a tu takie atrakcje, dlatego ja nie wychodzę lub jeżdzę rowerem:)

A poważniej to pasjami lubiłem jak jeździłem dużo autobusami czy innymi środkami komunikacji miejskiej obserwować dziwnych ludzi i dziwne zachowania, teraz też lubię, ale rzadziej mam okazję.

A i fajne jest podłsuchiwanie rozmów:), czasem się zdarzają w sumie ambitniejsze gadki niż ta, co opisałaś, ale te nieambitne tyż mają wój urok niekiedy.

pzdr

Dostarczają niezapomnianych wrażeń, jednak jakoś za nimi nie tęsknię, odkąd przesiadłem się na swój dwuślad. Tylko zimą było lepiej – wsiadało się do ciepłego wnętrza i przez 20 minut człowiek miał święty spokój (z wyjątkami, np. jak wyżej). A teraz (znaczy nie teraz, tylko zimą) trzeba odśnieżać, skrobać...

Oprócz ww. indywiduów (?) środki zaludniają inne warstwy społeczne, np. emeryci-renciści. Kiedyś od jednej takiej pani, której – z ociąganiem, to prawda – ustępowałem miejsca, otrzymałem wiązankę pod adresem współczesnej młodzieży, która nie ma szacunku dla starszych. Uznałem, że to nie do mnie, wszak ustąpiłem, no i ze mnie taka młodzież jak Kwachu w ZSMP.

Jeszcze inna kategoria to canarinhos. Tylko raz widziałem w ich oczach ludzkie uczucie, gdy osaczony przez nich pasażer bez biletu rozwarł drzwi i po prostu wyskoczył. To był podziw.

Zapamiętaj – emeryci zdecydowanie preferują miejsca blisko wyjścia i uwaga – twarzą do kierunku jazdy. Te w pozycji odwrotnej atrakcyjność mają najniższą. Jeśli chcesz posiedzieć – te wybieraj.

Niecodzienne. Mi (mnie?) kolega z byłej pracy opowiadał, że wykorzystując tłok w środku, spontanicznie imitował kopulację z przedstawicielką płci przeciwnej. Do dzisiaj nie wiem, co o tym myśleć. 8-0

bo to wątek na jakiąś epopeję prawie.

Otóż starsze panie w środkach komunikacji miejskiej są bezwgzlędne, używają przemocy zarówno werbalnej jak i niewerbalnej i nawet nie starają się maskować wrażenia, że są tam najwazniejsze i wszystko, łącznie z kazdym wolnym miejscem się im nalezy.

Zdarzają się sytuacje, że jest wolnych 5 miejsc, to one akurat jęczą, że jest zajęte to na którym siedzę ja.

Poza tym nie umieją wchodzic ni wychodzić z autobusu jak Pan Bóg przykazał (na tę przypadłość cierpią i starsi panowie) tylko pchają się niemiłosiernie, niekiedy tak mocno, że człek ledwie równowagę w tym tłumie utrzymac zdoła:)

Ulubionym tematem rozmów jest oczywiście temat-rzeka jaka ta młodzież niekulturalna, bo miejsca nie ustępuje.

A trzeba im przyznac, że są skuteczne, pamiętam sytuację jak autobus już odjeżdżał z przystanku, pewna babcia, nie wiem jakim cudem, biegła wręcz i waliła laską w drzwi autobusu, kierowca nie miał wyjścia, musiał się zatrzymać:)

Niejednokrotnie młodym biegnącym zas się nie zatrzymywał (acz jestem pewien na 100 proc, że ich widział).

A jeszcze jedno jest piękne, te starsze osoby niejednokrotnie wyglądają na zmęczone, ledwie zywe i w ogóle sterane życiem, ale jak autobus odjeżdża czy trza wysiąść dostają takiego powera że masakra:)

Podobnie niekiedy działa zielone światło na niektórych, jak sa daleko i zobaczą że światło się zmienia, rozpoczynają taki sprint, że ja idąc se wolno, bo i po co mam się spieszyć, najwyżej poczekam, się zastanawiam, jak one ze stanu spaceru moga nagle na widok światła przejść wręcz w galop i skąd na to siłę biorą.

P.S. Mam nadzieję, że nikogo nie urażam, ale temat jest fascynujący.
Inny ciekawy temat to chamstwo kierowców różnych środków komunikacji publicznej.

