W ubiegły piątek pisałem o konieczności stworzenia przemyślanej polityki państwa polskiego wobec cudzoziemców, którzy z różnych przyczyn przyjeżdżają do Polski i z reguły ubiegają się o przyznanie im międzynarodowej ochrony w postaci statusu uchodźcy lub zgody na pobyt tolerowany.

Wczoraj natomiast w najpopularniejszym wśród przebywających w Polsce Czeczenów portalu – www.kavkazcenter.com – wyczytałem wiadomość z dnia 30 grudnia 2007 r., od której włosy stanęły mi dęba na głowie (w języku rosyjskim wiadomość jest dostępna pod adresem:

http://www.kavkazcenter.com/russ/content/2007/12/30/55398_print.html).

Ponieważ informacja nie jest długa poniżej przytoczę jej tłumaczenie w całości:

“Jak informuje agencja “Kavkazan Haamash” powołując się na swoje źródła w Polsce, w ostatnich tygodniach do tego kraju napłynął potok uchodźców z Czeczenii.

Kilkuset młodych ludzi różnymi sposobami przekroczyło granicę Polski i zapełniło ośrodki dla uchodźców.

Jak informują sami czeczeńscy uchodźcy, wśród nowo przybyłego kontyngentu znajduje się duża liczba byłych kadyrowców, którzy uciekli z marionetkowych band.

Sami kadyrowcy wyjaśniają swoją ucieczkę tym, że po odejściu Putina, Kadyrow może zostać odsunięty, a to skomplikuje ich położenie, i może zagrozić ich bezpieczeństwu.”

Teraz należy się kilka wyjaśnień. Wspomniany wyżej Ramzan Kadyrow jest marionetkowym prezydentem Czeczenii mianowanym przez Kreml. Swego czasu był bojownikiem, który bardziej niż o niepodległość Czeczenii walczył o utworzenie z tego kraju republiki islamskiej. Skusiły go jednak moskiewskie srebrniki i wraz z grupą oddanych mu ludzi przeszedł na stronę Kremla, by oficjalnie objąć władzę nad Czeczenią z początku jako premier, a od niedawna prezydent. Tak zwani kadyrowcy to w głównej mierze jego byli towarzysze walk o islamską Czeczenię, którzy dla władzy i pieniędzy przeszli na stronę Rosjan. Z czasem szeregi kadyrowców zaczęły rosnąć, dołączali do nich zwykli Czeczeni, którzy w trudnej sytuacji polityczno – społecznej swego kraju postanowili wziąć sprawy w swoje ręce i zarobić na życie.

Czym się zajmują i zajmowali kadyrowcy? Najchętniej wymuszaniem okupów od swoich rodaków. Nie ma nic prostszego obecnie w Czeczenii niż wymuszenie okupu. Organizuje się tak zwaną “zaczystkę” w pierwszej lepszej wsi, tj. wjeżdża się do niej w mundurach w maskach, uzbrojonym po zęby, następnie wpada się do pierwszego z brzegu domu i wyciąga jednego, a najlepiej kilku mężczyzn, by później wywieźć ich w nieznanym kierunku. Po jakimiś czasie rodzina rozpoczyna poszukiwania swoich krewnych. Wówczas z reguły znajduje się jakiś życzliwy informator, który wskazuje im odpowiednich funkcjonariuszy nowych władz, do których należy się zgłosić, by ocalić swoich mężów, synów, ojców, braci. Ale owi funkcjonariusze nie czynią tego bezinteresownie, mają ustalone swoje stawki, które trzeba zapłacić. Jeśli zaś rodzina okupu nie zapłaci, uprowadzeni do domu już nie wrócą, zwiększą statystyki “propawszych bez wiesti”.

Czym jeszcze zajmują się kadyrowcy? Ponieważ – jeśli nie przejawiają ambicji politycznych – mają od swego szefa – prezydenta Ramzana Kadyrowa – wolna rękę w niemal wszystkich bieżących sprawach życia codziennego. A cóż owi panowie lubią najbardziej? Ogromną frajdę sprawia im rozbijanie się po mieście szybkimi, dobrymi samochodami i wyszukiwanie co urodziwszych dziewcząt, które porywają i wywożą w nieznanym kierunku. Co dzieje się dalej pisać nie muszę. Czasem owe dziewczęta wracają do domu, często jednak nie.

