1. wszyscy bez wyjątku kiedyś umrzemy

2. ja bym np. wolał sam zdecydować, kiedy przyjdzie mój czas, zamiast wegetować bez ruchu we własnym gównie

3. w naszej arcykatolickiej ojczyźnie to jeszcze dłuuuuuuuugo nie bedzie uregulowane – wszak eutanazja na życzenie jest niemoralna, za to “łowcy skór” mogli to czynić dla pieniędzy

Czytałem wypociny Majora. Co mam powiedzieć – to zwyczajny troll, tyle że sprawny językowo. Poczytałem sobie jego komentarze do dyskutantów – balonik ma tak nadmuchany w tyłku, ze mu gałki oczne wywala. Przy każdej próbie dyskusji ucieka w szyderę i robienie z siebie gwiazdy S24. Po co w ogóle dyskusję zaczynać?
Zresztą – przygalopował kiedyś na TxT. Rzucił się na Kleinę, Yayco i Tarantule (albo Lorenzo) robiąc za błyskotliwego prawnika. Rozjechali go tak, że strzępy zostały. Aż mi się go żal zrobiło, choć sam się prosił. No i podwinąl ogon i wrócił na S24, robić za gwiazdę. Poszukaj sobie tej dyskusji, przypomni Ci ona czym się różni klasa od gwiazdrostwa. Sprawność pisania to jeszcze nie wszystko. Ale nie mam zamiaru Cię przekonywać – wiem że go lubisz. Skończmy więc na temat GM.

Co do samego tematu: Wyrus twierdzi odwrotnie niż Ty. To argument o możliowści pomyłki sądu jest najczęściej podnoszony przez przeciwników kary śmierci. Ja też się z nim znacznie częsciej spotykam włąśnie przy dyskusjach o karze śmierci, a nie o eutanazji.

Lekarz nie jest od tego, by Cię zabijać, tylko od tego, by Cię ratować. Dlatego nie uszanuje Twojej woli i w przypadku nieudanego samobójstwa zrobi wszystko, by Cię poskładać do kupy. Nawet mając pełną wiedzę o tym, że to była próba samobójcza.
Nikt nie ma władzy nad Twoim życiem, poza Tobą samym. Chcesz próbować się zabijać – trudno. Jest to jak piszesz – cena wolności. Wolny wybór. Ale zadawanie śmierci przez osobę trzecią – bez względu na to, czy to lekarz czy kolega czy kto tam jeszcze, to już zupełnie inna kwestia. To zabójstwo i tyle. Jeśli ktoś chciałby Ci w samobójstwie pomóc – proszę bardzo. Ale będzie odpowiadał za udział w zabójstwie. Twoja wola nie ma z tym nic wspólnego. Chcesz się zabić: proszę bardzo – ale nie pakuj w to innych.
Jeśli jesteś sparaliżowany i nie jesteś w stanie sam się zabić – trudno. Świat nie jest sprawiedliwy. Twoje nieszczęscie nie oznacza to jednak, że mamy dopuszczać do bezkarnego zabijania ludzi.

Gdybyśmy nawet dopuszczali eutanazję (oby nigdy), to zgoda złożona teraz, nie oznacza zgody w chwili gdy będziesz np nieświadomy. A to by oznaczało, że dopuszczamy zabicie Cię, ponieważ taka byłą ostatnia ZNANA Twoja wola, a nie wola w sytuacji gdy jestes nieświadomy i właśnie przygotowany do wyekspediowania z tego świata. Znaczy się – zabijamy Cię, choćbyś nawet był temu przeciwny. Tylko dlatego, że nie możesz nam powiedzieć, że Ci się odwidziało. Do kitu taki mechanizm.

Reasumując – w pełni popieram stwierdzwenie, że samobójstwo jest przejawem wolności i świadomości pełnego panowania nad swoim życiem. Natomiast dla mnie eutanazja nie ma nic wspólnego z wolnością osobistą – to przyzwolenie by inni mnie zabili.

Pozdrawiam.

Griszequ, przepraszam, że tak póxno się odnoszem, ale ostatnie chwile wakacji przed rozpoczęciem ciężkiej i intensywnej pracy od następnego tygodnia trza wykorzystywać i w domu nie tkwić przed komputrem:)
Więc tak, major zwyczajnie się dopasowuje do języka polemistów i do miejsca, w którym pisze.
Zdolny bowiem to chopak jest, poza tym mam wrażenie, że akurat dystansu i autoironii to on ma dużo, porównaj go choćby z nadętym azraelem czy nawet z innej strony z nieironicznym zupełnie Mireksem. No ale nie o tem.
A czy majora ktoś tu rozjechał?
Nie pamiętam, miałem raczej momentami wrażenie, że pan Kleina to na siłę się czepiał Majora choć blogera Kleinę cenię i lubię (przy okazji pozdrawiam z daleka:))

Tu się zgodze, jest podnoszony częściej, acz nie znaczy że jest sensowny, ja mam inne argumenty przeciw karze smierci, zresztą pisałem o tym nieraz.

Wiesz, próba samobójcza moż ebyc podjęta na spontana i w afekcie:), decyzja o chęci poddania się eutanazji może być przemyślana, świadoma i i niezmienna przez lata.
Oczywiście, że jest to zabójstwo.
Zabójstwo na życzenie, które jest wyrazem mojej woli, de facto, ja jestem jego sprawca, nie pan w białym fartuchu ze strzykawką.
Wiesz, łatwo skwitować, świat jest niesprawiedliwy, tyle, że powiedz to komuś co np. od kilkunastu lat jest spralizowany i np. porusza tylko powieką.
Mnie takie skwitowanie sprawy nie zadowala.

