ad 1
kierownikom z pewnością chodzi o wolność do, tylko taką specyficzną oczywiście, bo obudowaną w wolność od, żeby lud to kupił bez zastrzeżeń. To zresztą stary numer. Diabeł nie powiedział do Ewuni czegoś w rodzaju: słuchaj kobito! ten Wasz szef to zwykły kłamca i terrorysta, nie, on tylko zapytał: posłuchaj piękna, czy to prawda, że…?

ad 2
kto kim tak kręci to chyba nie jest kluczowe, choć całkiem możliwe, że to elitarni pejczowi nakręcają sprężynę też, bo elity w sensie dosłownym to raczej nie istnieją już. Zresztą dziś konstrukcja jest taka, żeby każdy obywatel stał się swoim osobistym pejczowym. Na własny koszt, rzecz jasna. To bardzo wydajna maszyna i jak cicho chodzi!

zauważ, że ja nie ośmielam się twierdzić jak swój ateizm widzi ateista. Tym bardziej nie ośmielam się twierdzić jak to widzi konkretny ateista.

Ja tylko zwracam uwagę, że coś jest w samym źródłosłowie: a-teista, oraz piszę o tym jak ja (a dokładniej, mój podmiot liryczny) to widzę.

Jeśli to co po tym myślniku w a-teista jest jakąś fikcją, to czym jest to przed myślnikiem, i dlaczego to przed myślnikiem ma takie coś po tym myślniku, a nie cokolwiek innego, nie będącego wyrazem wiary w zaprzeczenie?

To jest naprawdę zabawne zdanie: “Boga po prostu nie ma i tyle.” A czy ja twierdzę stanowczo, że jest, albo że widziałem go na oczy? Nie, ja widziałem tylko Ogrodnika. Tylko dlaczego przychodzisz do mnie z takim “twierdzeniem”? I dlaczego nie piszesz, że jest Ci z tym dobrze, tylko że “ani mi z tym dobrze ani źle”?

Pozdro.

1. Jasne. Juz to napisałem na saloniku, takie zdanie, nie moje, ale fajne. Z pamki zacytuję, więc prosze o nieczepianie się. “Najtrudniej przejrzeć oszustwo zbudowane z tysiąca drobnych prawd, gdzie fałsz istnieje wyłacznie w sposobie ich złożenia”. W tym sa i kierownicy i Pan, któremu służą- czy sobie z tego sprawę zdają czy nie.

2. Trochę jest to ważne, kto tym kręci. Ale to na dłuższą gadułę. Faktem zaś jest, że “każdy obywatel swoim własnym ORMOwcem” to hasło miłe sercu kierowników kuli ziemskiej. To ideał domknięty. Moim zdaniem nierealny, ale sporo krwi w rzekach będzie musiało upłynąć, zanim sie ludzkość o tym ZNOWU przekona.

Z innej, ateistycznej beczki- ja sporo razy twierdziłem, że ateizm to pewien rodzaj lobotomii. Usunięcie sobie samemu sporego kawałka świata. Zauważ tę pewność, w zdaniu, które już sam tknąłeś. Nie ma Boga, wiec nie powstaja pytania, nie ma wątpliwości, nie ma rozmyślań. Jest płaski świat, jak bilardowy stół. Perspektywa prymitywna i przy takim widzeniu rzeczywistości średniowieczny kmieć wygląda na intelektualistę.
I śmieszność- przy takiej pewności, gdzie jest miejsce na poznanie? Ergo, na zofię?

1. zgadza się, na tym polega wyższa szkoła diabelskiej jazdy, choć to też stare numery i sprawdzone, postać anioła światłości czy też ubiera się w ornat i na mszę ogonem itd. to już klasyka, która w formie powiedzonek trafiła pod strzechy.

2. jak na dłuższą gadułę to piszę się chętnie, jestem ciekaw.

3. tak to z pewnością wygląda z punktu widzenia wierzącego. Tylko tu nie można przeoczyć jednej ważnej sprawy. Mianowicie jak to widzi Góra. I tutaj pozostaje mi nawiązać do pięknej końcowej sceny z tekstu JJ Piątek. Dwa razy

Pozdro.

1. Gazety dla nowoczesnych, Biblia dla ciemniaków – dokładnie te same nutki pobrzmiewają przecież w tych wszystkich tekstach o polskim ciemnogrodzie. I żadne zastrzeżenia do imperium Rydzyka, moherów itp. nie są tu wcale kluczowym argumentem. Kluczowe jest to, o czym w tym punkcie napisałeś.

2. W takim ujęciu to brzmi groźnie, ale myślę, że tak to właśnie wygląda, mniej więcej. Jesteśmy na planecie, którą nadal rządzi mrok, niezależnie od czyichkolwiek pobożnych życzeń.

3. Sposób w jaki o tym mówisz sprawia, że dehumanizujesz właśnie, sorry. Myślę że nawet bez wznoszenia się na boski poziom widzenia da się o ludziach niewierzących mówić z szacunkiem jak o wszystkich bliźnich (nie przesadzajmy z tymi braćmi). A nade wszystko uważam, że trzeba bardzo wyraźnie oddzielać mówienie o ludziach od mówienia o anty-religijnych ideologiach i aktywistach. W przeciwnym razie dajemy swoim adwersarzom zbyt łatwą w użyciu broń.

Człowiek niewierzący to człowiek z jakiegoś powodu niewierzący, ale to jeszcze nie ateista, ani tym bardziej wojujący ateista.

