...choć wolno się otwierają. Ale warto poczekać!

to stary sposób. mniej się wtedy człowiek męczy, ale fakt wymaga to wprawy w balansowaniu ciałem, ale też przekłada się na to że kobiety w Azji (czy Afryce) mają takie zmysłowe ruchy :)... ciekawe jaki to ma wpływ na kręgosłup? jest na sali ortopeda?

Dziękuję.

Ten Pan ze szklaneczką pije kawkę żeńszeniową, mówiąc Papa drink, mama happy :)

To był nasz przewodnik po Besakih oraz plantacji kawy i wszystkiego najlepszego.

Pan pije kawkę, o której mówiłam Stopczykowi. A ten drugi zajada ryż z czymś, co było niestety nie wiadomo czym.

Noszenie na głowie robi niezwykłe wrażenie, zwłaszcza jak nie jest to zbyt przytłaczający ciężar. Wtedy to co na głowie, idzie w innym rytmie niż cała reszta przyczepiona do głowy.

A gdzie jest ta zima, bo szukam?

Chyba też się napiję czegoś na jakimś korzeniu. Ale chyba nie mam kawy, więc się napiję z wieczora.

Pozdrawiam w tej manierze

To znaczy jakościowo, a nie po kalendarzu, bo to za łatwe.

Bo mnie się niczym nie różni.

A co do mleka, to proszę sobie przypomnieć historię gościa, co kawę przemycał. Tak, tego od kanarka. No.

Pozdrawiam z miejsca stałego zatrudnienia

proszę nie udawać, że Pani nie rozumie, lub ewentualnie zrozumieć.

Czym się to Pani różni od października, albo kwietnia?

Jak ja wstaję, to jest widno, dodam dla ułatwienia, a jak się kładę to ciemno. Przez okrągły rok. Takie mam przyzwyczajenie.

Szacuneczek

PS Dodam jeszcze, że jak ktoś przy 6 stopniach ciepła i w deszczu w kożuchu i baranicy chodzi, to on jest idiota i jako taki nie może być uznany za wskaźnikowego. No.

Nie wiem dlaczego, ale do Twoich zdjęć przypasowała mi muzyka : Placebo – Running up that hill. Nie potrafię wkleic, ale efekt jest, spróbuj proszę...

Co do samych zdjęć – nadal ogladam i zazdrosze, Ty cholero jedna.

A jak się wstaje o 8 to jest widno. Tak samo widno, jak w deszczowy kwietniowy dzień, proszę Pani.

Pani marudzi i krytykuje. Od niepracowania to Pani ma, podejrzewam.

Pozdrawiam, idąc do pracy z radosnym przyśpiewem

Ósma, obok siódmej jest moją godziną znielubioną i staram się unikać świadomie.

Nie moja wina, że akurat wtedy jest widno. To może być jakaś złośliwość losu, albo inny śpisek.

Marudzenia nie mam od niepracowania, bo ja nawet jak nie pracuję to pracuję – taka praca.

Wczoraj pracowałam w sieci wszechświatowej, dzisiaj to już idzie po całości z tą pracą, bo idę pracować także do mojego miejsca stałego zatrudnienia, w którym właśnie ten urlop mam.

No i gdzie tu jest miejsce na jakiś zdrowy rozsądek, logikę wydarzeń, przywiązanie do podstawowych definicji?

Nie ma proszę Pana, no nie ma.

Więc zapewne marudzenie to moja cecha przyrodzona. Podobnie jak krytykowanie, choć zauważam u siebie ostatnio jakiś rodzaj braku krytycyzmu też. Może mi się w głowie pomieszało już z tego wszystkiego, albo co.

Stawiam raczej na albo co .

Śpiewającego to Pana sobie wyobrazić trudno jakoś.

Luuuuzik Panie Lorenzo, słońce, czasem popada i to też miło, bo co z takiego padania złego może się stać?

Jedzenie na drzewach rośnie, albo na polach. Palmy szumią.

