_{Human Bazooka}

Po pierwsze witam w klubie Przyjaciól Jamników.

A teraz do spraw mniej poważnych. Otóż czlonkowie Związku Zawodowego Dziennikarzy i Polityków (albo na odwrót) dawno już nie mają nic wspólnego z tą szacowną profesją, jaką znamy z opowieści choćby Prusa. Choć glowy bym nie dal, czy już wtedy nie zachowywali się podobnie. Przynajmniej co poniektórzy. W końcu media, jako środek przekazu i jednocześnie wplywu wymyślono juź dość dawno. Zdaje sie, że swego czasu we Francji tepiono polityków przy pomocy anonimowych pamfletów, a innych zaś w ten sam sposób wychwalano ponad miarę.

Inna kwestią jest Pańskie przekonanie, iż przeciętny Polak jest w stanie samodzielnie wyrobić sobie opinię na jakiś temat. Narażę się (nie wiem jeszcze komu), ale nie bylbym tego taki pewny. Przeciętny Polak jest tak bombardowany informacjami i “informacjami” ze wszystkich stron, polączonych z reklamami pośrednimi i bezpośrednimi, że chyba zaczyna się gubić (o lenistwie nie wspominam celowo, acz odgrywa ono swoją rolę i to nie tylko w przypadku przeciętnego Polaka ). Dowody na to znajdzie Pan z pewnością na wielu forach internetowych.

Pytanie, co zrobić, by bylo inaczej. A jak będziemy wiedzieć, to jak się odleniwić .

Pozdrawiam serdecznie

Mac wie swoje..
A Lorenzo swoje.
To ciekawe?

Bo je tez wiem swoje.

I stąd moje pytanie!!!

Skąd taka wiara, wśród blogerów, że w Polsce, ktoś jeszcze czyta gazety?

Ja nie zauważyłem.

P.S. Czołem Mac.

Co to za androny Pan piszesz?

Czy Pan uważasz, że całe dziennikarstwo ma się ograniczać do serwisów njusowych, czy co? Ja osobiście nie uważam, żeby główne gazety w Polsce powinny ograniczać się do serwisu informacyjnego. Do przekazywania surowych faktów wystarczy PAP. Rolą wiodących żurnalistów nie jest cytowanie faktów, lecz ich interpretacja. Co z tego, że nikt nie umarł, skoro na sygnał o tym, że umarł pojawiły się kontrowersyjne opinie decydentów i innych środowisk opiniotwórczych? Co z tego?

Kultura to świat opinii a nie faktów. Fakty generują opinie. Ważne, żeby nie tracić faktów z oczu, ale nie trzeba się ich kurczowo trzymać. Dla dziennikarstwa jest ważne, aby trzymać rękę na (kulturowym) pulsie. Można sobie wymyśleć gejowskie małżeństwo, aby skłonić strony sporu do dyskusji na temat, który inaczej potraktowany byłby jak kukułcze jajo.

Oczywiście – kreowanie faktów musi mieć granice, ale nie wydaje mi się, żebyśmy byli przytłoczeni tego typu “faktoidami”. Ja je nawet lubię – o ile nie są trywialnymi fałszywkami, mającymi na celu poniżenie opozycji.

A czy kiedys istniał tu u nas taki twor dziennikarski jakim chcialbys go widziec?

Ja nie slyszalem o taki czasach. I obawiam, sie ze nie uslysze. Bo jakos tak mi sie wydaje, ze ten zawod robi sie coraz bardziej niepotrzebny i powoli ginie…

Przyznam sie, ze snia mi sie juz konferencje prasowe, na ktorych pytan nie zadają dziennikarze, tylko zadają je bezposrednio ludzie – metod na realizacje takiego czegoos mozna wymyslec sporo – srodki techniczne juz teraz sa wlasciwie nieograniczone.

A teksty roznorakie to juz teraz najlepiej poczytac w necie niz w jakims tytule…

pozdrowienia

Chyba nie ma Pan ma myśli “czatowania” obywateli Rosji z byłym (?) prezydentem, Putinem? Zresztą próby “czatowania” polskich polityków też dostarczały wielu radości.

Pozdrawiam rozbawiona nieco…

Hmm – czat w sumie też – ale mam w glowie taka klasyczną konferencje prasową.
A czy pytania beda przez czat, czy telefon, czy maila, czy cokolwiek innego to nie ma znaczenia – wazniejsze wedlug mnie, i najtrudniejsze jest wylawianie pytan sensownych w calej masie pytan niesensownych.

Ale dobry, uczacy sie algorytm po jakims czasie moglby na podstawie pewnych powtarzajacych sie fraz wyciagac to, co rzeczywiscie jest istotne…

Choc ja moze troche utopista jestem :-)

pozdrowienia

Niewątpliwie trudne i… śmieszne bardzo. Ale ja nie mam złudzeń. Moderne ubranko musi być skrojone na miarę. W tym przypadku – polityczną. I tu już nawet algorytmy pana Jacka nie pomogą.

Też sobie “łypnę”, a co! :)

Pozdrawiam “czatowo”...

i czekam na świetne teksty.
Jak to u ciebie.

, że nie ma czegoś takiego jak obiektywizm to czyta się całkiem dobrze. Czasem porównanie tekstów dwóch trzech rywali pomaga w wyrobieniu “własnego” zdania.