Ustawa medialna w toku obrad. Koalicja i opozycja w zwarciu. Z obu stron wytoczono najcięższe argumenty. Króluje zwrot: “Himalaje hipokryzji”. Zdanie wykrzykiwane przez osoby z natężeniem głosu i jego tembrem charakterystycznym raczej dla obelg wykrzykiwanych na wskroś podwórek przez rozzłoszczone damy. Oportuniści obu stron w pełnej krasie.

Referująca posłanka Platformy z nieznośną pewnością siebie krzyczy, że ograniczenie kompetencji KRRTiTV oraz poddanie jej ministrowi skarbu jest całkowitym odpolitycznieniem tego zdumiewającego tworu. Powiada przy tym, że bizantyjskie gabinety polityczne poszczególnych członków tego gremium to bzdura. Pomieszanie prawdy z oczywistym fałszem.

Posłanka opozycji, niedawno jeszcze cynicznie manipulująca niezależnością tej rady teraz słusznie krytykuje projekt ustawy. Posługując się równie arogancką retoryką i równie natężonym głosem. Atakuje również pośpiech Platformy, zupełnie zapominając o tempie w jakim sama była mianowania, skutkiem czego początkowo jej status przewodniczącej uznawano za nielegalny.

Oportuniści Platformy i PiSu stają oko w oko z oportunistami LiDu. Ci podnoszą jako zarzut oczywistą dla polityków chęć zawładnięcia mediami zapominając o swoich w tym względzie grzechach. Ich oportunizm i hipokryzja ma jednak znacznie lepszą szkołę. Oni są już na poziomie Urbana, tamci wczesnego Gomułki. W związku z tym zarówno kalizm jak i amnezja czy zwyczajne kłamstwa są u postsolidarnościowców znacznie bardziej toporne. LiD demonstruje fałszywą troskę o niezależność mediów starając się wysondować, kto da więcej. Jednocześnie smakuje władzę jaką mu zacietrzewienie wielkich wpycha do ręki.

W tle zaś kłębią się doniesienia o bizantyjskim przepychu w rzekomo publicznych mediach, o zarobkach handlarzy pomówieniami pozwalających im swobodnie obracać setkami tysięcy złotych, o płatnym pośrednictwie pomiędzy szemranym interesem a polityką. Władza i pieniądze w swej wysublimowanej postaci. I ogólne przeświadczenie o niemożności zmiany stanu rzeczy. PiS tym bagnem zawładnął i nie da tej władzy nikomu. Chyba, że za cenę dalszego władania chociażby tylko jego częścią ale za to najbardziej cuchnącą. LiD może też coś dla siebie z tej smakowitości uszczknąć i ma wybór. Dla Platformy owo dno ma także nieodparty powab.

Ponieważ nie można “publicznych” mediów zwyczajnie wysadzić w powietrze a sprzedać tego w diabły też się nikt nie odważy, to może powinny zostać kapitałem założycielskim państwowej spółki komercyjnej stanowiącej wiano państwowych uczelni. Konwent rektorów mianowałby spośród siebie członków rady nadzorczej a dywidendy z działalności publicznych mediów wspierałyby wiecznie niedofinansowane szkolnictwo wyższe. KRRiTV by wtedy mogła bez emocji spełniać swoje konstytucyjne powinności. Oczywiście bez gabinetów politycznych, kochliwych ochroniarzy i całego sztafażu oportunistycznych pomysłów polityków.

Ja zaś, za pomysł, mógłbym sobie dożywotnio tryskać jadem w jakiejś bzdurze w rodzaju “Bezludnej Wyspy” czy “Tele Echa“. Ale to tylko marzenie. Kość jest zbyt wonna i włochata aby nie wabić padlinożerców. Wobec tego nadal będziemy świadkami politycznych przepychanek oportunistów.

A termin “nasi oportuniści” wprowadził niedawno do obiegu jeden z czołowych eksponentów poprzedniej koalicji rządzącej, Janusz Maksymiuk. Określił tak oponentów “państwa solydarnego bynajmiej” znakomicie, acz nieświadomie tym podkreślając kompetencje i właściwości bojowników o kość.