Joe Quinn and Niall Bradley
Sott.net: Reign of Fire: Meteorites, Wildfires, Planetary Chaos and the Sixth Extinction
5 lipca 2012

W ciągu ostatnich 18 miesięcy coraz bardziej niepokoiliśmy się o przyszłość życia na Ziemi. Jasne sygnały, że robi się coraz gorzej, były widoczne już przez jakiś czas, ale z początkiem 2011 roku zaczęliśmy się niepokoić na dobre, kiedy na całym świecie zaczęły spadać z nieba martwe ptaki. Zjawisko utrzymywało się przez wiele miesięcy [i utrzymuje], ptaki nadal umierają z oficjalnie nieznanych powodów. Żaden z martwych ptaków nie wykazał jakichkolwiek śladów przebytej choroby, ale w kilku wypadkach zwierzęta miały “zewnętrzne obrażenia”, jakby zostały “uderzone jakimś tępym narzędziem”. Oferowano wszelkiego rodzaju możliwe przyczyny (jak fajerwerki lub zderzanie się ptaków ze sobą nawzajem), nie obyło się też bez łatwych do przewidzenia prób zbagatelizowania przez “specjalistów” znaczenia tych dziwnych wydarzeń. Ale wśród całej lawiny spekulacji jedna rzecz szczególnie się wyróżniała.

Główny meteorolog stacji NewsChannel5, Mark Johnson, postanowił przyjrzeć się obrazom z radaru dopplerowskiego z nocy w Beebe, w stanie Arkansas, kiedy na ziemię spadło mnóstwo martwych kosów, i odkrył coś ciekawego.

A jednak, trafiwszy na prawdopodobną przyczynę, Johnson opowiada jakieś bzdury:

Chociaż możemy zrozumieć, dlaczego Johnson wykluczył działania wojskowe lub huk odrzutowca (w owym czasie nie było żadnych lotów nad tym obszarem), to nie wyjaśnia on, dlaczego wykluczył “deszcz meteorów”, choć możemy zrozumieć intencję wtrącenia “inwazji obcych” – takie zestawienie miało na celu ośmieszenie przy okazji idei “deszczu meteorów” lub innego związanego z meteorytami zjawiska.

Dalej, Johnson powiedział:

Rzeczywiście, ale mając odpowiedź pod samym nosem, Johnson przestaje myśleć racjonalnie:

^{© Obraz z radaru dopplerowskiego wykorzystany przez Johnsona do wyjaśnienia śmierci ptaków. Dodaliśmy niebieską strzałkę, ilustrującą trajektorię meteoru osiągającego tę wysokość, zanim wybuchł w niższych warstwach atmosfery.}

Inwersja temperatury? Na 500 metrach? Ale wcześniej Johnson stwierdził, że “zawirowania” wystąpiły na wysokości między 2000 i 3500 metrów. Stworzył nawet wykres z obrazów radaru dopplerowskiego, który to pokazuje. Chociaż inwersje temperatury się zdarzają i mogą wzmocnić dźwięk, to jednak zaskoczone hałasem ptaki zazwyczaj nie wpadają masowo na siebie i na budynki. Najbardziej prawdopodobne jest to, że wypadki śmierci ptaków ze stycznia 2011 r. (i późniejsze) były spowodowane wybuchem meteorytu lub fragmentu komety (MoCF) w atmosferze, a ptaki zabiła albo fala uderzeniowa (powodując trwałe tępe urazy), albo związane z tym zjawiskiem efekty “usmażenia” ich “obwodów”. Ten elektryczny efekt może również wyjaśniać masową śmierć ryb w tym samym czasie [i w tym samym stanie]. Weźmy pod uwagę raport o dwójce dzieci tajemniczo porażonych prądem ze skutkiem śmiertelnym podczas kąpieli w jeziorze w stanie Missouri w dniu 4 lipca. Tysiące martwych ryb znalezionych na Sylwestra 2010 r. w rzece powyżej Beebe także mogły mieć “usmażone obwody” z powodu silnego wyładowania elektrycznego, jakie towarzyszyło nadziemnej eksplozji fragmentu kosmicznej skały. A teraz spójrzcie na tę symulację eksplozji tunguskiej, sporządzoną przez laboratorium Sandia. Nadlatujący bolid, eksplodujący w atmosferze, wywołałby falę uderzeniową w promieniu proporcjonalnym do siły wybuchu. Prawdopodobnie również strąciłby z nieba samoloty – więcej o tym poniżej.

