Akurtat przy kompie mi sie wala Dziennik Tyrmanda z 54 roku. łobuz Tyrmand, akurat to samo o wawce wówczas pisał.
Dobra to jest pointa.
:) Nawet o podrózowaniu komunikacja miejską...tyle że on na mrozie.

Jacek Jarecki

Zastanawia mnie użyte przez Pana slowo “postęp”, czyli rozwój. Mnie kojarzy się ono raczej z czyms pozytywnym. Tymczasem kontekst, jakiego Pan użyl wobec tekstu Igly jest przecież zdecydowanie negatywny.

Postep czyli rozwoj ma u mnie pozytywne konotacje jedynie gdy idzie o rozwój techniczny. Nie bardzo wiem, jak może on wyglądać, jesli idzie o sferę etyczną czy kulturową, w ktorej pochwalana przez Pana (a i przeze mnie także) tradycją odgrywa determinująca rolę. Stąd moje zauroczenie Krakowem, w którym się wychowalem, znam tysiące ludzi. Ja po prostu oddycham jego atmosferą, w której czuję sie raz dobrze, raz źle, ale się czuję. Bezosobowość Warszawy czy tego typu metropolii jest zabijająca, w nich bowiem się nie żyje, a jedynie funkcjonuje jako pracobiorca, pracodawca, ale zawsze jako przedmiot, a nie podmiot.
Przepraszam, że sprowadzam wątek do Krakowa tylko, ale jakos to miasto kojarzy mi się tak na dzień dobry z tradycją i jest jej emanacją. Oczywiście życie w Krakowie ma także swoje niecbyt przyjemne strony, ale cóż...

Pozdrawiam serdecznie

być może na moje postrzeganie idei postępu w sposób kluczowy wpłynęły te konsekwencje kartezjanizmu, które w sposób precyzyjny opisano w takich – nie boję się tego słowa – natchnionych dziełach, jak “Listy starego diabła do młodego” C.S.Lewisa. (Nb w tej książce Warszawą jest Londyn lat 40. XX w.).

Co do naszego Krakowa, ma Pan rację. I każdy wie, że Wawel, Rynek itp. Tymczasem w samym sercu Nowej Huty bije potężne źródło duchowej siły. Wszystkich zachęcam, do odwiedzenia opactwa cystersów w Mogile.

Pozdr.

W końcu – wbrew woli i zalożeniom projektodawców – Nowa Huta stala się jednak częścią Krakowa, a nie odwrotnie. Wyjasnienie jest proste – czakram. Co prawda jeden profesor, pelniący od pewnego czasu funkcję dyrektora na Wawelu, twierdzi że to drobnomieszczańskie przywidzenia i przesądy, ale ja tam wierzę w te krasnoludki, co to do mleka itd.
A co do Nowej Huty jeszcze – jeden mój zaprzyjaźniony kuzyn, emerytowany archeolog, twierdzi, że pierwsi ludzie osiedlili się w tej okolicy raczej wlasnie tam, potem na Zwierzyńcu, a na końcu dopiero na Wawelu. A oni osiedlali się wtedy wlaśnie tam, gdzie z ziemi emanowala sila jakaś nieopisana.

Pozdrawiam

słusznie prawisz

je teraz pracuje w ładniejszym miście, jak jade do pracy to mijam takie cudo

siedziałem w Warszawie 9 lat, narazie nie mam zamiaru wracać, choć wielu przyjaciół tam zostało.
Ja to wioskowy chłopak jestem, dobrze że tu, w UK uniwersytety są we wioskach.

Nie zawsze się z panem zgadzam, ale z tym pana wpisem jak nigdy!
Pozdrawiam

Duram? Całkiem fajny uniwerek, tylko dziura straszna. Jedna knajpa na krzyż. :)

Wiem, że to kłopot jest.

Sądzę, ze rozwiązaniem byłoby gdyby wielkie firmy lokowały część swoich zakładów w małych miastach.
Przecież jak w takim w miasteczku jest liceum to można juz kombinować z jakimś centrum telefonicznym, np.
A gdzie jest przemysł spożywczy z produktami lokalnymi?
Takie zakłady rodzinne zatrudniające po 20-40 ludzi?
Czy ja na Mazurach muszę jeść wędzoną makrelę albo łososia? Pić jareckie?

Igła – Kozak wolny

Czy brzydota Warszawy to moja wina?
A ja się pytam gdzie są plany zagospodarowania przestrzennego i naczelny architekt do oceny tego dziadostwa co się wciska wszędzie?
Czy ta funkcja to tez etatyzm?

Czasem gadasz jak nawiedzony Nicpoń.
Ciekawe gdyby koło twojego domku ktoś walnął 30sto piętrowca albo wytwórnię wapna lasowanego? Wszak przedsiębiorczość.

Igła – Kozak wolny

Jest u nas urząd d/s inwestycji zagranicznych. Śmiem wątpić czy on zarządza geografią inwestycyjną. Widać jak te inwestycje ida stadami. Najpierw Wrocław, potem Toruń.

A co do wielkich miast to wiadomo od dawna że nie dają komfortu życia, ze najlepsze są ośrodki wielkości 50/150 tys.
To jest oczywiści moja opinia na bazie własnych obserwacji.

Igła – Kozak wolny

Na wściekanie się autobusowe to inne lekarstwo jest. Trza się nie spóźniać!
Wrzody też wtedy mniejsze rosną. Albo wcale się nie pokazują.
A u mnie na wsi warszawskiej to pięknie się teraz robi. Śnieg pada, cichutko… przykrywając fanaberie Igłowe.

Poza tematem: pod wpisem “1612” mam cos dla ciebie.

It`s good to be a (un)hater!

