Podatki – monopole, niczyj kapitał, zaśmiecanie języka

Walka z monopolami, kapitałem bez właściciela oraz ochrona języka jest realizowana za po­ś­red­nic­twem systemu podatków. Jest to specjalna kategoria podatków „pańs­two­wych”, nie­mniej ich kon­struk­cja ma usuwać z rynku firmy prowadzące nieuczciwą kon­kurencję, a nie stanowić źró­d­ło do­cho­du pań­s­twa (gminy, powiatu, województwa). Pro­duk­ty monopolistów, takie jak „łin­doł­sy” obłożone są wy­sokim (~50%) po­dat­kiem obro­to­wym. Podobnie dzie­je się jeżeli firma sprze­da­ją­ca wyrób lub usługę nie mo­że wskazać osób fi­zycz­nych będących właścicielami fir­my, a przy­najmniej po­sia­dających pa­kiet kon­trol­ny akcji (udzia­łów). Analogiczne sankcje sto­so­wa­ne są w przypadku pro­duktów lub firm, któ­rych naz­wy czy­ta się inaczej niż pisze na przy­kład „łindołsy”, „reno”, „szko­da”, „czibo”, „koka kola” itp oraz w przy­pad­ku błędów ję­zykowych za­wartych w re­kla­mach i materiałach pro­mo­cyj­nych (na przy­kład nektar „po­ma­rańcz” fir­my Grand lub „zakupy w IKEA”).
Je­żeli pro­dukt obciążony omawianym po­datkiem do­łą­czany jest do in­nego i nie jest moż­li­wy zakup te­go in­nego produktu po niż­szej cenie bez „pre­zen­tu”, to po­da­tek naliczany jest od ce­ny całego zes­ta­wu na przykład kom­puter klasy PC z „łin­doł­sa­mi” jako prezent do sa­mo­cho­du – cena zes­ta­wu jest pod­sta­wą wy­mierzenia podatku, zaś je­go wy­so­kość wynika z tego czy wyższy po­datek jest od kom­pu­te­ra, opro­gra­mo­wa­nia czy od samochodu.
Walka z monopolistami nie wynika z niechęci do kapitalizmu. Wynika z niechęci do ludzi wy­ko­rzys­tu­ją­cych swoją uprzywilejowaną pozycję do dojenia klienta.
Wszystko co dotyczy monopoli dotyczy również karteli. Generalnie władza nie ma za zadanie ułatwiać ży­cia przedsiębiorcom, ale ma ich chronić przed nieuczciwą konkurencją. Temu celowi powinny słu­żyć nie tylko działania skierowane na rozbicie monopoli, ale także polityka zagraniczna skierowana na ta­kie rozliczanie się z kontrahentami zagranicznymi, by minimalna stawka godzinowa w państwie nie od­bie­ga­ła od stawek w innych państwach w górę ani w dół (patrz rozdział Relacje z innymi pań­stwa­mi).

Podatki – jak najprostszy system

Najsprawiedliwszym systemem podatkowym jest podatek pogłówny. Każdy obywatel płaci stałą kwo­tę za to, że państwo zapewnia mu minimum bezpieczeństwa, zaś wszelkie usługi takie jak opieka me­dycz­na czy edukacja są płatne. Jest to sytuacja najklarowniejsza.
Jeżeli mamy ambicję zmieniania świata (co jest raczej niezdrowe i w dużej mierze nieskuteczne), to moż­liwe jest pojawienie się podatku dochodowego i ka­tas­tral­nego. Podatek dochodowy powinien być moż­liwie niski. Nie powinien przekraczać 10%. „Za­chłan­ni” księża brali tyle w średniowieczu i w cza­sach komuny byli podawani jako przykład nie­ludz­kie­go ucis­ku warstw pracujących. Należy pa­mię­tać, że był to jedyny podatek płacony tylko w do­brach koś­ciel­nych. W przypadku reszty kraju, wład­ca pła­cił świętopietrze, ale nie dotykało to jego pod­da­nych. Oni płacili zwykle podatki w gra­ni­cach 1÷ 3%. Za­tem, jeśli musi być podatek dochodowy, to po­wi­nien on dotyczyć wszystkich do­cho­dów nie­za­leż­nie od te­go czy pieniądze znajdują się na gieł­dzie, w skar­pe­cie, czy też włożone są w oso­biś­cie pro­wa­dzo­ne przed­sięwzięcie. Zasady opo­dat­ko­wa­nia po­win­ny być takie sa­me. Podatki poś­red­nie są nie­mo­ral­ne, gdyż służą zaciemnianiu źró­deł fi­nan­sów wspól­not oby­wa­te­li i są jesz­cze jed­nym spo­sobem znie­wo­le­nia „obywateli”.
Podatek katastralny powinien być jeszcze niższy (jakieś ułamki procenta) i powinien być pobierany od de­kla­ro­wa­nej wartości nieruchomości. Właściciel deklarując wartość nieruchomości musi uwzględnić, że w razie wykupu nieruchomości przez władzę, deklarowana wartość będzie podstawą naliczenia kwo­ty odszkodowania. Oczywiście będzie brana pod uwagę ostatnia deklaracja sprzed ogłoszenia pla­nów zajęcia terenów.
Wydaje się to oczywiste, więc nie warto tego rozwijać, choć czytając komentarze na różnych blogach, za­czy­nam mieć wątpliwości…