To można te uśmiechy rozdawać. Szastać na lewo i na prawo. Uczciwie się przyznaję, że mnie to rozłożyło na łopatki. Jadę sobie samochodem a tu ludzie przy drodze siedzą i się do mnie uśmiechają.

Przecież ja nie jestem Michael Jackson, Panie Lorenzo prawda?

Te psy, wszędzie tak śpiące, działają w porozumieniu moim zdaniem z ludźmi i ze sobą. Jednego widziałam co bardziej był energiczny, ale on świeżo z Oceanu wyszedł, to może dlatego

Kiedy wylądowałam we Frankfurcie, to zgodnie z Pana przewidywaniami, całkowicie się zapomniałam i zaczęłam tak rozdawać i szastać. Nie powiem, żeby kilku mężczyzn nie odwzajemniło, ale jakoś inaczej, a kobiety to wcale. Tylko patrzyły tak, patrzyły.

Pozdrawiam Pana nie przestając się uśmiechać.

Do robienia za wariatkę zdołałam się przyzwyczaić więc nic sobie z tego robić nie zamierzam. O!

W pracy… Tak sobie myślę, że w pracy to ja za wariatkę robię całkiem etatowo, ale to miłe jest zazwyczaj, o ile mną nie straszą.

Tak sobie myślę, pisząc że tu za wariatkę, tam za wariatkę, to może… Nieeee, nie przesadzajmy.

Terapeutyczna rola Konfederacji – coś w tym być może, wykluczyć się nie da. Dziwne to miejsce, prawda? W pozytwnym znaczeniu, ale jednak dziwne.
Dałam kiedyś mojemu koledze z pracy do przeczytania coś, nie pamiętam co to było i on usiadł i nagle wytrzeszczu dostał, że są miejsca w sieci, w których ludzie tak rozmawiają.

Ta Pani to ja :) Miało być niewyraźne lekko, dlatego jest malusie.

Pozdrawiam Pana wielkoformatowo.

pamiętaj że uśmiech może być zaraźliwy i ja na przykład cały czas się śmieję do monitora co z boku zapewne równie sympatycznie wygląda:)

pikne!

_{prezes,traktor,redaktor}

kawa żeńszeniowa… nie próbowałem. na pewno super. piłem herbatę żeńszeniową. :)

z twarzy taki dobroduszny ten przewodnik :)

max :)))

To są skutki uboczne prawdopodobnie – wszystko może je wywołać.

Uważaj, żeby Cię za wariata nie wzięli :)

Dzięki.

No gdzie łażą, gdzie łażą!

Uśmiechający się Max, Stopczyk w randze Docenta i Serwer w kapeluszu.

Koniec świata.

No.

smakowitosci – roznosci.

Niech no ja dorwę ten Serwer! Kto to widział, żeby Serwer gadał .

Panie Lorenzo, będzie dobrze. Nie jeden koniec świata udało się już przetrwać, a czasem można się tą łyżką dla wzmocnienia efektu. Byle nie za mocno.

I proszę mi tu nie padać, bo to naprawdę już...

:)

Nasz Serwer maszyna chłodna i zrównoważona, nie to co jakieś tam inne phi serwery.

Cholera, miałam milczeć.

No tak się nie da żyć.

:))

że się podniosłem. Przy pomocy łyżki.

A nasz Serwer to ho, ho!

A ja melduję, że większe wersje zostały zdilitowane hi hi.

Kto obejrzał to obejrzał, a kto nie to nie.

Pozdrawiam filozoficznie.

A Serwer i tak się doigra ode mnie :)

Problema nie ma. Serwer kopie trzyma, jakby co – to powiększy. Skoro Merlot ciął, to i Merlot ma. Się pogada, się załatwi.

Ty do roboty, a ja se poleze do kina. Nie dedem dyskutował, kto mieć bedzie fajnie. Fajniej. Czy jak.

