Naprzeciwko mnie drzemiący mężczyzna w tureckim swetrze i okularach zasłaniających pół twarzy. Dziewczyna siedząca obok niego wygląda sympatycznie. Niestety zaczęła gadać. Głowa faceta z prawej już dwa razy spadła mi na ramię. Złoty rolex na łapie, firmowy krawat i szyty na miarę garnitur. Z lewej młodziak stuka na nokii esemesy. Jednego wyzezowałem; głupoty. Miejsce przy korytarzu obok mężczyzny w tureckim swetrze puste. Przedział w wagonie pociągu “intersity”. Wracam do Warszawy.

Gdyby na pustym miejscu posadzić jakąś ładną dziewczynę, która nie odzywałaby się bez potrzeby, facetowi w tureckim swetrze doprawić wąsy ze szczotki, a na młodziaka założyć raperskie spodnie z krokiem w okolicy kolan, wtedy moglibyśmy skręcić nawet na dworzec w Kutnie. Tylko biznesmen z rolexem nie pasuje do drużyny. Chociaż... Mógłby przecież zapłacić rachunek za wódkę i schabowe z dworcowego baru. Kiedy już dojedziemy do tego, prawda, Kutna. Zabieramy go.

“- W ogóle nic nie widać przez okno. Deszcz pada. Śpimy; ciemno – znowu zaczęła dziewczyna. – Zaraz wszyscy tutaj pójdziemy spać. Tylko te telefony dzwonią – zerknęła na mnie. – I drzwiami trzaskają. A toaleta zamknięta. Pierwsza klasa, wyświetlili czerwone światło i zamknięta. Nic ich nie interesuje. Ten deszcz coraz mocniej pada…”

Wspomniałem o “przedziale pociągu” i “dworcu w Kutnie”. Do kompletu brak jeszcze jednego.

Rzeczywiście dziś jakoś ponuro. Coraz gorzej znoszę takie wyjazdy. Przypomina to świat drugiej świeżości; zostawiony sobie, niczyj. Brzydko, brudno, eternit na dachach, szarobury polbruk wokół ratusza, ściany z gołych pustaków. Trudno uwierzyć siedząc w biurowcu albo kawiarni na placu Zbawiciela. Parę kilometrów dalej zupełnie inna Polska, atawistyczna i zwierzęca; mimo że się tam wychowałem coraz bardziej mnie przeraża i odrzuca. Znowu doczekałem końca. Warszawa. Inni mają mniej szczęścia; ja się “załapałem”.

Przedział pociągu, dworzec w Kutnie, tekstowisko. Do kompletu brakowało tekstowiska. Nie ma dobrej puenty i nie wiem, czy w najbliższym czasie tu zajrzę, więc – trzymajcie się, zasyłam szczere świąteczne życzenia. Spokoju, zdrowia i dodatkowych dziurek w pasku.

referent