Tekst Lorenzo o wylanym mleku* tak przekonująco rozsnuł nade mną wizję świata, w którym jest źle jest, będzie gorzej, a na końcu zostaną nie tyle karaluchy ile biurokracja, że nawet komentować się nie odważyłam. Dziś mogę – wspiera mnie Apel z Bamako. Gdzie jest Bamako i co to za apel? Po kolei.

*
Na serwerze Uniwersytetu Wrocławskiego wisi sobie strona, o której ostatnio zapomniałam, bo dałam się wessać w gry i zabawy polskiej klasy politycznej nie reprezentującej już niemal nikogo poza samą sobą.

Na szczęście mam w zwyczaju zapisywać się na listy subskrybcyjne interesujących stron, na które zdarzy mi się przypadkiem wpaść w sieci, więc nawet jak zapomnę, co jakiś czas strona przypomni się sama. Dziś przypomniał mi się w ten sposób „Recykling Idei” , strona – i papierowy magazyn – wydawany przez Stowarzyszenie na rzecz Niezależnych Mediów i Edukacji Społecznej przy współpracy Pracowni Aktywności Studenckiej.

W „Recyklingu Idei” jest zwykle mnóstwo interesujących i trudnych tekstów, które pozwalają choćby otrzeć się o dyskusje, których nie zrelacjonują tablo-media głównego nurtu. Dzisiaj właśnie newsletter „Recyklingu Idei” zapytał mnie co myślę o Apelu z Bamako.

Nie wiedziałam gdzie jest Bamako.

Nie czytałam wcześniej o tym apelu, zawiedziona ostatnio wewnętrznymi krytykami w łonie Światowego Forum Społecznego, tego z ducha Porto Alegre.

Z przyjemnością przeczytałam więc długi komentarz Marcina Starnawskiego, wyłuskujący z tej fali krytyki poszczególne – mocniejsze i silniejsze prądy. I relacjonujący, ze spokojem naukowca, jak to

“…krytycy ładu światowego opartego na dominacji i wyzysku odkrywają coraz to nowe — często ukryte za ideologicznym parawanem „praw człowieka”, „demokracji” czy „rozwoju” — formy podporządkowania życia ludzkiego logice ekspansji kapitalistycznej. Współczesne dyskusje na temat „globalizacji” i neoliberalizmu w coraz większym stopniu zwracają uwagę nie tylko na rzekomo incydentalne „błędy i wypaczenia” tego projektu nowego postępu. W wielu częściach świata nie jest już wcale szokujące stwierdzenie, że neoliberalna „globalizacja” — jako model zależności społeczeństw i gospodarek od interesów koncernów, grup kapitałowych i elit politycznych w skali światowej — to w istocie kolejna odsłona imperialistycznej przemocy. “

http://www.recykling.uni.wroc.pl/index.php?section=3&article=240&from=ne...

Poczucie totalnej bezsilności wobec polskiej polityki sprawia, że trudno mi dziś uwierzyć, że mają sens te dyskusje.

Jednak wiem, że mają.
To tylko mnie trudno znów w to uwierzyć.

Ale warto czytać.

Z nadzieją, że młodzi udźwigną to, co jest do udźwignięcia.

*
http://tekstowisko.com/germania/55020.html