A co do oczu Gretchenowych – kto daje i odbiera, to coś tam coś tam, w każdym razie – nieciekawie. Dla niego. Odbierającego znaczy się. I potem to juz mu gadulstwo i pokazywanie – nawet więcej niż oczu – raczej nie pomoże. Oj, nie.

Zapoda mu Helene Trojanską. Potem przypłyna Grecy. Potem… Potem to juz będzie wielkie nic. Wykopaliska i legendy.

Chłopcy którzy niczeho się nie bali..

Mając szaszki, spisy i szarawary..

Żadne kino nie zapewni Ci tego, w czym ja dzisiaj uczestniczyłam. Żadne.

Nie mogę się otrząsnąć, chyba będę musiała o tym napisać.

Milcząc oczywiście.

No niech będzie, że na mnie. Tylko za co?

Zaprzeczam i wszystkiego się wypieram.

Ale niezmiennie pozdrawiam.

czytam, widzę
Wtrącam się ..
Czasem..
U pani z przyjemnością..

Niechże pani nie histeryzuje..
za przeproszeniem..

Toć jeszcze wcześnie…

Nooo…

ktoś Panią uśmiechem potraktowal? Tak po polsku? Z dobrego serca i z bezinteresowną zawiścią?

Jak to za co? – za całokształt, Droga Pani. Nie ma lekko.

Pani się może wypierać, zapierać, odpierać czy coś. A ja swoje wiem, bo jak słyszę: – No długa ta podróż, ale tam jeszcze nie byliśmy – O! Popatrz jakie piękne roślinki na zdjęciach. – Oj, tyle czytałam o tamtejszej kulturze a Gretchen tak ładnie to opisuje… – Ty też czytałeś, prawda? Podobało Ci się, co? – Tam jest ciepło, Ty lubisz ciepło. Przecież Gretchen nie pisze, że tam jest gorąco. Pisze, że jest ciepło!

Et cetera…

No to co Pani Gretchen?

Zygu zygu, i tak będzie na Panią. Jakby co.
O ja nieszczęśliwy…!

Pozdrowienia zrezygnowane.

Proszę Szanownego Wielce, to ja w dwóch słowach tego nie opiszę. Ja nie wiem czy to się poddaje kategoriom opisu jakiegokolwiek, ale spróbuję. Miałam przez jakiś czas nie pisać ino spokojnie komentować, ale to się nie da.

Ja nie wiem proszę Pana gdzie ja żyję, tak na oko to jest cyrk.

Reszta wkrótce.

Natomiast się nie dałam i nadal się uśmiecham do świata, a nawet do ludzi.

Tak właśnie Pana pozdrawiam.

To Pan spódniczkę nosi? Może mini? Na dodatek w zimie?

Ciekawe, ciekawe. :)

Teraz rozumiem. W każdym razie lepiej rozumiem.

Pan nie oporuje Panie Kaziku, tylko zacznie się pakować.

Nie był Pan. Ciepło jest, a Pan przecież lubi jak jest ciepło. Roślinki ładne.

Panie Kaziku nie chciałby Pan zobaczyć jak może być w raju?

Nie chciałby Pan?

Teraz to już może Pan całkiem na mnie zwalić.

:)

Pani mnie zabije, dobije albo w inny przemyślny sposób się przyczyni.
No… nie mogie z tymi babami. No…

I jeszcze Pan Kozak, Igłą zwany, chce mnie na chłopczynkę w szkocką kratkę przerobić. Aaaaaa!

Zmiłowania proszę. Aaaauć!
Na wszelki wypadek pozdrowię w dwójnasób, trójnasób, ...
(Jakby mi to pomóc w czymś mogło, ech…) :)

Późno już.

Więc rączki na kordełkę..
I można liczyć pisowców..
Przed zaśnięciem.
Oczywiście trza umić
Liczyć.

Oto przemyślny sposób. Przyczyniam się. Uwaga!

Najgorsze, że to tak sobie jest cyknięte . Jedyna dbałość o kadr, co było trudne skoro się płynie katamaranem.

Nic tu nie jest ulepszone. Nic.