Opłaty od czynności urzędowych

Jeśli państwo wymaga przedstawienia organowi państwa (np. policji, urzędowi) jakiegoś dokumentu wystawianego przez inny organ państw, dokument taki musi być wydawany bezpłatnie.

Nieuczciwość w biznesie

Jeżeli przedsiębiorcy (handlowcowi) zostanie udowodnione, iż jedna jego umowa była oszust­wem skon­stru­o­wa­nym tak, by doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mie­niem przez kon­tra­henta lub na­razić go na inne szkody, to przyjmuje się, że wszyst­kie umowy miały ta­ki cha­rakter i wys­tarczy zgło­sić rosz­czenie aby rzeczony przed­się­bior­ca (handlowiec) mu­siał udo­wod­nić swo­ją niewinność w da­nej sprawie, za­miast te­go by każdy oszukany musiał dowodzić swojej nie­win­noś­ci i straty.
Dotyczy to także innych działań handlowca mających znamiona przestępstwa czy oszustwa. Jeśli ktoś wy­sy­ła list polecony z czystą kartką w środku, a następnie twierdzi, że w kopercie był list powodujący skut­ki prawne, to raz udowodnione oszustwo powoduje nieważność wszystkich listów wysłanych przez niego. Od każdego wyroku w sprawie wytoczonej przez takiego przedsiębiorcę można się od­wo­łać tylko na takiej podstawie, że w innej sprawie zachował się niewłaściwie.
Prawo ma chronić człowieka uczciwego, a nie oszusta. Nie może być tak, by człowiek musiał trak­to­wać każdego kontrahenta jak oszusta, bo jak nie, to gdy padnie ofiarą oszustwa będzie winny. Sys­tem mu­si działać tak, że raz przyłapany na nieuczciwości musi udowadniać swoją niewinność.
Podobnie jak w przypadku rozdziału Podatki – jak najprostszy system wydaje mi się to oczywiste. Nie­mniej coraz mniej jestem pewny oczywistości…

Uczciwość w relacjach obywatel – państwo

Podobnie przedstawia się sprawa z podatkami i ewentualnie cłami. Jeżeli obywatelowi lub gru­pie oby­wa­teli udowodni się oszustwo podatkowe lub celne, to wszystkie do­tych­czasowe de­kla­ra­cje jego (ich) w tym zakresie z mocy prawa są uznawane za fał­szy­we w nie mniejszym stop­niu i na­liczane są od nich pro­por­cjo­nal­ne kary i odsetki od urodzenia do daty wykrycia oszust­wa.
Jeżeli obywatel udowodni, że poprzednie deklaracje były w porządku, to zostanie obciążony tylko kosz­tami naliczenia tych odsetek.