Dlaczego naszym zdaniem teoria o meteorycie bądź fragmencie komety jest najbardziej prawdopodobna? Otóż, głównie z powodu olbrzymiego wręcz wzrostu ilości tego typu obserwacji oraz nadziemnych eksplozji w ciągu ostatnich kilkunastu lat. Mało który tydzień w tych latach wolny był od doniesień z całego świata o bolidach czy tajemniczych wybuchach trzęsących domami. Wiele takich doniesień odnotowano w miesiącach poprzedzających wymieranie ryb i ptaków ze stycznia 2011, jak i późniejszych. Więcej dowodów znajdziecie na blogu Sott.net.

Rok 2011 miał zatem bardzo niepokojący początek, ale i przez kolejne miesiące stwarzał światu okazję do poważnej zadumy. Tylko czy ktokolwiek z niej skorzystał?

W zeszłym roku byliśmy świadkami “największego w historii” cyklonu Yasi, który spustoszył zachodnią Australię; potężnego trzęsienia ziemi, które nawiedziło Nową Zelandię; 9-stopniowego trzęsienia i tsunami w Japonii, skutkujących katastrofą elektrowni atomowej (w dalszym ciągu nie opanowaną); oraz potężną erupcją zespołu wulkanicznego Puyehue-Cordón Caulle w Chile.

Poprzedni rok obfitował też w anomalia pogodowe na całym świecie, począwszy od wielkich mrozów i śnieżyc w USA, Wlk. Brytanii czy Azji, po niespotykane dotąd powodzie, które nawiedziły Amerykę, Wyspy Brytyjskie oraz Chiny. Wprawdzie trzęsienia ziemi spotykane są dość często, podobnie jak cyklony i erupcje wulkanów, ale kiedy ostatni raz nasza planeta doświadczyła takiego splotu katastrof naturalnych w ciągu zaledwie jednego roku? O czym to może świadczyć? Pozostając przy trzęsieniach, czy wiedzieliście, że w latach 1980-1999 na całym świecie odnotowano 106 wstrząsów o sile 5 stopni i większej, a w okresie 2000-2011 było ich już 429?

Jak mogliście (lub powinniście byli) zauważyć, zabawa nie skończyła się 31 grudnia 2011. W tym samym bowiem dniu, dokładnie rok po zdarzeniu z Beebe, na to miasto ponownie spadł deszcz martwych ptaków, a obraz z radaru ponownie ukazał “dużą masę nad Beebe” na krótko przed spadnięciem ptaków. Tak jak piorun może dwa razy trafić to samo miejsce, nie powinno się wykluczyć powtórzenia podniebnej eksplozji z udziałem kosmicznych kamieni.

^{© Unknown – Zarejestrowana przez radar dopllerowski duża plama nad Beebe w Arkansas.}

W pierwszym półroczu 2012 roku północną półkulę nawiedziły fale coraz ostrzejszych mrozów, a śnieg zawitał w lutym nawet na Saharę. Lato przyszło do Europy i wschodniej części USA wcześnie, bo pod koniec marca, jednak już po kilku tygodniach nagle ustąpiło miejsca zimie, co wiąże się z poważnymi konsekwencjami dla tegorocznych zbiorów. Następnie na Wyspach Brytyjskich mieliśmy powodzie z praktycznie niespotykanymi tam tornadami i superkomórkami burzowymi-. Przyczyny tego pogodowego chaosu meteorolodzy upatrują w nietypowym przebiegu polarnego prądu strumieniowego, który przesuwał się coraz bardziej na południe, przynosząc ze sobą zimne masy powietrza na niższe niż do tej pory szerokości geograficzne. Ale dlaczego polarny prąd strumieniowy zachowuje się tak dziwnie – tego meteorolodzy albo nie wiedzą albo nie chcą zaakceptować.

