Co robił premier Tusk podczas swej wizyty w Ameryce Łacińskiej? Nie wiemy. By ten głód wiedzy jakoś uzupełnić postanowiłem sprawdzić, co robili inni politycy z krajów Unii Europejskiej, którzy brali udział w konferencji UE-Ameryka Łacińska. Ponieważ nie miałem zbyt dużo czasu, zająłem się tylko szefową kraju z nami sąsiadującego, czyli panią kanclerz Angelą Merkel.

Sprawa była o tyle łatwa, że np. Sueddeutsche Zeitung wysłała w ekipie kanclerskiej swojego korespodenta, Nico Frieda. Ówże Nico Fried donosił codziennie o tym, co pani kanclerz robiła i jakie miała problemy (http://www.sueddeutsche.de/ausland/special/326/174803/). A miała ich trochę, o czym za chwilę.

Pani kanclerz Merkel przede wszystkim rozmawiała ze swoimi partnerami. Trochę tych rozmów bylo, jako że oprócz udziału w konferencji w Peru (na której wygłosiła krótki referat) p. Merkel odwiedziła także Brazylię (od ktorej zaczęła swą podróż), Kolumbię i Meksyk. Ciekawie musiało być w Kolumbii, jako że na porządku dziennym podróży była wizyta w Prokuraturze Generalnej.

Oprócz tego pani Merkel podczas tego “urlopu”odwiedziła zakłady Volkswagena w Sao Paulo. Te odwiedziny były o tyle ważne dla perspektyw gospodarczo-politycznych Republiki Niemiec w Brazylii, że w tych właśnie zakładach zaczynał swoją karierę niejaki Lula da Silva, który aktualnie pełni funkcję prezydenta Brazylii.

Poza tym pani kanclerz miała problemy ze słuchawkami (tylko kobiety moga zrozumieć, jak ważny jest dla fryzury problem słuchawek), przejściem przed kompanią honorową, basenem hotelowym, który coraz to się i wcinał w obraz kamer dziennikarzy dokumentujących tę wizytę dla obywateli niemieckich. Aha, p. Merkel została – podobnie jak Donald Tusk – odznaczona orderem “Słońca Peru”. I proszę bez głupich dowcipów na temat nazwy tego odznaczenia (a także innych), żebyśmy się potem nie musieli denerwować żartami na temat Orła Białego.

I tyle mniej więcej mógł się dowiedzieć obywatel niemiecki na temat 6-dniowego pobytu Angeli Merkel w kilku krajach Ameryki Łacińskiej przy okazji szczytu Unii Europejskiej i przywódców państw tego kontynentu. Reszta jest milczeniem, a raczej rozmowami, jakie przy obiadach, kolacjach i innych okazjach toczyli ze sobą przywódcy oraz osoby towarzyszące, w tym na przykład przedstawiciel firmy Underberg produkującej nieźle zaprawione alkoholem kropelki na dobre trawienie (zresztą firma ma już swoją fabryczkę w Brazylii i produkuje nalewkę ziołową o nazwie Brasilberg).

Być może kiedyś, w przyszłości, kolejny polski premier albo prezydent, spotka się z prezydentem albo premierem Brazylii lub innego kraju z Ameryki Łacińskiej, który swoją karierę zaczynał w firmie o polskim rodowodzie. Kto wie, może któryś z maszynistów kolei Malinowskiego zostanie w przyszłości prezydentem Peru i fakt współpracy p. Premiera Truska przy odwracaniu wagonu będzie miał ważne konsekwencje dla naszych stosunków z tym krajem.

Albo i nie, bo po cholerę jeździć tak daleko, skoro nic tam nie mamy. Poza Polonią na przykład.

PS. Jeden zakład tam już mamy, a właściwie ma go SELENA, tyle, że ona otwarła sobie ten rynek i otworzyła fabrykę przy pomocy południowych Koreańczyków.