Czasem owym panom zdarza się – by poprawić statystyki – schwytać Bogu ducha winnych ludzi, wywieźć ich gdzieś w odludne miejsce, wcisnąć w dłonie karabiny, a następnie z bliskiej odległości ich rozstrzelać, raportując następnie, że w walce zlikwidowali wyjątkowo niebezpiecznych przestępców – bojowników bądź rozbili jedną z najgroźniejszych band.

Kadyrowcy mają na swoim koncie pewnie jeszcze wiele innych zbrodni, o których nie mamy zielonego pojęcia, bo nie wszystkie informacje z Czeczeni wydostają się.

Rzecz jednak teraz w tym, by owi panowie nie otrzymywali w Polsce ochrony międzynarodowej ani w postaci statusu uchodźcy, ani zgody na pobyt tolerowany.

Sensowni Czeczeni przebywający od dłuższego czasu w Polsce już dawno sygnalizowali fakt penetrowania ich środowiska przez agentów FSB i przez owych kadyrowców, ale w Polsce, jak to w Polsce, wszystko wszystkim jedno.

Część z owych panów nawet swobodnie kursuje między Polską a Czeczenią, niektórzy wracają z powrotem, niektórzy nie. Warto zwrócić się z pytaniem do Urzędu do Spraw Cudzoziemców ilu Czeczenów ubiegających się w Polsce o status uchodźcy wyjechało z powrotem do Czeczenii, jaki był koszt ich pobytu na terytorium RP, ile świadczeń socjalnych pobrali z ośrodków pomocy społecznej, a ile z budżetu Urzędu do Spraw Cudzoziemców.

W swojej praktyce zdarzało mi się mieć do czynienia ze sprawami Czeczenów, którzy nie mając najmniejszych podstaw do otrzymania ochrony międzynarodowej otrzymywali ją, a następnie zastanawiali się, co im się bardziej opłaca – czekać aż Polska wejdzie do strefy Schengen czy wziąć becikowe (tak, tak, becikowe, bo mając na terytorium RP status uchodźcy czy zgodę na pobyt tolerowany mają prawo także do becikowego) i jak gdyby nigdy nic wrócić z powrotem do Czeczenii. A miałem też przypadek Czeczenki z trójką dzieci, chorej na gruźlicę, która pracowała w Czeczenii w bibliotece, prowadziła też swego czasu coś w rodzaju jadłodajni dla bojowników, i bodaj ośmiokrotnie otrzymała od państwa polskiego decyzję odmowną przyznania jej międzynarodowej ochrony oraz zobowiązującą ją jednocześnie do natychmiastowego opuszczenia terytorium RP.

Praktyka jest właśnie taka, że często panowie, którzy w Czeczenii popełniali najbardziej odrażające zbrodnie ochronę w Polsce otrzymują, a osoby pokroju wspomnianej wyżej Czeczenki już nie. Choć z drugiej strony faktem jest, że nieliczni Czeczeni nie otrzymują w Polsce żadnej ochrony.

Warto zatem byśmy mieli świadomość tego, że od jakiegoś czasu państwo polskie udziela schronienia zwykłym bandytom, którzy mówiąc kolokwialnie – doją państwo, a następnie wracają do Czeczenii albo jadą na Zachód tam skarżą się na Polskę, że byli w niej prześladowani nie mniej niż w Czeczenii, a cierpią na tym wszystkim ci Czeczeni, którzy rzeczywiście uciekali przed prześladowaniami, bo Polski nie stać na zapewnienie im godnego życia i skutecznej integracji.

To już chyba ostatni dla nas dzwonek, byśmy przestali być “useful idiots” i prowadzili wreszcie politykę wspierania prawdziwych uchodźców, bo póki co wspieramy tylko owych kadyrowców, dlatego, że oni przywożą ze sobą grube pieniądze, a jeszcze u nas żyją na socjalu. Ci zaś, którzy przed prześladowaniami uciekali grubej kasy nie mają, bo nie zajmowali się porwaniami dla okupu.