No to ja w mieście powiatowym Węgorzewie czuję się jak karp w stawie.W Warszawie u HGW nigdy nie byłam,a u burmistrza wiele razy .Jak mnie odeślą z powiatu do starostwa to tylko z piętra na parter schodzę,no uwielbiam tamtejszą biurokrację !
To jest rozmiar w sam raz dla człowieka ! A w Warszawie w pewnych dzielnicach moja noga nie postała ani razu.

Wyrzucił pan prawie wszystko, co mi na wątrobie leży.

A mi jeszcze gorzej od tego. Ja to współtworzę. Rysuję te nowe blokowiska bez światła i powietrza, z widokiem na okno sąsiada, którego lokator nigdy i tak nie pozna.

Nie mam siły, by wyliczać, że nie musi tak być, że to nie jest cena postępu lecz głupoty.

Mieszkam w mieście-ogrodzie na bliskich przedmieściach. To przykład, że można miasto robić inaczej. Nigdy w pełni nie rozwinięte (wojny, komuna), zranione chorobą Warszawy; jednak jest odczuwalnie inną jakością.
Domy tu liche, grunty gliniaste i podmokłe, powietrze brudne, hałas z lotniska ogromny, a totalna katastrofa komunikacyjna dojazd do centrum czyni równie długim co z poza miasta.
A działki drogie, i nikt nie sprzedaje.

I nikt z tego nie wyciąga wniosków.

Dzięki za ważny tekst, kiedyś może napiszę jeszcze i ja o tym.

odys: W drodze

To my chyba w bliskiej niedalekości jedno od drugiego pomieszkujemy w tej Warszawie.

Widzisz Pan, Panie Igło, jak byś Pan chciał, żeby było lepiej, jak Pan sam na to miasto warczysz i jesteś tu myśląc tylko o tym, żeby uciec? Jak 3/4 mojej dzielnicy, gdzie w garażu samochodów jest mniej w weekend niż w środku tygodnia. Jak Ci, co w mieście decydują, oni też są tu tylko przejściowo i myślą jak by tu przeskoczyć wyżej. Kto i po co chce tu być prezydentem?

Remontujemy miasto. Należy się cieszyć, fajnie, będzie ładnie, korki bo korki, ale potem będzie lepiej. I co? Nowy asfalt i wsio. Nawet Krakowskie – niby co to nie miało być. Śliczny biały granit. No, brudzi się, ale 3 minuty był ładny. Jak zrobili remont, to zaczęli się zastanawiać, czy puszczać autobusy czy nie. A właściwie, że trzeba było tramwaj puścić. To nie można wcześniej było pomyśleć?

A że nieładnie? To Pan oczu nie masz? Byłeś Pan na placu Zbawiciela? Ujazdowskimi chodzisz? Po Żoliborzu spacerujesz? Na Powiślu się pojawiasz? Ładnie jest, tylko trzeba popatrzeć, a nie kląć spóźnionym w autobusie.

“ambitniejszy dzieciak z Mławy albo Bartoszyc” u siebie nie ma co robić i przyjeżdża na studia do Warszawy, albo do innego Wrocławia czy Krakowa i to jest normalne. Ale potem ten dzieciak w Warszawie zostaje – ale nie jest u siebie. U siebie jest jak jedzie na sobotę-niedzielę do Mławy. Ale tam też nie jest u siebie, bo dłużej by nie wytrzymał. I tak ten dzieciak po trochu blokuje – i Bartoszyce, i Warszawę. No bo jak Bartoszyce mają się rozwijać, jak nikogo tam nie ma? Jak zostają tylko ci nieudacznicy i emeryci? No bo jak Warszawa ma się rozwijać, jak nikomu na niej nie zależy?

Byłam przejazdem w Supraślu – o matko, jak mi się podobało! Czysto, ładnie, kino-kawiarnia, ścianka wspinaczkowa do 22.00 [sic!] wieczorem otwarta. Ale na to to musi być ktoś, komu się chce. Mam wrażenie, że w Supraślu to ma jakiś związek z liceum sztuk plastycznych.

We Francji w każdej jednej dziurze coś się dzieje, w miastach na skalę naszych wojewódzkich przynajmniej dwa kina, filmy na bieżąco i nie tylko Harry Pottery, wystawy, koncerty. W małych miasteczkach jakieś przedstawienia, festiwale, które angażują lokalną społeczność. Artystom lepiej mieszkać na prowincji, bo łatwiej tam o pieniądze na działalność niż w stolicy. Może wielkich dzieł z dofinansowania kultury na prowincji przez państwo nie ma, ale za to ambitniejsi mają po co wracać. A jak już wracają, to ma kto pracować nad rozwojem Mławy. Bo jak ludzie z Bartoszyc uciekają, to chyba nie tylko o pieniądze chodzi, ale że nuda, panie, nuda. Że mało ich z Mławą łączy.

Żeby nie było, wiem, że upraszczam. Ale tak mnie złości to proste powiedzenie – Warszawa – śmierdzi, ale na prowincji mieszkać nie mogę.

Ja mieszkałem w takim fajnym miejscu ino bank mnie stamtąd wygnał.
I sasiadów znałe i pogaduszki były i zamknieta uliczka jako palc zabaw dla dzieci, i durna sasiadka co jej nikt nie lubił i piekarnia i kiosk i poczta. No ale przyedł bank i powiedział mi jazda stąd.
Wiem, ze można.

Igła – Kozak wolny

Sęk w tym, ze artystow juz prawie nie ma.
Są pracownicy.
Są zapełniacze kolorowych gazetek.
Nawet Marek Kondrak zajął się sprzedażą i akwizytorką.

It`s good to be a (un)hater!