a ja już się bałam, że mnie Pan nie lubi, przez te niegdysiejsze wygłupy lingwistyczne u Poldka.

Cieszę się z rehabilitacji i pozdrawiam. Oraz zapraszam. Stanowczo wręcz.

P.S. Taka mnie refleksja oderwana naszła, a propos wierszyków. Wszyscy, ilu nas tu siedzi – Stopczyk, Zetor, Major, ja (o man, niezły przegląd opcji różnych) – komu się kiedyś uda napisać utwór poetycki, pod którym grześ nie napisze, że nic nie zrozumiał?

hi hi