z tego wynika Panie Lorenzo, poza waszym zmysłem do szemranych interesów?

Zresztą, mnie Pan nie zaimponujesz. Słynna w Warszawie (nie tylko prawobrzeżnej) cukiernia Misianka, znana z tortów smacznych, ulokowana jest w pięknych okolicznościach przyrody, a mianowicie w Parku Paderewskiego.
Letnią porą elegancka publika z Saskiej Kępy (sławionej przez poetow i Pana Igłę) gęsto obsiada ławeczki stoliki.

I tylko zrzędzący starcy, jak ja czują opór w sobie i jakoś nie potrafią słodyczy w bywszym publicznym szalecie kupować.

Na razie się czolga. Trzeba przeczytać Panajackowe doniesienia z Karczmy. Z wesela. A nad ranem, prawie o świtaniu, Jaśka z wiciami wypatrywać.

Pozdrawiam

tylko trotuary opisywałem.
A pan jak zwykle kompleksy praskie leczysz, na dodatek nie zrozumiałe dla poddanych ck monarchii.
Igła

to Galindia na Mazurach. Dla turystów wyprodukowali starożytnych Galindów, pan prezes przebrał się w skóry i z maczugą gości po ośrodku ganiał, a teraz już główna mazurska atrakcja. Autokary z wycieczkami zajeżdżają, okoliczni przywożą dzieci i dziadków, żeby im pokazać jak drzewiej bywało.
A potem przychodzi taki historyk i radość ludziom psuje. A kto mi powie po co?

“nową, świecka tradycję” ma Pan na myśli? Bo my tu mamy m.in. Emaus, Wianki, Gonienie Dziada w Zapusty, Karmienie Smoka, a dla szczególnie upierdliwych Spoźywanie kolacji w Zwierzynku.

Pozdrawiam serdecznie

Lejkonik przebity tatarską strzałą ( w celu przerobienia na kebab ).
Jet Tygodnik Powszechny, gdzie pajęczyny są takie, że ryby można w nie chwytać, są barany w piwnicy, jest ul. Grodzka, tylko nie wiem czy ona z grodu na Wawel czy z Wawelu do grodu?
I jest zahir.
Igła

Poruszyłeś nader delikatnie drażliwy dla wrocławian temat dziur. Jako mieszkaniec Oporowa jestem od dłuższego czasu odcięty od normalnej, nawet jak na nasze polskie warunki, komunikacji drogowej. Pięknie to podsumowała kilka dni temu Gazeta Wyborcza (uwielbiam tak pisać ten tytuł...) iż “Oporów został odcięty od Wrocławia!”

Na całym Oporowie nadrabia się właśnie niemal stuletnie zaniedbania inwestycyjne. Unia sypnęła grosiwem i decydenci, by nie stracić funduszy, zdecydowali, by wszystko robić naraz! Dziury, błoto, objazdy, korki, wkurzenie, spóźnienia to nasz oporowski chleb powszedni. Nie wywołuje to nawet oporu, bo mamy cierpliwą nadzieję, że za kilka miesięcy, no pół roku z hakiem, może już będzie jak w cywilizowanym świecie.

A mostów we Wrocławiu mamy za mało. Są plany ale bardzo kosztowne, więc poczekamy…
:)

Wrocławski Rynek to najznakomitszy przykład zjawiska wywołanego rzuceniem kamienia do stawu. Fale rozchodzą się wokół i coraz dalej. Podoba mi się taki renesans bruków granitowych w moim mieście, jaki został wywołany znakomitą realizacją podłogi architektonicznej Rynku i Placu Solnego.

Sam to uczciłem, własnoręcznie wykładając moje niewielkie atrium (3m x 3m) dwubarwnymi brukowcami. Przypominałem sobie, jak to robili kamieniarze, widywani w dzieciństwie. Kłopot był tylko z kupnem młotka brukarskiego ale i to mi się udało!
:)

Niklas Werzing (bo i taki spotkałem zapis nazwiska) spolszczony Sas, lepszym się okazal Polakiem od rodzimych łyków, a za wierność Łokietkowi w czasie buntu krakowskiego, król nagrodził go mnogimi przywilejami, w tym okresowo żupnictwo wielickie i bocheńskie (stąd szmal na ucztę dla Władysławowego królewskiego następcy, Kazimierza) . Postać kapitalna! Kraków zawdzięcza mu prezbiterium Koscioła Mariackiego, i wyposażenie paru innych.
Jestem jego fanem. Knajpy nie, bo sie tam moi znajomi Holendrzy deczko przytruli.
Pewnie, że nie na Łobzowie!
A i Rynek zupelnie nie tak wyglądał. ale co komu legenda szkodzi?

tarantula

Niejaki Gicgier, Tadeusz zresztą, urodził się był w mieście Łodzi, skąd raczej mu daleko było do C.K. Krakowa, i był pod wpływem innego zaboru, a więc i tradycji. Być moźe utrzymywał jakieś kontakty z krakowską diasporą, ale pewniej ze Szmulkami w mieście Warszawie.

Nasza dzielnica, a dawniej podmiejska dzielnica wypoczynkowa dla ówczesnych bogaczy (i nawet królów), nazywa się Łobzów.

Choć ptaszki w niej różne pewnie też występowały. Na ten przykład sępy.

A krowy, jak Pani zapewne pamięta, to się u nas na Błoniach pasły i wbrew robiły władzom słusznie zapomnianego reżymu.

Pozdrawiam serdecznie