Czytałem niedawno jakiś artykuł o wariacie wojennym tak nieprawdopodobne odważnym że aż śmiesznym. Po lekturze tego postu pokrętnie mi sie skojarzyło więc zapraszam http://polskatimes.pl/opinie/forumautorow/42603,szalenstwo-sierzanta,id,...

... gdy byłem gówniarzem obejrzałem Czas apokalipsy i to też pozostawiło ślady w mej psychice długotrwałe.

poniedziałek

godz.15.00 – młoda kobieta, zgwałcona przez ojca kiedy miała kilka lat

godz. 16.00 – małżeństwo rozpieprzające się po trzydziestu latach. On – twardziel, mocno wiedzący czego chce, Ona – powstrzymująca płacz z niezrozumienia sytuacji. W końcu szlocha bez kontroli.

godz. 17.00 – 19.30 – kilkanaście osób, które wyczołgują się lub wychodzą z życiowego syfu

wtorek

godz. 15.00 – znowu małżeństwo, z kilkumiesięczną dziewczynką, Ona z widocznymi śladami pobicia, zobojętniała, jak zza szyby. Dziewczynka w prześlicznej sukience. On dość wkurwiony.

godz. 16.00 – kobieta, która kilkanaście lat starała się zostać matką, bo to było dla niej najważniesze w życiu. Udało się, ale ma niepełnosprawne dziecko

środa

godz. 15.00 – człowiek na granicy bezdomności uzależniony od alkoholu, z poranioną po pobiciu ręką. Jeszcze kilka lat temu uczyłem w szkole fizyki i matematyki, ale wie Pani – weszła ta ustawa, a ja nie miałem magistra

godz.16.00 – niegdysiejszy pacjent, uwalony jak szpadel – pada krzyżem w korytarzu. Widać, że już długo nie pożyje. Błaga o pomoc

czwartek

godz.15.00 – dzwoni telefon: _Proszę Pani, przez państwa moja matka miała wylew rok temu! Bo ta moja bratowa… była u was osiem lat temu…

godz.16.00 – mężczyzna po kilku próbach samobójczych. Ostatnia poprzez wrzucenie suszarki do włosów, do wanny w której siedział.

godz. 17.00 – 19.30 – kilkanaścioro młodziaków stara się ułożyć się ze swoim życiem, po doświadczeniu skutków uzależnienia przez jedno, lub dwoje rodziców

piątek

godz. 16.00 – ostatnia sesja z pacjentem, który kończy terapię.Przepięknych siedem róż dla mnie – to jego szczęśliwa liczba

godz. 17.00 – grupa dla osób będących w związkach z uzależnionymi, w większości pijącymi uzależnionymi. Łzy, bezsilność, rozpacz.

Po drodze:

Wchodzi zakrwawiony mężczyzna, opiera się o ściany – krwawe ślady na nich… Tylko ja myślę o rękawiczkach zmywając tę krew.

Wpada ktoś z nożem – do dziś kroimy nim chleb, ciasto i różne takie.

Policja doprowadza skutego w kajdanki mężczyznę.

Telefony.

Dobrze jest móc pójść do kina na jakieś gówno , przy którym można poczytać gazetę.

Dodalbym do tego “Tak tu cicho o zmierzchu”. Szkoda ze polscy rezyserzy (z kilkoma wyjatkami), nie potrafia zrobic filmu tego formatu.

dlaczego Pan się wk…ł.

Szacunek.

I pozdrawiam Panią serdecznie.

ZS

Życie pisze każdy scenariusz i ten najlepszy, i ten najgorszy.

Bo to zależy.

Od ludzi zależy.

Od człowieka, w zasadzie.

Pamiętam taką historię, z początku mojej pracy:

Se siedzę, a przede mną taki mężczyzna młody. Mocno warśawski . Na oko jakieś stodziewięćdziesiąt centymetrów w górę.

I coś tam, słuchając go, mruknęłam czy jakoś tak.

Na co on do mnie:

- Wiesz jak tak robisz to mi się to kojarzy z Małgorzatą Domagalik, a ja jej nienawidzę. Więc nie rób tak więcej, bo ci pierdolnę.

I to nie jest kino, a ja się nawet nie boję.

Bo tych wszystkich poczochrańców życiowych lubię.

Miałam (mam?) pomysł na książkę. Nie wiem czy ona powstanie, bo ja leniwa jestem z założenia.

Wie Pan, nie ma lepszych scenariuszy. Tylko, że to nie są scenariusze, ale czyjeś życie.

Moje na ten przykład. Mogłabym wystapić w drugoplanowej roli.

Niestety dla scenariusza, nikt mnie jeszcze nie pierdolnął.

ja mam wrażenie, że pisze za dużo…
No.

pzdr

nie podobał mi się. Nie odczułem dysonansu poznawczego.

Widocznie jestem duchowo zubożony, bo nie potrafię zachwycić się filmami , w których bohaterami są Ci, którzy nas zabijali.

A kino rosyjskie lubię, poza tym. Widział Pan Assę? Jakoś nie sądzę.

Pozdrawiam

Leniwie to ja pisać mogę.

Czasem mnie ponosi i wtedy walę w klawiaturę bez opamiętania.

I piszę tylko o tym co mnie jakoś porusza, co dla mnie ma znaczenie, co z mojej subiektywnej perspektywy ważne.

To może być coś zgoła innego niż dla innych.

Bardzo lubię Helikopter w Ogniu, zresztą tam jest polski akcent za (dobre) zdjęcia odpowiada Sławomir Idziak. Jak tak dalej pójdzie to zaczniemy się wypytywać czy graliśmy w Call of duty 4 cha cha cha… żartuję.

Pisz mi zawsze, że żartujesz.
Bo ja to z tych mało kumatych jestem, co starsi Konfederaci wiedzą i tłumaczą mi, jak chłop krowie na miedzy.
O co chodzi.

A co do “Helikoptera…” to niezły jest.
Ale wolę polskie i sowieckie sprzed 30/40 lat.

a brzozy tam nie było?

Nie paczyli sobie przez dziesięć minut w głaza?

:)

Oglądałam ostatnio na Sputniku czerwoną kalinę... Ja to przeżyłam, zwłaszcza, że mogłam sobie ruszczyzny posłuchać, ale moja matka prawie umarła w tej Kulturze :)

Poza tym podobało mi się, jak ten facet chciał koniecznie urządzić sobie prazdnik i mu nie wychodziło…

czuwam, Panie Igło. Gram w scrabble i piszę wiekopomne eseje z angielskiego.

Zdążyłam już utworzyć niechcący house races i sympathized case (którą miały być wyścigi psów).

[07:07:52] Olga Pieniążek: This is a bloody spectacle, in which bulls are killed by professional toreros. Wzbudza on na świecie wielkie kontrowersje.
[07:09:42] Kacper Krzysztof Sulak: This bloody spectacle, including killing bulls by prosfessional toreos, is found highly controversial all over the world
[07:09:44] Kacper Krzysztof Sulak: padam
[07:09:50] Olga Pieniążek: spatki?
[07:09:57] Kacper Krzysztof Sulak: co?
[07:10:03] Olga Pieniążek: no bo padasz
[07:10:09] Kacper Krzysztof Sulak: nie, to było padam w stylu edith piaf
[07:11:33] Kacper Krzysztof Sulak: padam padam padam, cośtam cośtam po francusku i dużo glottalnego hrrr
[07:12:29] Olga Pieniążek: to mów od razu, że masz na imię Edith.
[07:12:37] Olga Pieniążek: Lubię wiedzieć, z kim rozmawiam, nawyk taki.