jak zwykle pan ma rację:)
A co do porównań polska contra reszta Eurpy, to Rzym niedawno nawiedziłem, cudowne, urocze miasto, gdzie jednak śmiecie na chodnikach (zarówno contenery, jak i porozrzucane pojedynczo), wszyscy palą, angielski mało kto zna, nie mówiąc o innych językach, brak porządku i organizacji,pełno grafiiti a raczej zwykłych mazajów naścianach, pociagach, nawet na kościele, dosłownie wszędzie.
Porównanie z Niemcami cywilizacyjne wypało bardzo na niekorzyść, z Polską też trochę na niekorzyść Włoch, oczywiście, nie naszą:)
Do tego wszędzie wszyscy na ulicach coś sprzedają, czułem się jak na jaim targowisku tam:)

P.S. Ale co do dobrej komedii romantycznej czy dobrego serialu, to sceptycznyy żem, byle amerykański serial jest zabawniejszy/ciekawszy/lepszy niż filmy uznawane u nas za wzór humoru czy dobrej zabawy.No, a komedie romantyczne i w ogóle komedie dobre acz nie głupawe to robią świetne Anglicy i Francuzi, nam nie wychodzą...
Przynajmniej ja nie znam.
Nie chodzi nawet, że sa nieznane nasze produkcje, chodzi, że są słabe…

“postępowy” powinno być w cudzysłowie, zaraz poprawię.
Nie ma sporu między nami.

Arnold ma 188. Ile to jest, to możesz Pan zobaczyć, jak się kiedyś spotkamy. Sporowato. To raz.

A Graz się Arnolda wyrzekł, od czego on już pełn jest Amerykanin. A nawet Kalifornijczyk. To dwa.

Co to jest 188 to wiem, bo sam mam tak ze 184, ale rano, bo wieczorem już trochę mniej. Wagę też mam statlich, jak to Germanie mawiają, więc jak będziemy szli ulicą, to inni raczej zmykać będą. I o to łazi, by respekt czuli, zas smiac sie mogą, ale tylko z naszych dowcipów. Zreszta ich (Germanów) sa słabe i dość jednostronne czyli bardziej takie marynistyczne ( o d… Maryni, jak mawiali moi przodkowie).

Zaś co do wzrostu rzeczonego Arnolda to mamy całkiem inne informacje; nawet kamera pokazuje faceta raczej od dołu, by mu powagi dodawać. Moźe ktoś rozsądzi i linka do wzrostu rzeczonego poda.

Jednak rzecz nie we wzroście owego Arnolda, ale w reklamie, jaką robi Austriakom, którzy od dłuższego czasu gwałtownie się do niego przyznają, jako człeka w świecie popularnego. Taką robotę teraz dla nas robi Pudzianowski i jego koledzy, lejąc światową czołówkę strongmenów jak leci, ale chyba trochę jeszcze trzeba poczekać.

Pozdrawiam serdecznie

bardzo jest wciągająca.

Przypomniał mi się jeden mój znajomek, co miał wzrost belwederski (coś jak ten Cruse, co to pogański jakiś wyznaje obrządek) i przez to życia wcale nie miał na Kamionku.

I kupił sobie psa, co taką miał powagę, że okoliczna złota młodzież pierwsza się temu znajomkowi kłaniała i z szacunkiem zjeżdżala na drugą stronę Grochowskiej ulicy.

A takich trzech, jak nas dwóch…

Ma Pan oto przykład twórczego zastosowania strategii “umiar zdobi młodzieńca”, oczywiście w wykonaniu nieocenionego Pana Yayco. Właśnie u siebie zaproponowałem Panu Staremu zastosowanie podobnej metody w walce z przeciwnikami.

Pozdrawiam

Panie Lorenzo?

Umiar i kultura, to jest mieć do ryby specjalny nóż, ot co!

Pan mnie nie drażnij. Mam Panu opisać krakowskie obyczaje z jedzeniem związane, to opiszę. Z nożami specjalnymi i bez, z kości lub innych materiałow, a nawet o używaniu kompotierek, które to miseczki Pan zapewne ze wspomnień swych krakowskich przodków znasz. Bo tacy mądrzy jak Pan, to muszą mieć krakowskich przodków. Tylko pomalutku, że się tak wyrażę.

Pan się ciesz (podobnie jak i ja się cieszę i kilku innych panów z txt też powinno), że niebawem lepsze czasy dla nas nadejdą. Jak Chińczycy tu zawitają, to oni jak wiadomo, wielki szacunek dla starszych żywią. Tylko u nich starsi to tak po 80-ce mają. Więc my będziemy robić za młodzież o dużych perspektywach, ot co!