Na ziemski klimat w dużym stopniu wpływa słoneczne (oraz kosmiczne) promieniowanie. Dosięga nas ono w postaci naładowanych cząstek emitowanych przez plamy słoneczne, rozbłyski, włókna, wyrzuty koronalne, etc. Owe cząstki mają bezpośredni wpływ na ziemskie pole magnetyczne, które oddziałuje na prądy oceaniczne i prądy strumieniowe, co z kolei może doprowadzić do ekstremalnej pogody i zmian w zachowaniu ludzi. Chociaż możemy zaobserwować słoneczne wybuchy itp., znaczna część tego promieniowania jest niewidzialna dla naszych oczu, stąd o jego obecności lub wzroście aktywności musimy wnioskować na podstawie skutków, jakie odczuwa nasza planeta. Biorąc pod uwagę chaos, jaki od kilku lat panuje na Ziemi, możemy wysnuć wniosek, że jesteśmy faktycznie bombardowani wysoką dawką słonecznego i kosmicznego promieniowania. Wystarczy dodać, że ziemski klimat zdaje się przygotowywać do radykalnej zmiany, najpewniej w postaci nowej epoki lodowcowej. A jak niedawno odkryto, podczas ostatniego zlodowacenia półkula północna została skuta lodem w ciągu zaledwie kilku miesięcy.

W celu uzmysłowienia sobie, jak chaotyczne stało się życie na ziemi, przejrzyjcie tę listę anomalii, zebraną z zaledwie dwóch ostatnich miesięcy.

W czerwcu USA doświadczyły zarówno rekordowo wysokich, jak i rekordowo niskich temperatur. Wschodnie Wybrzeże nawiedziły pod koniec czerwca gwałtowne i potężne burze, które pozbawiły miliony ludzi prądu na co najmniej tydzień, podczas gdy na zachodzie, w Kolorado, wybuchły wielkie pożary. Obok tego wszystkiego, nie przestały pojawiać się doniesienia o meteorach czy podniebnych “eksplozjach”, słyszanych i obserwowanych niemal każdego dnia. (Pod tym linkiem znajdziecie znaczącą liczbę obserwacji meteorów i innych obiektów, dokonanych tylko kwietniu, maju i czerwcu br.).

Przykładowo, 20 czerwca mieszkańcy stanu Kolorado dostrzegli za dnia oślepiający meteor, kiedy strażacy walczyli z pożarem w okolicy Lake George na terenie lasu im. Zebulona Pike’a, jednym z wielu dzikich, apokaliptycznych i potężnych pożarów lasów, jakie nawiedziły przedmieścia Colorado Springs. Doszczętnie spłonęły setki domów, a setki tysięcy mieszkańców zostało zmuszonych do ewakuacji.

To był jeden z owych niezwykle rzadkich, dziennych meteorów (w rzeczywistości czwarty taki znany nam obiekt, widziany nad USA w tym roku), który przecinając zadymione niebo napędził strachu strażakom z całego stanu i tymczasowo uziemił wszystkie samoloty strażackie. Te ponownie zostały uziemione 1 lipca po katastrofie maszyny C-130 walczącej z pożarem w rejonie Black Hills w Dakocie Południowej. Siły Powietrzne USA natychmiast nakazały wylądować pozostałym siedmiu samolotom. Co prawda przy tej okazji nie było żadnej wzmianki o “nieczystym zagraniu” ze strony kosmicznych kamieni, ale zastanawiając się, czy to nie one były przyczyną nagłego uziemienia maszyn, natrafiliśmy na istotną wskazówkę. Otóż, 5 lipca br. opublikowano “końcowy raport techniczny” dotyczący przyczyn katastrofy lotu 447 linii Air France nad Atlantykiem z maja 2009 roku. Czas jego opublikowania, staranne przesiewanie informacji na temat katastrofy, ciągłe ukrywanie jej prawdziwej przyczyny oraz przeciągające się śledztwo, które dopiero po trzech latach zakończono wnioskiem o “winie pilotów” i “problemach technicznych”, jedynie wzmacniają teorię Joe Quinna, że katastrofę lotu 447 mógł spowodować meteor lub fragment komety.

