kiedy tu nie tylko o to niby-sprytne podczepianie się różnych takich, nie tylko z ZUS-u ananasków, chodzi, ale też o to, że to co nowe wcale nie jest nowe, a nawet jest stare jak sam Wujek Internet.

A poza tym to jest na tym etapie mamienie chyba wyłącznie idiotów? Przecież w tych czasach to nawet Dzieci z drugiej klasy podstawowej nie łykają takiego kitu ani im nie robi, że Pan Redaktor albo Pan Rzecznik w blogowych kapciach wystąpią. Nawet pierwsze, te Dzieci, zakrzykną: a spadaj pajacu! Co ostatnia historyjka u Pana Sajonary ilustruje precyzyjnie, a komentarze u Rzecznika ZUS takoż podobnie.

Dlatego w tym strojeniu się w blogowe ciuszki to już więcej jest błazenady niskiego lotu tudzież głupoty i właśnie nieświadomości na jakiego głupka się wychodzi, niźli sprytu i manipulacji. Chyba, że ja ludzi przeceniam? Ale nie sądzę.

Opowiem Pani małą anegdotkę. Wychodzę onegdaj z kamienicy u znajomych i coś jeszcze za drzwiami a już na dworze gmeram w torbie podróżnej i wtem słyszę za rogiem kamienicy taką MEGA slangową, w sensie fachowo techniczną błyskawiczną naradę na temat jakichś sterowników czy joysticków, już nie wiem, bo mało zrozumiałem, ale fachowo to leciało, jak z rękawa. Stanąłem zaciekawiony, tylko po to, żeby po chwili zaniemówić z wrażenia, bo oto zza rogu wyszło dwóch malców w wieku z całą pewnością poniżej lat 8.

Ukłony :)

Niech Pan zatem spojrzy na to w ten sposób: tego czego nie kupią dzieci, kupi całkiem szeroka grupa dorosłych i ta grupa istnieje naprawdę. Sama znam co najmniej kilku reprezentantów.

Jedna moja znajoma powiedziała ostatnio kiedy chichrałam się z tego jak układa paluszki na klawiaturze komputera, że dawniej to na specjalnych kursach się uczyło pisania na maszynie a teraz dzieci rodzą się już z umiejętnością obsługi komputera.

U mnie w pracy to ja uchodzę za osobę, która wystarczy że dotknie “zepsuty” komputer i od tego już on zaczyna działać. Nie wspomnę o drukarce.
A już szczytem o kabaretowym wydźwięku był dla mnie telefon do mnie od Pani Administrator sieci zakładowej. Chciała rozwiać jakieś tam wątpliwości i postanowiła skonsultować się ze mną. Inna rzecz, że ja naprawdę nie mam pojęcia jaką siecią ta Pani administruje. Może ona wie?

Niech mi Pan wierzy Panie Sergiuszu, że przy dzieciach to ja jestem stara jak Wujek Internet a i umiejętnościami równać się nie mogę.

Nowe może nie być nowe dla kogoś jednego, a dla drugiego to będzie jak objawienie.

Pan się dziwi światu jak ja nieprzymierzając…

Pozdrawiam w związku z tym :)

niedostatek to znaczy, ze mało, czy że brak?

braków nie dowidzam, a niedostatek mi pasuje.

od jakiegoś czasu mi po głowie chodziło, coby zmałpować znaną bezczelną frazę i ją dolepić w ramach motta TXT: nie dla idiotów, a tu mi Pan jeszcze przed południem wyprostowwwywujesz poglądy, że akurat w drugą stronę strzelać by należało… hhmm… ponoć dumał nie dumał, caram nie budiesz, ale jednak podumam..

Ukłony

dla debili. Irytuje mnie to zawołanie.

TXT for dummies? lepiej

TXT for gummies

fantazja Cię ponosi. Weź zapytaj Franka, co sądzi ;)

jak napisałem niedostatek, to to znaczy właśnie to: brak dostatku, nie do syta, mniej, niż bym potrzebował.

Jakbym napisał, że nie ma, to by znaczyło co innego.

Pozdrawiam

Moim skromnym zdaniem, głupców hołubić nie należy. Co innego jest instytucja głupka wioskowego, który mógł być człowiekiem wybitnie inteligentnym, tylko pełnił pewną funkcję społeczną, a czymś zupełnie innym są głupcy, którzy są przekonani o swojej mądrości.

Przy okazji onegdaj to nie to samo co ongiś, kiedyś, ale tyle co przedwczoraj.

Pozdrawiam

oczywiście, że formalnie, zgodnie z martwą już nieco definicją “onegdaj to nie to samo co ongiś, kiedyś, ale tyle co przedwczoraj”.

