To zależy. Bo przecież punkt widzenia nie jest celem ale produktem końcowym jakiegoś rozumowania lub procesu poznawczego. Zaś ów produkt końcowy najczęściej staje się produktem wyjściowym dalszych procesów poznawczych.. .

Gdyby to porównać do wędrówki górskiej na szczyt, orientowanie się na punkt byłoby elementem koniecznym aby nie zgubić szlaku na szczyt. W tejże wędrówce owo orientowanie się na punkt nie jest celem wędrówki ale pełni funkcje pomocniczą osiągnięcia celu głównego.

A zatem należy się koncentrować na punktach widzenia i warto je dobrze określać, bo kiepski punkt widzenia, to jak źle podparta drabina. Która nie tylko może runąć razem z wchodzącym, ale spowodować kalectwo.. .

Stąd – nawiązując – do wspomnianego kazusu o pustyni i ziarenkach piasku. Dla jednego owa orientacja na badanie ziarnka piasku będzie koniecznym punktem orientacyjnym jako jednym z elementów badania pustyni a dla drugiego nie. Co nie oznacza, że owe dwa podejścia do badania skończą się innym wnioskiem poznawczym – innym punktem widzenia na pustynię.

Punkt jest jak “kamień milowy” albo jak przecinek “w drodze” do kropki na końcu zdania.. .

************************
Drążę tunel.. .