Jam jest Jahwe i nie ma innego. Ja przynoszę światło i stwarzam ciemność, Ja daję zadowolenie i stwarzam zło, Ja, Jahwe, czynię to wszystko
Księga Izajasza dzieli się na trzy części:
I Księga gróźb do 39 rozdziału ( przeciw Judzie i samarii )
II Księga Pocieszenia, do 55 rdz III Księga Tryumfu od56 do końca( będącą częścią Mesjańską )
Jaki jest kontekst historyczny. Izrael po okresie swietności za króla Salomona, po jego smierci chyli się ku upadkowi. Jedno Królestwo zostaje podzielone na pół, pomiędzy jego dwóch synów Roboama i Jeroboama. Obydwaj nie należeli do tak rozsądnych i mądrych jak ich ojciec Salomon. Nie byli rówinez zbyt wierni Jahwe.
Niewierność zawsze dla Izraela kończyła się tragicznie.
Cóż się stało tym razem? Królestwo pólnocne ze stolicą w Samarii zostało najechane i zdobyte przez Asyryjczyków. Ok. 30 000 Izraelitów deportowano do Asyrii, zaś na ich miejsce osiedliła się tam nacja asyryjska zaszczepiając tam kultem pogański.
Podobny los spotkał za niedługo, także państwo południowe z losu Babilończyków( Nabuchodonozora II ). On podbił państwo południowe, podobnie jak w przypadku Samarii, deportował mieszkańców południowego Izraela i znowu Izrael znalazł się w niewoli.
Izajasz przepowiada pomiędzy deportacją Samarii a najazdem Nabuhodonozora. W takich okolicznościach przepowiada Izraelowi prawdę w imieniu Boga prorok Izajasz. Aby rozumieć jego przekaz trzeba znać okoliczności w jakich Bóg posyła go “więzionego Izraela” przez asyryjczyków oraz nieuchronną porsoektywę niewoli południa.
To wszystko jest konsekwencją braku wierności Jahwe, mieszaniem się z poganami, zawieraniem z nimi przymierzy i układów politycznych, co doprowadziło do klęski. Zresztą zaczęło się to jeszcze za Salomona, który brał sobie za żony księżniczki pogańskie i stawiał ich bożkom ołtarze w Izraelu – to było początek zepsucia Salomona, który dojrzał za jego synów.
Jakie więc przekaz płynie z Izajasza?
1. Bóg każde niewierność swojego narodu: niewola asyryjska, babilońska
2. Bóg karze za tę niewierność ale też skruszonemu narodowi przychodzi z pomocą – zapowiada czasy mocnego państwa Izraelskiego, wyzwolenia z ręki Jahwe. Zapewnienia, że to Bóg rządzi losami Izraela a nie bogowie pogańscy.
3. Pomoc niechybnie nadejdzie i Izrael będzie Królestwem niezwyciężonym za sprawą przedziwnego władcy( mesjasza), którego zapowiada prorok Izajasz.
Przekaz Proroka Izajasza więc odnosi się do tego, że to Bóg rani ale uzdrawia, oddaje w niewolę i z niej wyprowadza, wierność wynagradza a niewierność karze. W tym więc sensie Bóg zsyła zarówno dobro jak i zło, bez jego woli nic się nie dzieje, co spotyka Izraela. A przecież Izrael zawsze uważał, że Bóg wierność nagradza a niewierność każde.