O to mi też chodzi, że wiara nie jest żadnym powodem do lepszego samopoczucia, zwłaszcza nie jest powodem do traktowania niewierzących z góry.

Jeśli nie pilnujesz tych rozróżnień i ścinasz zakręty, dehumanizujesz, chcesz tego czy nie. Intencje nie mają tu nic do rzeczy.

Niech Ci będzie ;-)

Mało jest zdań, które są stwierdzeniami jakiś faktów, które są faktami faktycznymi – wiadomo.
Takie fakty najczęściej nieistnieją za bardzo bez wypowiadajacych je ludzi…
Co nie zmienia faktu, że dla mnie fakt nieistnienia Boga jest moim faktem będąc dla Ciebie wyznaniem niewiary…

he he. Bóg daje drogę – wystarczy jej poszukać idąc za wskazówkami. Bez Boga nie ma wskazówek, nie ma drogi – jest trochę szukanie igły w stogu siana, coby znaleźć takie rozwiązanie i tak postępować, żeby było najlepiej… Co gorsza – nawet nie ma pewności co znaczy to “najlepiej”...

A – to bardzo prawdopodobne. Wszelkie aluzje często puszczam mimo uszu. Jak nie ma wprost to się nie domyślam o co autorowi chodziło. Aluzje generalnie bywają wieloznaczne i jakoś tak mam często wrażenie, że człowiek je pisze po to, żeby mieć łatwą drogę to późniejszej odpowiedzi, że przecież nie o to mu chodziło jak został zrozumiany i w ogóle…
Choć w tym wypadku, tak raczej nie jest. Jednak mój sposób podejścia do aluzji pozostał :-)

pozdrawiam

podczytuję sobie Waszą wymianę myśli. Jacek pisze o “sprawach ludzkich” ale tak naprawdę, z nich wynika, że wszystko na tym swiecie jest rzeczą umowną a skoro tak, to wszystko wolno.
Gdyż nie ma “lustra” dla oceny tego co dobre. Nie istnieje ani dobre ani złe ale istnieje to co istnieje… . Nie ma więc moralności, etyki, gdyż można stwozyć każdą etykę, nieskonczenie wiele etyk w różnorodności skoro nie ma żadnej etyki… .

Świat bez Boga, nawet takiego “umownego” to staje się piekłem, gdyż jest( swiat) jak platforma satrelitarna nadająca programy wszystkie tak samo dobre i tak samo złe… . Wszystkie równorzędne, tak samo dobre i tak samo złe skoro nie ma Boga nawet umownego – będącym strażnikiem tego co chrześcijanie i inni “dziwacy” nazywają dobrem.. . DObrem bo zbliżają do DObra.

A jak czytam Jacka to dochodzę do wniosku, że – wg niego – dobrem jest to co jest dobre dla kogoś. Dla złodzieja dobrem jest okraść a dla miłosiernego pomóc komuś..... . Nie ma dobra więc jest “dobro”.

Przepraszam za wrzutkę która być może rozwala dyskusję. Możecie jej nie ruszać, niech pozostanie na marginesie.

Pozdr.

************************
“SZUKAĆ! To rzucić się w głąb samego siebie, zanurzyć się w poszukiwanie Boga;
wynurzyć się,
by szukać człowieka.”

Poldku – widzisz, dobro i zło jest w jakimś sensie umowne. Tylko nie w takim uproszczonym sensie jak Ty tu inputujesz… To dobro i zło stworzyli ludzie. W moim świecie wiara, Bóg i te rzeczy też są stworzone przez ludzi, można powiedzieć wypracowane przez długie lata. Z resztą nie wypracowane raz na stałe -> ciągle się te rzeczy zmieniają. Dobro i zło też są wypracowane przez lata. Nie wszystko może stać się dobrem i nie wszystko może stać się złem. Przynajmniej nie w krótkim okresie czasu. Czy zabijanie ludzi zawsze było złem wśród Chrześcijan, czy w ogóle jest złem teraz? O to drugie pytam, bo nie wiem. Dobro to coś, co jest dobrem dla wielu ludzi i co nie czyni zła dla innych ludzi – dobro sprawia, że ludziom robi się przyjemnie, zło, że cierpią – może być taka uproszczona definicja “na szybko”?

Sergiuszu – gdzie ja twierdzę, że wierzący wg mnie nie mają rozterek, wątpliwości, pytań? Mam do Ciebie pytanie – jak często w swoich wątpliwościach stawiasz sobie pytanie fundamentalne dotyczące samego istnienia Boga i jak często odpowiadasz sobie na nie negatywnie? Jak często stajesz się w swoim życiu chwilowo-niewierzącym? Zdarza Ci się to? To nie jest pytanie podchwytliwe.

Acha – i tak na koniec – ja nie piszę o świecie ateistów wszystkich, czy tam nawet niektórych. Ja nie wiem jaki jest swiat innych ateistow, nie znam go. Dodatkowo nie czuje z nimi raczej zadnej wspolnoty umyslowej, czy jakiejstam… Ja pisze o swiecie ateisty jednego, pisze o moim swiecie. Więc ja, Sergiuszu, czuję taką odpowiedzialność, nie wiem czy wielką, ale czuję. Czuję, że zawsze mógłbym zrobić coś więcej i więcej, coby czemuś zapobiec, że nikt mi w tym nie pomoże i nie wspomoże, że nie mam się do kogo zwrócić w modlitwie, cobym się uspokoił i ukoił...