20 czerwca, w dniu obserwacji owego jaskrawego obiektu, szeryf z hrabstwa Chaffee, W. Peter Palmer, otrzymał kilka zgłoszeń, że jakiś kamień z kosmosu faktycznie uderzył w ziemię. Szef ochrony pożarowej tego hrabstwa, Jim Wingert, wyraził zaniepokojenie, że pożar mógł wywołać fragment komety lub meteorytu. Jako że meteory obserwowano na całym Środkowym Zachodzie, a niektóre doniesienia dzieliło tylko kilka godzin, bardziej wiarygodne wydają się wcześniejsze relacje o dużej liczbie bolidów, jakie spadły na tym obszarze, niż wersja o pojedynczym obiekcie. Dla przykładu, załogi dwóch samolotów komercyjnych zaobserwowały meteor lub kometę przelatującą nad Kansas, podczas gdy Denver Post doniósł o “jakichś kulach ogniach na niebie”.

^{© Don Davis – Ilustracja możliwego wyglądu i skutków wybuchu fragmentu kometarnego nad Tunguską z 30 czerwca 1908 roku. Zauważcie, że bolid nie musiał uderzyć w ziemię, by spowodować tak olbrzymie spustoszenie okolicy.}

Niedawno słychać było inny głośny wybuch nad Kolorado, więc kolejna możliwość jest taka, że doszło do eksplozji pojedynczego, większego obiektu, i rozsypania jego licznych fragmentów na większym obszarze. W tym doniesieniu Associated Press bez ogródek stwierdza się, że przyczyną pożaru w Kolorado był jeden lub więcej meteorów/fragmentów komet. Na chwilę obecną wydaje się prawdopodobne, że większość tych pożarów, jeśli nie wszystkie, spowodował deszcz kosmicznych kamieni. Być może więc ptaki i ryby nie są jedynymi stworzeniami zagrożonymi wymieraniem, a ludzie wcale nie są tak wyjątkowi?

^{© Google Crisis Response – Zasięg pożarów na Środkowym Zachodzie USA z 3 lipca 2012}

Jeśli pożary rzeczywiście były wynikiem “ognia z niebios”, niedopuszczenie dziennikarzy do stref pożarowych zaczyna nabierać sensu (jednego dziennikarza aresztowano w jednej z takich stref). Nasze podejrzenia, że amerykański rząd zmaga się z czymś więcej niż pożarami lasów, potwierdziła ta niezwykle zsynchronizowana w czasie informacja z oficjalnego periodyku “al Kaidy”, Inspire, wedle której ulubieni przez CIA bliskowschodni “terroryści” wezwali dżihadystów z całego świata do “podpalania lasów w ramach islamskiej wojny z Zachodem”. W ślad za tym Departament Bezpieczeństwa Krajowego wydał najnowszy raport, gdzie podano, że od ponad dekady “międzynarodowe grupy terrorystyczne i ich zwolennicy rozważały pomysł podpaleń na terenie USA jako taktyki mającej spowodować straty ekonomiczne, zubożenie surowców, a także zasiać strach i stworzyć kryzys humanitarny”. Cóż za zbieg okoliczności! Jakże przydatni są ci terroryści z al-Kaidy.

W artykule- Laury Knight-Jadczyk opublikowanym na Sott.net w Sylwestra zeszłego roku, wśród prognoz na rok 2012 znalazł się taki scenariusz: “Istnieje też możliwość, że nadziemne eksplozje komet zostaną przypisane terrorystom”. I stało się, w połowie 2012 roku słyszymy doniesienia o bolidzie (lub kilku) odpowiedzialnym za pożary w stanie Kolorado, a zaraz potem “al-Kaida” i Departament Bezpieczeństwa Krajowego “przestrzegają” obywatelską masę przed terrorystami planującymi zmasowane podpalenia w pobliżu zaludnionych obszarów w całych Stanach.

W międzyczasie program COINTELPRO ruszył pełną parą pomagając rządowi USA wykiwać społeczność alternatywnych portali, zarzucając ją sprawdzonym chłamem o supertajnej broni skalarnej (sic), plazmowej czy broni HAARP, testowanej na nieświadomych niczego mieszkańcach stanu Kolorado.

