnalezienie źródeł tych wzorców, ich faktycznych przyczyn i zajęcie się nimi – obojętne co to będzie – czy “zapamiętane” zranienie w dzieciństwie, wwiercające się w mózg “mantry” powtarzane bezmyślnie przez rodziców albo ciotki i wujków, brak wybaczenia komuś i schowanie tej ciężkiej urazy tak głęboko, że prędzej wywoła raka, niż sobie o niej przypomnimy, itd.

Mam nadzieję, że jest już jasne przynajmniej tyle, że powtarzanie sobie po przebudzeniu i przed snem “jestem zdrowy i bogaty” jest tylko sposobem, żeby albo sobie zagrać na nerwach albo wybuchnąć śmiechem, co kto lubi :)

Jasne, że wizualizacje to nie afirmacje. Ten mój komentarz nie był tylko do Ciebie, był nawiązaniem do wcześniejszej dyskusji, w której już się zaczęły (takie odniosłem wrażenie) mylić wzorce z afirmacjami, a po Twoim komentarzu to by się mogło ludziom mniej zorientowanym jeszcze bardziej wymieszać, tym razem z wizualizacjami, o których napisałaś na jednym oddechu zaraz po afirmacjach (zresztą afirmacjach błędnie rozumianych/stosowanych), więc wydało mi się, że trzeba te rozróżnienia podkreślić. Wybacz, jeśli mój komentarz wydał Ci się przejawem niezrozumienia Twojego. Na tym polega dobra gaduła, że sobie ludzie wzajemnie pomagają w precyzowaniu używanych pojęć i lepszym wzajemnym rozumieniu. Natomiast afirmacje traktowane jako mantry/zaklęcia (czyli błędnie) robią (na mnie) wrażenie “modlitw do siebie” – serio :) Jeszcze raz: jasne, że wizualizacje to nie afirmacje :)

Chyba już wiem, w którym miejscu się rozminęliśmy.
Wzorce myślowe to nie “są te myśli, które nam się “same” myślą”. Wzorce myślowe stanowią swoistą dla każdego człowieka formę organizacji wszelkich informacji i doświadczeń (poznawczych i emocjonalnych), jakie gromadzimy przez całe swoje życie. Inaczej mówiąc, można to porównać do programu komputerowego ale… nie do programu, “który sobie leci w tle, nie bardzo się przejmując tym co tam się dzieje w naszym “świadomym” myśleniu.” Tu zawsze masz oddziaływanie za zasadzie sprzężenia zwrotnego: akcja – wzorzec myślowy – reakcja. Inną sprawą jest to, że dany wzorzec myślowy mógł zostać wyparty do podświadomości, jednak nie oznacza to, że w określonym momencie nie może ujawnić się w naszym świadomym działaniu.

Z tego punktu widzenia, “wwiercanie” w mózg człowieka negatywnych informacji o straszliwej chorobie pt. “rak”, podsuwanie na każdym niemal kroku negatywnych wiadomości na temat niewydolności służby zdrowia, rosnących kosztów leczenia nowotworów, epatowanie człowieka cudzymi, negatywnymi doświadczeniami, tworzy w umysłach nic innego, jak tylko destrukcyjne wzorce myślowe. To z kolei tworzy postawy lękowe, obniża samoocenę i odbiera chęć do działania oraz wiarę w możliwości wyzdrowienia.
Jest to szczególnie niebezpieczne, kiedy jako przykłady negatywne podaje się “przegraną walkę z rakiem” osób publicznie znanych, które dla wielu z nas stanowią jakiś tam punkt odniesienia. Jest to również godne potępienia, jeśli te informacje są okrojone, niepełne lub, po prostu, fałszywe. [Sam podałeś przykład Steve’a Jobbsa. Zainteresuj się tym tym bliżej, bo to jest idealny przykład na manipulacje medialne, które “łyknąłeś” niby jakąś “prawdę objawioną”.]