Dodatkowo mogę Ci powiedzieć, że Twój obraz mojego obrazu świata wierzących jest fałszywy, bo go sobie uprościłeś, coby móc o nim powiedzieć, że jest m.in. infantylny. Nie wiem po czym wywnioskowałeś to co wywnioskowałeś... Ale nie Ty pierwszy i pewnie nie ostatni…
I to nie jest tak, że ja mam się do czegoś przenosić lub nie. Wedle wszelkich informacji jakie mam o świecie i ludziach, o tym co widzę, jak się dzieje i dlaczego stwierdziłem po prostu, że to oni (ludzie) wszystko tworzą i nie widzę w tym wszystkim niczego, coby było poza. Być może kiedyś mnie “od-świeci” – nie wiem, nie znam mojej przyszłości… Mogę ją tylko próbować kształtować na miarę sił i możliwości oraz dostosowywać do tego, co mnie będzie z zaskoczenia spotykało…

pozdrawiam

Nicpoń z Sergiuszem mają jakieś tam wyobrażenie ateistów, że oni sa tacy, śmacy itd.
Otóż tak jak nie ma jednego modelu katolika to i nie ma ateisty.
Nie ma czegoś takiego jak wspólnota ateistów (a akurat wspólnota Kościoła jest)
Nie wiem czemu ateista ma nie uznawać tradycji/tabu/zasad i je zniszczyć chcieć?
Przecież to bzdura totalna.

W ogóle na te gadki to słowa clowna przywołać trza:

“-Katolicy mnie denerwują, ponieważ są nieuczciwi.
A protestanci? zapytał śmiejąc się

-Ci z kolei doprowadzają mnie do szaleństwa tym swoim ciągłym gadaniem o sumieniu.

-A ateiści?

-Ci nudzą mnie, bo gadają zawsze tylko o Bogu.

A kim pan jest właściwie?

-Jestem clownem.”

Szybko teraz przetłumaczone, więc po polskiemu może nie brzmieć za dobrze.

A czy ateiści mają łatwiej?
Czy bez Boga jest łatwiej?

Czy ja wiem?

Ludzie boją się i nicości i smierci, Bóg oba te strachy pozwala przezwyciężyć czy zneutralizować.

Ateiści muszą sobie radzić z nimi inaczej lub je odsunąć od siebie.
Nie jest to wcale łatwe.
I że ktoś, kto nie wierzy, nie ma wątpliwości?
Nie dąży do poznania itd?
No znowu se ktoś sporządza słomianą kukłe i w nią wali.
Na oślep i bez znajomości rzeczy.

A na konie bajka-antybajka:

“Było sobie raz biedne dziecko i nie miało ani ojca, ani matki- wszystko mu pomarło i nie było nikogo na świecie, a ono wędrowało i szukało dzień i noc. A że nie miało już nikogo na świecie, chciało iść do nieba. Księżyc spojrzał na nie tak mile, a gdy przyszło w końcu do księżyca, to był kawałek zgniłego drzewa. Wtedy chciało iść do słońca, słońce spojrzało na nie tak mile, a gdy doszło w końcu do słońca,to był zwiędły słonecznik. Wtedy postanowiło pójść do gwiazd. Gwiazdy popatrzyły na nie tak mile, a gdy doszło w końcu do gwiazd, to był złote muszki wbite na ciernie przez dzierzbę. Wtedy dziecko chciało wrócić znów na ziemię, ale gdy przyszło do ziemi, to ziemia była przewróconym gliniakiem. tak więc zostało samiusieńkie i przysiadło , i zaczęło płakać. I siedzi tam aż dotąd i jest samo , samiusieńkie.”

Nihilistyczny fragment “Woyzecka” Georga Buechnera.

czy dla Ciebie ateista i niewierzący to jedno i to samo?

Poldku powtórzę, bo zdaje się nie zauważyłeś:
“Dobro to coś, co jest dobrem dla wielu ludzi i co nie czyni zła dla innych ludzi – dobro sprawia, że ludziom robi się przyjemnie, zło, że cierpią – może być taka uproszczona definicja “na szybko”?“
Wydaje mi się, że granica jest tu jasna, choć zdaję sobie sprawę, że może mi się tylko tak wydawać ...

Co do wątku związanego z rozwojem moralnym i tym , że kiedyś ludzie nie byli na coś przygotowani a teraz niby są, to Ci tylko napiszę, że jednak pozostanę przy swoim i że co innego jest jajkiem a co innego kurą...

A to, co jest złem dla jednego może być czasami dobrem dla drugiego. Nie jest to jednak zasada generalna, ale tak jest. Przykładów na to jest mnóstwo.

Dodatkowo to nie człowiek decyduje o tym, ale ludzie to stwarzają na zasadzie relacji wzajemnych, rozwoju, w pewnym sensie wypracowywania co jest takie a co inne… Jeden człowiek, to sobie może. No chyba że jest Chrystusem albo jakimś innym człowiekiem o bardzo dużym wpływie na świadomość innych istniejących. Nie zmienia to jednak faktu, że żadnego Boga tu z mojej perspektywy nie widać.

Co do cytatu o wypracowywaniu dobra i zła, to pominąłeś (świadomie lub nie) następne zdanie: “Przynajmniej nie w krótkim okresie czasu.”