^{© Reuters – “Przeklęta al-Kaida!” 2 lipca 2012 – amerykańska flaga powiewająca przed domem zrównanym z ziemią przez pożar w Mountain Shadows, dzielnicy Colorado Springs, w stanie Kolorado.}

Jako że pożary szaleją już od Montany po meksykańską granicę, bolidy raczej nie są odpowiedzialne za wszystkie te przypadki. Jednakże warunki sprzyjające pożarom, jakie panują przy powierzchni ziemi, złowróżbnie przypominają opisy duszącego żaru, “spontanicznych zapłonów” i “zjawisk elektrycznych” z czasów wielkiego pożaru w Chicago z 1871 roku (który strawił znaczną część Wisconsin, Michigan i Illinois), kiedy to resztki z ogona komety w połączeniu z suszą doprowadziły do pożarów “pochłaniających budynki od środka”.

Nie przypadkowo tym nagłym i ekstremalnym falom upałów, połączonym z niezwykle intensywnymi burzami – przy których niebo wygląda jakby płonęło – towarzyszą liczne obserwacje bolidów. Nie potrzeba przy tym komety przelatującej akurat teraz blisko Ziemi. “Spadające gwiazdy”, inaczej “deszcze meteorów”, to efekt okresowych kontaktów naszej planety z pyłem i odłamkami pozostawianymi przez komety (lub ich pozostałości), których orbity przecinają naszą. Wobec tak wielu niespodziewanych obserwacji bolidów na niebie można spokojnie przyjąć, że przechodzimy przez o wiele gęstszy pas kosmicznego gruzu niż zazwyczaj, i stąd się bierze coraz większy ruch na górze. Mainstreamowe media przez ostatnich dziesięć lat ignorowały to zagrożenie, jednak teraz, w obliczu kosmicznych kamieni sypiących się na naszą planetę w alarmującym tempie, muszą w końcu zmierzyć się z tym problemem.

Jednym z głównych tematów kasjopeańskich przekazów, który pojawił się już w latach 90-tych, jest cykliczność globalnych katastrof wywoływanych rojem komet przechodzącym przez Układ Słoneczny co 3600 lat. Wynika to z przebiegu orbity mniejszego i ciemniejszego towarzysza naszego Słońca, który pozostawia po sobie dostrzegalne ślady – te same zjawiska, które, jak wykazały badania geologiczne, poprzedzają epoki lodowcowe. Teoria słonecznego towarzysza jest dość powszechnie znana i prawdopodobna. Co prawda naukowcy próbują zlokalizować taką gwiazdę, jednak tego typu badania zostały utajnione, od kiedy armia amerykańska zabroniła naukowcom dostępu do danych satelitarnych dotyczących zbliżających się ciał kosmicznych. Nie oczekujmy zatem, by informacja o odkryciu takiego towarzysza pojawiła się w najbliższym czasie w nagłówkach gazet.

Nadzorcy tego świata posuną się do wszystkiego, byleby społeczeństwo nie odkryło, że rządzący, ani ich przełożeni z kręgów międzynarodowej finansjery, nie mogą nic zrobić, by zatrzymać kosmiczne koło, które już ruszyło i które zagraża CAŁEMU życiu na Ziemi. W starożytności instynktowna potrzeba zawierzenia autorytetom i powierzenia im swojego losu, jaką odczuwali zwolennicy autorytaryzmu, miała charakter religijny – namaszczeni przez bóstwa przywódcy byli pośrednikami społeczeństwa w jego relacjach z bogami. Gdy nastawały ciężkie czasy, społeczeństwa te usuwały swoich przywódców w przeświadczeniu, że ci NIE byli umiłowani bogom. Innymi słowy, w każdym społeczeństwie przywódcy pełnią rytualną rolę, a gdy ludzie zorientują się, że rytuał nie spełnia swoich funkcji, pozbywają się przywódcy. To dlatego “terroryści” i groźby wojen tak bardzo przydają się obecnie rządom. Ustanowiona władza może zapewniać społeczeństwu ochronę tylko przed niebezpieczeństwem, które sama stworzyła. Ale kosmiczne bombardowanie i groźba szóstego wymarcia, nadchodząca “z góry”? To akurat jest całkowicie poza ich zasięgiem, zaś gdy ludzie w końcu to dostrzegą, z miejsca porzucą swoją zależność i oddanie wobec władz.

