Hm… Sprawa jest nieco bardziej skomplikowana, że tak powiem.
Od początku. Batalia hien finansowych o utworzenie “fedu” trwała latami. W końcu, w kilka lat po kryzysie z 1907 udało się a potem poleciało już z górki. Banki centralne zaczęły mnożyć się jak króliki a prawie żaden z nich nie jest bankiem państwowym.
Każdy, który chciał ten kartel doprowadzić do stanu użyteczności publicznej zapadał na “różne choroby” i zwykle kończył “6 stóp pod ziemią”. To raz.

Terapia Balcerowicza nie uzdrowiła polskiej gospodarki. Zmienili się tylko właściciele “środków produkcji”. Ta terapia nie mogła uzdrowić polskiej gospodarki bo była tylko wykonaniem poleceń panów z IMF, a oni nie naprawiają. Oni eksploatują. To dwa.

Jak słyszę i czytam ludzi, którzy nie odróżniają (chwała mediom! – dobrze wyszkolili maluczkich) barier celnych (protekcjonizm) od ochrony rynku pracy; jak słyszę i czytam ludzi, którzy z teorii cen komparatywnych Ricardo zapamiętali tylko słowo “ceny”, to żadna rewolucja nie pomoże. Za lat kilkanaście/kilkadziesiąt dopadnie nas taka sama recesja/depresja.

Jak bardzo słusznie Pan zauważył, na szczęście jesteśmy peryferiami dla “inżynierów finansowych”. Na szczęście nie udało się jeszcze zrobić u nas “usługowego” El Dorado rozpieprzając cały przemysł i rolnictwo, bo inaczej skończylibyśmy jak nasi bałtyccy sąsiedzi. Jednakże nie daje nam to 100% odporności na ataki tych jadowitych bakterii. Jest trudno, będzie gorzej.

Ale właśnie dlatego, że miliony z nas pamiętają jeszcze kartki, puste półki, kilometrowe kolejki, “reformy” Balcerowicza – nam będzie łatwiej.
Jeśli ktoś się zdecyduje w końcu na podjęcie próby uzdrowienia gospodarki a nie tylko kretyńskiej, “keynesowskiej stymulacji wzrostu”.

Panie Radecki, ja się nie obrażam. Mnie po prostu czasem ręce opadają.

Pozdrawiam serdecznie. Bardzo.