Według pani Hay, i innych w tym duchu piszących autorów, afirmacja to jest takie “coś”, dzięki czemu możemy nie tylko uporządkować nasze wzorce myślowe ale też je zmienić. I tu, moim zdaniem, tkwi totalne nieporozumienie, bo afirmacja jest nierozerwalnie związana z autosugestią właśnie.
Tymczasem, bez podjęcia świadomego działania, połączonego z aktywnym zdobywaniem wiedzy, nabywaniem nowych, pozytywnych doświadczeń, takie afirmowanie jest samooszukiwaniem siebie. Powtarzanie sobie po ileś tam razy dziennie jestem: ważny, wartościowy, bezpieczny, zdrowy, czy coś w tym guście, jest stwarzaniem iluzji. Iluzji tym bardziej niebezpiecznej, bo może ona prowadzić na stworzenia nowego konfliktu i blokady. Jeśli pamięć mnie nie myli, to psycholog Emil Coute nazwał efekty takiej sytuacji (pozytywne afirmowanie przy ciągle funkcjonujących negatywnych wzorcach myślowych) “prawem odwrotnego skutku”.

Myślę, że mamy tu jedynie problem używania innych definicji dla tych samych pojęć, a zwłaszcza innych skrótów myślowych. To się da wyjaśnić. Natomiast zaintrygowało mnie to, co napisałaś o przypadku Jobsa, że ja tu uległem medialnej manipulacji – możesz to rozwinąć?

Rozwijać nie będę. Podam jedynie “linkę” do artykułu pt.The Steve Jobs Diet, Dr. Dean Ornish, and Vegetarian Cancer.
Reszta w Twoich rękach (znaczy: sprawdzanie faktów, krzyżowe egzaminowanie obowiązującego paradygmatu “dietetycznego” z pracami lekarzy, biochemików, którzy nie są “promowani”. Ot, np. takiej pani doktor, której poświęciłam notkę, a która uleczyła się z podobno “nieuleczalnego” stwardnienia rozsianego). Ale na to potrzeba poświęcić trochę czasu.
Zwróciłam też uwagę na dyskusję, która wywiązała się pod tekstem (charakterystyczne ataki “vege”, bez podawania merytorycznych argumentów oraz ostrą reakcję pana dr Ornisha, który – broniąc się przed słusznymi zarzutami – powołuje się na… “autorytety” stojące za ustanowieniem obowiązującego, politycznie i kartelowo poprawnego, paradygmatu “dietetycznego”).
Hm, to pouczająca dyskusja. :)

Mam Ci to przetłumaczyć? :) Od kiedy zapomniałeś znajomości angielskiego?

W skrócie: facet był “wege”; był prowadzony przez lekarza, który w forsowanej przez siebie diecie dopuszczał jedynie niewielką ilość ryb, co jest zgodne z promowanym przez ośrodki polityczne i przemysłowe wzorcem “dietecznym”. Jobs “skarmiał” się (bo ciężko tu mówić o żyw-ieniu) węglowodanami. Tak, jak to czyni większość celebrytów (wnioskuję to po kocopałach dietetycznych, jakie w mediach opowiadają). Tak żywiła się również pani Jarocka, dodatkowo drastycznie ograniczając “kalorie”. Inaczej nie mogłaby się wcisnąć w sukienki sprzed iluś tam lat, z czego była dumna. Dla mnie to zarazem przykre i wkurzające, szczególnie jeśli potem czytam o nich, jako tych, “którzy przegrali walkę z rakiem”, co z kolei nakręca spiralę lęku przed tą chorobą.

Przepraszam, ale jestem zwolenniczką samodzielnego sprawdzania informacji, a nie bazowania na “opiniach”, choćby nie wiem jakich autorytetów. Czyli odwrotności tego, co tym sam winszujesz. Dlatego wolę podać informację, nie obarczoną własnym punktem widzenia, jak w tym komentarzu.
Czytanie tekstów dłuższych niż strona A4 stało się bolesne, czy co? Afirmacja ponad wzorcami myślowymi? Samodzielne poszukiwanie, weryfikacja danych i uczenie się jest passe?
Rety! Ja naprawdę jestem z innej bajki.