W raporcie zleconym przez amerykańskie Siły Powietrzne brytyjski astronom Victor Clube, autor książek “The Cosmic Serpent” oraz “The Cosmic Winter”, zwięźle podsumował fundamentalną zasadę geopolityki:

Nie, Clube nie miał na myśli kosmitów i statków kosmicznych – mówiąc o zagrożeniu z kosmosu miał na myśli znaki pojawiające się na naszym niebie w czasach przełomu i wstrząsów społecznych, ostrzegające przed niepewną przyszłością ludzkości. Owe znaki obejmują też wszelkiego rodzaju dziwne zjawiska, jak choćby tajemnicze dźwięki dochodzące z nieba- czy inne elektromagnetyczne anomalie, coraz częstsze i intensywniejsze. Zalewająca Internet dezinformacja o smugach chemicznych przekonała niektórych, że rządy są w stanie naśladować najgroźniejsze siły Natury. Dla całej reszty wystarczy straszak w postaci terrorystów czy globalnego ocieplenia z winy człowieka, by nie zapomniała, dlaczego potrzebuje Wielkiego Brata.

^{Mieszkańcy Colorado Springs obserwują bezradnie jak silne wiatry rozprzestrzeniają pożar z Waldo Canyon na rejony Garden of the Gods i Mountain Shadows.}

Prawdziwe oblicze zmyślonej “wojny z terrorem” odsłoniła ostatnia próba zamaskowania realnego zagrożenia z kosmosu fałszywą groźbą ze strony al-Kaidy. Wizja faszystowskiego przejęcia w tym roku planety, przewidzianego przez Laurę Knight-Jadczyk, która odczytała- prawdziwy sens “końca świata w 2012 roku” właśnie w tym kontekście, sprawdza się co do joty:

^{© Unknown}

Prawda jest taka, że nasza planeta i wszystko, co na niej żyje, tworzą razem inteligentny i żyjący system, w obrębie którego istnieje mechanizm regulujący każde zaburzenie równowagi w jego funkcjonowaniu. Spójrzmy chociażby na świat zwierząt, utrzymywany pod kontrolą w naturalny sposób przez drapieżniki lub choroby. Mechanizm ten ma na celu ochronę systemu jako całości i niedopuszczenie, by jakikolwiek czynnik pokrzyżował ewolucyjny plan żyjącego systemu. Ludzie dotarli w swojej ewolucji do punktu, gdzie nie ma dla nich naturalnych drapieżników i chociaż każdego roku choroby nadal pochłaniają wiele ofiar, współczesnej medycynie udało się (jak dotąd) zapobiec takiej pandemii, która zmiotłaby ludzkość z powierzchni ziemi. Jednak nierozsądnie byłoby myśleć, że ów “żyjący system” przeoczył rodzaj ludzki, jeśli chodzi o przywrócenie równowagi po wyrządzonych przez ludzkość szkodach, stanowiących zagrożenie dla celu całego systemu. Naszym zdaniem wszystko to, co napisano powyżej, powinno być wystarczającym dowodem, że “system” zaczął się już o nas upominać.

Mamy również nadzieję, że nie ulega wątpliwości, iż ludzkość jako gatunek poważnie zachwiała równowagę systemu, zarówno w odniesieniu do samej planety i żyjących na niej istot, jak i do własnej ewolucji, rozumianej jako rozwój wiedzy i świadomości. Mówiąc prościej, ludzkość zatrzymała się w rozwoju. Mało tego, nasz gatunek zdaje się cofać w alarmującym tempie, głównie w wyniku oddziaływania wypaczonej ideologii, szerzonej przez psychopatów u władzy na całym świecie. Wystarczy przypomnieć, że miliardy ludzi uwierzyły w kłamstwo, jakim jest psychopatyczna “wojna z terrorem”, i wspierają je; kłamstwo, służące za pretekst do mordowania i rozciągnięcia kontroli nad możliwie największą liczbą niewinnych ludzi. Cóż więc sam ten fakt (pośród wielu innych oszustw, łykanych przez większość) mówi o poziomie wiedzy i świadomości całej ludzkości?
***

Interesujący komentarz czytelnika SOTT.net:

Już ponad rok śledzę wiadomości o bolidach zaobserwowanych nad USA, od kiedy po raz pierwszy zwróciło moją uwagę wyraźne ich nasilenie się. Miejcie na uwadze, że te dane dotyczą tylko USA, czyli ułamka światowych wydarzeń.