Niemniej pozdrawiam serdecznie

Szkoda, że Pan nie ma krewnych, ale ma Pan przyjaciół z txt :))

Nie bardzo rozumiem, dlaczego Pan ma zamiar dopiero w przyszłorocznym (2009) wrześniu Kraków zaszczycić swoja wizytą. Może jednak wcześniej sie coś da zarezerwować w Pańskim karneciku?

Pytanie o krakowskie fascynacje Chińczykami w Krakowie jest nader ciekawe (sam się za Pańskim poduszczeniem zacząłem zastanawiać nad problemem), bo to przecież Wyspiański w “Weselu”, a wcześniej jakiś mnich też się w tamte okolice zapędził wraz z Marco Polo. Jeden czart wie, co nasi królowie zamyśliwali w tej kwestii – może to krakowski genius llocii tak na nich wpływał?

Pozdrawiam

Czy można?
Bardzo realistycznie Pan to nakreślił. Nie zgodzić się nie wypada, bo Pan taki wstęp zrobił, że na “postępową” wyjść nie chcę a i środa z popiołem dzisiaj skłania do większej dla bliźnich życzliwości.

Poza tym czy ja mam skłonność do narzekania? Mniejszą chyba od jakiegoś czasu. Z entuzjazmem szczerym więc i radością ten tekst przeczytałam. Może być, że optymizm jest zaraźliwy.

to takie życzeniowe wizje raczej? Aha.
Uspokoił mnie Pan, bo jakoś się zaczęłam niepokoić czy aby co Panu się nie stało.

I jak tu nie popaść w pesymizm, a nawet w rozpacz i rezygnację? Człowiek pisze wyraźnie w tytule: Gawędy o niczym, a ludzie swoje.

Do tego, jeśli tylko ktoś poważy się choćby nieśmiało próbować zaszczepić na polskim gruncie choćby namiastkę typowo amerykańskiej dumy, pewności siebie i samochwalstwa pozytywnego, nim kwestię skończy, już zostanie zatupany i wyśmiany przy pomocy głośnego rechotu szyderstwa, przez co może się poczuć tak łyso, jak kolejny prezenter Amway, któremu widownia uciekła zaraz po narysowaniu na tablicy pierwszego kółka.

Klucz do tej dziwności zdaje się tkwić w zagadkowej, niby pustej przestrzeni pomiędzy zwyczajowym sentymentem a nawet uwielbieniem dla Ameryki z jej mitem pucybuta, a odruchowym szyderstwem w bezpośrednim kontakcie z dowolnym propagatorem tego mitu, gadającym po polsku i do tego w Polsce.

Z czegu tu się śmiać? Tu płakać by wypadało nad stopniem i powszechnością niezrozumienia elementarnych związków między jakością myślenia i jakością życia. Nie trzeba od razu znać tajników NLP, żeby wiedzieć o co chodzi, zwykła mądrość ludowa wystarczy. A tu rechot. Tymczasem śmiejemy się tak naprawdę z tego, co jest “tajemnicą” powodzenia innych.

Patrząc na ostatnie kilkanaście lat, śmiem twierdzić, że “śmieszni” dystrybutorzy różnych sieci marketingowych zrobili w Polsce więcej dla przełamania odruchu rechotu ze spraw niezrozumiałych dotąd, a przecież ważnych, niż wszelka rodzima pseudo-edukacja*.

[*] pseudo- dla tej przyczyny, że odbywająca się w/g wzorca z czasów PRL: wy udajecie, że nam płacicie, a my udajemy, że pracujemy. Tutaj: dzieciaki udają, że się uczą, a nauczyciele udają, że nauczają. Podczas gdy jednym i drugim chodzi głównie o to, by mieć to z głowy, jak najmniejszym kosztem. I mamy, co mamy.

Dlatego takich tekstów jak ten Pański, trzeba nam jak chleba.

Nie żebym się czepiał, ale tytułem informacji, bo sam byłem zdziwiony, gdy sie o tym dowiedziałem. Idzie o bardzo znana przedwojenna polska markę “Baczewski”.

Oto będąc na jakiejś wycieczce na pograniczu austriacko-cechosłowackim wylądowałem, celem pokrzepienia się, w mały relatywnie gasthausie. Za kontuarem, na półce, dostrzegłem sporą butelczynę z przeżroczytym płynem i etykietką “Baczewski”. Zamówiłem, zapłaciłem trzy razy tyle, co za 15-letnią Chivas Regal, i wypiłem. Niebo w gębie – czysta wódeczka na ziołach, mocna dość, bo na nalepce stało 60%. No i zacząłem pytać.