Jahwe jest BOgiem absolutnym w którego ręku są losy świata. Ale każdemu oddaje wg jego uczynków. Zło jest pojmowane przez Izraela jako kara a dobro i błogosławieństwo za nagrodę. Wynika to z przymierza z Abrachemem:
„Staniesz się ojcem wielu narodów. Nie będziesz już odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje będzie Abraham, gdyż ustanowiłem cię ojcem mnóstwa narodów. Rozmnożę więc ciebie nad miarę i wywiodę z ciebie narody, i królowie pochodzić będą od ciebie. I ustanowię przymierze moje między mną a tobą i potomkami twoimi po tobie według pokoleń ich jako przymierze wieczne, abym był Bogiem twoim i potomstwa twego po tobie. Ziemię, na której przebywasz jako przychodzień, całą ziemię kanaanejską dam tobie i potomstwu twemu po tobie na wieczne posiadanie i będę Bogiem ich.” (Rodz. 17:4-8, BW*)
Można jeszcze przywołać przymierze z MOjżeszem i Dawidem:
MOjżesz: Tam Jahwe zstąpił w obłoku i wołał: Jahwe, Jahwe, Bóg miłościwy i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność, zachowujący swą łaskę w tysięczne pokolenia przebaczający niegodziwość, grzech, lecz niepozostający go bez ukarania. Powiedział też, że jest Bogiem Zazdrosnym, domagający się wyłącznego oddania, miłości wzajemnej od swego ludu, a nie dopuszcza do tego, by lud cudzołożył, czyli oddawał się bałwochwalstwu przez oddawaniu czci innym bogom, gdyż cześć i miłość należą się tylko Jemu – Bogu prawdziwemu. Jahwe przedstawia warunki swego przymierza, a Mojżesz je spisuje. (Wj 34,28
Dawid: „I trwać będzie twój dom i twoje królestwo na wieki przede mną; tron twój też utwierdzony będzie na wieki.” (2 Sam.7:16)
Przysiągłem na siebie samego, mówi Pan: Ponieważ to uczyniłeś i nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego, będę ci błogosławił obficie i rozmnożę tak licznie potomstwo twoje jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza, a potomkowie twoi zdobędą grody nieprzyjaciół swoi
Religia Izraela to religia przymierza zawartego z Bogiem. Błogosławieństwo za wierność i przekleństwo za niewierność. Sęk w tym, ze Bóg okazał sie bardziej wierny od Izraela, dlatego Prorok Izajasz przepowiada pomimo że wcześniej zapowiada klęskę i niewolę Babilońską widząc niewolę asysyjską. Jedna maluje taki oto obraz mesjański:
„Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie, gdyż utrwali ją i oprze na prawie i sprawiedliwości, odtąd aż na wieki. Dokona tego żarliwość Pana Zastępów” (Izaj. 9:6, BW).
Wracając do Twojej insynuacji, że Izajasz mowi o “ojcostwie Boga” – ojcostwie odnoszącego sie do zła uniwersalnego w całym świecie. Niczego takiego u Izajasza nie znajdziesz, gdyż jego posłannictwo odnosi się do konretnych wydarzeń historycznych IZraela – bardzo trudnych czasów będących skutkiem głupoty potomków Salomona.
Zło w tym kontekście odnosi się do tego, czego Izrael musi doświadczyć wskutek głupich rządów swoich władców. Ale same proroctwa Izajasza zmierzają do pocieszenia i wlania nadziei do resztki wiernych Bogu Izraelitów ( tych z pokolenia Jakuba ), że z jego klanu wyjdzie władca wieczny, potężny, a jego władza będzie wieczna. Zatem Izajasz zachęca do wierności Jahwe gdyż ON jest wierny w swoich zapowiedziach.
Izajasz nie zajmuje się problem pochodzenia zła w znaczeniu Księgi Rodzaju, ale mówi o konsekwencjach niezachowywania przymierza z Bogiem narodu Izraelskiego, oraz o tym, że Bóg jest bardziej wierny od Izraela. Dlatego o dotrzyma swojej obietnicy.
************
Każdą księgę STarego Testamentu należy interpretować w kontekście historycznym. Gdyż ze wzgledu na ów kontekst jest wysyłany prorok, aby upomniał naród bądź spełnił wolę Boga i przepowiadał. Dlatego też, fascynująca jest historia Izraela, jeśli się nią nałoży na przekaz Starego Testamentu i przesłanie proroków.
Jak widzisz, każdy fragment da się osadzić w kontekście historycznym i na tym tle zinterpretować w tym właśnie kontekście – gdyż w tym kontekście dany prorok zostaje wysyłany do przepowiadania. Wyrywanie słów z kontekstu w jakim padają narażają na błędy i sprzeczności.