Jeśli chodzi o zabijanie wśród Chrześcijan, to jednak mam zdanie odmienne. :-)
Bo jakby było to złem w świadomości ludzi wtedy, gdyby to się działo, to za takie by było uwazane, a nie było. A to, że JPII nazwał to złem nie ma zadnego znaczenia, wtedy to dla Papieży złem nie było. Ludzi, niebliźnich można było mordować do woli. I to często z imieniem Boga na ustach…
A jak za 400 lat jakiś Papież będzie przepraszał za jakieś rzeczy, które obecnie są dla Kościoła normalne i Kościół je robi, to co z tym zrobić? Przyznam się, że Twoje tłumaczenie jakieś takie niejasne mi się wydaje…

pozdrowienia

tych słów nie można używać wymiennie, a jak ktoś ich używa wymiennie, to znaczy, że nie wie co mówi.

Pozdrawiam

jeszcze o tej de- i lepszym samopoczuciu.

Zauważ, że to Ty pierwszy napisałeś w tym wątku zdanie “Ja nie dehumanizuje..”. Coś w tym jest, że to napisałeś, przy czym powtórzę, nie o intencje chodzi, ale o efekt po stronie odbiorcy, o to jak się czuje potraktowany.

Z tym gadaniem z kumającymi i olewaniem niekumających to się wpędzasz w pułapkę, chyba. O czym tu gadać i w jakim celu z ludźmi, którzy rozumieją co mówisz i się z Tobą zgadzają? Co to za sztuka w ogóle? Jak szeroko rozumiesz to “ci na których mi zależy”?

Co do samopoczucia z powodu wiary – zrobiłem skrót, ale nieduży. Chodziło mi o to, że radość płynąca z wiary nie może być powodem do myślenia o sobie samym jako o kimś lepszym od niewierzącego, bo to byłby wprost grzech pychy. Nie będę tu wchodził w szczegóły, bo sam temat szeroki, może na inną okazję.

Pytanie – czy ktoś zna jakiś fajny portal, gdzie nie ma tych nieszczęsnych Katolików? – mam tego elementu pobożnego serdecznie dosyć... Ciągle i wszędzie, wiecznie o tym samym – brandzlują się tymi swoimi uniesieniami… Do znudzenia.

dla mnie oba te słowa to de facto etykietki w sumie.
Mi to obojętne czy ktoś powie o mnie, że jestem ateistą, niewierzącym czy agnostykiem.
Jakoś mi te definicje do niczego niepotrzebne.

Acz nie rozumiem jaka dla ciebie jest różnica między ateistą a niewierzącym?
Bo dla mnie oba te słowa na siebie nachodżą bardzo i są synonimiczne w dużej części, acz może nie całkowicie.

Ja mam wrażenie, że ty i Nicpoń utożsamiacie ateizm z antyklerykalizmem i wrogością do Kościoła.

Dla mnie ateizm jest czym innym.

Czy jest mi łatwiej? Zapewniam, że nie jest.
Jest normalniej…

Tak na szybko:

http://www.forum.ateista.pl/
http://ateista.blog.pl/
http://ateistaa.blog.onet.pl/
http://lista.racjonalista.pl/

może tam coś znajdziesz…
Bo ja nie wiem, bo jakoś niczego tam nie szukałem ;-)

pozdrowienia

Zawsze piszę gdy mnie coś natchnie/tknie :)
Teraz tylko wrzuciłam luźną uwagę, jako pogodzenie Twojej i Jacka K. opinii.
W skrócie ujmę to tak, skończyły mi się konflikty logiki z wiarą, nie ma konfliktów w sumieniu, ale mam do poukładania sporo spraw, właściwie życie na nowo.
Swoich synów nie będę uczyć, by nadstawiali drugi raz policzek…
Ja się nie zmieniłam w środku, ale moje relacje z ludźmi tak, podejście do życia.

Właściwie, to chyba nie podejmę się napisać, bo nie mogłabym pominąć bardzo osobistych kwestii, a nie ubię ekshibicjonizmu w sieci, nawet dyskutować na takie tematy jest trudno bez odniesienia do rzeczywsitych osobistych doznań.
Bezsprzecznie jednak zgadzam się z przesłaniem Twgo tekstu. Zresztą od dawna mówiłam, że wiara jest dla prostych ludzi, dla słabych, tych bez mocy…
Nagła informacja dla ogółu ludzkości, że Boga nie ma, az strach pomyśleć, niech lepiej jest jak jest.

Czytam Twój tekst już “fafnasty” raz i nic z tych słów nie pasuje do mnie.
Teoretycznie powinien pasować akapit:

Teoretycznie. Bo ja swoich korzeni nie wyzbyłam się nigdy. Jak drzewo.
Pozbyłam się tylko pośredników, którym wydaje się, że są właściwymi Ogrodnikami.
Bo, jeśli słowa Nicponia (uśmiecham się) o tym, że “warto przy tym pamietać, że Bóg rodzi sie wraz z kazdym z nas. W kazdym z nas. I tylko od nas zależy, czy my temu Bogu w sobie pozwolimy rozkwitnąć, czy go stłumimy” są prawdą (a ja tak właśnie uważam), to nikt nie jest nikomu potrzebny, jako “pośrednik” między “Bogiem” a własną duszą/sumieniem.

Jeśli Bóg rodzi się w każdym z nas, to każdy z nas może “uprawiać imię i nauki Boga” organicznie (wg swojego uznania) lub na skalę przemysłową (za pomocą pośredników.)