Tylko, że u mnie onegdaj nie znaczy kiedyś ani ongiś, tylko Once upon a time. To zupełnie co innego :)

Pozdrawiam.

Ależ polecam się jak najbardziej na przyszłość :)

Tak się zasępiłam nad tymi wiejskimi i blogosferowymi głupkami…

Bo czy to tak jest ładnie kosztem drugiego samopoczucie własne poprawiać? A bo może to jak w przysłowiu, że mądry głupiego nie zrozumie?

Ale zdanie zacytowane przez Pana Yayco nadzwyczajnie mi się podoba.
Ostatnich siedem słów najbardziej.

Pozdrawiam marudnie

to Pani też w tym kluczu myśliwców, co mi wątek chcą przechwycić i na jakichś, za przeproszeniem, głupków skierować? Czas pisać ciąg dalszy, abo co?

Ukłony załączam niezmiennie.

tworzą parę.
Dwie pary – klucz.

A czy nie na temat?
A bo ja wiem?

Przecież widzę, że sie starasz.
I dobrze.
Bardzo dobrze.

A szanowna Gretchen niech nie ironizuje tylko terapeutyzuje.
Przez net.
Będzie nowatorska.
No..
;)

Nasz ulubiony ciąg dalszy rozstrzygnie, albo wyjaśni, albo nastąpi.

Pański tekst nastraja do rozmaitych przemyśleń. Przykro mi, ale moich będzie spora dawka, na dodatek będą one nieuporządkowane, bo raczej asocjacjami będą, a nie dyskusją z Pańskim tekstem, z którym trudno mi się nie zgodzić.

Jeżeli przyjmiemy za punkt wyjścia, że pisać każdy może (w końcu – kim jesteśmy, żeby się na takie wiatraki porywać), to trzeba się zastanowić, co z tego wynika.

Najprościej jest pisać o blogach niezorganizowanych. Ot, każdy wedle woli i talentu robi sobie bloga. Na platformie płatnej, albo bezpłatnej. No problemo

Jak platforma jest płatna, to w ogóle, moim zdaniem, nie ma sprawy. Mogą tam być błogi Rzeczników i Dyrektorów, pod jednym drobnym warunkiem, że oni sami za te blogi płacą. Jak ktoś chce to czytać, to przecież mu zabronić nie można. Gorzej jest, jeśli za te pseudoblogi mają płacić podatnicy. To już skandal jest. Ale jeżeli na opłacanej przez partię stronie, jakiś polityk wypisuje cudności, to już jego i czytelników problem.

Trochę inaczej będzie z platformami bezpłatnymi, gdzie publikowanie takich pseudoblogów jest oczywistym nadużyciem. Ale znowu to problem właściciela platformy. Jemu się to może nawet opłacać. Przecież to żaden problem, żeby sobie dla uatrakcyjnienia platformy podnająć kilku ludzi, którzy przyciągną uwagę. Piórem, nazwiskiem, albo gołym biustem. Jakżeż by TXT zyskało, gdyby chciała na nim pisać tak zauważalna członkini Mensy, jak Pani Elektroda. Co piszę bez zgryźliwości, bo uważam, co prawda, że mogła by swój intelekt wykorzystywać lepiej, ale trudno mi jej zarzucić, że nie umie osiągać celów, jakie sobie stawia

Inaczej, moim skromnym zdaniem, wygląda sytuacja na platformach, gdzie blogi występują obok siebie. Wszystko co wyżej napisałem pozostaje w mocy, ale pojawiają się inne problemy, bo pojawia się mniej lub bardziej widoczna Redakcja. Mówmy tu o blogowiskach, jakkolwiek bowiem słowo blogowisko jest brzydkie, to pochodzi w końcu od blokowiska, a te też nie są ładne.

Ale zorganizowany zamiar, choćby nieujawniony, rodzi nowe kłopoty. Być może nawet większy niż wtedy, gdy jest ujawniony. I nie mówię tu o kwestii opłacalności takiego przedsięwzięcia, reklam itp. Zasadniczo, czym może się narażę niektórym, nie mam nic przeciwko reklamom. Nie znam takiej reklamy, której nie potrafiłbym wyłączyć. Poza kryptoreklamą.

Ale kryptoreklama, to właśnie jeden z problemów. Pseudoblogi mają tu znakomitą rolę do odegrania, bo przyciągają czytelników. I blogerów. Bo, w końcu, co innego publikować samotnie, a co innego obok rzecznika ZUS, dziennikarzy pisujących do gazet na pierwsze, albo drugie strony i polityków. Dobrze jest też mieć kilku profesorów, bo to podnosi rangę intelektualną.

