choćby z powodu tego, żem dureń kwalifikowany.

Ale jestem niezmiernie dumny z tego, że po umarłym synu, ewangelickim Wielkim Polaku – Małyszu, narodził nam się inny Wielki Polak – kierowca.

Wyznania jeszcze nasi nauczyciele od wielkości, dziennikarze nie wyśledzili.
Tak, jak ja, potrzeby śledzenia furkoczacych bolidów, ku chwale debilów.

to ciekawe, że takie srogie terminy to tylko na tą biedną Małopolską Izbę Skarbową spadają.

Ciekawe, czy w innych regionach fiskus też taki nienażarty?

Pozostaję w zastanowieniu

w kurierach pisali, że nawet tamtejszy Uniwersytet po latach na pierwsze miejsce powrócił. Może tym razem na dłużej niż poprzednio.

Mam w tym cel ukryty, bo powoli Dziecku sączę jad w duszę, żeby sobie Uniwersytetu w innym mieście szukało. A w w naszym kraju, w grę wchodzą tylko dwa.

Może Pan coś wie o tym, jak na w Krakowie poziom edukacyjny w zakresie zagranicznych (najchętniej anglosaskich) filologii się sytuuje?

Po wie Pan, średnia życia rośnie nieznośnie, podatki wysokie, ale jakaś nagroda dla Dziecka zapewne by pomogła dożyć dni swoich w spokojności.

Podkreślam się wyraziście

migiem przekażę. Choć sugerowalbym jednakowoż wziąć pod uwagę również studia za granicą. W sumie na to samo wyjdzie, bo wioska Europa się jakby nieco zmniejszyla, a wlasciwie ścieśnila. Wiem, bo mi druga córka w Carlisle studiuje na Cumbria University. Tyle, że ona się jeszcze na stypendnia wyrównawcze dla studentów z krajów nowych w UE zalapala, więc trochę taniej wychodzi.

U nas w Krakowie ostatnio urządzili nawet targi, na których pojawili się przedstawiciele obcych nam narodowo uczelni, przedstawiając ofertę studiów. Pewnie i w Warszawie cos takiego bylo lub bedzie.

Pozdrawiam informacyjnie (?)

PS. Moim zdaniem to UJ za ubogi jest, by wielka uczelnią być. By nie bylo wątpliwości, to żadna uczelnia w Polsce nie dysponuje takim kapitalem, by stać się znaczącą w Europie.

anglistyka jest, to siem zbyt nie orientuję, pewnie jednak na UW najlepsza.
A co do germanistyki, to z tego co słyszałem, to poza UW Uniwersytet Wrocławski i UAM w Poznaniu tyż pewnie.

A i tak najwięcej zalezy od studenta,nie od rangi uczelni czy jej braku, takie mam przekonanie.

pzdr

Nie śledzę Pana, proszę się nie obawiać.

Ja tam bym popierała UW (jakby mnie ktoś pytał, ale nie wiem kto i po co).

To pewnie sentyment, ale jednak.

Chociaż jak już nie UW czy jakaś tam odjechana prywatna szkoła, to wybierałbym po sympatii dla miasta, w którym odnośna uczelnia znajdować by się miała.

Jak byłam młoda to marzyłam o Krakowie (posyłam uśmiech Panu Lorenzo), teraz pewnie wolałabym Wrocław.

Już miałam popaść w marzenia kiedy uświadomiłam sobie, że ja przecież uczę się we Wrocławiu teraz.

Wypominać mi nie trzeba, sama wiem.

A no to skoro rodzina itd. to istotnie nie o to chodzi w studiowaniu zwłaszcza w pewnym oddaleniu od rodziców…

I dobrze żeby młoda osoba sama sobie wybierała.

Tylko się zastanawiam co się Pan tak zawziął, żeby Pańskie Dziecko miasto rodzinne (jakże piękne) opuszczało celem dalszej edukacji.

Pozdrawiam w zastanowieniu

To się uśmiałam!

No, ale już się opanowałam.

Rozumiem, że chodzi o spokój rozumiany jako odcięcie od bieżących bodźców?

Bo jak o jakiś inny to powiem Panu, że jak tak rozglądam się to widzę, że generalna zasada jest taka:

Zdecydowałeś się być rodzicem – pożegnaj się ze spokojem na długo. Być może na zawsze.

Żeby była jasność dodam, że kwestia nie jest w dziecku. Ona jest w rodzicu.

Pozdrawiam pajdokratycznie

Prawda zapewne leży gdzies pośrodku. Pewnie ksiądz profesor wiedzial (albo mu powiedzieli), że podatek zaplacić będzie musial, bo takie sa przepisy. Ale będzie je moźna obejść skladając prośbe do ministra, ktory pewnie się zgodzi.

Rzecz jednak w tym, by przepisy tak skonstruować, żeby dla dobra beneficjentów (czyli nauki polskiej) darowizny takie, przekazywane w sposób celowy, z góry zwolnione byly z podatku lub też zwolnienie bylo odpowiednio duże.

