“imię jest znakiem, zawsze trzeba w imieniu szukać przeznaczenia”, jak mi cytowała kiedyś jedna wybitnie cytatliwa baba.

Na przykład każda Karolina, jaką znałam, była pieprzniętą wariatką. Serio, serio :)

A ja jestem Olga – po tej świętej, co ochrzciła rodzinę książęcą na Rusi, a jak posłowie złe wieści przynosili, to ich mordowała w łaźni. Nawiasem mówiąc, źródłosłów jest nordycki, od heill czyli szczęśliwy :)

Jest nawet w Polsce jedna cerkiew św. Olgi, w Łodzi. Właziłam tam kiedyś przez parkan na domek popa :P

Na drugie mam Agnieszka, co z kolei ładnie mi się łączy z moją ulubioną Osiecką.

Heill Victory, spadam na włoski. Potem możemy kontynuować dalij te, prawda, uczone rozważania :)