Ochrona języka

Materiały edukacyjne muszą być dostosowane do języka ojczystego większości danej gmi­ny. Po­zos­ta­łe są obłożone 100% podatkiem obrotowym. Przykładem są zabawki opar­te na al­fa­be­cie an­giel­s­kim, a nie polskim (klocki dla przedszkolaków zawierające li­tery „q, v, x” za­miast „ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ź, ż”). Na­tomiast wyjątek stanowią pod­ręcz­ni­ki i pomoce do nauki ję­zyków ob­cych i za­baw­ki edukacyjne przez­naczone dla mniej­szoś­ci zamieszkującej daną gmi­nę. Przy czym do tych za­ba­wek stosuje się za­sa­da opar­cia na języku tej mniejszości. Sprze­dawca takich ma­teriałów edu­ka­cyj­nych musi uzys­kać de­kla­ra­cję od kupującego do ja­kich celów ten kupuje da­ny produkt. Jeśli na­byw­ca zło­ży fałszywe oś­wiad­czenie to będzie mu­siał zapłacić rów­no­war­tość ceny jako po­da­tek, wraz z odsetkami za zwłokę, zaś sprzedawca zwrócić wpływ z tytułu sprze­daży te­go produktu.
Oczywiste jest, że w przedszkolu mogą być prowadzone lekcje języka obcego. W takim przypadku, pla­cówka może posiadać materiały edukacyjne przystosowane do nauczania tego języka, niemniej ma­te­riały takie, nie mogą stanowić większego procentu materiałów edukacyjnych, niż zajęcia językowe sta­nowią procent czasu spędzanego przez dzieci w placówce oświatowej/wychowawczej.
Uzasadnienie wydaje się oczywiste, choć może okazać się, że nie mam racji…

Relacje z innymi państwami

W stosunkach międzypaństwowych należy bezwzględnie przestrzegać zasady wza­jem­noś­ci. Je­że­li na­sze­go obywatela lub niewolnika dotyka niesprawiedliwość z winy in­ne­go państwa ta­ka sa­ma nie­spra­wied­li­wość dotyka niewolników tego państwa („oby­wa­te­li”) na naszym te­renie. Na przykład:
1. W czasie „afery karabinowej” należało aresztować po tylu Niemców i amerykanów prze­by­wa­ją­cych na naszym terytorium ilu było aresztowanych Polaków. Niemców, po­nie­waż aresz­to­wali nie­win­nych lu­dzi, amerykanów, dlatego że doprowadzili do te­go aresz­to­wa­nia.4
2. Jeśli jakieś państwo nie wpuszcza na swoje terytorium pojazdu naszego obywatela (nie­wol­ni­ka) ze wzglę­du na brak jakiegoś „karnetu” czy „koncesji”, to za­trzy­my­wa­ni są wszys­cy oby­watele i nie­wol­ni­cy tego kraju przebywający na naszym te­ry­to­rium oraz wszyst­kie po­jaz­dy po­chodzące z te­go kra­ju, a prze­bywający u nas i są za­blokowane do cza­su wpusz­cze­nia tego pojazdu lub za­dość­uczy­nie­nia. Co oczy­wis­te nowi obywatele (nie­wolnicy i po­jaz­dy) tego kraju nie są wpusz­cza­ni na nasz ob­szar w tym cza­sie.
3. Wyroki sądu rodzinnego we Francji zapadają w interesie państwa, a nie dziecka. Jeśli dziecko oby­wa­te­la naszego państwa zostaje odłączone od jednego z rodziców (aby Francja, czy inny kraj, miała wię­cej obywateli, a nie dla dobra dziecka), to państwo musi zrobić to samo z jednym lub więcej dzieć­mi francuskimi (innymi) przebywającymi na naszym terenie.
4. Jeśli w jakimś państwie przedstawiciele jakiejś religii są dyskryminowani, to u nas w ten sam spo­sób są traktowani przedstawiciele religii dominującej w tym kraju. Jeśli nie-Żydzi są dys­kry­mi­no­wa­ni w Izraelu, to wyznawcy judaizmu podlegają takiej samej dyskryminacji u nas. Po­dob­nie jest z mu­zuł­ma­na­mi egipskimi, w odpowiedzi na dyskryminowanie koptów w Egipcie. (patrz roz­dział Świa­to­po­gląd obowiązujący w Państwie)
Dla osób młodych „afera karabinowa” może być terminem niejasnym, dlatego kilka słów wyjaśnienia. Za­raz po odzyskaniu niepodległości, w 1990. r., agent wywiadu zaprzyjaźnionego państwa (SZA) za­pro­sił do Hamburga dyrektorów polskich zakładów zbrojeniowych na rozmowy o sprzedaży ich pro­duk­tów. Po przyjechaniu na miejsce zamiast na rozmowy trafili do aresztu. Amerykanie oskarżyli ich o za­miar sprzedania broni do kraju objętego embargiem ONZ. Niemcy aresztowali Polaków, a nas­tęp­nie wydali amerykanom.
Przemyślenie konsekwencji zaproponowanego przeze mnie sposobu postępowania może dać dużo ra­doś­ci czytelnikowi, więc polecam gorąco…
Inną możliwą reakcją na bezprawne uwięzienie obywatela czy niewolnika przez inne państwo, jest wy­sła­nie komandosów i odbicie więźniów.