Dla Chrześcijanina wezwanie “Pójdź za Mną” jest niby proste i oczywiste ale niekoniecznie odkryte i uświadomione na co dzień.

Co wiemy o krzyżu?

Krzyż sam w sobie niesie treść negatywną. Jest czymś co ciąży, jest balastem którego do końca nie da się odciąć w ziemskim życiu – jest ze mną związany tak jak cień gdy chodzę w świetle światła.

Czym może być ten balast?

Może być słabością, jakimś grzechem którego popełnianie nam dokucza i “policzkuje” – burzy moją samoocenę i daje mi popalić jeśli mam odrobinę pychy i chorej ambicji…. .

Może też być niezaakceptowanymi kolejami życiowymi – chciałbym mieć lepszą pracę, lepsze pieniądze, lepsze wczasy, lepsze mieszkanie a tu “kicha” – czuję się sfrustrowany.

Jezus mówi Pójdź za Mną – wiedząc o moim balaście który mnie przytłacza – wie o balascie bo mówi “NIe Ty mnie wybrałeś ale Ja Cię wybrałem” – a więc wybrałem Cię mimo Twojego balastu. I ten balast może nawet służyć w celu Twojego umacniania i doskonalenia.

Krzyż więc w kontekście przyjaźni i kroczenia za Jezusem jest niczym innym jak umiejętnością i zdolnością oddawania go Jemu. Przez sakrament pokuty i jego wyznanie, powierzanie go Jemu, który mówi:

- to przecież mowa skierowana do tych którym daje “popalić ten balast”... .

Uczeń Jezusa więc nie ulega rozpaczy i beznadziei gdy go krzyż grzechu osobistego a także świata powali go na ziemię. Napisałem świata, gdyż można stracić wiarę i dać sobie wyrwać ducha gdy zapatrzy się na zło tego świata zapominając o dobru.
Uczeń nie ulega, ale gdy dostanie w kość idzie do Jezusa i otrzymuje wsparcie.

Doświadczony uczeń Jezusa wie, że innej drogi nie ma i jedyną osobą na jakiej może polegać nie jest on sam ale właśnie Jezus. Gdyż ja jestem grzesznym do końca swoich dni człowiekiem a ON jest wiernym, miłosiernym i dźwigającym mój krzyż Bogiem.

Sedno więc Pójścia za NIm jest wierność i zdolność nie zapatrywania się w zło którego nie udaje się nie popełniać przez całe życie ale w Miłosierdzie i nieskończoną Miłość, MIłosierdzie JEzusa i Jego Ojca.

Aby w pełni być SYnem nalezy być w pełni zdanym na NIego. Bardziej ufać Jemu Miłosierdziu niż swojej grzeszności i pysze.

Piotr po trzykrotnym zaparciu się powrócił do Jezusa – dojrzały uczeń.

Judasz popadł w rozpacz i popełnił samobójstwo – był zapatrzony w siebie, prawdopodobnie swoją doskonałość traktował jako produkt swoich działań a nie Jezusa mocy.

W tym krzyżu – moim – z który oswajam się ciągle od pierwszej spowiedzi tkwi jakaś ukryta moc. Gdyż “MOC w sabości się doskonali” – jak czytam w Biblii.

- Cóż to za moc?

- Jest to moc zawierzenia(ciągłego zawierzania) BOgu swojego życia a także swojej grzeszności. To zawierzanie odbywa się za każdym razem gdy wyznaję swoje grzechy w szczerej spowiedzi.

Właśnie tutaj tkwi moc i jądro chrześcijaństwa: człowiek z pozoru powalony balastem Krzyża, zrzuca go z siebie i zanurza się w bezgranicznym miłosierdziu Boga by móc przyjąć Chleb ZYcia na życie wieczne… i rozpocząć “od nowa”.

Krzyż – jak nawóz. Jeśli mądrze go wykorzystam posłuży do mojego wzrostu. Jeśli zaś źle – zatruje i zniszczy moje życie.

Pójdź zaś Za Mną – to wezwanie dla tych z nas, którzy posiadając ten krzyż są wezwani do przemienienia go w życiodajny nawóz z którego płynie moc na Życie wieczne.

“Gdzie rozlał się grzech – tam jeszcze obficiej rozlała się łaska”

Tam więc gdzie grzech mnie dotknął szczególnie boleśnie – tam czeka, jeszcze obfita łaska uzdrowienia i mocy.

Sęk w tym aby nie odwrócić się od tego krzyża, a więc i od łaski jaka została dana by go móc podnieść.... .

Kto więc nie bierze krzyża, ten więc nie kosztuje z Łaski.. .

Skoro człowiek sam nie może uniknąć zła(krzyża), któż go wyzwoli…. ?