Pierwszy raz w ogóle publikuję coś takiego.

Już na samym początku zastrzegam, że nie jestem autorem poniższego poematu.

Kolega z klasy od pewnego czasu trudni się pisaniem poematów na zamówienie. Poprosiłem go więc o poemat a on do mnie z pytaniem: “Pochwalny, miłosny, czy pośmiertny?” No to ja bez namysłu: “Pośmiertny!”

Autor został powiadomiony o tej publikacji i wyraził na nią zgodę.

Wszystkie prawa autora zastrzeżone!

“Śmierć Historyczna”

Muzyk był wytworny, po uszach ludzi gromiący,
W klawisze walący, niewiedzący,
Że za życia za głośno mówiący.

Lekcja była jedna, podczas której zawzięcie,
Gadał i gadał, podpierając swe krzesło na pięcie.

Pani od Historii mądrą sową była,
Ostrzegając go przed śmiercią, jaką złe krzesło bywa.

Huśtał się niezmiernie, myśląc o migdałach,
Aż spotkała go słuszna, bardzo sroga kara.

Krzesło przebiegłe, depcze go po pięcie,
Kiedy biedny Jasio wywalił się zawzięcie.

Mało kto to widział, jak mała, a zdradziecka
Koleżanka, wielką swoją ręką, walnęła go po pleckach,

Które choć mądre, słabymi się stały,
Chociaż się trzymały, w ziemię zarypały.

A morał z tego taki, jaki być powinien,
Bój się koleżanki, bo ci się noga powinie.

S.Ch. Shyuin®

Tekst z drobną korektą, ale słownictwo oryginalne zostało zachowane.

Pozdrawiam. Cześć.