Ja pierwszy raz w życiu piłem tamże śliwowicę łącką czy łęcką:)

Znowu mamy podobne doświadczenia :)

Ostatnio miałam, jednak zgoła inne, doświadczenie.

Jadę, jadę (właściwie to nie trwało tak długo) i siedzi mężczyzna. Nic dziwnego taki mężczyzna w tramwaju, prawda? No, prawda.

Wydziela z siebie okropny zapach. Ubrany całkiem dobrze, ale zapach… Koszmar.
Dodatkowo jest gorąco jak w piekle, więc wszystko się wyolbrzymia.

Dojeżdżam do pracy, wysiadam, zmierzam.

Doczłapałam się. Już jestem w pracy.

Pół godziny później wchodzi ten mężczyzna. Trzeba przyznać, że dojście trochę czasu mu zajęło. Oszczędzę wszystkim szczegółów szczegółowych, ale pan nadal będąc pod wpływem (już jedynie oparów, ale jednak) zaczyna gawędzić, że potrzebuje leczenia. No to dostaje numer telefonu, informacje, które mamy nadzieję zapamięta i zapraszamy pana do wyjścia.

Pan rozumie, ale nagle się zatrzymuje. Patrzy na mnie przenikliwie i mówi: jakie pani ma piękne oczy. Nie każdy mężczyzna to zauważy, ale ja to widzę. Czy ktoś zauważył, jakie pani ma piękne różowe rzęsy?

No fakt, że nikt…

Podziękowałam panu za to, jaki jest miły. Powtórzyłam, co uważałam warte zapamiętania.

Wyszedł.

Może jeszcze kiedyś przyjdzie, kto wie?

Tak oto obcy mężczyzna z tramwaju, stał się obecny w moim miejscu zaszeregowania etatowego.

Życie bywa zaskakujące.

Właściwie można robić wszystko, bezwzględnie wszystko. :)

Popatrz na kolegę Dymitra.

I nie idź tą drogą. :)))

To kolega, nie ja. Robił. Albo mówił, że robił.

wszystko to można robić w pociągu:)

Przynajmniej takie mam wyobrażenia na podstawie wielu filmów i książek, w autobusach czy tramwajach jednak pole manewru ograniczone bardziej jest, a i przestrzeni niewiele.

P.S. Że tak gadka się rozwinęła, to może ilustracja muzyczna do tematu, nie, nie, to nie będzie Czerwony autobus

Wiedziałam, że gdzieś powinien być przecinek…
Bo wszak nie chodziło mi o to, żeby Grześ nie szedł Twoją drogą, lecz drogą kolegi.

Prawdę ci powie pijany…Pewnie, pewnie. To tylko przypomnę o różowych rzęsach. :))

Iwonka, o której jeszcze kiedyś napiszę, wyszeptała mi ostatnio, że jej syn się we mnie zadurzył delikatnie. Syn Iwonki ma niespełna 19 lat, jest chory na schizofrenię i uzależniony od narkotyków.

Postanowiłam Jemu powiedzieć, co i jak. I że Maciek z wieloma rzeczami się zmaga, ale tak czy inaczej to miłe w końcu.
Na co On mi odpowiada, że powinnam bardziej wierzyć w siebie, a nie zrzucać fakt na choroby.

No ludzie! I Tu mi tu też wyjeżdżasz z czymś podobnym. :)))

Innymi słowy mam się pogodzić, że normalnie taka jestem niesamowita.

W sumie mogę, czemu nie? Są gorsze rzeczy na świecie. :)

Droga, Drogi Grzesiu prowadzi jak powinna. Przystanek tramwajowy może odkryć największą tajemnicę wszechświata.

Kto może wiedzieć, jak cokolwiek się potoczy?

Tramwajów się nie czepiaj. Autobusy są też dobre.

Na Twoje Autobusy i Tramwaje , odpowiadam Warszawą .

Jesienią, zawsze myślę o latach tak starych, jak te kamienice.

O Ochocie, Mózgu nic nie ma, ale za to wersja jest live i z Kazikiem.

Dla mnie t.Love to jednak bardziej stare kawałki, jak Wychowanie , albo Liceum .

Warszawa wyszła im jednak nieźle. Niech im będzie.

W prezenciku: (początkową ciszą się nie zrażaj)