Foxx
Jam jest Jahwe i nie ma innego. Ja przynoszę światło i stwarzam ciemność, Ja daję zadowolenie i stwarzam zło, Ja, Jahwe, czynię to wszystko
Księga Izajasza dzieli się na trzy części:
I Księga gróźb do 39 rozdziału ( przeciw Judzie i samarii )
II Księga Pocieszenia, do 55 rdz
III Księga Tryumfu od56 do końca( będącą częścią Mesjańską )
Jaki jest kontekst historyczny. Izrael po okresie swietności za króla Salomona, po jego smierci chyli się ku upadkowi. Jedno Królestwo zostaje podzielone na pół, pomiędzy jego dwóch synów Roboama i Jeroboama. Obydwaj nie należeli do tak rozsądnych i mądrych jak ich ojciec Salomon. Nie byli rówinez zbyt wierni Jahwe.
Niewierność zawsze dla Izraela kończyła się tragicznie.
Cóż się stało tym razem? Królestwo pólnocne ze stolicą w Samarii zostało najechane i zdobyte przez Asyryjczyków. Ok. 30 000 Izraelitów deportowano do Asyrii, zaś na ich miejsce osiedliła się tam nacja asyryjska zaszczepiając tam kultem pogański.
Podobny los spotkał za niedługo, także państwo południowe z losu Babilończyków( Nabuchodonozora II ). On podbił państwo południowe, podobnie jak w przypadku Samarii, deportował mieszkańców południowego Izraela i znowu Izrael znalazł się w niewoli.
Izajasz przepowiada pomiędzy deportacją Samarii a najazdem Nabuhodonozora. W takich okolicznościach przepowiada Izraelowi prawdę w imieniu Boga prorok Izajasz. Aby rozumieć jego przekaz trzeba znać okoliczności w jakich Bóg posyła go “więzionego Izraela” przez asyryjczyków oraz nieuchronną porsoektywę niewoli południa.
To wszystko jest konsekwencją braku wierności Jahwe, mieszaniem się z poganami, zawieraniem z nimi przymierzy i układów politycznych, co doprowadziło do klęski. Zresztą zaczęło się to jeszcze za Salomona, który brał sobie za żony księżniczki pogańskie i stawiał ich bożkom ołtarze w Izraelu – to było początek zepsucia Salomona, który dojrzał za jego synów.
Jakie więc przekaz płynie z Izajasza?
1. Bóg każde niewierność swojego narodu: niewola asyryjska, babilońska
2. Bóg karze za tę niewierność ale też skruszonemu narodowi przychodzi z pomocą – zapowiada czasy mocnego państwa Izraelskiego, wyzwolenia z ręki Jahwe. Zapewnienia, że to Bóg rządzi losami Izraela a nie bogowie pogańscy.
3. Pomoc niechybnie nadejdzie i Izrael będzie Królestwem niezwyciężonym za sprawą przedziwnego władcy( mesjasza), którego zapowiada prorok Izajasz.
Przekaz Proroka Izajasza więc odnosi się do tego, że to Bóg rani ale uzdrawia, oddaje w niewolę i z niej wyprowadza, wierność wynagradza a niewierność karze. W tym więc sensie Bóg zsyła zarówno dobro jak i zło, bez jego woli nic się nie dzieje, co spotyka Izraela. A przecież Izrael zawsze uważał, że Bóg wierność nagradza a niewierność każde.