To Bali to ma w sobie coś takiego…

Myślałam, że w tych wszelakich folderach, stronach internetowych i zdjęciach to jakieś lekkie przekłamanie musi być. Nic z tych rzeczy.

Skończone piękno. Zwłaszcza kiedy światło przeddeszczowe, albo popołudniowe.

Najserdeczniejsze kibicujące pozdrownienia dla Żony.

Oczywiście dla Pana też, ale nie wiem czy Pan już patrzy :)

Proszę się nie tłumaczyć, co?
I bez tych tam podoba mi się to zdjęcie. Bardzo!
Lubie takie uchwycenie szmaragdu wody ze stalowo ciężkim (ołowianym?) niebem.
No piękne to jest. No – patrzę, cały czas patrzę.

Ale pakować się nie mogę. Obowiązki, kurcze.

To przed deszczem było.

Za chwilę było tak:

Na pakowanie czas przyjdzie. Tylko dajmy temu chwilkę.

:)

To trudne pytanie.

Obawiam się jednak, że naturalne. Ja mam dość popieprzonych w sobie rodziców. Na genetykę to już nic się nie poradzi :)

Z tą Wyspą to jest taki kłopot, albo takie ułatwienie, że wystarczy obiektyw wystawić i można się obracać. Takie właśnie wychodzą zdjęcia.

Ze spaniem to mam tak, że w każdych okolicznościach, warunkach, skrajnościach zasnę. Jak pies. Zasypiam i już.

Skrajnie wyczerpana mówię przez sen. Wielkie mi co. Bo to ja mam coś do powiedzenia? :)

Dobrej nocy Panie Kaziku. Bardzo dobrej.

naprawdę nadużywa słów.

Ja się “okrutnie czepiam”? Paradne. Obawiam się, że kilka osób skłonne byłoby uznać takie sformułowanie, zastosowane do Pani, za nadużycie. Ja się nawet nie naśmiewam, a co tam mówić o czepianiu.

Ponadto liczni ludzie zdają się Panią rozumieć, więc proszę przejść mimo mojego niezrozumienia.

Pozdrawiam porannie z delikatnym murmurando

Piszę do Pana z rana…

To dziwne, ale znowu idę do pracy. Potem mam umówione spotkanie na wysokim szczeblu z pewnym blogerem, którego nicka nie zdradzę choćby mnie żywym ogniem przypiekali.

Mniejsza jednak.

Delikatne murmurando to mi się z Panem nawet kojarzy pasująco. Sama nie rozumiem.

Na wykłócanie się nie mam o tej porze energii (choć widzę, że rano to się już skończyło) więc mogę tylko Pana pozdrowić.

Co czynię. Nie czepiając się okrutnie.

te privy to ściema. raz je widzę raz nie ;)

docent [dot] stopczyk [at] o2 [dot] pl

:)

HDR – jak dotrę do chaty to opiszę bo już wychodzę:)

specjalnie się wróciłem… śnieg pada :)

“Potem mam umówione spotkanie na wysokim szczeblu z pewnym blogerem, którego nicka nie zdradzę”

nicka ;-) :P

Uspokoił mnie Pan, bo nadal nie mam energii na kłótnię to w sumie dobrze się składa.

Dzień był owocny choć deszczowy, a teraz na Placu śnieg pada. Całkiem biały, ale jak się z bliska przyjrzeć to trochę rozwodniony.

Pozdrawiam się ciesząc.

Na wszelki wypadek przestanę się zastanawiać nad nad nazwą . Zastanawiam się za to jak by to ująć, by oddać sytuację w całej jej okazałości.

Poza tym nie mam kiedy spokojnie usiąść i napisać. Dlatego właśnie noce są do pisania najlepsze, choć się nie wysypiam.

Wieczorem dzisiejszym mam Jego rodziców na kolacji, pod pretekstem oglądania zdjęć. Nooooooo ale oni nie wiedzą, że jest tego ponad trzy tysiące.

