Poruszył Pan strunę. Może nawet kilka.

Wróciły wspomnienia, uczucia, emocje. Ale ja nie potrafię ubrać ich w słowa, jak Pan.
Te wspomnienia się zmieniają z biegiem lat. Coś wychodzi na pierwszą linię, coś innego traci na znaczeniu.

Jedno jednak pozostaje niezmienne kiedy powracam myślami do tamtych dni – jakiś głos w środku, który zawsze powtarza cicho ale stanowczo: “drugi raz się wam nie uda”.

Z tą nadzieją pozdrawiam Pana.