Osobiście, zdecydowanie preferuję sposób pierwszy. On (ten pierwszy, organiczny sposób), dając prawdziwą wolność, nakłada też niewzruszoną odpowiedzialność za własne słowa i czyny.
Sposób drugi mnie mierzi, bo nie wyobrażam sobie, kiedy stanę “przed obliczem” i będę się tłumaczyć: “to nie ja, to Oni tak kazali mi wierzyć i czynić”. Ten ostatni sposób jest wygodny (bo praktykowany przez stulecia) ale też i obrzydliwy. Dla mnie.

Pzdr.

teraz to już narobiłaś smaku i nie bardzo masz wyjście, trza napisać :-) Najwyżej zmienisz różne konkretne detale zbyt osobiste.

Tu nie chodzi o żaden ekshibicjonizm. Tu chodzi o osobiste świadectwo o własnej drodze. To są najcenniejsze dary, którymi możemy się podzielić z innymi, których wręcz nie wolno trzymać dla siebie, bo to więcej warte niż czytanie setek mądrych książek czy tysiące dyskusji z pozycji neutralnego obserwatora.

Wiesz o czym mówię?

Niekoniecznie. Postudiować wystarczy naszych -Katolków starszych braci Żydów – a okaże się, że to, co opisuje Biblia o Bogu Abrachama, Jakuba, Mojżesza, Dawida, Jezusa nijak się ma do tego co piszesz, że niby dobro to kwestia umowna. Wystarczy poczytać o prorokach których mordowano gdyż mówili o Dobru które bużyło mały i ciasny światek ówczesnych. To samo dotyczy smierci Jezusa – ot Dobro i Dobry o którym zaswiadczył Jezus, wywaracał wygodny świat kilku “dobrych inaczej” . A Ewangelia której personalizacją jest Jezus nie jest kwestią umowną zatwierdzoną przez większość ale jest czymś co się można przyjąć luib odrzucić. Ewangelia mówi o Dobrym i o Dobru.
Ty sugerujesz, że coś takiego jak Ewangelia = opowieść o Dobru powstaje gdy grupka się spotka i napisze kodeks… . Gdy tymczasem jest inaczej.

Ja piszę w odniesieniu do nie do jajka czy kury lecz do konkretnej historii opisanej na kartach Biblii – skonfrontowanej zresztą z historią powszechną Izralela.

Po co ma widać. Wystarczy, że są jakieś zasady, subiejtywne dobro które nigdy dobrem nie będzie. I to nie jest kwestią umowną, gdyż gdyby było umowną nie byłoby sensu sądzić zbrodniaży w Norymberdze. Dlaczego dobro kogoś innego ma być wyższe od dobra “kogoś innego”. Przecież nie zawsze większość ma rację. A wielośc nie przechodzi w jakość. Można więszkością przegłosować, że wiosny w tym roku nie będzie.. . Ale po co, wiekszość nie ma władzy absolutnej.

A dla mnie ma, gdyż potwierdził, że zbrodnia jest zbrodnią a zło jest złem niezależnie kto je czyni. Gdyby iść Twoją logiką subiektywnego dobra Jan Paweł II powinien uznać, że grzechy sług Koscioła były dobre dla tych którzy je popełniali i nic mu do tego aby je oceniać. Jednak JP II, swoimi przeprosinami “powiedział co innego”.

Proponuję się oprzeć nie na tym czego nie znamy – co będzie lub nie za 400 lat, ale na tym co się wydarzyło i można się do tego odnieść.

Pozdr.

************************
“SZUKAĆ! To rzucić się w głąb samego siebie, zanurzyć się w poszukiwanie Boga;
wynurzyć się,
by szukać człowieka.”

napisałaś:

ta zasada nie sprawdza się w żadnej dziedzinie życia. Ktoś konkretny Cię nauczył mówić, pisać, czytać, czynić znak krzyża, itp. Mozna wyliczać do niemal nieskończoności więc skąd nagłe przekonanie, że pośrednicy są bezurzyteczni.

Poza tym, zależy o jakim Bogu mówimy. Jeśli o Bogu Abrachama, Jakuba, Mojżesza, Dawida, Jezusa, Apostołów to przekonanie o zbyteczności wszelkich pośredników nie pasuje do tej rzeczywistości. Jedni uczymy się od drógich – ogólnie mówiąc.

Natomiast co do kwestii sumienia – pisałem Grzesiowi. Sumienie moje nie ma władzy absolutnej. Aby być pewnym swojego sumienia potrzebuję Lustra w którym mogę sprawdzić czy ono dobrze działa. Gdyby moje sumienie miało władzę absolutną nie potrzebowałbym nikogo, nawet Boga gdyż ono byłoby “Bogiem” – decydowało o tym co jest dobre a co złe. Gdy tymczasem sumienie podlega procesowi formowania i kształtowania w oparciu o kogo… ? Na mój rozum pośredników.

Pozdrawiam!

************************
“SZUKAĆ! To rzucić się w głąb samego siebie, zanurzyć się w poszukiwanie Boga;
wynurzyć się,
by szukać człowieka.”

Trochę na szybko- “idę” film oglądac i daj Boże, żeby był fajny. W odróznieniu od świątecznej, celuloidowej kupy puszczanej na wszystkich kanałach naziemnych i kosmicznych.

1.To nie tak- tu nie chodzi o własną “geoorientację” względem zła, jako anty. Nie tędy to idzie. Bardziej tak, jak typowe dla Biblii deptanie wężowego łba.