[edycja] Ktoś może wyskoczyć: Magia się mądrzy. nie była ciężko chora, czy coś w tym guście. Odpowiadam zawczasu: Nie! Magia tę drogę przeszła. Pozytywnie. Zrozumiano? (Więcej wtrętów osobistych na ten temat nie będzie.)

To o czym Ty napisałeś Swoją notkę? Wiesz?

To wszystko o czym napisałam ma jeden punkt wspólny: wytworzenie w człowieku określonego wzorca myślowego, którego żadną afirmacją, żeby nie wiem jak wymyślną (jak chciałaby pani Hay i jej podobni) nie przezwyciężysz.
W Jobsie, w pewnym zakresie jego świadomości, też “wytworzył się” określony wzorzec myślowy, mimo, że facet był silny własną osobowością, charyzmatyczny, przebojowy, itp. pierdoły. “Wytworzył się” w nim wzorzec, który doprowadził do takiego a nie innego zakończenia. Ten sam wzorzec powiela się w miliardach egzemplarzy, co pozwala bardzo ważnym “instytucjom” prorokować o “skokowym wzroście zachorowalności” w najbliższych latach. A to “prorokowanie”, jako, że wdrukowanie destrukcyjnych wzorców działa aż miło, sprowadza się do… dość wiarygodnej analizy przyszłych zysków. Żadne z mediów głównego nurtu nawet nie zająknęło się nad “wege” dietą Jobsa (fałszowanie informacji), za to wszystkie piały nad tym, że Jobs opóźnił swoją terapię alopatyczną z powodu poddania się pseudo-terapiom medycyny niekonwencjonalnej (fałszowanie informacji), co Ty właśnie łyknąleś, niczym przysłowiowa gęś kluchy. Pierdzielenie o “pozytywnych afirmacjach”, to zasłona dymna, bo – jak podałam za Coute’m – w zderzeniu z destrukcyjnymi wzorcami myślowymi rodzi to nowe blokady i przynosi odwrotne, do zamierzonych, skutki.

Jarzysz?

Wcześniej pisałam (lub raczej dawałam do zrozumienia), że dieta dr Ornisha nie ma nic wspólnego z “medycyną niekonwencjonalną”. Jest konwencjonalna, aż do bólu. (Z przeproszeniem, nowotworowego).

Nie ma “faktycznych faktów” – zagrywasz niżej pasa. W jakimś celu? Dr Ornish nie zaprzeczył niczemu z wyjątkiem tego, że w jego diecie nie dopuszcza się jedzenia nawet niewielkich ilości ryb. A podobno czytałeś linkowany tekst i nawalankę pod nim… Dziwne. Jeśli masz jakieś wątpliwości, nic nie stoi na przeszkodzie, żebyś do dr Ornisha napisał. Namiarów na siebie podał aż nadto. :)

Jeśli nie potrafisz/nie chcesz wyciągnąć z tego logicznych wniosków, dokonać syntezy, to ja nic na to nie poradzę. I możesz sobie nazywać to moje dawanie wskazówek “wożeniem drzewa do lasu”. Nie obchodzi mnie to. Sorry.

