W pierwszych słowach, pozwoli Pan, prawda, że wyrażę radość widząc Pana twórczość tutaj. Nawet za cenę zniknięcia Pańskiej poprzedniej tutaj, prawda, twórczości. Będę się starał na przyszłość robić notatki.

Tekst — jak u Pana zawsze, więc nie będę zbędnie kadzić.
Ten cytacik to powinien być wykuty na fasadch gwachów rządowych, samorządowych, oraz trzeciej i czwartej władzy, analogicznie do słynnego, lekko ironicznie brzmiącego napisu na gmachu Sądów Grodzkich na Lesznie:
Ale, prawda, w takim razie, pytam się, kiedy u nas w Polszcze były dobre rządy z ludzkim rządcą na stolcu? No, kiedy? Za Batorego? Kazimierza de grejt? Piłsudzkiego? Może Piłsudzki, prawda? Nie, przypuszczam, że wątpię.

Teraz przejdźmy do ad remu:

1. Z tym narzekaniem, to bawią mnie pokrzykiwania w stylu kto nie głosował nie może narzekać itp.
Narzekać to można było i na cara, byle niezbyt głośno. Choć się go nie wybierało przecież.
Inna rzecz, czemu takie narzekanie służy.
Jeszcze inna, to na czyj młyn to woda itede itepe.

2.

W sumie pełna zgoda, acz nachodza mnie pewne wątpliwości. Czy każda praca nie hańbi. Czy zawsze należy po prostu należycie wykonywać obowiązki. I co za sześdziesiąt lat powiemy, jak synek przytaszczy znalezione na elektronicznym pawlaczu nasze zdjęcie w czarnym munturze z błyskawicami, wówczas już zupełnie niemodnym. Że tylko starannie wykonywaliśmy polecenia służbowe?

Jasne, nie wolno tak mówić, to jest argument z serii reductio at hitlerum itede itepe.

Ale jeśli ja, dajmy na to, bym zawodowo sumiennie wciskał klientom mojego banku opcje walutowe, czy inne fundusze — o których wolno przypuszczać, że za chwile pierdolną (pardą)? Jestem wporzo?
Czy jeśli z prawdziwym mistrzostwem realizuję produkcję pogromu telewizyjnego Gwiazdy tańczo na czymś-tam?
Albo jeśli z całą rzetelnością projektuję osiedla mieszkaniowe, o których jestem przekonany, że są po prostu szkodliwe społecznie? Że tworzę jakieś opieprzone (pardą) getta? Jasne, dzięki mojej rzetelności te chore twory mogą być ciut ładniejsze zamiast ciut brzydsze; odrobinę bardziej a nie mniej funkcjonalne.
Moja praca rzeczywiście przyczynia się, by żyło się lepiej, wszystkim?

Nie chcę palić tematu na notkę, ale mi się w tym kontekście kojarzy eksperyment pana Milgrama.

3.

Prztoczyła się tu kiedyś debatka o Wielopolskim. Bardzo pouczająca.
Po tym, co zapamiętałem, obawiam się, że nie tylko nie byłby niezłym premierem, ale w ogóle nie byłby premierem.
Bo ten gość nie potrafił dogadywać się z nikim.
Umiał się jeno płaszczyć przed carem.
On nie mógł mieć współpracowników, partnerów — tylko podwładnyh.

Pozdrowienia także dla pani Referentowej