Nie tylko związek, ale określa tożsamość tej tradycji i jej źródło. Zaś co do pojęcie zbawienia przed i po Jezusie. Oczywistością jest, że Jezus przyszedł do Żydów. A więc należy Jego naukę odczytywać przedewszystkim w kontekście zarówno tejże tradycji oraz tegoż prawa. Przecież doszło do przymierza na Synaju i usankcjonowania Dekalogu jako fundamentu prawa Określającego wierność Bogu. Przyjście Jezusa tego prawa nie znosi ale wkłada w nie jeszcze większą treść i odkrywa jej źródło.

Ty odnosisz się do św.Pawła a ja do Jezusa:

I rzekł do nich: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!

Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony;

a kto nie uwierzy, będzie potępiony.

Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami
mówić będą; węże brać będą do rąk i jeśliby, co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić.

Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie.”

Co do obecności Jezusa pod postaciami Chleba i Wina. Zaglądnijmy do Ewangelii św. Jana:

“Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata”. Sprzeczali się więc między sobą Żydzi mówiąc: “Jak On może nam dać swoje ciało do spożycia?”. Rzekł do nich Jezus: “Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił – nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki”. (J 6,51-58)

Tyle na temat Jezusa Eucharystycznego oraz miejsca Komunii św. w zyciu chrześcijanina.

Wszelka posługa apostolska wynikająca z apostołowania, wynika z “czynienia pamiątki Męki i Zmartwychwstania” – a więc Łamania Chleba,

Więc proponuję św.Pawła pozostawić na boku a skupić się na Jezusie.

Próbujesz budować koślawe analogie a sprawa jest bardzo prosta. Posługa apostołów i ich następców była bardzo wyraźnie zarysowana: posługa głoszenia słowa Bożego( nauczania wszystkich narodów), udzielania chrztu, udzielania Ciała i Krwi Pana Jezusa. Trzy podstawowe rzeczy.
Kapłaństwo nowotestamentowe wypływa nie z motywacji starotestamentowej ale z posługi do jakiej Jezus ich wybrał. Posługi: słowa, chleba i chrztu.

Jeśli szukasz analogii pomiędzy kapłaństwem Starotestamentalnym, to musisz przyjąć, że Jezus był najwyższym kapłanem – złożył Bogu ofiarę doskonałą i już innej nie trzeba. A więc w takim znaczeniu( Starotestamentowym-antycznym kapłaństwo już nie istnieje. BA! Nawet u samych Żydów( co ciekawe).
W takim znaczeniu Jezus był Najwyższym Kapłanem, że złożył jednorazowo ofiarę doskonałą, wystarczającą, pełną i inne już nie trzeba.

Krytyka Kapłanów S.T. jest bolesna i totalna – zapominasz o jednej podstawowej kwestii: Jezus przyszedł do nich a oni Go potraktowali jak “nawiedzonego podburzacza tłumów”. To tragiczna sytuacja, gdy przychodzi oczekiwany setkami lat Mesjasz, a swoi “spuszczaja po nim wodę”. Ale równiez ta krytyka nie podważa Prawa MOjżeszowego lecz jest otwartym tekstem krytyki tychże z Izraela, którzy Boga( Jezusa) odrzucają.

Gdyby Twoja analogia krytyki zatwardziałych Kapłanów była adekwatna do Kościoła, Jezus musiałby zakwestionować to, czym była cala religia judaistyczna. Ty zaś kwestionujesz Kościół a nie jednostki, którym się “metody pomyliły” – a Jezus adresował słowo konkretnym kapłanom a nie w ogóle Kapłanom. Wszak byli i sprawiedliwi Kapłani. Np. Józef z Arymatei który “załatwił” grób dla Jezusa – był faryzeuszem ( członkiem rady Sanhedrynu) a potem uczniem Jezusa.

Językiem pierwszych chrześijan była greka. Potem na skutek ekspansji cesarstwa rzymskiego łacina. Obecnie mamy języki narodowe. Nie jest wykluczone, że gdy ( załóżmy, że się tak stanie ) agielski będzie tak powszechny jak kiedyś łacina, to pewnie angielski zostanie liturgicznym.

Język pełni rolę pomocniczą wobec Ewangelizacji więc nie ma znaczenia dogmatycznego. Jezus mówił podczas ostatniej wieczerzy po hebrajsku, więc logicznym byłoby aby liturgicznym językiem był hebrajskim. :-))))
Więc porównanie nieadekwatne. Teologiczne Prawdy Wiary raz ogłoszone dogmatem są niezmienne i nie podlegają zmianom. Podlega zmianom to, co służy jej skuteczniejszemu głoszeniu i dostosowaniu jej głoszenia co do formy jak i jej uszczegółowienia do wyzwań jakie niesie ze sobą rozwój cywilizacji.

Więc jeśli sugerujesz, że Kościół może – teoretycznie – zacząć nawracać “mieczem”, to się mylisz. Kościół nie ma armii, nie ma żołnierzy i nie ma Państwa w znaczeniu militarnym. Nic nie wskazuje na to, że miałby budować Państwo Kościelne. Sugerowanie powrotu do inkwizycji można porównać do zawracania medycyny do leczenia metodą średniowieczną. Analogia świadoma z mojej stront, gdyż sprowadza się do stosowania metody w celu osiągnięcia konkretnego celu. Zarówno Kościół jako wspólnota głosząca orędzie Jezusa o zbawieniu, jak i współczesna medycyna chce osiągaa cele innymi metodami dziś, niż miało to miejsce w historii. Chociaż cel jest cały czas ten sam.
Jeśli sugerujesz powrót, to wg mnie jest to objaw złej woli dla mojej wspólnoty Wiary.

Pozdrawiam.

************************
Kopię tunel.. .