2. Czyli bardzo podobnie mamy. Tyle, że brak wspólnej platformy porozumienia traktuję w kategoriach: “z kimś, kto jest lub udaje idiotę, czy w ogóle przejawia złą wolę, chęć spierania się dla zabrania innym czasu czy bicia emocjonalnej piany itd”

3. Nie widze tu sprzeczności. Jeśli poglądy są bardziej sensowne to znaczy, że sa lepsze od tych bardziej głupich. Można być bliżej Prawdy, czyli lepiej, albo od niej dalej, czyli gorzej. Itd. Swoją drogą- skąd, do cholery, ta maniera, żeby nie wartosciować pod żadnym pozorem? Skąd pomysl, w związku z tym, że wszystkim poglądom nalezy się szacunek? Tym głupim, kłamliwym i bezsensownym też? Wolne żarty!

Ad 1
A to jak najbardziej. O tym właśnie mówię, jeno od drugiej strony. Dobro nie potrzebuje zła, żeby się poczuć lepsze. Natomiast zło ma obsesję na punkcie dobra.

Ad 2
Zgodność.

Ad 3
No nie galopuj :-) Jaki znowu szacunek, jaka znowu poprawność polityczna czy inna. Zauważ, że ja w istocie idę mocniej, bo zamiast używać nie-wiadomo-co znaczącego wartościowania lepszy/gorszy, używam ocen typu: sensowny/głupi. Ja się konsekwentnie czepiam, że określenie lepszy nie niesie w sobie żadnej treści poza prostą opinią w stylu “a moja zabawka lepsza”, i dlatego jest to określenie po pierwsze niewystarczające, po drugie zbyt łatwe do zestrzelenia nawet z procy ręcznej :-)

Ja Ciebie ani potępiam ani wychwalam za wybór drogi Pośredników, którzy Cię prowadzą.

Ja wybrałam inną drogę. Swoją. Własną.

O tym, czy ta droga była słuszna, tylko ja będę mogła zaświadczyć.
Kiedy nadejdzie czas.
Bo to moja droga. Droga wolności i odpowiedzialności.

To nas różni. Jak dzień od nocy.

Ja traktuję słowa Jezusa, jak słowa nauczyciela.

On nie jest dla mnie pośrednikiem. On jest nauczycielem. Tylko i aż.

Cała reszta zależy ode mnie.

Chcę być wolna.

Przyjmuję odpowiedzialność za własną wolność.

Moja wolność nie zależy od wykładni purpuratów, prałatów, proboszczów, itd.
Ci, dla mnie, nie istnieją.

Przyjmuję wolność wraz z odpowiedzialnością.

On mnie osądzi. Nie Oni.

Dziwaczne… dla nich.

a co Ty do mnie z jakimiś purpuratami? Co mnie oni? Ja nie o tym, wszakże, zupełnie…

Napisałeś do Gretchen takie zdanie o Jezusie:

I stąd się wziął mój komentarz… o purpuratach, którzy mienią się być jedynymi spadkobiercami nauczania jezusowego… też. :)

Jeśli uznasz, że mówienie nie wiem jak jest, nie znam Prawdy, zdumiewam się kiedy ktoś mówi, że ją zna, jest tym samym co mówienie wiem jak jest, znam Prawdę, to wtedy tak.

Szeroko otwarte drzwi też są jakąś deklaracją.

A czy ja nie pytam?

Akurat tych konkretnych obu Panów nieustannie pytam.

Natomiast też słucham i słyszę. Jeśli robię to samo, to pokornie zamilknę przemyśliwując.

Zwłaszcza, że i tak dalej. No.

przyjrzyj się tym Twoim “pytaniom” :-)

Uwaga, cytuję:

Nie potrzebujesz pośredników.
Jesteś Ty i Bóg. I konsekwencje, jakie z tego wynikają, dla Twojego życia.
Nie ma Boga poza Tobą. Nie ma.
Z pewnością nie ma Go w pośrednikach.

To wszystko z jednego tylko komentarza. Widzisz?

Film okazał sie z dupy. W sumie do przewidzenia. Jak cos sie nazywa “Zemsta toxycznego mutanta 4” to nie rokuje za dobrze.
Z tytułem nie żartuję. Ten film nosił dokładnie taki tytuł. “Zemsta toxycznego mutanta 4”. Albo 6.
Przyznam sie tu na marginesie, że jestem wielkim fanem produkcji wytwórni TROMA. To horrory/thrillery/sci-fi robione celowo tak głupio, tandetnie, pokęcenie, że jest to zwyczajnie śmieszne. W kazdym razie- oglądałem tejże “Zemsty toxycznego mutanta jakies 2 części i za kazdym razem miałem ubaw setny. Och, to trzeba zwyczajnie zobaczyć, jak na slow motion, po umajonej łące biegnie w podskokach toxyczny mutant (wygladający jak toxyczny mutant z poliestru i pianki) i w jego szeroko rozwarte ramiona wpada biegnąca w jego kierunku, zakochana w nim dziewczyna. Pech dla niej a fart dla mutanta, że niewidoma. A mutant ma dobre serce i zwalcza zło przy pomocy mopa.
Poważnie.
Niestety w 4 albo 6 części okazało sie to już kompletnie nie śmieszne. Nic nowego, że tak powiem, prawda.

A teraz do remu:

Gretchen- kwestie wskazywania Prawdy wyjaśnił juz Serż (dziwność, ale mi sie to Serż po rusku w głowie wymawia- troche jak na Deja vu Machula, w Odessie, hmmm). Ja za to w kwestii poznania Prawdy. Otóż z prawdą, wskazaną przez Nazarejczyka jest ten kłopot, że ona z naszej perspektywy jest niepoznana. Tzn. poznajemy ja coraz bardziej z kazdym krokiem, zblizającym nas do Ojca, jak to zacytował Sergiusz. Natomiast mimo, że nie poznana, doskonale wiadomo GDZIE sie ona znajduje.