Ja, co prawda, nie wiem, dlaczego autorytetem od prawa wyborczego ma być fizyk, ale OK. Przy okazji poproszę jakiegoś znajomego konstytucjonalistę, aby się ustosunkował do czegoś równie banalnego w sferze fizyki. Ot choćby do kwestii korpuskularno – falowej natury światła. Już widzę, jak mnie z kijem gonią po Krakowskim Przedmieściu. Ale to jest OK., profesor jest profesor, a zresztą niektórzy z nich piszą o tym na czym się znają.

Pseudoblogerzy nierzadko sami uprawiają kryptoreklamę (czasem, dla swojego intelektualnego potencjału, nawet sobie z tego sprawy nie zdając), ale są oni, przede wszystkim kryptoreklamą samą w sobie.

Tak samo są potrzebni Ci, których udanie nazwał Pan wirtuozami gry na młotku. W końcu chodzi o to, aby młotków też było dostatek. Oni nie tylko grają na młotku. Oni młotkami kierują ruchem. ruchem młotów. Proszę wybaczyć przyciężki (jak to przy młotkach) dowcip.

A obok nich będą sobie zwykli blogerzy. Opowiadacze, fantaści, fetyszyści, kuchty, wariaci, poeci, malarze i pokaźna reprezentacja zarówno Delegatów Pana Boga na Polskę jak i Jego osobistych nieprzyjaciół. Oraz przyjaciele i wrogowie każdej, najbardziej nawet jarmarcznej, formacji politycznej.
I to rośnie jak kula śniegowa. Aż staje się nie do zniesienia.

Blogowisko. Setki Glogerów. Nie zawsze umiejących pisać. Groch z kapustą. Setki niekoherentnych opinii. Tysiące czytelników. Nie zawsze umiejących czytać. Reklamy, które pozwalają wyżyć . Dodatkowe, czasem bezcenne źródło informacji.

Ale to też wolno. Czemu nie.

Mnie, prywatnie, najbardziej denerwują blogujący dziennikarze, którzy w zasadzie nic nie robią, poza prezentowaniem swojej uniwersalnej niekompetencji. Są oni janusowym odbiciem blogujących polityków. Zaraza i bałagan.

Czy z bałaganu można zrobić porządek? Nie wiem. Wydaje mi się, że możliwe są różne drogi.

Pierwsza, najprostsza, to droga ku zapasom w błocie. Dla wielu atrakcyjna, choć inni będą sarkać, że powinna być galaretka i dobrze wyposażone panny, a nie faceci w średnim wieku i dzieci szkolne. Ale to jest droga. Droga ku internetowego skrzyżowani tabloidu z ukrytą kamerą.

Druga, też prosta, to droga do literatury (oraz innych form wyrazu artystycznego, także przez obraz). Zamknięty krąg twórców. Wąski krąg czytelników. Coś jak forum miłośników kuchni austriackiej. I żeby była jasność, zdarzało mi się jeść w Austrii znakomicie i zdarzało gorzej niż w Holandii. Nikt nie gwarantuje, że literatura będzie dobra.

Trzecia droga, to bliska memu zmęczonemu sercu idea klubu. Internetowe miejsce spotkań znajomych, choć otwarte i zapraszające gości, dające każdemu spróbować, choć niegwarantujące burzliwych oklasków za wciśnięcie głowy adwersarza do unitazu. Ciche i spokojne miejsce, gdzie ludzie odpoczywając, a nie pracując, wymieniają się poglądami. Pogadają, napiją się wina. Wrócą do rozmowy przerwanej przed miesiącem. Chętnie przeczytają tekst nowego gościa i trzy razy się zastanowią, zanim przeczytają drugi.

W końcu droga może nie najtrudniejsza, ale na pewno dla wielu atrakcyjna. Budowanie gazety nowego typu, przekształcanie blogowiska w alternatywne źródło alternatywnej informacji. Informacji atrakcyjniejszej, bo sprzedawanej z perspektywy bezpośredniego uczestnika albo równie bezpośredniego obserwatora, którym można zadać pytanie, a może nawet doczekać się odpowiedzi. Oszustwo prywatności, pomagające sprzedać taką czy inną ideologię. Nie ma gazet niezależnych.

Możliwa też wydaje się ucieczka w stronę nowych technologii. Ale na tym się nie znam.

Możliwe są też hybrydy i mieszanki.