Pracując z bazą danych ams.org i badając wcześniejsze raporty sięgające stu lat wstecz, odkryłem, że częstotliwość odnotowywania bolidów przez bardzo długi czas utrzymywała się na stałym poziomie, około 1,2 – 1,3 dziennie.

Począwszy od roku 2006, z wyjątkiem roku 2009, obserwujemy następujący schemat stałego wzrostu:

2005 – 1,28
2006 – 1,41
2007 – 1,61
2008 – 1,98
2009 – 1,90
2010 – 2,59
2011 – 4,46

I jak dotąd, na rok 2012, do dnia 2 lipca: 5,03

Wykreślcie te punkty, a otrzymacie dość strome nachylenie.

Zaczynam podejrzewać, że kalendarz “Majów”, który wcale nie jest Majów, ponieważ odziedziczyli go po Olmekach, którzy dostali go od bóg wie kogo, jest w rzeczywistości kalendarzem odliczającym punkciki przecięcia z gęstym strumieniem fragmentów kometarnych, który spowodował nastanie młodszego dryasu jakieś 12,5 tysiąca lat temu.

Moje rozumowanie jest takie, że jeśli impakty, które prawdopodobnie zabiły megafaunę i kulturę Clovis, rozgrywały się przez pewien okres czasu, powiedzmy miesiąc, a nie kilka godzin, wówczas jest możliwe, że ci ludzie, a właściwie ci, którzy przeżyli, byli w stanie określić orbitę i odkryć, że orbita ta jest bardzo długa.

Jak ostrzeglibyście przyszłość, gdybyście wiedzieli, że za kilka tysięcy lat ma powrócić coś niszczycielskiego?

Niemalże jedyną rzeczą, która miałaby szansę wytrzymać próbę czasu, byłby system kalendarzowy. Jeśli więc skonstruujecie kalendarz, który kończy się na początku przecięcia, jest jakaś mała nadzieja, że zaintryguje to ludzi i będą zwracali większą uwagę na to, co się wokół nich dzieje, wyłapią znaki ostrzegawcze. Niewielka to nadzieja, ale lepsza taka niż żadna.

Taka jest w każdym razie moja teoria, cokolwiek ona warta.

Mam nadzieję, że się mylę, ale zważywszy na tak gwałtownie rosnącą częstotliwość występowania bolidów, nie jestem wcale pewny, że faktycznie się mylę. Myślę, że wchodzimy obecnie w przednią gęstą chmurę skał lub fragmentów komet i do grudnia sprawy przybiorą mocno na sile.

Myślę, że wzrost tej aktywności ma wiele wspólnego z dziwaczną pogodą na całym świecie; do górnych i średnich warstw atmosfery wędruje tyle dodatkowej energii, a wyraża się ona właśnie w zjawiskach pogodowych. Nie wspominając o tym, że sami porządnie podgrzewamy atmosferę tu na dole. W połączeniu z dodatkową dawką promieniowania słonecznego, spowodowaną większą aktywnością plam słonecznych, całość zdaje się zwiastować bardzo nieprzyjemną pogodę na przyszłość.

Większość ludzi martwi się, że w naszą planetę przyrżnie jakaś duża asteroida i zabije wszystko za jednym zamachem. Co do mnie, martwi mnie raczej perspektywa efektu wystrzału ze śrutówki – trafianie nas przez znacznie mniejsze fragmenty przez długi okres czasu.

Uwaga na głowy!
***

^Ten artykuł jest przekładem oryginału zamieszczonego w języku angielskim na portalu SOTT.net dokonanym przez polskich tłumaczy z grupy QFG – edytorów blogu PRACowniA.^

^{Materiał ten został opublikowany przez SOTT.NET – projekt Quantum Future Group, Inc – i jest jego własnością. Zezwala się na kopiowanie i publiczne rozpowszechnianie pod warunkiem podania oryginalnego źródła i autora oraz źródła przekładu.}