Może i przeszedł, ale UPA + stypendium w Berlinie pozycjonują go po określonej stronie barykady. To jest wojna o pamięć Igło – a na wojnie zdarza się “collateral damage”.

Dobrze: zignoruj ustęp o Osadczuku – zresztą zauważ, ze nie dostało mu się tak, jak pozostałym bohaterom :)

OK, Osadczuk wywalony.

lekko abstrahując od meritum, Wasz dialog zasługuje na uznanie…

Pozdrawiam z czytelniczą satysfakcją

jak u nas wewnątrz politycznie rozgrywa się Ognia, NSZ-Brygadę Świętokrzyską, Jedwabne, mordy na Białorusach przez postakowskie podziemie, tak samo jest rozgrywana UPA na Ukrainie.
Skala inna, zasada ta sama.

“Pan Prezydent boi sie konsekwencji ewentualnych” – pan prezydent to się własnego cienia boi i coraz bardziej sprawia na mnie wrażenie człowieka, który potrzebuje w toalecie GPSa żeby trafić papierem tam, gdzie trafić nalezy.

“IPN zajmuje się tylko tymi sprawami, które moga przynieść wymierny efekt w polityce wewnętrznej” – z przykrością muszę się zgodzić.

“Pan premier też jakoś niezwyczajny tych spraw, które nie lącza się ani z historią “Solidarności”, ani polityką międzynarodową.” – dodałbym jeszcze: i nie wymagają zajęcia zdecydowanego stanowiska. zauważył Pan, że on nawet nie miał dość jaj żeby stanąć ostro przeciw G & C? Nowy Kwasniewski, tylko trzeźwy, taka jego owaka.

“I czemu się Pan dziwi, Panie Konradzie?” – zdziwieniem to bym tego nie nazwał, bom na to za stary i cyniczny :) To jest bardziej na zasadzie, że po ładnych paru latach oglądania tańców wokół tematu, po decyzji Marudy po prostu się wściekłem. Taka kropla przelewająca czarę.

Ja wiem, że po tych durniach niczego lepszego nie ma się co spodziewać, ale tej sprawy po prostu nie wolno tak zostawić. Ten wpis to mój maleńki wkład do krucjaty o pamięć prowadzonej np. przez Dymitra. Jak odpuścimy ofiary z Wołynia – równocześnie kajając się przed kim popadnie – w imię realpolitik (zresztą: jakiej realipolitik! czy my coś mamy w zamian za tę wazelinę?), to równie dobrze możemy jutro zostać województwem unijnym. Z punktu widzenia tożsamości – bez różnicy

wypisałem się, uspokoiłem, ciśnienie zesżło. kłaniam się z zalanego deszczem
Amsterdamu

z góry zaznaczam, ze w zasadzie to jestem jak większość narodu laikiem w tej kwestii i wpisy Pana Bagińskiego czytam ze wstydem dotyczącym własnej niewiedzy.
Skłaniam się jednak ku zdaniu Pana Lorenzo – w pryncypiach aktualnych, dobre stosunki z Ukraina są dla nas priorytetem. I nie oceniam tego tak, ze brak patronatu Prezydenta oznacza polityke kapitulacyjna w zakresie pamięci o pomordowanych na Wołyniu. Zadaje sobie po prostu pytanie, czy patronat Prezydenta nie wskazywałby, ze w naszych – badz co badz trudnych ralacjach z Ukraina, jako kwestie podstawowa stawiamy zadane krzywdy.
Tymczasem ważne jest mówienie o krzywdach i jednoczesne wskazywanie, ze nie determinuja one w zaden sposob naszych aktualnych stosunków.
I żeby byłą jasność – identycznie podchodzę do budowy stosunków z pozostałymi sąsiadami. Pamięć o krzywdach nie może nas paraliżować na scenie politycznej.

Mad, ale dlaczego miałbym się wściekać? Mega szacunek za pomysł i wykonanie (dotychczasowe :) Uwagi mam tylko trzy: 1. Hoffman jako osoba godna zaufania? Po tym, co zrobił z “Ogniem i mieczem”? 2. głupio mi, że to przeoczyłem – ale na txt bywam regularnie od niedawna, więc liczę, że wybaczysz. 3. Deląg?