Za te Twoje chamskie faule już dawno powinno być kilka rzutów karnych. Nie wiem o czym piały media przed wydaniem oficjalnej biografii Jobsa, bo plotki o Jobsie i Apple nauczyłem się ignorować, z biegiem lat. Przypomnę tylko, że na tym blogu rozmawiasz ze mną, nie z jakimiś mediami, pod tekstem napisanym przeze mnie, a nie przez jakieś media. Z uporem maniaka starasz się zakrzyczeć prosty fakt, że to co napisałem jest prawdą, którą zweryfikować sobie może każdy kto przeczyta oficjalną biografię Jobsa wydaną pod koniec października minionego roku, zawierającą informacje pochodzące nie z plotkarskich blogów, gazet i innych mediów, ale od jego najbliższych i jego osobiście. Ten gość był odjechanym maniakiem jeśli idzie o jedzenie i pseudo-diety, po prostu świr zupełny, i to od wczesnej młodości. To jest tam ze szczegółami opisane, choć znane to było z grubsza od lat i tak. Także cały ten czas odkąd lekarze znaleźli mu tego raka i wystraszyli najpierw, że ma tylko miesiące życia przed sobą, aż do ostatnich dni. Tam jest też napisane że on właśnie “specjalną dietą” się starał z tego raka wyleczyć przez tych 9 miesięcy, nie żadną “medycyną niekonwencjonalną”, choć wiadomo o nim było od dawna, że nie ufa zachodniej medycynie i nawet w sytuacji zagrożenia życia odstawiał żywieniowe fochy i zmieniał lekarzy kilkadziesiąt razy, no szczęka opada, jak się to czyta. Nie wiem też, o czym piały media po wydaniu tejże biografii, z tych samych powodów, co na wstępie. Wiem natomiast, że to co tu napisałem, zgadza się z faktami w tej biografii opisanymi. Odkrywasz Amerykę, której nie ma. No ale tak to jest, jak człowiek słucha plotek i czyta gazety, zamiast sprawdzać i ustalać fakty. Z mojej strony, w sprawie Jobsa to jest EOT, bo nie widzę potrzeby powtarzania się w nieskończoność, zwłaszcza, że gadam do ściany.

To jest Twój ostatni faul na tym blogu, bo zachowujesz się już jak pełnowymiarowy i niereformowalny troll, więc proszę, nie spamuj mi tu kolejnymi wklejkami z mediów. Raczej przeczytaj biografię, jeśli chcesz zabierać głos, do czego też zachęcam innych. To jest final EOT pod Twoim adresem.

Tak to jest, jak się człowiek tak zapędzi w trollowym faulowaniu, że nawet nie zauważy, kiedy sam sobie strzeli gola. Gdyby chodziło o temat mniej poważny, to bym z chęcią wkręcił Magię w strzelenie sobie jeszcze więcej goli, ale raczej nie wypada, stąd EOT. Tylko wiesz, twojej oceny sytuacji na boisku też nie będę prostował. Zostawiam to bardziej kumatym, bez obrazy.

Jeśli kopanie się z koniem uważasz za objaw twardości, to przecież Ci nie zabronię tak uważać, ale w czytaniu ze zrozumieniem też nie pomogę, sorki. Jesteś ogólnie kumaty gość, ale tu coś Ci najwyraźniej umyka. Niestety, jako się rzekło, nie będę tego w detalach i merytorycznie prostował, gdyż doceniam kumatość własną czytelników i nie daję się wkręcać za pomocą banalnych sztuczek, typowych dla średnio zaawansowanych trolli, a jeśli już, to tylko na to czasem wygląda, chwilowo. Merytorycznej dyskusji tu niemal nie było. Magia w tym swoim szturmowaniu twierdzy nieprzyjacielskiego mainstreamu nawet chyba nie dostrzegła co stało się meritum sporu i dlaczego, tylko dalej waliła na oślep i nieostrożnie kontynuowała trollową jazdę po bandzie. Ale że Ty tego nie dostrzegłeś, patrząc z boku? Może ja za wiele wymagam od ludzi, bardzo być może. Tym niemniej, pozdrawiam i tymczasem. A biografię Jobsa i tak polecam, choć jako dzieło jest to okropna fuszerka Isaacsona. Jobs wybrał niewłaściwego gościa, choć może lepszego i tak by nie znalazł, nie wiem, może nie to miało znaczenie. Grzesiowi by się spodobało, bo to strasznie dołująca książka w sumie, o życiu tak pokręconym jak mało które.

LOL

i tekstem i ciągle nie mam nic do powiedzenia albo inaczej nie umiem dobrze wyrazić tego, co bym chicał napisać.
Jak ja nie lubię tego uczucia/poczucia, prawie tak samo jak wiecznych zaległości w multum tematów i ignorancji w ważnych tematach:)

Eh…

W sprawie Niepoprawnego Radia:

