Wiem, że klasyka wiem.

Zenita też dobrze wspominam. To był drugi aparat, którym robiłam zdjęcia. Pierwszy był taki stareńki, jeszcze po moim dziadku. Nie wiem gdzie go wcięło – aprat znaczy, nie dziadka. Chociaż...

W każdym razie wycyganiłam kiedyś od mojej cioci, co to też jest z tej zawodowej phi grupy fotografów (_fotografóf by ciekawiej wyglądało) Mamiyę. Żadna cyfrowa, analogowa. Przeraźliwie ciężka i raczej do zdjęć studyjnych, choć ciotka mówiła, że ganiała z nią po ulicach. Dzielna kobieta.

Ja to generalnie robię zdjęcia od niedawna, o ile nie liczyć tych lat szczenięcych. Mało, że od niedawna to kompletnie intuicyjnie. Dlatego tak mnie cieszy, kiedy komuś któreś się spodoba.

:)