Jakbym mógł jakoś pomóc to daj znać na priva. Nie żebym pijał regularnie z potentatami filmowymi, ale nie jesteś jedynym tego rodzaju człowiekiem na tej planecie. Patryk Vega poszedł na wariata do Gajosa mając scenariusz “Pitbulla” – więc można :)

pozdro

ale tak bez zbytniej demagogi: na czym polega, ale w konkretach, pelzanie (chocby w aspekcie polityki historycznej) przed Moskwą i Berlinem? bo tak ciągle słyszę o robieniu polityki na kolanach, tylko jak co do czego przyjdzie, to jest problem z przykładami. no chyba, ze nie plucie w twarz przy kazdej okazji albo i bez okazji oznacza juz pełzanie. ale nie sądzę, żeby o to chodzilo.

tylko silnego się szanuje: ale w jakich kategoriach silnego? chodzi o gospodarkę? moc sprawczą na arenie europejskiej w zakresie polityki wschodniej? czy o jakąś inną realna siłe Polski w odniesieniu do Ukrainy?

z mojej dość mikrej wiedzy wynika jednak, ze UPA dla Ukraińców ma kolosalne znaczenie w zakresie budowy tożsamosci narodowej i wymaganie od nich by z tytułu dokonywanych przez nią mordow całkowicie się od niej odcięli lub jednoznacznie krytykowali jest po prostu nierealne.

piszesz o naszej kolanowej polityce wobec zwiazku wypędzonych, czy jak tam oni sie nazywaja. nasza polityka i za rzadow pis i za rzadow po jest jak mi sie zdaje identyczna – obsolutnie zadnych zwrotow, zadnego uznawania w wypedzeniach jakiejkolwiek winy Polski . takie stanowisko jest stale przekazywane niemcom, a na to ze niemcy nie chca sie na nie zgodzic to juz mamy wplyw jak na zeszloroczny snieg. stanowisko nasze jednak jest jednozanczne. gdzie wiec tu kolana? zapraszajac Stainbach do Polski przerzucamy pileczke na jej podworko – jesli nie podejmie sie rozmow, strzeli sobie w kolano – nie chce rozmawiac. jesli przyjedzie – dostanie w dupe od wlasnych srodowisk. to dla mnie objaw cwaniactwa politycznego tuska, a nie uleglosci.

no i wciaz nie dostalem przykladow tej polityki na kolanach wobec rosji.

czy brak patronatu Prezydenta oznacza lykanie bez mrugniecia ukrainskiej wersji historii? czy to oznacza, ze jest wersja zero-jedynkowa? albo ukraicy godza sie na nasza wersje – “UPA to zbrodnicza organizacja i cala reszta nie ma znaczenia”, albo spierdalac?
a może można prowadzić wyważona polityke historyczna, ukierunkowana głównie na własnych obywateli (ktorzy jak ja, wiedza wciaz za malo) i ważeniem akcentów w kontaktach międzypaństwowych?

nie porownujac skali, bo jest nieporownywalna, ale mechanizm jest zdaje sie ten sam: dla nas swietoscia jest AK. dla Ukraincow UPA.

jedna rzecz gwoli wyjasnienia: ja rowniez nie pieje zachwytow nad polityka zagraniczna tuska i jego kamandy. oceniam, ze podobnie jak w kwestiach wewnetrznych, konczy sie na usmiechach, obietnicach, gołych słówkach. polityka wobec rosji i niemiec jest równie nieefektywna jak jarkacza. wspolpraca regionalna lezy, porozumienia z krajami o naszym rozmiarze i znaczeniu tez brak. miedwiediew, merkel i putin maja nas identycznie w dupie i niczego powaznego sobie nie zalatwilismy. przedtem mielismy machanie zardzewiala szabla i smieszne pomruki, teraz nieszczere usmiechy, potrzasanie dlonmi i brak ruchu w interesujacych nas kwestiach. zniesienie embarga na mieso to drobnostka, zwazywszy na skale. ale miedzy NIESKUTECZNOSCIA naszej polityki zagranicznej a WASALIZMEM jest jednak przepasc i oto mi wlasnie chodzi.

pytanie, czy mamy przestac wspierać Juszczenkę z uwagi na jego gesty wobec UPA? czy moze rozdzielic wyraznie te dwie kwestie?
patronat Prezydenta nie zmieni wiedzy spoleczenstwa. potrzeba prac IPN, zmian w podręcznikach i programie szkolnym, działań szerokozakrojonych, a nie spektakularnych. slomiany ogien jasno bucha, ale szybko gasnie.

ja po prostu po paru reprymendach Pana Lorenzo staram sie myśleć o przyszłych konsekwencjach aktualnych działań. czas nauczyć sie piec po parę pieczeni na jednym, ogniu. z Ukrainą jest to możliwe.

Proste pytanie.
Prościuchne.

Czy UPA to Ukraina?
Czy upowiec to Ukrainiec?

to będzie dramat

^{dawniej KriSzu}

Cóż ci mogę napisać? Tylko to, że skoro od objęcia władzy przez pomarańczowych minęło ponad pół roku, oni tych praw kombatanckich upowcom nie nadali (a miał to być priorytet), to może chodzi tylko o to, by gonić tego króliczka?

^{dawniej KriSzu}