Pozdrawiam złośliwie rechocząc.

nie umim … wykładam się na prostej rzeczy :P

a HDR to jest (jadę skrótem i ścinam zakręty) melanż trzech cyfrowych obrazów o różnej wartości ekspozycji (w skrócie niedoświetlone(dla jasności)-normalne(póltony)-jasne(cienie)) to dale w rezultacie fotkę na której wszystkie te elementy są klarowne i ładne. :P nie jestem jakimś fachowcem od tej techniki więc zapodam Ci obrazek ;-)

nie wymaga to wielkiej zręczności po prostu robisz 3 foty na różnej ekspozycji (statyw!) a potem wrzucasz do jakiegoś softu (np Photomatix) i program robi resztę za Ciebie. oczywiśćie nad wszystkimi parametrami masz kontrolę. a ha najlepiej pracować na plikach RAW.

dzięki za fotkę. ona jest już sama w sobie bardzo ładna. jedyne czego jej potrzeba to lekkie wyostrzenie i pozbycie się szumu. :)

nie! wręcz przeciwnie. udało Ci się uchwycić niezłą dynamikę od razu. tak jak wyżej napisałem. tylko wyostrzyć i “odszumić” ale to norma.

ze mnie to kiepski fotograf bo ja takiego zdjątka jeszcze nie zrobiłem, :)

pzdr ;)

kita z obiektywami 18-70 i 70-200/300 idzie kupić już poniżej 2000 PLN (sony alfa 200 – ja mam taki zestaw, ale też Olympusa w takiej cenie widziałem, Nikony troszkę drożej).

chociaż czasami lepiej kupić naprawdę dobry kompakt ze stałym obiektywem zmiennoogniskowym (np Lumixa z 18 krotnym zoomem DZ-18 chyba).

co do podchodzenia to ja się nie znam. miałem podchodzić dziki ale nie chciało mi się wstawać przed świtem w niedzielę :P

mój aparat to jest mój aparat też nie lubię jak go ktoś dotyka :P

doszło … już wyżej napisałem ;-)

nie dość że doszło to jeszcze je zepsułem :P

moja platoniczna miłość fotograficzna to, a jakże, Leica. :)

ten model V-lux 1

jest już od 2500

ale to

jest dopiero klasyka. po prostu cudo… cenę pominę ;-)

alfę kupiłem bo biciu się z myślami i przeczytaniu masy testów i porównań. Nikon wtedy wychodził 1/3 drożej w takim kicie. ale nie żałuję. robię głównie zdjęcia w naturalnym oświetleniu i jak na razie wszystkie moje potrzeby są zaspokojone :)

...

Leica to klasyka. Henri Cartier-Bresson używał klasycznej dalmierzowej Leiki z 50mm obiektywem. prototypu tego co powyżej :)

ja cyfrówkami robię foty od niedawna. a generalnie najmilej wspominam przaśnego Zenita. :)

miałem też kiedyś taką

Minoltę SRT tylko że ze zmiennoogniskowym obiektywem.

zenkiem zajebiste pioruny się robiło na B :P

a wiesz co ostatnio odkryłem?

lomografię. robienie zdjęć tanimi aparatami analogowymi. często składanymi samodzielnie, a często żeby było śmieszniej nawet takimi camerami obscurami.

ten sport wywodzi sie od niezapomnianych aparatów radzieckich Lomo (miałem taki).

www.lomografia.pl

dobra odtrutka na fetyszyzację sprzętu… tak BTW to Hartwig mawiał że najchętniej robiłby zdjęcia bez aparatu :)

przemiana?

To nie ja Panią podchodzę tylko Pani mnie! Ze znajomości jakichś zapomnianych filmów mnie Pani testuje!
PS. Czy możemy przestaś sobie “panować”?

Dzięki za linki. Film obejrzę se jutro, bo dzisiaj już brak wymaganej percepcji.

Zdanie Hartwiga pozostanie w mojej pamięci na zawsze, bo niektórym ludziom to się udaje powiedzieć coś takiego, co wciąż można odkrywać na nowo.