1. Dobro nie potrzebuje, jasne. Ale tu nie chodzi o samopoczucie dobra, ale o samopoczucie ludzi. Ludzie zaś mają to do siebie, że wartościuja na kazdym kroku. Wszystko. A w organizm mają wbudowane narzędzia kompensacyjne- zwyczajnie, jak się cos zrobi dobrze, to człwiek czuje się lepiej. Serotonina i te sprawy. Na identycznej zasadzie działa to u człowieka w sytuacji, w której widzi kogoś, kto np. jest kanibalem. Człowiek czuje się fizycznie lepszy. To zwyczajnie Forma, która nam narzucają noszone przez nas idee. Wartościując i osadzając samego siebie na tej “drabince” mamy zwyczajnie czysto organicznie lepsze, albo gorsze samopoczucie. Jasne, nie można popaśc w pychę, ale umówmy się- współczesnym katolikom z powodu ich wyznania jest do pychy cholernie daleko. Głównie siedzą w kruchcie i wymiataja pajęczyny.

3. Czy ja wiem czy mocniej? Jasne, że mamy cała paletę róznych warotści. Ale kazdej z nich, de facto, mozna przypicać wartość dodatkową- lepszośc gorszość. Każda wartośc ma bowiem swoje anchelium i perychelium. I między nimi się rozciaga. Tak jak absolutne dobro i absolutne zło wyznaczją coś w rodzaju biegunów. I cos jest (w tej sferze między nimi) albo blizej zła, czyli gorsze, albo blizej dobra, czyli złe. A skoro gadamy o czyms w rodzaju światopogladu, to to ma do siebie ten fakt, że jest w mniejszym lub wiekszym stopniu, ale zawsze totalne. Obejmujące praktycznie wszystkie sfery życia. No, chyba że ktoś jak zwierze, żyje bez żadnych zasad. Tylko co nam po kims takim?
A skoro wszystkie sfery zyca, to i sporo jest wartościowania, ktoremu mozemy lepszośc/gorszośc przypisac.
Lepszość gorszośc , na moje oko, w niczym nie ustepuje innemu watosciowaniu. Za to jest zrozumiałe dosyc powszechnie. A jak jeszcze kto kumaty, to nie trzeba tłumaczyć.

Pozdro

“Idę” se książkę jedna skończyc czytac. Bo cos mi ostatnio slamazarnie idzie. Ta ksiązka. Za duzo po necie lażę.

Narra!

a zgadzaj się do woli! Tylko, że to nic nie wnosi do tej dyskusji, ponieważ to jest tylko wyznanie wiary. On wyznał, ona wyznała, ono wyznało. Tyle se pogadali. I jeszcze mają sobie wzajem za złe, że im się te wyznania nie zgadzają albo że jakim prawem. Jak Ci się to podoba? :-)

Być może… że nic nie wnosi.
Nie ma znaczenia czy czy powiedziałam “coś”, czy też zgodziłam się z cudzym “czymś”.
Ja zdążyłam się przyzwyczaić, że “nie” zawsze ma wektor skierowany przeciwko mnie.
Nie mam o to pretensji. Bynajmniej.
Taka karma.

Dobranoc.

aleś się przyczepiła tego zdania, no daj spokój. Mnie takie rzeczy imputować. Przecież ja to nie Szczęsny! Bo się obrażę!

Maszyna zeżarła Ci komentarz? Co za złośliwe ustrojstwo, bardzo mi przykro, ale nie gniewaj się, no… :-)

Dobranoc

Wierzę w jednego w trzecg osobach. O tym Bogu można wiele poczytać i się dowiedzieć za pomoca pośredników. Pośrednikami są Ci wszyscy którzy od Abrachana poprzez proroków, Jezusa Chrystusa, Apostołów i ich następców dali i dawają świadectwo.
O tym Bogu mówię. Jeśli to inny Bóg niż ten który mam na myśli to ok. Można sobie tworzyć własne światy – jak np. Jacek K. lub też własne drogi.

Mogą ale nie muszą. A jaką masz pewność, że sama nie błądzisz? Co jest “lustrem” dla Twojej drogi? A w tym sensie się z Tobą zgodzę, że nawet najlepszy pośrednik nie wykona za mnie “pracy nad sobą”.

To prawda, ale Ten Bóg – o którym mówię – sobie upodobał aby przemawiać do mnie przez innych(pośredników). A to On wybiera sposób przemawiania do mnie a nie ja.

Pośrednicy, przewodnicy, mistrzowie duchowi, mistycy, nie są po to aby uspokajać sumienia ale wręcz przeciwnie pokazują drogę którą przeszli. Czy to jako męczennicy, czy wyznawcy, czy mistycy. A także w moim Kościele duchowni udzielający sakramentów: Pojednania, Komuni św., itd.

Podsumowując. To nie ja tworzę sobie Boga i jego obraz – odrzucając pośredników ale przyjmuję Jego Objawiony obraz w Jezusie Chrystusie. A można ten obraz przyjąć lub odrzucić.

Jest taka dewiza którą można usłyszeć gdzieniegdzie: Jezus tak, Kościół nie. Postawa która mojarzy mi się z mieszkaniem z Kobietą bez ślubu. NIby jak mąż i żona ale tak naprawdę bez zobowiązań.

