Panie Maksie, jak najbardziej zachęcam do pożyczania życzeń! Chciałabym jeszcze kiedyś zobaczyć te klify, najchętniej wiosną, kiedy można tam spotkać tysiące maskonurów, które mają ładną angielska nazwę ‘puffin’:

No jak dla mnie to one sa przeurocze.

Grzesiu, jeśli chodzi o panów przy szachach, to w parku (ogromnym parku) Kalemegdan taki stolików z panami jest mnóstwo, ale rzeczywiście nigdy rakii nie widziałam, zakładam, że panowie po prostu się nie obnoszą, bo nie wyobrażam sobie, żeby mieli nie pić :D Przywiozłam stamtąd kilka butelek, ale jakoś w Polsce nie smakuje tak samo jak tam.

Lorenzo, nie wiem, czy akurat stamtąd pochodzą, ale wiele tam ‘samobójstw’, więc może ktoś je tam zwozi i stąd nazwa… Za to łaciate stoją obok na łące i są piękne jak te klify.

Merlocie, no to akurat rzeczywiście jest oliwa. Ten bazar trochę wyglądał jak twierdza, był otoczony budkami z różnymi produktami i głównie był to alkohol. Przypuszczam, że gdyby zagadnąć sprzedawcę to znalazłby się i samogon :)

Gdyby ktoś z was się wybierał do Belgradu, to polecam książkę Momo Kapora “A Guide to the Serbian Mentality”. Po angielsku, gdyż kupiłam ją na miejscu. Momo Kapor całe życie mieszkał w Belgradzie, a pan już jest leciwy i zna wiele ciekawych historii. Ta książka to wspaniały kompan dla samotnego podróżnika – świetnie się czyta o knajpie, w kórej właśnie siedzisz paląc i popijając nieprzyzwoicie mocną kawę. Długo by opowiadać...