Na początek nie ma zgody co do tego, że należy się chwalić (to znaczy Amerykanie powinni) wzrostem Arnolda. Otóź ten były Austriak jest wzrostu siedzącego psa, czyli tak ze 162 cm w kapeluszu. Za to jest rozrośnięty wszerz. Tyle, że w jego wieku, wygląda to już nieco śmiesznie.

Za to co do reszty jest zgoda. Podam taką ciekawostkę – oto w dawnych czasach, mając dostęp do normalnych w miarę produktów wyjściowych, gotowałem dla przyjaciół w kraju Indian alpejskich. Ba, nawet stworzyliśmy rodzaj klubu, który organizował zawody kulinarne. Wcale nie jestem szczególnie dobrym kucharzem, ale polskie potrawy wygrywały każde zawody w cuglach. Wszystkim smakowało.

Także i dzisiaj obserwuję zachowanie i reakcję naszych partnerów biznesowych, których przed negocjacjami ( a nie po – to po to, by byli z lekka otępiali podczas tychże) prowadzę na obiady lub potem kolacje. Są generalnie zachwyceni, choć wielu z nich stara się trzymać linię. Ale jak wiadomo, to starzy Rzymianie jako pierwsi przyznali publicznie, że jedzenie ma nie tylko znaczenie odżywcze, ale również może przysporzyć prawdziwej satysfakcji w ramach dobrze zorganizowanej orgii.

I na takich, pozornie mało znaczących polach, również upatruję drogi do naszego ostatecznego sukcesu czyli Polski popularnej na świecie ze względu na swe walory, a nie wady.

Pozdrawiam serdecznie