Na tubie masz z prawej strony coś, co się nazywa “Umieść” albo “Embed”. Kliknij w ten długaśny tekst, skopiuj go i wklej do swojego tekstu, jako i ja robię. Możesz dostosować wygląd klipu (jakieś ramki wybrać, wielkość okienka zmienić itp.). No i wszystko.

Jeśli ja to potrafię zrobić, to każdy potrafi :-)

Jeśli zedytujesz swój wpis, ja wywalę ten klip od siebie.

ja bym skorzystał z uścisku :)

Tak powinno być w każdym świecie, trawestując pewną reklamę...

Ale nie jest.

Swoją drogą, można by coś w podobie do tej niby-akcji spróbować. Nie sądzę, że skończyłoby się natrzaskaniem, raczej obojętnością.

Ale jakby ktoś spróbował, to by się poczuł super.

Frapujące? Hmmm… A co konkretnie Cię zafrapowało? Albo może – co oznacza dla Ciebie “frapowac”? ;-)

Jestem zaskoczony – wprawdzie nielicznym (no ale to przecież malo istotna bzdurka) – ale jednoznacznie ciepłym odbiorem.

Jak to mówią – poprawia mi humor to, że poprawiłem Panu humor.

Szalenie krzepiący ten film :)
Twoja opowieść o naręczu róż urocza.
I przypomnialeś mi Grechutę

Za smutek mój, a pani wdzięk
ofiarowałem pani pęk czerwonych melancholii.
I lekkomyślnie dałem słowo,
że kwiat kwitnie księżycowo, a liście mrą srebrzyście.
Pani zdziwiona mówi: “Cóż, to przecież bukiet zwykłych róż.”
Tak, rzeczywiście. Więc cóż Ci dam?

Dam Ci serce szczerozłote.
Dam konika cukrowego.
Weź to serce, wyjdź na drogę.
I nie pytaj się “Dlaczego?”

To jest bardzo dziwne, ale sprawdzone wielokrotnie. Pisałem zresztą o tym u pana Yayco, podczas dyskusji o należeniu lub nienależeniu do bandy:

Działania przyjazne wobec ludzi i pozytywna reakcja ładują akumulatory. Obu stronom. U mnie sprawdza się to zawsze. Może dlatego inaczej niż wielu rozumiem słowo wspólnota.

Nieideologicznie, że się tak wyrażę, pardą.

Swietnie – dobrze sobie pomyśleć pozytywnie przed weekendem.
W sumie: do – że tak powiem – głębi Grechuty to naszej akcji było dość daleko. W dodatku – nie powtórzyliśmy już jej nigdy potem…

Wiesz jak jest – co za dużo, to niezdrowo. Także z tym pozytywnym ładowaniem akumulatorów. Czasem jest aż tak pozytywnie, że człowiek musi łapać oddech od tej całej wspólnoty.

Wiem, że Ty nie o tym. Ale ja coś nieswojo się czuję, jak jest tak sielsko – anielsko.

Pieprz Merlocie, w dobrze dobranych dawkach, jest w życiu niezbędny.

Tak sobie myślę, że znalezienie to do strasznej nudy by prowadziło. Zastygłabyś w bezruchu (czy można zastygnąć w ruchu? hmmmm)... To juz ciekawiej huśtać się po amplitudach… To znacznie bardziej “ludzkie”.

Co do pieprzu, to jak zawsze chodzi o ilość.
Jakoś nie podejrzewam, by Panu Igle chodziło o intensyfikowanie smaku Arturro. Ani o krycie ewentualnej zesputości… Fakt – był enigmatyczny. Ale potem się wytłumaczył.

że nie może być dodawany automatycznie (cytuję: kurwa, pardą; koniec cytatu).

W tym zakresie uczuć, odczuć i emocji pieprz nie ma racji bytu.
To są rzeczy najprostsze: uśmiech, ciepło, dobre słowo. Nic innego się tu nie mieści.

Co nie znaczy, że ignoruję rolę pieprzu. Zajrzyj do Karczmy, sam się przekonasz (pod warunkiem, że coś nowego będę serwował;-)

A w ogóle nie udawaj greka, bo sam wiesz jak jest:-)

Z ciepłym i najprostszymi pozdrowieniami,

Uprzejmie donoszę, że czekoladę się pieprzy.

Sam taką ostatnio nabyłem. (Nadmieniałem już gdzieś, że niedowidzę?) I powiem Panu, że smak jest niezapomniany. Najgorszemu wrogowi takiego nie życzę.

Pozdrawiam wykrzywiony na samo wspomnienie tego obrzydlistwa.

i fajna piosenka.

Ale że u was zeszło nie na uściski a na pieprz(enie) to taka ilustracja muzyczna:

Albo jeszcze to:

http://www.youtube.com/watch?v=dHVXKolqQDA

A czekolady ni z pieprzem ni z chilii nie jadłem.
A w ogóle czy pieprz cayennski to to samo co chili?

pzdr

to jest to!

Od dzisiaj będę podawał z gracją słoiczek z czerwonym świństwem pytając:
Jeszcze odrobinę kapsaicynki, Madame?.

Człowiek ciągle się uczy, kurde…

brzmi bardzo zachęcająco. Trzeba zapoznać z nią Mada;-)

zaaplikujemy mu 86.000 SHU z okazji pierwszych urodzin TXT:-)