Jahwe jest BOgiem absolutnym w którego ręku są losy świata. Ale każdemu oddaje wg jego uczynków. Zło jest pojmowane przez Izraela jako kara a dobro i błogosławieństwo za nagrodę. Wynika to z przymierza z Abrachemem:
„Staniesz się ojcem wielu narodów. Nie będziesz już odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje będzie Abraham, gdyż ustanowiłem cię ojcem mnóstwa narodów. Rozmnożę więc ciebie nad miarę i wywiodę z ciebie narody, i królowie pochodzić będą od ciebie. I ustanowię przymierze moje między mną a tobą i potomkami twoimi po tobie według pokoleń ich jako przymierze wieczne, abym był Bogiem twoim i potomstwa twego po tobie. Ziemię, na której przebywasz jako przychodzień, całą ziemię kanaanejską dam tobie i potomstwu twemu po tobie na wieczne posiadanie i będę Bogiem ich.” (Rodz. 17:4-8, BW*)
Można jeszcze przywołać przymierze z MOjżeszem i Dawidem:
MOjżesz: Tam Jahwe zstąpił w obłoku i wołał: Jahwe, Jahwe, Bóg miłościwy i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność, zachowujący swą łaskę w tysięczne pokolenia przebaczający niegodziwość, grzech, lecz niepozostający go bez ukarania. Powiedział też, że jest Bogiem Zazdrosnym, domagający się wyłącznego oddania, miłości wzajemnej od swego ludu, a nie dopuszcza do tego, by lud cudzołożył, czyli oddawał się bałwochwalstwu przez oddawaniu czci innym bogom, gdyż cześć i miłość należą się tylko Jemu – Bogu prawdziwemu. Jahwe przedstawia warunki swego przymierza, a Mojżesz je spisuje. (Wj 34,28
Dawid: „I trwać będzie twój dom i twoje królestwo na wieki przede mną; tron twój też utwierdzony będzie na wieki.” (2 Sam.7:16)
Przysiągłem na siebie samego, mówi Pan: Ponieważ to uczyniłeś i nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego, będę ci błogosławił obficie i rozmnożę tak licznie potomstwo twoje jak gwiazdy na niebie i jak piasek na brzegu morza, a potomkowie twoi zdobędą grody nieprzyjaciół swoi
Religia Izraela to religia przymierza zawartego z Bogiem. Błogosławieństwo za wierność i przekleństwo za niewierność. Sęk w tym, ze Bóg okazał sie bardziej wierny od Izraela, dlatego Prorok Izajasz przepowiada pomimo że wcześniej zapowiada klęskę i niewolę Babilońską widząc niewolę asysyjską. Jedna maluje taki oto obraz mesjański:
„Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie, gdyż utrwali ją i oprze na prawie i sprawiedliwości, odtąd aż na wieki. Dokona tego żarliwość Pana Zastępów” (Izaj. 9:6, BW).
Wracając do Twojej insynuacji, że Izajasz mowi o “ojcostwie Boga” – ojcostwie odnoszącego sie do zła uniwersalnego w całym świecie. Niczego takiego u Izajasza nie znajdziesz, gdyż jego posłannictwo odnosi się do konretnych wydarzeń historycznych IZraela – bardzo trudnych czasów będących skutkiem głupoty potomków Salomona.
Zło w tym kontekście odnosi się do tego, czego Izrael musi doświadczyć wskutek głupich rządów swoich władców. Ale same proroctwa Izajasza zmierzają do pocieszenia i wlania nadziei do resztki wiernych Bogu Izraelitów ( tych z pokolenia Jakuba ), że z jego klanu wyjdzie władca wieczny, potężny, a jego władza będzie wieczna. Zatem Izajasz zachęca do wierności Jahwe gdyż ON jest wierny w swoich zapowiedziach.
Izajasz nie zajmuje się problem pochodzenia zła w znaczeniu Księgi Rodzaju, ale mówi o konsekwencjach niezachowywania przymierza z Bogiem narodu Izraelskiego, oraz o tym, że Bóg jest bardziej wierny od Izraela. Dlatego o dotrzyma swojej obietnicy.
************
Każdą księgę STarego Testamentu należy interpretować w kontekście historycznym. Gdyż ze wzgledu na ów kontekst jest wysyłany prorok, aby upomniał naród bądź spełnił wolę Boga i przepowiadał. Dlatego też, fascynująca jest historia Izraela, jeśli się nią nałoży na przekaz Starego Testamentu i przesłanie proroków.
Jak widzisz, każdy fragment da się osadzić w kontekście historycznym i na tym tle zinterpretować w tym właśnie kontekście – gdyż w tym kontekście dany prorok zostaje wysyłany do przepowiadania. Wyrywanie słów z kontekstu w jakim padają narażają na błędy i sprzeczności.
Pozdrawiam.
************************
poldek34 -- 15.02.2012 - 15:59Drążę tunel.. .