No to się namyśliłam, a namyślałam się długo. Zupełnie nie wiem, dlaczego tyle to namyślanie się trwało. Grunt, że decyzja dojrzała i została podjęta.
Najpierw obejrzałam go dokładnie na stronie operatora komórkowego Orange. Potem wybrałam sobie kolor, który ładniejszy.
Następnie przystąpiłam do działania i udałam się do odpowiedniego salonu, a jakże firmowego, pobrałam numerek (taki jak na poczcie, tylko większy) i czekam.
Trzy osoby przede mną, niewiele ale On mamrocze, że to o niczym nie świadczy. Radosna ekscytacja jest na tyle energetyzująca, że wcale się nie przejmuję ani oczekiwaniem, ani mamrotaniem.
Rozglądam się wesoło, na trzech dumnych kolumnach, stoją trzy iPhony. Co prawda tylko w jednym i tym samym kolorze, ale cóż tam. Nieważne.
Podeszłam sobie pooglądać.

Jakiś mężczyzna podchodzi do dziewczynki stażującej na odcinku info i wydawanie numerków, i jak to mężczyzna zaczyna marudzić dość głośno, że czeka już czterdzieści minut. Na to On zaczyna lekko chichotać, że no właśnie i jak to jest, że miejsce klienta jest tam, gdzie jest w tym salonie, że to tamto i owamto. Zachowuję kamienny spokój, przepełniony oczekiwaniem.

Pół godziny później wchodzi kolejny mężczyzna odebrać telefon oddany do serwisu.

- Nie ma – informuje dziewczynka – nie ma.

Mężczyzna się upiera, przyciskając dziewczynkę lekko, acz stanowczo.

- Aaaa! nieeee! Jeeeest, przepraszam. Bez numerka proszę podejść do pierwszego wolnego stanowiska.

Okazuje się, za kilkanaście minut, że to pierwsze wolne stanowisko, to jest moje stanowisko. W porządku, ja poczekam, nic to.

Pan daje kwit na telefon, pani schodzi na dół do magazynu, wraca, wręcza panu telefon komunikując, że nie został naprawiony, trzeba tu podpisać, że odebrany i do widzenia.
Nie tak szybko, pan zaczyna dopytywać.

- Z jakiego powodu nie został naprawiony?

- Serwis napisał, że była ingerencja cieczy. Ingerencja cieczy unieważnia gwarancję. O, tu ma pan unieważnioną gwarancję – kobieta tryumfalnie wskazuje na świstek.

- Ale jak to nienaprawiony? – uparł się dziwić – Proszę pani, szedłem i się spociłem, to przecież nie moja wina, a telefony powinny być odporne.

- Te telefony nie są wodoodporne. Kąpać się z telefonem też nie można. Ingerencja cieczy, unieważnia gwarancję.

Pan się rozgląda, jakby sprawdzał, czy ktoś oprócz niego to słyszy.

- Proszę podpisać odebrałem i datę.

- Nie podpiszę!

- To nie wydam panu telefonu, proszę podpisać. Naprawy może pan dokonać we własnym zakresie.

- Proszę zadzwonić do tego serwisu.

- W soboty serwis nie pracuje. Proszę podpisać.

- Nie podpiszę. I co pani zrobi z tym telefonem?

- Zatrzymam. Telefony nieodebrane przez klienta, są złomowane po trzech miesiącach.

Z minuty na minutę, wyraźnie słychać, jak kobieta wykonuje korporacyjną instrukcję numer jakiś tam, łamany na coś i jeszcze pewnie na coś. Powtarza te same frazy, tym samym tonem, udając spokój i opanowanie.
Mężczyzna z minuty na minutę, coraz mniej panuje nad głosem i sobą.
Rozmowa zaczyna wyglądać analogicznie jak w dowolnej infolinii, kiedy próbujemy wymóc coś od konsultanta. Ściana, mur, technika zdartej płyty.

Mężczyzna się poddaje, kwituje odbiór i odchodzi.

Tyle mojego, że dla mnie teraz ta pani będzie miła, bo stałam obok, wszystko słyszałam, a poza tym z pewnością będzie starała się udawać, że w ogóle to ona jest miła, profesjonalna i pomocna, tylko klient jakiś taki nie współpracujący.

Ufff. Wymiana tradycyjnego dzień dobry. Jestem w ogródku, gąska taś taś ...

- Nie ma iPhonów. Będą pod koniec sierpnia, te nowe – oniemiałam, słowo daję, że kompletnie mnie zamurowało.

Wymiana tradycyjnego do widzenia.

Powiew świeżego powietrza uruchamia mi pracę mózgu, który teraz otrząsnąwszy się, napitala myślami, że trudno nadążyć, a które znajdują ujście w nienaturalnie podniesionym głosie, który każe strzelać pytaniami.

Dlaczego na stronie internetowej Orange, nie ma informacji o niedostępności iPhona? Tyle tam mają obrazków, to chyba tekst potrafią wprowadzić? Mało tego, można sobie wedle zeznań firmy, nabyć go w sklepie internetowym. No może i można, nie będę się denerwować i sprawdzać.

Dlaczego nikt w salonie, a jakże firmowym, nie przyklei na szybie plastrem kartki, że iPhonów niet ?

Dlaczego przy wystawionych elegancko trzech aparatach do obmacania, nie ma informacji prostej treści: produkt czasowo niedostępny?

Dlaczego produkt niedostępny, robi wrażenie dostępnego? No może nie sam z siebie robi takie wrażenie, ale pomaga mu się takie wrażenie robić?

Czterdzieści minut z życia. A gdyby przede mną było pięć osób, albo dziesięć? Przecież to już byłby cały dzień.
Mój dzień, słoneczna sobota jakich niewiele w tym kraju, nie ma co szukać winnych, taki klimat.
Rozumiem, że pracownicy są uwięzieni na tych krzesełkach, tylko czy ja jestem za to odpowiedzialna?
Ładnie to tak się mścić?
Jak pracownik siedzi, to klient też ma siedzieć razem z nim, skoro wcale klientowi za to nie płacą, a nawet wręcz przeciwnie, to on płaci?

Ten mężczyzna z telefonem, w który zaingerowała ciecz odszedł z kwitkiem. Ja odeszłam z pięknym, profesjonalnie wykonanym folderem, i informacją, że dostanę cztery prezenty, ale plany taryfowe mogą się zmienić, nie wiadomo jeszcze jak.