No ale jesli jestem nieświadomy, to co cię obchodzi moja wola?
Poza tym wiesz, jeżeli ktoś się decyduje na coś takiego jak jest świadomy, to co?
twoja argumentacja upada, że robisz to wbrew niemu.
Czy nie jest zaś nadużyciem zmuszanie kogoś do życia?

Eutanazja może byc tym samym co samobójstwo, jest tylko samobójstwem wspomaganym, bo sam nie mogę się zabić.
Tyle.

Pozdrówka.

Cytuję: “Dlaczego pana zdaniem zycie starcze i w cierpieniu wg ateisty nie miałoby mieć sensu?
Ma sens , oczywiste to, choćby poprzez to kim ta osoba jest dla innych, jak na nich wpływa, przecież taka opieka, taki kontakt ze starszą osobą to szkołą życia często.”

Być może są ludzie niewierzący, którzy tak myślą, ale ateista wcześniej czy później zada sobie pytanie: po co mam się tak męczyć, przecież zaraz umrę i przestanę istnieć?

W odniesieniu zaś do pozostałych rozważań w zasadzie musiałbym powtórzyć wywód z poprzedniego komentarza. Spór światopoglądowy jest tutaj podstawowy także (lub raczej przede wszystkim) dla rozumienia pojęcia wolności.

Podobnie jak Grześ – uważam że poszedł Pan nadmiernym skrótem. Zupenie nieuprawnionym.

Stwierdzenie , że z punktu widzenia ateistycznego i demoliberalnego zycie starcze i w cierpieniu jest bezsensowane WIEC NALEZY JE ELIMINOWAC, jest całkowicie pozbawione podstaw. Nic takiego nie mieśi się w zadnej definicji ateizmu, demokracji czy liberalizmu. Stworzył Pan sobie golema, ale to jedynie Pański golem. Takie erystyczne chwyty mocno zniechęcają do wymiany zdań.

Powiem jedynie tyle – dla ateisty życie jest wartością nadrzędną. Z prostej przyczyny – nie nic poza tym. Żadnego życia po śmierci. Zadnych nagród ani kar. To co przeżyje – jest jego. Dlatego stara się wycisnąć z życia każda kroplę. I szanuje życie innych tak, jak szanuje swoje. Oczywiście – są różni ateisci podobnie jak różni Wierzący.

Mam też wrażenie, że nie bierze Pan pod uwage wolnej woli człowieka. Dotyczy to akurat samobójstwa. Wierzący może je popełnić w pełni świadomy, że dokonuje wyboru wbrew nakazom własnej wiary. Ale wolna wola mu na to pozwala. Po prostu popełnia grzech. Tyle.

Pozdrawiam.

jakoś skurwielom z łódzkiego pogotowia nie byla potrzebna legalizacja eutanazji. tak samo jak moralnym i cnotliwym panom ginekologom nie przeszkadza zakaz aborcji, jak ktoś ma odpowiednio dużą $$$ siłę przebicia.

tak przy okazji – eutanazja jest legalna w Szwajcarii, a granice otwarte. więc za kilkadziesiąt lat będziemy mieć godną śmierć dla bogatych i zdychanie w bólach dla biednych.

dzieki za to:

“Powiem jedynie tyle – dla ateisty życie jest wartością nadrzędną. Z prostej przyczyny – nie nic poza tym. Żadnego życia po śmierci. Zadnych nagród ani kar. To co przeżyje – jest jego. Dlatego stara się wycisnąć z życia każda kroplę. I szanuje życie innych tak, jak szanuje swoje. Oczywiście – są różni ateisci podobnie jak różni Wierzący.”

Dzisiaj potrzebowałem z pewnych względów coś takiego przeczytać, może zresztą będzie o tym w tekście jutro albo kiedyś:)

Pozdrówka.

P.S. Odniose się póxniej jeszcze doi twojego pierwszego komentarza.

krótko, bo to nie gadka o majorze ma byc, moim zdaniem Major bardzo sprawnie kontroluje swój wizerunek, bawi się nim i wszystko co robi, robi świadomie.
Że czasem jest to głupawe czy ma się wrażenie, że się chopak rozdrabnia?
Ano tak, ale jego sprawa.

Jest mocny, ale nie jedyny i nie najwazniejszy. W skrócie przeciw karze śmierci jestem, bo uważam, że cudzego zycia nie wolno wbrew tej osobie niszczyć. Eutanazję i samobójstwo dopuszczam, bo uważam, że każdy ma prawdo decydować o swoim zyciu, tylko o swoim, nie o cudzym, nawet mordercy.

Ale czym jest pomoc w tej sytuacji? Czy pomoca jest eutanazja czy jej niewykonanie? Jeżeli sam zainteresowany twierdzi, że to pierwsze.
Dlaczego ja mam zakładać, że on nie wie, co dla niego dobre. Albo inaczej, dlatego ja chcę mu mówic co dla niego dobre, nawet jak on chce wybrać złe 9wg mnie) i ma osobę, która w tym chce mu pomóc.

Hm, kwalifikacji czynu nie zmienia?
Ja twierdzę co innego, że ten czyn wtedy d efacto nie jest tego zabijającego. Znaczy ważniejsza dla mnie jest tu wola tej osoby.
Ale może motam:)

Tu się zgodzę, ale plis, nie wal mi tu jakąś politpoprawnością, przyjmijmy, że to moja nadwrażliwość raczej w niektórych sprawach, która daleka jest od PP:)

Bez umiejętności chodzenia można zyć, i to szczęsliwie będąc spełnionym, bez woli życia i wbrew sobie niekoniecznie już.Znaczy można, ale to przymus jest wtedy wobec tego, co nie chce.

Termin moż ei nie istnieje, ale ja to tak odbieram, albo inaczej nie tyle zmuszanie do życia, co trzymanie przy życiu na siłę

Pozdro.