• Pytanie do publiczności; ktoś tego w ogóle słucha?
• Zaczynam się wpieniać na te codzienne wklejki. Mam wrażenie, że to jest portal, który służy do pisania własnych notek i rozmów pod nimi, a nie słup ogłoszeniowy.
• Stawiam wniosek na radzie/ladzie Baru: niech Sergiusz przemaluje radio na zielono.
• Grochem o ścianę; niech się stanie zieleń!
• Maszyno, cmok w diodę; totalnie nie wierzyłam, że się zgodzisz.
• Jestem jak postępowe media, zachodzę podstępnie od tyłu!
• Droga Maszyno; Ostatnio się chyba przydałam, zwracając uwagę na problem radia…

W sprawie Maddogowa:

• Jestem ponad te przyziemne sprawy…

Każdy kto nadużywa automatycznej promocji w Głównej Witrynie TXT Atrium, zwłaszcza gdy olewa komentujących i innych piszących i czytających, wleci do Zielonej Strefy szybciej niż później, to jest jak w banku. Oczywiście to jest ostateczność stosowana tylko wtedy, gdy ktoś nie reaguje na powtarzane sugestie, prośby i upomnienia, albo reaguje tak, że nie widać w tym woli sensownego dogadania się. Mimo to, jak w znanym przypadku Natalii, z Zielonej Strefy można szybko i prosto się wydostać. O ile się minimalnie choć chce. Z komentarzy zostawionych przez Drogie Radio w odpowiedzi na kolejne publiczne prośby i groźby, Maszyna zrozumiała, że Radio się obraziło i nie chce. Nic na siłę. Zamknięte zgodnie z życzeniem. Maszyna tylko przypomina, jak to wszystko działa, gdyby ktoś cudem przeoczył link w górnym menu

Jednak; czy nie uważasz, że Radio to jednak nie bloger publikujący swoje “unikatowe” notki? Ono działa trochę inaczej…

A swoją drogą popatrz; kiedy trzeba dla kapuchy, której już “wdrukowano” pouczanie i oskarżanie, możesz stać się nawet Romą.:)

Pozdrawiam serdecznie

pastorze od siedmiu boleści.

Jaki argument nie zadziałał i jaki spór semantyczny usiłuję sprokurować?

Wiem, wiem… To, że ocierasz się o trolling, wszędzie ładujesz emotki :)) i wklejasz z dupy wzięte jutubki, to są fakty, które każdy może sprawdzić.
Dużo trudniej przylepić mi jakiegoś Pawkę Morozowa, prawda? :))

Całuję czule i gratuluję zdobycia Nagrody Leninowskiej. :))

Mnie nie przeszkadzało ani Radio, ani Maddogowo, ani nawet eksplozja twórczości Natalii Julii, bo ja jestem od chaosu.
Zaś Ty jesteś od ładu i porządku.

Niewdzięczne to brzemię, wiem, ale skoro zawsze jakoś harmonijnie się dopełnialośmy. niczym yang & yin, to i ja uważam sprawę za zakończoną.

Pozdrawiam serdecznie

szafa gra, argument zadziałał, aczkolwiek z opóźnieniem. Zakończmy zatem i naszego flejma.

Tak serio, to robiąc sobie ze mnie kompilację pominąłeś wątek, że odezwało się wtedy kilka osób, którym Radio przeszkadzało również. Maddogowo tym się różni, że było go jednak mniej, a poza tym wrzucał jednak teksty, nawet jeśli potem psioczył, że nie dajemy komciów tam, gdzie trzeba.

Pax?

Edit: aha, jednak nie.

Ale w czym widzisz problem?

Wszystkim mają przeszkadzać i nie przeszkadzać te same rzeczy, co tobie – i wtedy będzie dobrze?

Wstawkę o Wenclu i Radiu pominę litościwie. :)))

nawet nie wiesz jak ucieszył mnie Twój komentarz. Świadczy o tym, że niekoniecznie trzeba od razu się nadąć. :)
Nawiasem mówiąc, właśnie takiej Twojej reakcji się spodziewałem.

Pozdrawiam serdecznie

Ps.
A uwaga; kogo radio nie puszcza, nie odnosiła się do Ciebie. Nie jesteś jedynym, który ma Wencla za grafomana.:))

ja mam mieć jakiś problem? Serio, serio?
Może taki sam, jak wtedy gdy upierałem się przy własnej koncepcji nieprawidłowości funkcjonowania ciałka migdałowatego oraz innej klasyfikacji psychopatii?