Ja piszę w odniesieniu do Jezusa Chrystusa – tego Boga. Natomiast Indywidualne drogi poszukiwań odrzucające pośredników kojarzą mi się z religiami natuiralnymi.. .

Ja nie potępiam ludzi którzy żyją wg swojego modelu. Szanuję w pełni ich wybór.

pozdrawiam.

************************
“SZUKAĆ! To rzucić się w głąb samego siebie, zanurzyć się w poszukiwanie Boga;
wynurzyć się,
by szukać człowieka.”

Sergiuszu – dopóki mi nie napisałeś więcej szczegółow uważałem Cie po prostu za wierzącego, teraz samo słowo wierzący nie jest adekwatne, bo to skomplikowane bardziej i to słowo sprawy nie opisuje, a poza tym wiem o Twoim wierzeniu więcej…

To mam na myśli pisząc, że to niestotne. Dopóki nie poznasz szczegółow można używać do opisania jakiejś postawy jednego słowa – ateista , czy nie wierzący, ale jak zdobędziesz więcej informacji, to te słowa przestają mieć znaczenie, bo już adekwatnie sprawy nie opisują.

Dlatego dla mnie to czy ateista czy niewierzący nie ma znaczenia, bo znam szczegóły i traktuje sprawę opisowo i te słowa już są nieistotne…

Czy teraz jest trochę jaśniejsze moje stanowisko? :-)
pzdr

ja Twoje stanowisko rozumiem od początku, ale staram się wyjaśnić Ci, dlaczego uważam je za błędne.

Gdybyś rozmawiał tylko sam ze sobą, to na własny użytek możesz sobie przyjąć dowolne definicje dla używanych słów, a nawet mógłbyś sobie przyjąć, że słowa nie są Ci potrzebne, bo przecież i tak najlepiej wiesz jak jest, jakie są Twoje myśli itd.

Kłopot w tym, że tutaj nie rozmawiasz sam ze sobą, tylko ze mną między innymi, a jeszcze sporo ludzi to biernie czyta.

W takiej sytuacji Twoja metoda jest zwyczajnie nie do zastosowania.

Ruchu mam tyle co do toalety. Poza tym plackiem, albo na boku. I tu szaleństwo- moge sobie nawet wybrac na którym i kiedy.

Włażenie na wyrko i złażenie to jest to moje “idę” bo mam zakaz schylania sie itp, więc to wygląda z boku pewnie przekomicznie- takie pełzaniem przez czołganie.

Ale zarasta się wszystko świetnie. Wielka w tym pomoc moich pzyjacół, którzy mnie egularnie poją wódką, żeby sie zrosty nie robiły i takie tam, paskudztwa.

Poza tym cos mi sie stało z liteką R i jak nie pierdykne mocno w klawisz to nie wyskakuje. Troche syf.

Szukam jakiegos progamu polskiego, w któym mógłbym dyktowac to co chce napisać. Bo pisze mi sie fatalnie
Mimo, ze laptop, że na kołdece i niby wszystko pod ręką.

Poza tym jest ideolo.

Bardzo sobie tę masażystke chwalę. Świntuszka jedna… łobuziaczek…

no tośmy sobie pogadali, prawda..
Na zdrowie.

to w sumie taki sobie ten, hmm.. komfort sytuacyjny.

To ja może pomyślę o dodawaniu komentarzy głosowych po prostu? Masz mikrofon to nagrywasz i klikania sporo mniej :-)

nie rób tego, jeśli ci textowisko miłe. Zaraz sie zlecą tu jakieś kobitki napalone zwiedzione mym niesamowitym głosem i cała maszyneria padnie, jak nie przymierzając salonik. I kłopot.

;-)

Wiesz co. Może to brzmi heretycko ale wydaje mi się, że jest pewien sens w zdaniu:

“Ci którzy wierzą powinni żyć jak ci którzy nie wierzą. ZAś Ci co nie wierzą powinni żyć jak Ci którzy wierzą...”.

Wierzący powinien dla własnego zdrowia uważać się za niewierzącego by robić kolejne kroki w swojej wierze. Zaś niewierzący powinien poszukiwać wiary, by choć trochę żyć ja wierzący i zachowywac to co z treści wiary stanowi ubogacenie nie tylko swojego życia ale także społeczności. Przykazania są nie głupie, :-))))

Pozdrawiam! :-)

************************
“SZUKAĆ! To rzucić się w głąb samego siebie, zanurzyć się w poszukiwanie Boga;
wynurzyć się,
by szukać człowieka.”

ja również nie napisałem, że Ty napisałaś, że są głupie.

Z przekonania, że niektóre treści przykazań są uniwersalne nie wynika jeszcze, że wszyscy wg nich żyją. Przynajmniej nie znam nikogo kto by w wierzył, że wszyscy wg nich żyją. Ale ilość wg nich niezyjących nie wpływa na to, że stają się głupie lub niedorzeczne. Tak jak prawda pozostaje sobą niezależnie od ilości kłamiących… .

Pozdr.

************************
“SZUKAĆ! To rzucić się w głąb samego siebie, zanurzyć się w poszukiwanie Boga;
wynurzyć się,
by szukać człowieka.”

z ateizmem to u mnie było tak:

Rzuciłem picie, palenie i seks. Było to najgorsze piętnaście minut w moim życiu.

edit: mogę potwierdzić, Nicek ma ładny głos :P