Nie chce tu pisać o zagrożeniach, ale wiadomo, że z jednej strony mamy zagrożenie chamstwem, pałkarstwem i manipulacją, z drugiej niczym nieudokumentowaną przemądrzałością, nudą i marudzeniem (piszę to, w pełni świadomy tego, co sam czasem robię, gdy poczuję zapach, który mi nie odpowiada). Z jednej swoboda (bo już nie wolność) słowa, która obraża osoby o wrażliwszej konstrukcji, z drugiej cenzura, która dla wielu nie ma odcieni. Ale to nie ten temat, zresztą rozmawialiśmy o tym na TXT wiele razy.

Konkluzja po tak zabałaganionym wywodzie musi być prosta: nie ma czegoś takiego jak blogi i blogowiska. Są rozmaite formy pisania w Internecie. Niektóre są już sformatowane, inne się kształtują. Dobry jest wybór. Zła jest niepewność.

Pozdrawiam, przepraszając za zanudzenie czytelników Pańskiego bloga, który też nie istniej, zgodnie z powyższym, ma więc status równy sprawiedliwości

PS Może odłączylem się od klucza, ale przynajmniej trochę dymu naprodukowałem. No.

toż Pan już prawie Norwidem poleciał:

Odpowiednie dać rzeczy słowo!

Ciekaw jestem tego słowa i czekam zatem.

Pozdrawiam

To dobrze…

Norwidem, Norwidem….
;)

czwartego – też pozdrawiam.
a co tam, niech będzie co ma być.., noo :)

A reszta?
Ech, khy,khy…
No też,
.. przepraszam, zakrztusiłem się...
:)

OK.
Już teraz jestem poważny.
Gotów do walki i pracy.
BACZNOŚĆ

Konspiracyjnie..
Ja zawsze kompinuje, i przeważnie głupio.
Czym znajome kobity we wstrząs wprowadzam.
Wieczorem.

Ale co ja, i ile, wieczorem mogie?
No co?
Kiedy ja ranny jezdem.

Jednym słowem.
Zmyłka.

Ale to blog Serga jest.
Więc ja tylko dymię.
Wieczorem…
Echh, gdybym był młodszy, choć tak ze 20 lat.
Niewiele.
Co nie?

Szanowna Gr
Toć piszę, choć niewyraźnie..
Ranny to tylko poranny znaczy.

Raźny rankiem – czyli o poranku.

I weź tu zrozum, gdzie im te, noo te… rozumy kobiece krążą, jak się im czarne na białem tłomaczy.
No..

Jasne, że osoby z płci mają łatwiej.
Jak, nie piszą.
No tak już mają.
I co ja mogie?
No co?

Tyle, ze z panią to kłopot nieustający jest.
Toć już pani pisałem.

Bo pani na TXT pozycję człowieka zdobyła.
Ku ździwieniu co niektórych.

No..

w oniemieniu ?
A gada, jak najęta.
I dokucza człowiekowi, co zasypia.

Pozdrawiam ziewająco.
Niech tylko czym nie rzuci..

Nooo

I co by miał na to Norwid powiedzieć?
Jakie słowo i skąd wynaleźć?

Wszystko powtórzę ciągowi dalszemu.
O!

Wiedziałam, że Pan na mnie nakrzyczy (Pan Ig się usunął w objęcia Morfeusza zapobiegawczo) :)

Norwidowi trza dać spokój…

A niech Pan powtarza, niech Pan powtarza. Ja się nie boję!

O!

hi hi

To mnie Pan nakrył!

A baby to mało co kumają.

A chłoooopyyyy to już nic zupełnie.

Co to jest za wieczór?

Co się Panu dla odmiany stało?

Ja miałam dzisiaj trudne przeżycia w pracy z Cytującym i się przeraziłam.

Ale może ja nie kumam, jak sugeruje Pan Igła?

Pozdrawiam Pana mimo to

proszę sobie sięgnąć do źródła i przeczytać kontekst.

Może Pani zakuma.

Albo zakumka, bo już nie wiem

Pozdrawiam

na to wychodzi..

A z ciągiem dalszym to mam taką umowę, że on przychodzi, kiedy uznaje, że jest czas. Nic więcej nie chce ujawnić, skubany…

Pozdrawiam :)

zgadzam się ze stwierdzeniem że jeżeli ktoś z Partii Polityków i Dziennikarzy bierze się za kontakt z “ludem” niech sobie otwiera własne strony (bodajże Pan Yayco o tym wspominał), tam niech pokazuje cała swoja maestrię, komentuje, odpowiada a praktycznie nie i nigdy

w innym przypadku staje się dany blog areną, areną na której biją się kibice oglądając namalowany obraz. to głupie przecież

pozdrawiam zasadniczo

_{prezes,traktor,redaktor}