są sytuacje, jak ta którą przytoczyłeś, w których nie warto rozmawiać, gdyż z góry są skazane na fiasko, albowiem jedna strona, strona oprawców za wszelką cenę, rożnymi środkami włącznie z ordynarnym zakłamywaniem faktów dąży do zmiany, wybielenia historii.

Z Twojego tekstu ostrym snopem światła rzuconego na fakt wywiezienia Polaków na Sybir podświetlone zostaje pytanie – kto dokonał ohydnych zbrodni?
Rzecz jasna, w zestawieniu dowodów, pytanie staje się retoryczne.

A Rafał Z.
Bardzo go cenię, aczkolwiek mam wiele uwag, choćby takie, że sporo mojego materiału wykorzystał przy publikacji swoich książek, zapominając o czymś takim jak wskazanie chociażby źródła, jeśli z jakichś powodów moje nazwisko jemu nie pasowało :)
A jednym z źródeł był mój portal

Pozdrawiam

z nacjonalistami i szowinistami czcącymi zbrodniarzy nie warto, nie ważne, czy oni sa Ukrainy, Polski czy skądkolwiek indziej.

W ogóle zreszta mam wrażenie, że często nie warto rozmawiać, także ze zwykłymi ludźmi, a przynajmniej nie zawsze i nie na każdy temat, bo i po co?

pzdr

Jak zwykle doskonały tekst. Rafał Ziemkiewicz miewa dobre teksty. Jak widać, nie wszystkie, co wiem od dawna. Może powinien zastanowić się o czym pisze? Bo jak przypieprza władzy (warszawskie czy brukselskiej) to robi to nieźle. Natomiast jak się wypowiada w sprawach społecznych, wolności obywatelskich, to zaczyna mówić od rzeczy.

Pozdrawiam

Dziękuję za wszystkie komentarze, szczególnie ten Sergiusza. Wróciłem właśnie z Poznania, konferencja była ciekawa i udana, choć może zbyt krótka. Dr Kulińska zareklamowała swoją pracę o działalności UWO i OUN w II RP. Myślę, że będzie to jedno z fundamentalnych dzieł na temat stosunków polsko-ukraińskich.

Nadzwyczajna ciekawostka: poznaniacy pokazali mi wycinek z Gazety Wyborczej, artykuł z wydania poznańskiego, oczywiście krytykujący konferencję. Sugerowano w nim, że spotkania takie jak dzisiejsze, marnują dorobek polskiego poparcia pomarańczowej rewolucji. Artykuł był zilustrowany zdjęciem pomnika poznańskiego Czerwca’1956, na którego tle powiewała pomarańczowa flaga, wywieszona jakoby w 2004 r. przez poznaniaków dla poparcia pomarańczowej rewolucji. Zdjęcie wyraźnie nosiło znamiona fotomontażu. Od rodowitych poznaniaków dowiedziałem się, że przed pomnikiem Czerwca w ogóle nie ma żadnych masztów, na których można by zawiesić flagę!. Tak więc zdjęcie musiało być prymitywnym fałszerstwem. Ręce opadają!

Pewien mądry Żyd powiedział, że nie lubi wymiany poglądów, bo wymienia swoje doskonałe na cudze kiepskie. Nie z każdym i nie zawsze warto rozmawiać. Czasem trzeba dać w pysk.

Pozdrawiam

Pewnie, że tak!

Pozdrawiam

Tak po buddyjsku dać w pysk – z głębokim współczuciem boddishatwy.
Na pewno terapeutyczne. I z korzyścią dla wszystkich istot. :)
Pan Maciejowski jak zwykle dosadnie i mądrością.

Nie wiem, dlaczego sugeruje Pan, że mam coś wspólnego z buddyzmem. Raczej jest to chybiona teoria.

Terapia ma czasem sens, a czasem nie. Ja nie twierdzę, że strzelenie w twarz ma być terapeutyczne. Ja twierdzę, że czasem jest to jedyna właściwa reakcja. Pamiętam taki tekst profesora Jana Stanisławskiego: „Dlaczego mam się zastanawiać czy cham mnie walnie ręką czy kopnie nogą. Niech cham martwi się sam. Cham ma mały móżdżek to się spoci i niech świat ten smród powącha.”

Współczucie jest dobre, jeśli prowadzi do poprawy sytuacji tego, komu współczuje się. Najczęściej prowadzi do uspokojenia sumienia za pomocą jałmużny.

Pozdrawiam

Rękoczyny wg mnie, konieczne tylko w obronie koniecznej albo czyjejś obronie, koniecznej.

Pozdrawiam.
************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

Tutaj wydaje się być wyjątek od reguły – zabił mi Pan ćwieka.. . Nie wnikałbym czy to terapeutyczne czy nie – poprostu fanga w nos!!!

Hehehehe!

pozdrawiam.
************************
W poszukiwaniu światła w szarej codzienności.. .

Zle Pan odebrał mój wpis. Byłay tam dwie różne myśli i ani cienia sugestii dotyczącej Pańskich przekonań religijnych.
Poprostu chodziło mi o niechęć pewnego mądrego Żyda do wymiany poglądów, którego Pan cytował.
Pozdrawiam