Zupełnie nie przez przypadek trafiłem w ubiegłą sobotę na koncert czterech narodów zorganizowany w ramach białostockich juwenaliów. Odmłodziłem się dzięki temu o kilka lat, a poza tym nie mogłem ominąć koncertu o takiej jednoczącej wymowie. Miały wystąpić zespoły z Litwy, Ukrainy, Białorusi i Polski. W tym zapyziałym mieście to naprawdę nie takie zwyczajne i codzienne wydarzenie. I choć musieliśmy stać w błocie, co chwilę padającym deszczu i chłodzie dobrych 5 godzin, to było warto. Było warto choćby z tego względu, by poczuć wspólnotę z młodymi Białorusinami, którzy wbrew wszelkim trudnościom natury urzędowej i pogodowej dotarli na koncert i sterczeli razem z nami w błocie pod sceną bitych kilka godzin.

Polskie supporty sobie darowaliśmy, choć trafiliśmy jeszcze na występ polskiej kapeli, której muzycy za wszelką cenę chcieli się upodobnić do Limp Bizkit, i muzycznie i wizualnie. Takich zespołów są niestety tysiące, i gitarowe rzężenie, nie wnoszące nic nowego, większego wrażenia wywrzeć niestety nie może, nawet mimo usilnych starań wokalisty, który jak tylko potrafił najlepiej mizdrzył się i kadził publiczności.

Całe szczęście tuż po owej kapeli – nie pamiętam niestety jej nazwy, i to chyba dobrze, bo taki powinien być los wtórnych i naśladowczych zespołów na scenie pojawił się litewski zespół – Żalvarinis. Na samym początku zwróciliśmy uwagę na trzy urodziwe wokalistki, które jak się później okazało oprócz urody dysponowały przede wszystkim niezwyczajnymi walorami głosowymi. Ze swoimi bujnymi włosami niemal do pasa, wyglądały jak wróżki z litewskich opowieści sięgających jeszcze czasów średniowiecza. Żalvarinis świetnie łączy mocne gitarowe granie z elementami litewskiego folkloru. Brzmi to naprawdę świeżo i ciekawie. Czegoś podobnego nie zdarzyło mi się jeszcze słyszeć. Ukraiński, białoruski folk z elementami rocka owszem, ale litewski po raz pierwszy.

Na tej stronie są do pobrania pliki audio utworów Żalavarinisu, gorąco polecam!

http://www.wschodnifolk.com/litwa.html#zalvarinis

Po gościach z Litwy wystąpił ukraiński zespół Flit, bez którego podobno pomarańczowa rewolucja nie odbyłaby się. Ten gatunek muzyczny nazywam słowiańskim rockiem z elementami słowiańskiego punka. Ostre, szybkie, mocne gitarowe granie, ciekawie brzmi w połączeniu z językiem ukraińskim. Zachęcam do odwiedzenia strony zespołu:

http://www.flit.net.ua/

Po grupie z Ukrainy zgodnie z planem miał wystąpić białoruski zespół N.R.M., ale panowie mieli trudności z przekroczeniem granicy, była nawet obawa, że w ogóle nie dotrą, więc wystąpił polski zespół Bracia. I choć “Braci” lubię, to lepiej byłoby, gdyby wystąpił polski zespół bardziej pasujący do konwencji koncertu, może Kapela ze wsi Warszawa? Ale nie ma co gdybać, bo wystąpili Bracia, którzy udowodnili, że są sprawnym muzycznie i wokalnie zespołem. Możliwe, że jest to zespół bardziej z pogranicza solidnego muzycznego, rockowego rzemiosła, ale to przecież nic złego. Na koncertach brzmią mocno i dobrze się ich słucha.

Po godzinnym graniu Braci okazało się, że białoruski zespół dotarł szczęśliwie do Białegostoku i da koncert. W czasie, gdy panowie rozkładali się i stroili na scenie goście z Białorusi, a pewnie także i grupka naszych polskich Białorusinów rozwinęła biało – czerwono – białe flagi i koncert ruszył pełną parą! Prawdę mówiąc nie jestem fanem wokalisty N.R.M. – ma zbyt piskliwy i skrzeczący głos, jak na mój gust, ale tu nie o głos wokalisty idzie, lecz o przesłanie granej przez Białorusinów muzyki. I ballada o Mińsku, tj. o “dwóch miastach”, w jakich przyszło żyć tym Białorusinom, którym w państwie Aleksandra Łukaszenki jest nieco duszno i ciasno, wywarła na mnie ogromne wrażenie: zielony park, kwiaty w parku, pałujący milicjanci, omonowcy w kominiarkach, to zdecydowanie za dużo, jak na jedno miasto.

Na tej stronie można posłuchać N.R.M. – http://www.lastfm.pl/music/N.R.M.

Podsumowując, cudownie było posłuchać tych wszystkich zespołów, rozbrzmiewającego pod sceną języka białoruskiego sporej grupy gości z Białorusi, nawet w strugach deszczu, błocie i chłodzie, oby takich koncertów było więcej i oby ludzie rozumieli ich ideę.