Dowiedziałem sie co następuje (oczywiście nie tylko od właściciela gasthausu, ale i z innych żródeł póżniej): Baczewscy uciekli ze Lwowa przez Sowietami do Wiednia i tam przeźyli całą wojnę, co jest o tyle dziwne, że ponoc mieli korzenie źydowskie. Zabrali ze sobą wszystkie receptury i działaja nadal, ale tylko jako bardzo ekskluzywna firma, sprzedająca niemal całą swoja produkcję na specjalne zamówienia koneserów na całym świecie.

We Wiedniu i paru innych austriackich miastach moźna znależć cos w rodzaju delikatesów alkoholowych i w nich wypić kieliszek jakiegoś specjału. I tamźe moźna znależć m.in. Baczewskiego w wielu odmianach, tyle źe za spore pieniądze. Marka więc się uchowała i źyje w świecie koneserów.

Pozdrawiam serdecznie

Najuprzejmiej przepraszam, że z takim opóźnieniem odpowiadam.

Istotnie podejrzenie, że jest Pan pełnym poczucia humoru optymistą jest co najmniej ryzykowne.
Ale i mnie Pan zmylił tyle, że nie do końca bo jednak ten wewnętrzny niepokój, ten cichy głos gdzieś tam we środku mówiący, że być to nie może żebyś Pan, Panie Yayco TAKIE rzeczy wypisywał.

Ludziom się głupoty biorą z różnych źródeł, opisanie ich jest zadaniem przerastającym moje siły. No ale jak Pan podpuszczasz, to nie ma się co potem dziwić. Widać zaufanie Pan wzbudza w czytelnikach, co jest wiadomością dobrą dla Pana, a niedobrą dla czytelników.

zupełnie nie pojąłem o czym Pani pisze, pewnie dlatego, że pochłonięty jestem teraz badaniami nad ludem Bola.

Może Pani zresztą wziąć na Swoje wątłe barki trudny obowiązek chronienia czytelników przede mną.

Ja nawet nie wiem, co tak Panią zadziwiło? JAKIE to niby ja rzeczy ponawypisywałem, poza tym, że chciałbym dobrej rozrywki zażywać, skoro i tak na to płacę pienądze.

w sprawie wcinania się najpierw. Ja to myślę tak, że jak komu do głowy przychodzi na widok publiczny swoje wewnętrzne światy wystawiać, choćby i fragmentarycznie, to liczyć się trzeba z odzewem i wcinaniem się. Co więcej uważam, że ten odzew i wcinanie szanować należy, co do zasady.
Mam też taką teorię, że w gruncie rzeczy o to wcinanie się chodzi. W przeciwnym wypadku bowiem, można sobie piórem, długopisem lub też przy pomocy klawiatury do szuflady pisać.
Reasumując ten przydługi wywód: niech się Pan wcina, bardzo proszę :)

Co do reszty to zgadzam się z Panem. I dodam od siebie, że sama osobiście często, może nawet zbyt często nosem, przeczuciem oraz wiarą w człowieka się kieruję. Najlepszym na to dowodem jest fakt, że prawie uwierzyłam Panu Yayco w powyższym tekście…

ostatnie zdanie miało brzmieć: “... że prawie uwierzyłam Panu Yayco w to, co napisał w powyższym tekście”

..a myśl przewodnia w krzakach! Szanowni Państwo, młodzież nas czyta! ;)

Jaka by ona nie była (ta myśl przewodnia), warta jest ekspozycji oraz kontynuacji.

P.S. czy toporność objawia się poprzez silnik IE czy też na czymś M$-FREE też idzie topornie? Bo u mnie zasuwa jak zwykle, niczym bolid, no ale to FFox może tylko taki sprytny?

P.S. nr 2: pisałem o ciągu dalszym poszukiwań robala psującego na wątku u Jotesza.

Panie Sergiuszu. Dziś się będę naśmiewał.

Ale to za moment.

^{PS Na wszystkim, ale aktualizowalem firewalla, może to przez niego}

kilka lat temu kupiłem sobie lodówkę Amica, którą to sprzedałem w trakcie przeprowadzki- czy jakoś tak, w trkacie “opychania” zauwazylem agregat był firmy Elektrolux. Z tym że tu nie ma analogii i nie wiem po co to piszę:))

_{Prezes , Traktor, Redaktor}