Po pierwsze to chciałbym rozwiać wątpliwości (gdyby się takie pojawiły), że jak poszedłem od Pana wczoraj tuż po południu spożywać, to spożywałem do tej pory.
Nie! :)
I bardzo proszę mnie nie podpuszczać, kusić, zanęcać, czy co tam Pan sobie jeszcze życzy. Tym razem “smakoszkowo”.
“Nie ze mną te numery, Bruner” – czy jak tam było.

Wcale się nie dziwię, że Pan trykasz pokłony przed panią Ptaszyskiem. Kobiety bardzo są przysposobione do działalności organizacyjnej na szczeblach różnych, myślę sobie.
Oraz widzę, czytając o zasługach pani Ptaszyska w doprowadzeniu Waszej ekspedycji azjatyckiej do skutku.

Muszę przyznać, że zdjęcie czajnika na tle urządzenia grzewczego mnie powaliło.
Czy na wysokości niższej o jakieś 3000 m takie coś też będzie działać? – zastanawiam się, bo już nie mam jak sprawdzić. Stary “talerz” na złom pojechał.
Okazję straciłem chyba.

A te trzy fotki górskie, to kicz, proszę Pana, straszny. Tak straszny, że piękny. (Znaczy: zazdroszczę okropnie.)

I pozdrawiam, choć zazdrość dalej mnie skręca.

p.s. Napisał Pan, tam gdzie ja już nie komentuję, o “kartkach”. Na początku były trzy. Potem 451 (a nie ponad 700), świeżo sprawdzone (tak się złożyło, że mam cały tekst tego kretynizmu).