O masz, filozoficzny ten mnie naszedł. No to bieda.

:)

Przestajemy :)

Sam zacząłeś, a teraz znowu na mnie. Dzisiaj się okazało, że jednemu blogerowi płyta nie chodzi na komputerze. Przeze mnie – źle ją podałam i jak miała chodzić?

Najśmieszniejsze, że ja tego filmu nie widziałam.

Ha!

Pozdrawiam Cię serdecznie za to.

to podaję Ci bardzo ciekawą rozmowę z Edwardem Hartwigiem

http://fototapeta.art.pl/fti-ehabbf.html

bo zawsze miałem opinię słabego organizatora :)

a byłem w okolicy Pani Grechten – tylko wie Pani, Tekstowisko jest pluralistyczne i mieni się wszystkimi kolorami tęczy ale wśród nich brak jest brunatnego, a właśnie ten kolor coś tak się ostatnio w tym miejscu rozpanoszył.

Strasznie mnie to wk…. bardzo mi to nie odpowiada ale siedzę cicho bo znowu będzie, że kogoś chcę lać albo co…

pozdrawiam zazdroszcząc

może ma Pani i rację z tym nie siedzeniem cicho. Pomyślę.

Ale proszę mi powiedzieć jak tam Pani było na Bali z pogodą? Nie za duszno? Tak o ile się nie mylę nie ma pór roku w naszym tego słowa znaczeniu i pogoda jest przez cały rok, mniej więcej podobna.

A podobno tam duszno?

Prawda to?

ak

I ta woda! Nieprzyzwoicie ciepła i rozkoszna.

Czy można prosić o więcej?

Może być i rozkosznie, i nieprzyzwoicie. ;-)

ak

bardzo dziękuję ale mówiąc szczerze liczyłem co coś bardziej hmm… dynamicznego ;-)

pzdr ak

może wędrujące luwaki?

dynamiczne

:)))

_{prezes,traktor,redaktor}

Luwaki! Luwaki! Luwaki! Coś dynamicznego o wędrujących luwakach! Koniecznie. ;-)

ak

to taka luwakowa fabryczka. Cały proces od początku do końca i na tym końcu luwak podaje kawę.

Nazwę wymyślił Borsuk Cafe pod Luwakiem

:))

Sony z serii ALFA to w sumie Minolta jest. Niegdyś – jesden z wielkiej trójki, potem torchę od Canona i Nikona odpadł.
Obiektywy kitowe sa… kitowe. Jasne, liczy sie oko i dobry fotograf zrobi smieną znacznie lepsze zdjecie niz lamer nikonem dx2. Ale chyba jednak troche lepiej kupic body, a potem powoli zbierac na obiektywy…
Teraz wchodzi nowa SIGMA EX 24-70 f/2.8 (filtr 82mm), więc ten starszy model dramatycznie staniał. Do Nikona. Jasne szkło, może bez szaleństw jeśli chodzi o jakość (gdzie mu tam do słynmnej canonowkiej “L-ki”), ale można ją mieć juz za ok 1,5k. Ja polecam…

pamiętasz AGFĘ?

:)

_{prezes,traktor,redaktor}

Mam wrażenie, że my wciąż mówimy o obszarach dla amatorów, nawet nie tych zaawansowanych. Ja na przykład wciąż przebijam sie przez instrukcję obsługi mojego aparatu, nie bardzo trybiąc o co chodzi w połowie funkcji…

Dobrze powiedizałeś – pierwsze umiejętności, potem sprzęt. Tylko docierasz do granicy, w której brak sprzętu zaczyna ograniczać Twoje możliwości dalszej nauki, albo wykorzystania nabytych umiejętności. Chyba jak zawsze – chodzi o to, by te dwie kwestie były ze soba skorelowane.

Fish eye świetna sprawa… Choć wciąż podchodzę do tego obiektywu jak pies do jęża… Trudne jest to szkło cholera w efektach…

Za dużo sprzętu z kolei może powodować, że to już sprzęt za nas te zdjęcia robi.

