U nas w Krakowie określenie “Kozak” (bez względu na to czy siczowy czy doński, a zazwyczaj pewnie z Krowodrzy, Zwierzyńca albo Kaźmirza) zawsze mialo nader pozytywne konotacje. To tak zanim mnie Waść rozniesiesz:)))
Milo mi, że się spotykamy jako konfederaci. Brzmi nieżle, aczkolwiek te konfederacje nie zawsze dobrze kończyly. Ale skoro Salon24 wyhodowal sobie żmiję na sercu, to musimy się zachowywać jak one, czyli knuć jak konfederaci, pijać dobrą whisky (whiskey), palic cygara, a przede wszystkim emablować damy. Jak to u konfederatów. Czyli normalka.
Pozdrawiam niezwykle uroczy/scie z okazji dzisiejszego dnia

To jest tekstowisko a nie pobojowisko. Nie wiem, czy waszmoście potrafią bez trzaskania szablami gadać? Witam na różowych stronach!

ps. kto dobierał kolorki? :)

Szanowny Panie Iglo

Jam z Kaźmirza, więc Wisla nas dzieli. Stąd ewentualnie możemy się tylko na meczach Wisly lub Cracovii spotykać (i to glównie w tv), no chyba że na Rynku, w Europejskiej. Ale z Dębnikami to mieliśmy raczej dobre stosunki.
Walczmy więc dalej z wrogami dobrych obyczajów, delektujmy się tekstami Jareckiego (i oczywiście swoimi na wyrażne źyczenie Pana Eumenesa).
Pozdrawiam

Panie Eumenesie

Kolorki jak kolorki. Przynajmniej atmosfera jakaś jest; podejrzana bardziej lub mniej, ale zawsze jakaś.
Co do trzaskania, to mala anegdota z moich ostatnich peregrynacji, dość dlugich zresztą.

Okazuje się, że policja na calym świecie jest taka sama, a pewne dowcipy o niej moga byc opowiadane i zrozumiane wszędzie. Kilka dni temu bylem m.in. w Nicei. Postanowilem nawiedzić pewien placyk na Starym Mieście, gdzie jak pamietalem z poprzedniego pobytu widzialem najdluższy chyba na świecie lokal z lodami, na świeżym powietrzu oczywiście. Poniewaź nie do końca pamiętalem namiary, zapytalem pierwszego z brzegu policjanta miejskiego pytając po angielsku o plac św. Franciszka. olicjant zadumal sie na chwilę, potem przywolal drugiego, a ten z kolei trzeciego. Ku memu zdumieniu do debaty zaprosili nastepnie swoja koleżankę. I tak po dluższej dyskusji wskazali mi kierunek dalszego marszu. Nie znam francuskiego, ale na moje wyczucie, to pierwszy z nich znal angielskiego slowa na “a”, drugi na “b”, trzeci znal czasowniki, a ich koleżanka skladala to cale puzzle do kupy.

Dla wyjaśnienia podam, że cala historia rozgrywala się w odleglości okolo 50 metrów od celu mej wycieczki, tyle że na nicejskiej starówce można się zgubić na przestrzeni dwudziestu metrów.

Tak więc drogi Eumenesie, cieszmy się z naszego ponownego spotkania i obu trwalo ono dlugo.

Pozdrawiam

Witaj Szalony Psie

Mam nadzieję, że spędzimy ze soba wiele godzin i napiszemy mnóstwo cale szalonych i mądrych opowieści.

Pozdrawiam

..to Pan nie pamieta, jak Igla Droga, tez sie za Greka podawala?

I jak podroz za zagramanice?
uklony

Podawala się za czy udawala? A zreszta Pana Iglę można o wszystko podejrzewać i wszystkiego po nim spodziewać:)))

Co do podróży, to trwala ona ponad dwa tygodnie (a wszystko w celach slużbowych). Przelecialem ponad 7 tys. km., zmieniając samoloty co dwie-trzy godziny. Podobnie bylo z hotelimi – zmiany co dwa-trzy dni. Nogi i cos jeszcze bola mnie od tych peregrynacji, jako że wspólczesne samoloty nie sa przystosowane do mego wzrostu, otuszy nie wspominając.
A dobil mnie niekoniecznie dobrowolny spacer rue de Provence w Nicei, najdluższą jak widzialem ulicę handlową: 4,5 km sklepów. Jak wy, kobiety, możecie cos takiego wytrzymać?! Ja stracilem orientacje po pierwszych stu metrach. Teraz rozumiem dlaczego we Francji jest taka nieprawdopodobna liczba aptek – nak każdym rogy jedna, a niekiedy i po dwie. Są tam chyba po to, by bylo gdzie cucić omdlale zakupami damy.

Pozdrawiam serdecznie

Kaźmirz było mojemu dziadkowi.
Chłop małorolny i szewc na galicyjskim bieda spłachetku pod Bobową.

Pomysl dobry, jako sympatyk nadrealizmu (żeby bylo smieszniej z dodatkiem niejakiego Kishona) magicznego jestem za. A zgadnąc teraz cokolwiek nie jestem w stanie, jako że pięc minut temu wócilem z wesolej wigilijki u lekarzy zaprzzyjaźnionych. To dopiero byl surrealizm! Na dodatek zaprawiony dyskusjami o naprawie polskiej slużby zdrowia, co samo w sobie jest rzeczą z gatunku paranormalnych.
Nie bardzo więc jestem w stanie zgadywać cokolwiek.

Pozdrawiam serdecznie

Podawali glównie dousznie, oczywiście ze znieczuleniem w postaci amnestii dotyczącej postu i powstrzymywaniem się od spożywania wszystkiego, co w nim zabronione. Stalo sie to (ta amnestia) niejako z mocy urzędu, jako że udzielil jej dyżurny ksiądz-kapelan, zezwalając nawet na tańce do bialego (jak to u lekarzy, choc w wersji radykalnej preferują oni ponoc kolor zielony) rana. Mnie sie zeszlo okolo 23 jak zauważyleś.

Teraz, po porannym przeglądzie sytuacji, udaje sie na brydża w gronie … lekarzy(:)). No cóż – w pewnym wieku należy z tymi typami zacząc utrzymywac dobre stosunki.

Pozdrawiam serdecznie