Zgodnie z doświadczeniami np. niemieckimi redystrybucja środków np. na kulturę czy naukę za pośrednictwem państwa (czyli podatki+koszty utrzymania urzedników etc.) zżera ca 60% uzyskanych pieniędzy, zaś za pośrednictwem fundacji odpowiedniej (czyli dotacja/darowizna celowa) strata na potrzeby administracyjne wynosi tylko ok. 10%.

Pozdrawiam serdecznie

Wcale się Pani nie czepia. Szuka Pani natomiast dziury, choć może niekoniecznie w calym. I trzeba konsekwntnie szukac dziury w naszym trochę durnawym prawie podatkowym, by znaleźć środki na rozwój nauki. Potem je zmienić odpowiednio. Inaczej pzostanie nam tylko tytulowy mlotek.

Klaniam pięknie

piszę natychmiast po przeczytaniu Pańskiego wpisu,co by nie wymieszać myśli po komentarzach innych.

Głosy o nauce polskiej z rzadka odzywają się poza gronem naukowców.
To kolejna krzywda i niesprawiedliwość wyrządzana od lat przez rządzących matołków,politykierów,którym zaufaliśmy.

Już nie chce mi się winić za to media i dziennikarzy bo ci ostatni zarażeni zapobiegliwością o własne profity politykierów,robią to samo-piszą bezwartościowe niusy,bzdety i kotlety.
I w dodatku często gęsto podpierajac się tylko i wyłącznie jedną stroną faktu,a drugą ignorują,a prawda gnije gdzieś po rowach.

Mamy stado pismaków,którzy dbają o karierę,ganiając zadyszani od jednej do drugiej sensacji.
Nie ma co sie dziwić,że głosy rzetelnych,prawdziwych dziennikarzy i publicystów giną w szczekocie pierdołowatych sensacyjek.

A tak już na boku to i my wińniśmy łomotnąć się w klatę bo sami postepujemy nie lepiej.

Przecież dyskusja o społeczeństwie obywatelskim ino migła przez Tekstowisko.
Wplątjemy sie w jakiegoś bzdurne przepychanki i pisanie o pierdołach.
Angażujemy często swoją energię i umysł bicie piany,tracimy czas na czytanie i przekomarzanki z kaznodzieja lub propagandzistą,a na zasadnicze sprawy nie starcza już czasu.

W wielu przypadkach godzimy sie z własnej i nie przymuszonej woli poddawać się,dać narzucać sobie zagadnienia i rozwiązania,choć ich nie akceptujemy i się z nimi nie zgadzamy.
Nie wierzymy w siebie i moc sprawczą m.in. takich wolnych stowarzyszeń jakim jest TXT.

Przepraszam,że trochę chaotycznie,bo szybko i w zdenerwowaniu.
To co Pan poruszył to kolejna granda w biały dzień!

Pozdrawiam serdecznie

jednakże krew sie we mnie burzy z następujących powodów: – że fiskus pobiera haracz od dochodów z biznesu – jestem w stanie zrozumieć – że fiskus pobiera haracz od zarobków z pracy – jestem w stanie zrozumieć

ale nie jestem w stanie zrozumieć, że fiskus pobiera haracz od nagrody za osiagnięcia naukowe czy artystyczne czyli procent od talentu, w jaki naukowcy czy artyści zostali wyposażeni. Ci ludzie swa dzialalnością pozwalaja biurokracji nie jako na to, że istnieje i ma się dobrze. Czy od wygranej w Totka tez pobiera sie podatek w takiej wysokości? O ile wie, raczej nie.

I to wszystko przy takiej mizerii finansowej naszej nauki i kultury! W ten sposób skutecznie wybija się z glowy ludziom robienie jakiejkolwiek kariery w Polsce. Bo niby dlaczego? Tylko z tego powodu, że sie tu czlowiek urodzil? I niech mi nikt nie mówi, że ludzie po studiach wyjezdżający z Polski powinni zwracać pieniądze, bo przeciez my wszyscy etc. Wiekszej bzdury dawno nie slyszalem.

A co do ruchu jestem za, byle sensownie.

Pozdrawiam serdecznie

ja wiem, że Pan pisze o stanie prawnym, a ja o jego sensie. Ale czy bzdurne prawo, ba, prawo z zalożenia dzialające na niekorzyść państwa jest prawem, które powinno funkcjonować choćby tydzień dlużej?

Uklony

Ja podałem jaką stawkę podatku uważam za uczciwą. Proszę mnie zatem nie pytać o stosunek do tej konkretnej sprawy. Bo uczony mógł wyrazić wolę zapłacenia podatku w Wielkiej Brytanii albo zrzec się nagrody prosząc o przekazanie jej na cele fundacji. Zawsze można coś zrobić.

Pozdrawiam