Ale kiedy byłam w Lizbonie to nie miałam jeszcze swojego aparatu, tylko pożyczony kompakt Cannona i te zdjęcia to… No może kilka mi się podoba, ale jakiś ten obraz nie taki, barwy nie te, nasycenie pożal się Boże itd.

To może jednak bez aparatu?

:)

No wiem przecież, że jest postprodukcja (i nawet wiem, że nie chodzi o pisanie bloga :), ale idzie mi o to, że ja to lubię jak sprzęt współpracuje, a nie robi jak sam uważa. Czy jakoś tak. No.

Skojarzyły mi się jakoś nie zdjęcia przyrody, ale te tam różne zdjęcia z czasopism dla mężczyzn, którzy (niektórzy) wierzą, że ona tak wygląda naprawdę.

Te fotki mam w innym komputerze, ale i tak będę musiała się do niego dobrać, to wtedy coś wyślę i se psuj :))

nie chodzi mi o jakiś masteringowy “make-up”. wiecie ja np jestem ślepy i to trochę przekłada sie na ostrość fotek (mimo że mam jakoś skalibrowany wizjer).

nie chodzi mi o to żeby poprawiać naturę i z pochmurnego dnia robić sanszajn, ale wady zdjęć wynikające z niedoskonałości sprzętu (właśnie takie pierdółki jak saturacja, balans bieli itp.) da się jako tako zniwelować, a często nawet usunąć w postprodukcji :).

czekam na fotkę bo lubię, prawda, Lizbonę i zawsze tam chciałem pojechać :)

Ja wiem, że nie o to Ci chodzi. Zauważyłam, że ja z kolei mam jakieś problemy z równością horyzontu, że tak powiem.

Nawet zaczęłam zdejmować czapkę, ale to nie była jej wina :))

Też zawsze chciałam do Lizbony pojechać i w końcu mi się udało, na początku roku tego oto, kończącego się co prawda, ale…

Co ja wygaduję?

Dostaniesz fotkę jak dojdę do rozumu. No może trochę wcześniej.

Człowiek to nie statyw

Zapisałam i wężykiem. No.

Ale ja akurat nie pisałem o make-up panien na rozkladówkach, tylko tych obok nas, facetów.
No każde spotkanie facetów nie może obyć się bez opowieści, jak to rano się ten czy ów obudzil, a obok niego… Zdecydowanie ktoś inny, niz ten z którym, kładł się... spać czy co tam…

Ten caly efekt o którym Ty piszesz to powoduje, ze po 30 minutach rozmowy biedny facet nadal nie wie, jaki kolor oczu ma rozmówczyni…

Oczywiście – NIE KAŻDY FACET. ;-)

A to zalezy o co pytasz.
Czy make-up działa jak kamuflaż? Wiesz jak jest – po 4 setkach, kamuflaż zbędny. I tak każda najpiękniejsza…
Natomiast dobry dekolt i ten caly puszap skutecznie jest w stanie zdezorientować całkiem trzeźwego gościa…

Chodzi jeszcze o cos – po połówce, jesteś “miszczem mowy polskiej”.
W przypadku puszapa, po odpływie 85% krwi z mózgu znika Ci również 85 % zasobu słów… ;-))))

między pijaczkiem a pewna damą.

- Pani jest straaasznie brzydka…

- A Pan pijany!

- Ale ja jutro będę trzeźwy!

Serdeczności

abwarten und Tee trinken

Skoro ten gosć był pijany, to rzeczona dama musiała być rzeczywiście ekstremalnie odbiegająca od kanonu… Ciekawe, co by powiedział na trzeźwo…

Pozdrawiam.

i chciałbym powiedzieć, że kultowy wątek Wam wyszedł. I to bez nadmiernego zayoutubienia.

Gospodyni ma w tym zapewne największą zasługę, ale i WSP komentatorzy z Docentem na czele przyczynili się walnie.

Szacuneczek