Problemem moim może być to, że absolutnie nie przeszkadza mi NiepoprawneRadio, Maddogowo oraz Natalia Julia Nowakówna…

Pewnie w środowisku, w którym wszystkim wszystko przeszkadza, wszystko wszystkich drażni, to może powodować pewien problem natury adaptacyjnej.
Ale nie przejmuj się, jakoś sobie z nim radzę…:)

Psychopozdropatki

to masz pewnie po panu Czczajniku…:)
Którego z tego miejsca serdecznie pozdrawiam. Urodzinowo!

No i jak mam to skomentować? Koń, jaki jest, każdy widzi.

Więc tylko :)))) i papatki dla ciebie :))))

FB to “największy, samoobsługowy echelon w znanym wszechświecie”. Z naciskiem na “samoobsługowy”.
Omijam “toto” szerokim łukiem.

Dlatego doda, że fejzbukowe lajki służą do szpiegowania nawet tych odwiedzających którzy na nie nie klikają i nawet nie mają konta na fejzbuku. Oczywiście służą także do bez-klikowego szpiegowania wszystkich, którzy na fejzbuku konta mają. Trzeba nie wiedzieć podstawowych rzeczy o fejzbuku, żeby go używać. Chyba, że ktoś się nie przejmuje ani fejzbukowymi śledziami ani możliwością kradzieży tożsamości. Co ma do tego Twitter, Maszyna nie potrafi odgadnąć.

To o pełnych zdaniach, to był oczywiście taki Maszynowy żarcik. Podczas gdy lajk jest anonimowy, nie umieszczony w czasie i nie wiadomo jaką wiadomość tak naprawdę niesie, komentarz zawierający choćby emotkę (całe dwa znaki do wpisania) pozwala na lepsze i nie-anonimowe wyrażenie wielu odcieni aprobaty, do zachwytu włącznie. To oczywiście zajmie jakieś 10-15 sekund więcej niż lajk, ale jeśli ten extra wysiłek jest problemem, to może to nie jest aż taki lajk, na jakiego wygląda?

offtopic:

przekazuję ci pozdrowienia od partyzanta

czemu, nie mam pojęcia, po prostu partyzant odpowiedział na mój mail sprzed 2 czy 3 miesięcy i pozdrowił w nim i tyle.

Jak się pokaże tu, to będzie okazja go zbesztać, a chwilowo niech Maszyna się nie wymądrza tylko zrozumie zakochanego partyzanta (ci zakochani to dziwni są:)

Dziś właśnie mija rok od tamtej gaduły, w której zarzuciłeś mi faulowanie”, trollowanie, i diabli wiedzą co jeszcze.
Dziś też okazuje się, że tamta gaduła miała jednak sens i trollowaniem wcale nie była.

Przypomnij sobie, co pisałam o afirmacjach, wzorcach myślowych i działaniu.

Przypomnij sobie, co pisałam o Jobsie w w/w kontekście oraz w powiązaniu z jego chorobą i “wzorcach myślowych” dotyczących diety.

Przypomnij sobie, bo oto okazuje się, że Aston Kutcher grający rolę Jobsa w filmie biograficznym mu poświęconym, tak się wczuwał w postać, że… wylądował w szpitalu z poważnymi zaburzeniami pracy TRZUSTKI, wywołanymi stosowaniem skrajnej postaci diety wegańskiej, którą stosował też Jobs.

Speaking at the premiere of Jobs at the Sundance film festival on Friday night, Kutcher revealed that he went to hospital with pancreas problems after following a strict diet of fruit, nuts and seeds. Jobs, who was often reported to be a fruitarian, died of pancreatic cancer in October last year.
First of all, the fruitarian diet can lead to, like, severe issues, Kutcher told USA Today. “I went to the hospital like two days before we started shooting the movie. I was like doubled over in pain. My pancreas levels were completely out of whack. It was really terrifying … considering everything.

Nic tylko afirmować. Ech…